سکسومنیا یا رابطه جنسی در خواب زمانی اتفاق می افتد که فرد در خواب دست به اعمال جنسی بزند. اکثر تحقیقات موجود نشان داده اند که دوره های سکسومنیا بیشتر در طول حرکت غیرسریع چشم (NREM)، بدون رویا و در عمیق ترین مرحله چرخه خواب رخ می دهند.
رویاهای جنسی نوعی سکسومنیا در نظر گرفته نمی شوند زیرا شامل اعمال یا رفتارهای فیزیکی به غیر از تحریک و انزال نمی شوند.
سکسومنیا چیست؟
سکسومنیا زمانی رخ می دهد که فرد در هنگام خواب فعالیت جنسی انجام می دهد.
سکسومنیا نوعی پاراسومنیا، یک فعالیت، رفتار یا تجربه غیرطبیعی است که در طول خواب عمیق رخ می دهد اما بسیاری از حقایق در مورد سکسومنیا، مانند علت دقیق آن، انواع علائم و شیوع آن، هنوز درک نشده است.
سکسومنیا یک بیماری نسبتاً جدید است که اولین مورد رسمی آن در سال 1986 گزارش شد و طبق یک مطالعه در سال 2015، تنها 94 مورد رابطه جنسی در خواب در سراسر جهان ثبت شده است.
همچنین مطالعه طولانی مدت سکسومنیا بسیار دشوار است زیرا به طور تصادفی در طول شب رخ می دهد.
علائم
سکسومنیا اغلب باعث دست زدن به خود یا حرکات جنسی می شود اما همچنین می تواند باعث شود که فرد ناآگاهانه به دنبال صمیمیت جنسی با دیگران باشد. سکسومنیا ممکن است همزمان با سایر فعالیت های پاراسومنیا مانند راه رفتن در خواب یا صحبت کردن نیز رخ دهد.
گاهی اوقات این شریک زندگی، هم اتاقی یا والدین هستند که برای اولین بار متوجه علائم این بیماری می شود. شرکای جنسی ممکن است متوجه شوند که شریک زندگی آنها به طور غیرعادی سطح پرخاشگری جنسی را افزایش می دهد و به طور تصادفی در شب مهارهای آن کاهش می یابد.
علائم شایع دوره های رابطه جنسی در خواب عبارتند از:
- نوازش کردن یا مالیدن
- ناله
- تنفس سنگین و ضربان قلب بالا
- تعریق
- خودارضایی
- رانش لگن
- شروع پیش نوازی با شخصی دیگر
- رابطه جنسی
- ارگاسم خود به خود
- نبود هیچ خاطره ای از رویدادهای جنسی
- خیره شدن خالی یا بی احساس در طول رویدادها
- عدم پاسخگویی به محیط بیرون در طول رویدادها
- ناتوانی یا مشکل در بیدار شدن در طول رویدادها
- انکار فعالیت در طول روز زمانی که کاملا هوشیار است
- راه رفتن در خواب یا صحبت کردن
جدای از علائم فیزیکی که در طول دوره رخ می دهد، سکسومنیا می تواند پیامدهای عاطفی، روانی اجتماعی و حتی جنایی مضری داشته باشد.
محرک ها
کم خوابی، استرس و شیفت کاری ممکن است باعث ایجاد خواب جنسی شود.
مانند سایر پاراسومنیاها، مانند راه رفتن در خواب، به نظر می رسد که خواب آلودگی ناشی از اختلالی است که مغز در حال حرکت بین چرخه های خواب عمیق است. این اختلالات اغلب آشفتگی جنسی نامیده می شوند.
اگرچه علل رابطه جنسی در خواب ناشناخته باقی مانده است، تحقیقات نشان می دهد که این بیماری دارای عوامل خطر واضحی است، در درجه اول مشکلات پزشکی، عادات سبک زندگی، مشاغل و داروهایی که با الگوهای خواب تداخل دارند.
محرک های در نظر گرفته شده برای افزایش احتمال سکسومنیا عبارتند از:
- کمبود خواب
- خستگی شدید
- مصرف بیش از حد الکل
- استفاده از داروهای غیر قانونی
- اضطراب
- فشار و استرس
- شرایط خواب نامناسب (خیلی سبک، پر سر و صدا یا محیط گرم)
- عدم رعایت بهداشت یا برنامه خواب
- شیفت کاری، به ویژه مشاغل پر استرس، مانند کارهای نظامی یا بیمارستانی
- مسافرت رفتن
- به اشتراک گذاشتن یک تخت با کسی، صرف نظر از رابطه او با آن شخص
آپنه انسدادی خواب با بسیاری از موارد مستند شده از خواب جنسی مرتبط است، احتمالاً به این دلیل که باعث ایجاد اختلال در خواب عمیق می شود.
برخی از افرادی که در بزرگسالی دچار سکسومنیا می شوند، رفتارهای پاراسومنیای دیگری نیز دارند که معمولاً راه رفتن در خواب در بزرگسالی یا کودکی است.
مشکلات پزشکی در نظر گرفته شده از عوامل خطر برای سکسومنیا عبارتند از:
- آپنه انسدادی خواب (OSA)
- سندرم پای بی قرار
- بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)
- سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
- سابقه سایر فعالیت های پاراسومنیا، مانند راه رفتن در خواب یا صحبت کردن
- بیماری کرون
- کولیت
- زخم ها
- سردردهای میگرنی
- انواع صرع و سایر اختلالات تشنجی
- ضربه به سر
- داروهای اضطراب و افسردگی به ویژه اسیتالوپرام (SSRI)
- اختلال تجزیه ای مرتبط با خواب، وضعیتی که اغلب با آسیب های جنسی دوران کودکی مرتبط است.
- بیماری پارکینسون
ارتباط با مواد مخدر، الکل و دارو
هنگامی که خواب جنسی به استفاده از الکل یا داروهای غیرقانونی مربوط می شود، درمان شامل قطع فوری مصرف یا کاهش مصرف دارو به سطح ایمن است.
افرادی که رابطه جنسی در خواب را به عنوان یک عارضه جانبی داروهای تجویزی تجربه می کنند، ممکن است نیاز به قطع مصرف داروها یا تغییر دوز داشته باشند.
با این حال، در بسیاری از موارد، فواید دارو از عوارض جانبی آن بیشتر است، بنابراین درمان ممکن است بر کاهش تأثیر علائم سکسومنیا تمرکز کند.
درمان و مدیریت
به نظر می رسد بهترین راه برای درمان این عارضه، حفظ یک برنامه خواب و بیداری سالم و منظم است.
در بیشتر موارد گزارش شده، علائم سکسومنیا زمانی کاهش می یابد که افراد خواب با کیفیت تری داشته باشند.
تأثیر واقعی درمان بر رابطه جنسی در خواب به خوبی شناخته نشده است زیرا ردیابی طولانی مدت علائم دشوار است.
داروهای سکسومنیا
برخی از داروها ممکن است برای درمان سکسومنیا توصیه شوند، از جمله آرام بخش های خفیف و داروهای ضد افسردگی.
در برخی موارد گزارش شده، داروهایی برای درمان سایر شرایط برای مدیریت سکسومنیا مورد استفاده قرار گرفته اند.
درمان بیماری های زمینه ای که باعث اختلال در خواب می شوند، مانند آپنه خواب، ممکن است موارد سکسومنیا را کاهش داده یا برطرف کند.
گزینه های درمانی پزشکی برای سکسومنیا عبارتند از:
- داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی مانند دولوکستین و کلونازپام
- درمان فشار مثبت مداوم بینی (CPAP)
- آنتی اسیدها و مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs). اینها بدون نسخه یا آنلاین در دسترس هستند.
- داروهای آرام بخش خفیف
- محافظ های دهان، بایت پلیت یا ابزار پیشرونده فک پایین برای خروپف. قبل از خرید با یک متخصص پزشکی صحبت کنید.
تغییر سبک زندگی
تقریباً در هر مورد توصیف شده از خواب جنسی، حداقل بخشی از فرآیند درمان شامل تغییر سبک زندگی است. از آنجایی که بسیاری از علائم سکسومنیا بر سایر افراد تأثیر منفی می گذارد، بهترین راه برای درمان آن انزوای شبانه است.
برخی از افراد مبتلا به سکسومنیا با قفل کردن در اتاق خواب و ماندن به تنهایی در شب یا قرار دادن سیستم هشدار بر روی درب اتاق خواب علائم مشکل ساز را کاهش می دهند.
مدیریت روانشناختی
مراجعه به روانپزشک یا روانشناس نیز ممکن است باعث کاهش احساس خجالت و شرم ناشی از خواب جنسی شود.
افراد مبتلا به خواب جنسی ممکن است با انجام جلسات مشاوره گروهی با فردی که تحت تأثیر منفی علائم قرار گرفته است، علائم عاطفی و روانی اجتماعی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.
در بیشتر موارد مستند، علائم سکسومنیا شریک خواب آگاه را نگران کرده یا عصبانی کرده است.
مطالعه‌ای در سال 2007 به این نتیجه رسید که در طول دوره های سکسومنیا، برخی از شرکای جنسی که کمتر عجول، و بیشتر ملایم بودند، بهتر بر درمان همسرشان متمرکز بودند.
تشخیص
سکسومنیا به تازگی از نظر پزشکی طبقه بندی شده است، بنابراین هیچ فرآیند تشخیصی استانداردی برای این بیماری وجود ندارد.
یک روانپزشک که اغلب در زمینه اختلالات خواب متخصص است، ممکن است با مرور تاریخچه پزشکی فردی و پرسیدن سوالاتی در مورد علائم، اختلالات خواب جنسی را تشخیص دهد. با این حال، پذیرفته شده ترین روش تشخیصی برای سکسومنیا، ویدئو-پلی سومنوگرافی (vPSG) است.
در طول vPSG، یک فرد به دستگاه های فیزیولوژیکی مانند ضربان قلب، تنفس و مانیتورهای حرکتی متصل می شود و در هنگام خواب از آنها فیلم‌برداری می شود.
در حال حاضر رابطه جنسی در خواب به عنوان یک نوع پاراسومنیا در راهنمای آماری تشخیصی اختلالات روانی (DSM-5) طبقه بندی شده است.
طبقه بندی بین المللی اختلالات خواب، ویرایش سوم (ICSD-3)، همچنین سکسومنیا را به عنوان نوعی از پاراسومنیا غیر REM طبقه‌بندی می‌کند.
عوارض
برخی از افراد از اینکه بدانند کارهایی را انجام داده اند که به یاد نمی آورند، به خصوص اعمال جنسی، احساس شرم یا خجالت می کنند.
با توجه به اینکه فرد شروع کننده یا درگیر شده در عمل جنسی از نظر فنی ناخودآگاه است، سکسومنیا می تواند دشواری های زیادی را به همراه داشته باشد. چندین پرونده قضایی شامل اتهامات سوء رفتار جنسی در رابطه با رابطه جنسی در خواب با پیامدهای مختلف وجود دارد.
اگرچه سابقه پزشکی و سایر شواهد یک فرد به دقت در دادگاه بررسی می شود اما تعیین مسئولیت همچنان پیچیده و بحث برانگیز است.
منبع:
medicalnewstoday
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه