آئورت، بزرگ ترین شریان بدن است. این شریان از بطن چپ قلب (حفره ی اصلی که خون را از قلب پمپاژ می کند)، خارج می شود و حاوی خون غنی از اکسیژن است که در سراسر بدن گردش می کند. شریان آئورت از دو طریق متفاوت ممکن است به عفونت دچار شود:
- آنوریسم قارچی (مایکوتیک)
- عفونت پیوند آئورت
آنوریسم قارچی زمانی رخ می دهد که یک توده ی عفونی (آمبولی سپتیک) در قلب ایجاد شود. آمبولی می تواند از تعدادی عناصر مختلف مانند لخته های خون، کلسترول و چربی به وجود آید. آمبولی سپتیک اغلب نتیجه ی التهاب در بافت های داخلی قلب (اندوکاردیت عفونی) است که عموماً منشأ باکتریایی دارد. زمانی که این باکتری (عامل عفونت) در یک توده جمع شود، به آمبولی سپتیک تبدیل می شود که احتمالاً به سمت آئورت حرکت کند. در بعضی موارد، تماس مستقیم آئورت با باکتری ممکن است منجر به التهاب و تشکیل یک آنوریسم شود.
برخی از بیماران ممکن است سابقه ی انجام پیوند آئورت را داشته باشند. در عمل پیوند آئورت معمولاً از مواد مصنوعی برای پل زدن دو بخش آئورت به یکدیگر استفاده می شود تا جایگزینی برای قسمت آسیب دیده یا معیوبی از عروق خونی باشد. ممکن است قسمت پیوندی آئورت، بعد از عمل دچار عفونت شود؛ این اتفاق در صورتی رخ می دهد که قسمت مورد نظر هنگام جراحی، در معرض باکتری قرار گرفته باشد یا این که باکتری های پایداری که بر ناحیه ی در حال ترمیم تأثیر می گذارند، در جریان خون وجود داشته اند.
علائم عفونت آئورت
علائم عفونت آئورت ممکن است با توجه به نوع عفونت و محل آن، متفاوت باشد. اگر آنوریسم قارچی عامل عفونت باشد، معمولاً علائم بیماری قبل از تشخیص شناسایی می شوند. همچنین، آنوریسم آئورت شکمی قارچی اغلب باعث پارگی آئورت می شود و این اتفاق به رسیدگی فوری نیاز دارد. آنوریسم آئورت شکمی ناحیه ای بزرگ شده در قسمت تحتانی رگ اصلی است که خون بدن را تأمین می کند.
علائم آنوریسم قارچی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- افزایش تعداد گلبول های سفید خون
- تب
- کمر درد شدید
- شکم درد شدید
- مشکل در تنفس
- کاهش عملکرد کلیه
هنگامی که عفونت یک پیوند آئورت باعث بروز این مشکل شود، علائم آن به زمان انجام عمل بستگی دارد. اگر عفونت در عرض چهار ماه ایجاد شود، علائم احتمالی عمل پیوند عبارتند از:
- تب
- افزایش تعداد گلبول های سفید خون
- عفونت در محل ورود (معمولاً، کشاله ی ران)
- اختلال عملکرد پیوند
اگر عفونت چهار ماه بعد از عمل شروع شود، در اکثر مواقع احتمال شناسایی علائم کمتر است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آنوریسم کاذب (تجمع خون، خارج از رگ های خونی)
- ورم کلیه (هیدرونفروز)
- عفونت استخوان (استئومیلیت)
علل و عوامل خطر ایجاد عفونت در آئورت
این بیماری، یک بیماری نادر است و به دلیل بروز عفونت در آئورت ایجاد می شود. این عفونت می تواند ناشی از وجود باکتری بعد از پیوند آئورت باشد و یا از باکتری هایی به وجود آمده باشند که از ناحیه ی دیگری نشأت گرفته اند و با جریان خون به آئورت می روند. سابقه ی داشتن پیوند آئورت، خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد.
تشخیص عفونت آئورت به چه صورت است؟
پزشک برای تشخیص عفونت آئورت، ابتدا هم سابقه ی پزشکی بیمار را در می آورد و هم معاینه ی بدنی انجام می دهد. تیم پزشکی نیز ممکن است برای تشخیص عفونت، از یک یا چند آزمایش تصویر برداری تشخیصی همراه با آزمایش های نمونه برداری استفاده کنند.
سی تی اسکن، متداول ترین ابزار تشخیصی است. هر چند، ممکن است تشخیص تغییرات در ناحیه ی مربوط به جراحی و تغییرات در ناحیه ی ناشی از عفونت دشوار باشد؛ زیرا بیماری عفونت آئورت در اثر یک پیوند آئورت عفونی و بلافاصله بعد از جراحی به وجود می آید. پزشکان ممکن است از سی تی اسکن برای کمک به برداشتن مقداری از مایع اطراف استفاده کنند؛ این مایع برای تشخیص عفونت، مورد آزمایش قرار می گیرد. همچنین ممکن است آن ها برای تشخیص، با اشعه ی ایکس از قفسه ی سینه عکس برداری کنند.
برای مشاهده ی ناحیه ی آسیب دیده، می توان از MRI استفاده کرد. MRI یکی دیگر از ابزارهای تشخیصی است که می تواند پارگی یا التهاب آئورت را نیز نشان دهد. همچنین در معاینه ی بدنی، پزشک برای بررسی طبیعی یا غیر طبیعی بودن ریتم ضربان قلب با استفاده از گوشی پزشکی به قلب، ریه ها و شکم بیمار گوش می دهد.
سایر تست های آزمایشگاهی (مانند آزمایش خون) اغلب برای تعیین مقدار گلبول های سفید و پیشگیری از بیماری های دیگر انجام می شود.
درمان عفونت آئورت
عفونت آئورت می تواند عوارضی کشنده و خطرناک مانند پارگی آئورت داشته باشد، به همین علت سریعاً باید تحت درمان قرار گیرد. برای مقابله با باکتری عامل عفونت، آنتی بیوتیک تجویز می شود. یک روش درمانی دیگر برای این بیماری، جراحی است و هدف از انجام آن، بازسازی گردش طبیعی خون (که به آن ترمیم مجدد عروق یا ریواسکولاریزیشن نیز گفته می شود) می باشد.
اصولاً مصرف آنتی بیوتیک، اولین گزینه ی درمانی است که به بیمار ارائه می شود. در صورتی که تیم درمان نوع دقیق باکتری عامل عفونت را شناسایی کند، آنتی بیوتیک های مخصوص آن تجویز خواهد شد. در مواردی که نوع دقیق باکتری مشخص نیست، یا بیشتر از یک نوع باکتری یافت شده، احتمالاً داروهای آنتی بیوتیک عمومی تجویز می کنند. همچنین اگر یک بیمار شرایط درمان با جراحی را نداشته باشد، داروهای آنتی بیوتیک به عنوان یک گزینه ی درمانی بلند مدت استفاده خواهند شد.
در صورتی که جراحی به عنوان یک گزینه ی درمان انتخاب شود؛ نوع این جراحی به شدت عفونت و آسیبی که ممکن است به آئورت وارد کرده باشد، بستگی دارد. عمل ترمیم مجدد عروق برای بیماری های خفیف تر انجام می شود؛ در طول این جراحی، آسیب وارد شده بر آئورت، در همان محل خود ترمیم و بازسازی می شود. اگر این مشکل در قسمت پیوند عفونی اتفاق افتاده باشد، ممکن است برای درمان، یک پیوند جدید انجام دهند. در صورتی که وضعیت بیماری شخص شدیدتر باشد، احتمالاً یک عمل جراحی اکسترا آناتومیک برای او انجام می دهند؛ در این عمل (بای پس)، مسیر رگ های خونی را برای دور شدن از ناحیه ی آسیب دیده و در عین حال خونرسانی به سایر نقاط بدن تغییر می دهند.
پزشکی که برای درمان بیماری خود به او مراجعه می کنید، باید پزشک متخصص و ماهری باشد، جراح عروق بهترین گزینه برای درمان بیماری های مربوط به آئورت و عروق می باشد. دکتر آرش توفیق متخصص و جراح عروق پیشنهاد ما برای شماست.
آدرس کلینک: تهران، میدان آرژانتین، اول خیابان بخارست(احمد قصیر)، خیابان هجدهم، ساختمان پزشکان ۶
برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید با شماره های زیر تماس حاصل نمایید، یا به سایت دکتر توفیق مراجعه کنید:
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه