تفاوت شخصیت ضد اجتماعی با خودشیفته در چیست؟

با صحبت هایی که بیشتر در مورد آگاهی از سلامت روان انجام می شود، احساس می شود اصطلاحاتی مانند خودشیفته و ضد اجتماعی یا جامعه ستیز در اصطلاحات روزمره ظاهر می شوند. ممکن است فکر کنید که شخص مهم زندگی شما خودشیفته است یا شاید همسایه شما مانند یک جامعه ستیز کامل رفتار می کند.

حقیقت این است که مردم غالباً از این اصطلاحات استفاده می کنند بدون اینکه متوجه منظور واقعی آنها شوند. در برخی موارد، آنها حتی از کلمات به جای یکدیگر استفاده می کنند. با این حال، چندین تفاوت اساسی بین یک جامعه ستیز و یک خودشیفته وجود دارد. علاوه بر این، برای تشخیص بالینی اختلال شخصیت خودشیفتگی (NPD) یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی (APD) که اصطلاح رسمی برای جامعه ستیزی است، نیاز است که فرد دارای چندین ویژگی شخصیتی (بسیار خاص) باشد.

خودشیفتگی مانند بسیاری از اختلالات شخصیتی در طیفی وجود دارد. با این حال، برای تشخیص بیماری NPD، فرد باید حداقل پنج مورد از نه معیار را داشته باشد. به همین ترتیب، برای تشخیص اینکه فرد مبتلا به APD تشخیص داده می شود، باید یک لیست از معیارها را داشته باشد و همچنین تا 15 سالگی اختلال سلوک داشته باشد. بنابراین این معیارها برای هر دو این اختلالات چیست؟ تفاوت آنها با یکدیگر چگونه است؟ به خواندن مقاله ادامه دهید.

معیارهای متعددی NPD را تشکیل می دهند

هر اختلال روانی که ما می شناسیم در نشریه ای به نام راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) طبقه بندی شده است. این توسط انجمن روانپزشکان آمریکا (APA) منتشر شده است و زبان و معیارهای استاندارد همه جانبه را به نفع پزشکان، درمانگران، محققان و شرکت های داروسازی (بر اساس انجمن روانپزشکان آمریکا) ارائه می دهد. آخرین نسخه در سال 2013 منتشر شد و معیارهای تشخیصی هر دو اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال شخصیت ضد اجتماعی را ارائه می دهد.

تشخیص NPD مستلزم وجود حداقل پنج ویژگی زیر است:

1. از توهمات عظیم رنج می برد.

2. در مورد قدرت بی پایان، موفقیت، زیبایی و غیره خود خیال پردازی می کند.

3. فاقد همدلی با دیگران است.

4. به تحسین مداوم نیاز دارد.

5. متکبر عمل می کند.

6. به دیگران حسادت می کند یا فرض می کند که دیگران به او حسادت می ورزند.

7. معتقد است که خاص است و فقط می تواند خود با افراد یا موسسات “خاص” دیگر معاشرت کند.

8. به طور نامعقول رفتار مطلوب می طلبد و معتقد است دیگران باید به راحتی به خواسته های او پایبند باشند.

9. از دیگران برای دستیابی به اهداف نهایی شخصی خود سوءاستفاده می کند.

طبقه بندی های مختلفی از خودشیفته ها وجود دارد، از جمله “خودشیفته های متظاهر یا خودنما” (معروف به خودشیفتگان معمولی) و “خودشیفته های مهار شده” و کسانی که همه ویژگی های فوق را اغلب و تا حد زیادی از خود نشان می دهند “خودشیفتگان بدخیم” نامیده می شوند. به طور مشابه، جامعه ستیزان، افراد خودشیفته ای هستند که علائم را در درجه کمتری تجربه می کنند و حتی دارای احساس گناه و پشیمانی و همچنین عشق ورزیدن هستند.

تشخیص APD متفاوت از NPD است

اختلال شخصیت ضداجتماعی، مانند اختلال شخصیت خودشیفته، طولانی مدت و در همه قسمت های زندگی فرد رایج است. با این حال، طبق گفته کلینیک مایو، درمان APD دشوارتر است (اگرچه روان درمانی ممکن است در دراز مدت مفید باشد).

بنابراین معیارهای مورد نیاز برای تشخیص APD چیست؟ اختلال سلوک باید در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی وجود داشته باشد. علائم یک اختلال سلوک عبارتند از:

1. رفتار تهاجمی نسبت به مردم و حیوانات

2. تخریب اموال

3. فریبکار بودن

4. سرقت

5. نقض جدی قوانین

علاوه بر اختلال سلوک در مراحل اولیه زندگی، حداقل چهار ویژگی زیر برای تشخیص بالینی ضروری است:

1. در مدرسه یا محل کار سازگاری ندارد.

2. قادر به انطباق با هنجارهای اجتماعی (یعنی پیروی از قانون) نیست.

3. با دروغ پاتولوژیک، استفاده از نام مستعار یا تقلب، حقیقت را نادیده می گیرد.

4. ناتوان در برنامه ریزی برای آینده.

5. تحریک پذیر و پرخاشگر وخشن

6. در مورد ایمنی خود و/یا دیگران بی پروا باشد.

7. بی مسئولیت دائمی

8. در هنگام صدمه زدن، بدرفتاری یا سرقت از دیگران پشیمان نیست.

9. بیش از یک سال روابط تک همسری ندارد.

برخی علائم APD (به طور خاص، رفتارهای مخرب و جنایتکارانه) ممکن است در طول زمان در برخی افراد کاهش یابد، اگرچه مشخص نیست که علت آن افزایش سن یا افزایش آگاهی از عواقب ناشی از رفتارهای ضد اجتماعی است.

تفاوت ها و شباهت هایی بین APD و NPD وجود دارد

پس از بررسی علائم و معیارهای هر دو اختلال، مشخص می شود که اختلال شخصیت ضد اجتماعی و اختلال شخصیت خودشیفته کاملاً متفاوت هستند. با این حال، برخی از ویژگی های شخصیتی وجود دارد که بین این دو مشترک است.

برای شروع، افرادی که از NPD یا APD رنج می برند می توانند دارای ویژگی هایی مانند هوش و جذابیت باشند. آنها همچنین می توانند کنترل کننده، خودخواه، غیر صادق و غیرقابل اعتماد باشند.

علاوه بر این، افراد مبتلا به هر دو اختلال می توانند برداشت مثبت اغراق آمیز از خود و همچنین احساس حق دارند. NPD و APD همچنین می توانند باعث سلب مسئولیت در قبال رفتارهای سوء استفاده از فرد و فقدان بینش، همدلی و واکنش احساسی شوند. با این حال، در حالی که افراد جامعه ستیز می توانند به عنوان خودشیفته شناخته شوند، همه خودشیفته ها از جامعه ستیزی رنج نمی برند و برخی تفاوت های کلیدی بین این دو وجود دارد.

برای خودشیفتگان عوامل انگیزشی آنها متفاوت است و جامعه ستیزان به طور کلی حیله گرتر هستند زیرا با نفس خود یش نمی روند. در حقیقت، جامعه ستیزان شخصیت بارزی ندارند و این باعث می شود آنها پنهان تر شوند. آنها حتی ممکن است توجه خود را به دیگران متمرکز کنند اگر به آنها در تحقق هدف نهایی خود کمک کند.

برعکس افراد خودشیفته راحت تر تشخیص داده می شوند. آنها همچنین به احتمال زیاد برای شناخت و موفقیت خود بیشتر تلاش می کنند، در حالی که ممکن است افراد جامعه ستیز با دروغ و سرقت راه ساده تری را انتخاب کنند. روانشناسی امروز می گوید به طور کلی، افراد خودشیفته بیشتر تمایل به درک دیگران از خود دارند و آنها را نه تنها وابسته به دیگران، بلکه مستعد مهندسی افکار عمومی می کنند.

منبع:

thelist