چگونه عفونت ادراری را درمان کنیم؟

عفونت های دستگاه ادراری (UTI) شاید اغلب خفیف باشند اما در صورتی که درمان نشوند می توانند شدید شوند. اگر UTI شما خفیف است، با نوشیدن مایعات زیاد می توانید به سرعت بهبودی کمک کنید. همچنین می‌ توانید از مسکن‌ های بدون نسخه (OTC) برای تسکین یا رفع برخی از ناراحتی‌ ها در حالی که بدنتان با عفونت مبارزه می‌ کند، مصرف کنید.

در بسیاری از موارد، عفونت های ادراری با آنتی بیوتیک درمان می شوند. اگر عفونت از مثانه به کلیه ها منتقل شود، می تواند عوارض جدی ایجاد کند. درمان‌ های خانگی و داروهای مسکن بعید است که عفونت‌ های ادراری شدید را تسکین دهند و حتی ممکن است خطر عوارض را افزایش دهند.

این مقاله نسخه‌ های مختلف، داروهای OTC، درمان‌ های خانگی و درمان‌ های جایگزین که می‌ توانند به شما در بهبودی از عفونت ادراری کمک کنند را بررسی می کند.

نسخه ها

پس از اینکه آزمایش ادرار تأیید کرد که شما عفونت ادراری دارید، پزشک شما احتمالاً دارو تجویز خواهد کرد. آنالیز ادرار نوع باکتری را شناسایی می کند و به پزشک شما کمک می کند تا آنتی بیوتیک مناسب برای عفونت شما را تعیین کند.

اگر برای شما آنتی بیوتیک تجویز شده است، پیروی از دستورالعمل های پزشک برای کاهش خطر مقاومت دارویی بسیار مهم است.

اکثریت قریب به اتفاق عفونت های ادراری توسط باکتری ها ایجاد می شوند و به همین دلیل با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند. انتخاب دارو تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا عفونت در مثانه (سیستیت) یا کلیه ها (پیلونفریت) باشد.

درمان سیستیت

داروهای آنتی بیوتیکی که برای درمان سیستیت بدون عارضه استفاده می شوند عبارتند از:

• تری متوپریم-سولفامتوکسازول (TMP-SMX)
• نیتروفورانتوئین مونوهیدرات
• فسفومایسین

علائم سیستیت، مانند درد زیر شکم و ادرار کدر یا خونی، معمولاً ظرف شش روز پس از شروع درمان برطرف می‌شوند. اگر عفونت ادراری مکرر داشته باشید یا علائم شدید دستگاه ادراری داشته باشید، درمان ممکن است طولانی‌ تر شود. عوارض جانبی شایع شامل سردرد، سرگیجه، ناراحتی معده، خستگی، حالت تهوع، استفراغ، خارش و بثورات پوستی است.

در صورت وجود علائم عفونت کلیه، از جمله درد پهلو، تب، تهوع، استفراغ و لرز، باید از مصرف نیتروفورانتوئین و فسفومایسین اجتناب شود.

درمان عفونت کلیه

حدود 95 درصد از عفونت های حاد کلیه (پیلونفریت) را می توان با آنتی بیوتیک های خوراکی درمان کرد. رایج ترین موارد تجویز شده عبارتند از:

• فلوروکینولون ها (مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین)
• سفالوسپورین ها
• پنی سیلین
• آموکسی سیلین
• آگمنتین (آموکسی سیلین-کلاوولانات پتاسیم)

افراد مبتلا به عفونت‌ های خفیف‌ تر ممکن است فقط به مدت پنج تا هفت روز به درمان نیاز داشته باشند. در مقابل، زنان باردار ممکن است به یک دوره 7 تا 14 روزه نیاز داشته باشند، در حالی که افراد دچار نقص ایمنی ممکن است تا 21 روز به درمان نیاز داشته باشند. در موارد شدید ممکن است نیاز به ترکیبی از آنتی بیوتیک های داخل وریدی و خوراکی باشد.

تحقیقات تا کنون نشان نداده است که فلوروکینولون ها در دوران بارداری ناامن هستند اما برخی از کارشناسان همچنان توصیه می کنند که آنها را برای زنان باردار تجویز نکنید.

عوارض جانبی آنتی بیوتیک های توصیه شده برای پیلونفریت اساساً همان عوارضی است که برای سیستیت استفاده می شود.

با این حال، برخی از داروها (مانند پنی سیلین) ممکن است باعث یک واکنش آلرژیک بالقوه تهدید کننده زندگی و کل بدن شوند که به نام آنافیلاکسی شناخته می شود. اگر به موقع درمان نشود، آنافیلاکسی می تواند منجر به شوک، کما، نارسایی قلبی یا تنفسی و مرگ شود.

درمان های بدون نسخه

داروهای بدون نسخه عمدتاً برای کاهش ناراحتی و درد عفونت ادراری استفاده می شوند. اینها شامل مسکن هایی مانند ادویل (ایبوپروفن) یا تیلنول (استامینوفن) است. اگرچه این داروها جایگزین آنتی بیوتیک ها نیستند.

داروی دیگری که فنازوپیریدین نام دارد، به طور خاص برای درمان درد مجاری ادراری طراحی شده است. این دارو در دوزهای پایین و بدون نسخه در دسترس است و با نام های تجاری مانند آزو یا اوریستات به بازار عرضه می شود. هنگام استفاده از این دارو، ادرار به رنگ نارنجی در می آید.

فرمولاسیون های با قدرت بالاتر با نسخه در دسترس هستند و معمولا برای کاهش درد مصرف می شوند تا زمانی که عفونت شروع به بهبودی کند.

هنگام مصرف فنازوپیریدین از الکل خودداری کنید زیرا این ترکیب می تواند باعث مسمومیت کبدی شود. عوارض جانبی شایع شامل خواب آلودگی، افزایش تشنگی، درد معده، خستگی، تهوع و استفراغ است.

درمان های خانگی

در حالی که معمولاً آنتی‌ بیوتیک‌ ها برای درمان عفونت دستگاه ادراری تجویز می‌ شوند، نگرش‌ ها در سال‌ های اخیر به دلیل افزایش میزان باکتری E.coli مقاوم به آنتی‌ بیوتیک و سایر باکتری‌ ها تغییر کرده است. UTI بدون عارضه است و علائم جزئی دارد.

برای مثال، در اروپا، پزشکان اغلب نسخه ای با تأخیر 48 ساعته ارائه می کنند تا به صلاحدید بیمار استفاده شود. اقدامات مشابهی توسط برخی از خدمات بهداشتی درمانی در ایالات متحده اتخاذ شده است.

برخی از مطالعات نشان می‌ دهند که خودداری از مصرف آنتی‌ بیوتیک ممکن است منجر به خطر بالاتر عوارض UTI شود و بسیاری از کارشناسان این روش را اتخاذ نکرده‌ اند.

تعدادی از درمان‌ های خانگی آزمایش‌ شده و واقعی وجود دارد که ممکن است به کاهش نیاز به آنتی‌ بیوتیک در یک عفونت ادراری جزئی کمک کند. آنها همچنین می توانند در هنگام مصرف آنتی بیوتیک به بهبودی کمک کنند.

مقدار زیادی آب بنوشید: مایعات می توانند به بدن شما کمک کنند تا باکتری های در حال گردش در مثانه را از بین ببرد. هدف این است که حداقل هشت لیوان آب در روز بنوشید (یا تقریباً نیم گالن). ممکن است نیاز به دفع بیشتر ادرار داشته باشید. اطمینان حاصل کنید که آن را برای ساعت ها نگه ندارید و مطمئن شوید که هر چند وقت یکبار که نیاز دارید بروید.

آب کرنبری بنوشید: آب کرنبری برای مدت طولانیست که به دلیل توانایی آن در درمان عفونت های ادراری مورد تحسین قرار گرفته است. در حالی که برخی از دانشمندان علناً در این ادعاها تردید دارند، تحقیق دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون به این نتیجه رسید که یک لیوان روزانه آب کرنبری که در طی 24 هفته مصرف شود، عود عفونت ادراری را تقریباً 45% کاهش می دهد. عصاره قرص کرنبری ممکن است همچنین برای پیشگیری از عفونت ادراری مفید باشد.

ویتامین C بیشتری دریافت کنید: ویتامین C ممکن است با افزایش اسیدیته ادرار به درمان عفونت خفیف دستگاه ادراری کمک کند و رشد باکتری ها را دشوارتر کند. در صورت نیاز، می توانید مصرف ویتامین C خود را از طریق غذا یا با مکمل روزانه تقویت کنید.

شما باید از هر گونه غذا یا نوشیدنی که می تواند دستگاه ادراری را تحریک یا ملتهب کند اجتناب کنید زیرا این می تواند علائم شما را بدتر کند. این شامل غذاهای تند، الکل و کافئین می شود.

قرار دادن یک پد گرم کننده، بطری آب گرم یا کمپرس گرم روی شکم یا پشت می تواند به کاهش ناراحتی عفونت مثانه کمک کند.

طب مکمل یا جایگزین (CAM)

در حالی که تعدادی از روش های جایگزین برای درمان یا پیشگیری از عفونت دستگاه ادراری پیشنهاد شده است، شواهد کمی در مورد اثرات آنها وجود دارد.

برخی از آنها مانند پروبیوتیک ها برای درمان عفونت های دستگاه ادراری فوایدی نشان نداده اند.

مکمل های روی نیز برای حمایت از درمان UTI استفاده شده است. با این حال، یک مطالعه تحقیقاتی نشان داد که روی زمان بهبودی را کاهش می‌ دهد اما خطر علائمی مانند درد شکم را افزایش می‌ دهد.

سایر داروهای عامیانه مانند سیر، ترب کوهی، نسترن، انگور خرس و  مریم گلی که در طب سنتی چینی استفاده می‌ شوند، در معدود مطالعات موجود که در مورد استفاده از آن‌ ها تحقیق می‌ کنند، هیچ فایده‌ ای در درمان یا پیشگیری از UTI نشان نداده‌ اند.

دی مانوز

یکی از مکمل های غذایی که توجه ها را به خود جلب کرده است، قند ساده ای است که از کرنبری و سایر گیاهان به نام دی مانوز به دست می آید. برخلاف اکثر قندها، دی مانوز متابولیزه نمی شود. وارد جریان خون نمی شود و به سرعت و بدون تغییر در عرض 30 تا 60 دقیقه از بدن دفع می شود.

از آنجایی که دی مانوز متابولیزه نمی شود، سطح گلوکز خون را مانند سایر قندها افزایش نمی دهد. در عوض، به پوشش مجرای روده متصل می شود، جایی که از اتصال باکتری ها به پوشش و عفونت سلول های اپیتلیال (سلول هایی که تمام سطوح بدن را پوشانده اند) جلوگیری می کند.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه دی مانوز می تواند عفونت دستگاه ادراری را درمان کند وجود ندارد. با این حال، یک مطالعه در سال 2014 که در مجله جهانی اورولوژی منتشر شد، نشان داد که زنانی که پودر دی مانوز روزانه مصرف می‌ کنند، نسبت به کسانی که دارونما مصرف می‌کنند، میزان عود UTI کمتری دارند.

علاوه بر این، به نظر می رسد استفاده روزانه از دی مانوز در پیشگیری از عود UTI به اندازه استفاده روزانه از داروی آنتی بیوتیکی نیتروفورانتوئین موثر است.

با توجه به آنچه گفته شد، مکمل های دی مانوز می توانند باعث نفخ، مدفوع شل و اسهال شوند. هنگامی که در دوزهای بیش از حد مصرف شود، نگرانی هایی نیز وجود دارد که D-مانوز ممکن است منجر به آسیب کلیه شود.

قبل از مصرف این یا هر داروی OTC، مکمل یا داروی گیاهی با پزشک خود صحبت کنید. یک لیست دارویی را به مطب پزشک خود ببرید تا آنها از تمام داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید مطلع شوند.

خلاصه

عفونت ادراری معمولاً باید با آنتی بیوتیک درمان شود تا از رسیدن عفونت به کلیه ها جلوگیری شود. اگر عفونت ادراری با علائم جزئی دارید، ممکن است با داروهای خانگی مانند نوشیدن مقدار زیادی آب و آب کرنبری تسکین پیدا کنید.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه مکمل‌ ها، گیاهان دارویی یا داروهای OTC می‌ توانند عفونت ادراری را درمان کنند وجود ندارد. به دلیل خطر گسترش عفونت، قبل از اقدام برای درمان عفونت ادراری خود با هر دارویی که برای شما تجویز نشده است، باید با پزشک خود مشورت کنید.

حرف آخر

اگر علائم UTI شما با درمانی که ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما تجویز کرده بهتر نشد، مهم است که به آنها اطلاع دهید. از آنجایی که UTI درمان نشده می تواند منجر به عوارض جدی شود، ارائه دهنده شما می خواهد طرح درمانی شما را در اسرع وقت برای بهبودی مجدد ارزیابی کند.

سوالات متداول

چگونه پزشکان UTI را تشخیص می دهند؟

آزمایش ادرار معمولاً اولین گام برای تشخیص عفونت ادراری است و ادرار از نظر باکتری و گلبول‌ های سفید خون مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌ گیرد. اگر آزمایش ادرار برای UTI مثبت باشد و علائم پس از درمان باقی بماند و همچنین بررسی آزمایش‌ های تصویربرداری می‌ توانند سایر مشکلات احتمالی در دستگاه ادراری را تعیین کنند.

چگونه از عفونت ادراری پیشگیری کنید؟

چندین نکته برای کمک به جلوگیری از UTI وجود دارد، از جمله:

• ادرار کردن بعد از رابطه جنسی
• نوشیدن مایعات زیاد
• دوش گرفتن به جای نشستن در وان حمام
• پاک کردن جلو به عقب (از واژن تا مقعد)
• از استفاده از هرگونه اسپری یا پودر در نزدیکی اندام تناسلی خودداری کنید.

منبع:

verywellhealth