چگونه با کودکم رفتار کنم ؟ از فرزندان تان قهرمان نسازید

کاری که می تواند به راحتی شادی و رفاه خانواده تان را به هم بریزد توقعات بیجای شما از کودکان تان است. همه ی ما انتظارات خاصی از فرزندان مان داریم. مثلا می خواهیم ورزش کنند و مراقب سلامتی شان باشند و یا به حد معمول درس بخوانند و نیازهای علمی شان را مد نظر قرار دهند. این رفتار در اصل حس مسئولیت مان را در قبال کودکان مان می رساند.

با این حال انتظارات بیش از حد می تواند به راحتی زندگی شیرین خانوادگی ما را تحت تاثیر قرار دهد. با این انتظارات که بگویید من مطمئنم او می خواهد یک ورزشکار حرفه ای شود و یا اینکه بگویید من می دانم که او می خواهد دانش آموز برتر و شاگرد اول کلاسش باشد او را وادار می کنید حدسیات شما را به واقعیت بدل کند در حالی که شاید هنوز خودش نمی داند چه می خواهد و یا شاید اصلا با شما هم عقیده نباشد. کودکان تان بزرگترین دردشان را ناامیدی شما معرفی می کنند و دوست ندارند هیچ گاه ناامیدی را در چشمان شما ببینند.

مشکل کودکان با انتظارات والدین

همه ی ما می خواهیم که فرزندان مان بهترین باشند. اگر فرزندان تان می خواهند یک شغل با درامد متوسط داشته باشند اما برای شان مهم است که فشار و استرس کمتری در زندگی تجربه کنند و راحت تر باشند چرا آن ها را به داشتن یک کار با درامد بالا و زندگی لوکس تشویق می کنید؟ اگر فرزندان تان به بازی های ویدئویی یا شطرنج علاقه دارند چرا دوست دارید با تشوق آن ها به بازی دو و میدانی آن ها را از میدان علاقه مندی هایشان دور کنید؟ اجازه دهید آن ها برای هر چه که دوست دارند تلاش کنند.

اگر روحیات فرزندان تان به طور طبیعی یک فرد درونگراست چرا مدام او را یک فرد برون گرای شگفت انگیز تصور می کنید؟ گاهی لازم است خودتان را به چالش بکشید و از خود بپرسید چیزی که از او می خواهید تا چه حد خواسته ی خود او بوده و همچنین تا چه حد با روحیات او سازگاری دارد. گاهی خواسته های شما تنها خودخواهی است. بیایید این حقیقت را بپذیریم تا دلیل بسیاری از مشکلاتی که با فرزندان مان داریم را بشناسیم. ممکن است بخواهید دخترتان رقص باله یاد بگیرد اما او به فوتبال علاقه دارد. شاید دوست داشته باشید او را کسی غیر از آنکه هست تصور کنید. واقعا فکر نمی کنید بابت نشناختن روحیات فرزندان تان مقصر هستید؟

اگر فرزندان شما مدام تشویق به انجام کارهایی شوند که شما می خواهید و خودشان به آن ها علاقه ندارند و بابت رفتن پی علاقه های شان مدام ناامیدی را در نگاه شما ببینند و خود نیز ناامید شوند آن ها تنها می توانند یک نمونه ی متوسط از خواسته های شما باشند درحالی که شانس عالی بودن در زمینه ی علاقه مندی های خودشان را از آن ها می گیرید. گاهی باید تحمل شنیدن نه را داشته باشید و به جای تصمیمات مطلق برای کودکان تان کمی انعطاف پذیر باشید.

زمانی که در یک مرکز نگه داری کودکان و نوجوانان یک تحقیق در خصوص بزرگترین ناراحتی کودکان انجام شد و از آن ها خواسته شد تا درخصوص بزرگترین دردشان صحبت کنند آن ها به ناامیدی پدرمادرشان اشاره کردند. یک بازیگر جوان تئاتر می گفت که پدرش همیشه می خواست او یک ورزشکار شود و یک برنامه نویس موفق می گفت والدینش همشه برای وکیل شدن او آرزو می کردند. فرزندان تان برای براورده نکردن آرزوهای شما خود را مقصر می دانند و به جای لذت بردن از زندگی شان تنها احساس ندامت و ناراحتی می کنند.

باید چه رفتاری با کودکان داشت؟

اگر می خواهید خانواده شاد و فرزندان موفق داشته باشید باید چه کارهایی انجام دهید و چه رفتاری درست است؟ قطعا شما برای خواستن یک آینده ی خوب برای فرزندان تان مقصر نیستید اما حتما تا به حال متوجه شده اید که نیت شما چندان نمودی در زندگی آن ها ندارد بلکه کارها و رفتارهای تان است که روی زندگی و احساس آن ها تاثیر می گذارد. اکنون اگر دوست دارید بدانید که چگونه باید باید آن ها را به سمت شادی و موفقیت راهنمایی کنید تنها یک نکته را مد نظر بگیرید. اینکه آن ها انسان های متفاوتی هستند که باید شانس شناختن خود و پیدا کردن راه شان را داشته باشند.

بنابراین دفعه ی بعد که خواستید برای کودکان تان تصمیم بگیرید کمی صبر کرده و فکر کنید که خود او چه می خواهد. از خود بپرسید که چقدر او را می شناسید و چه خواسته هایی برای آینده اش دارد. به این ترتیب به آن ها حق داشتن یک زندگی موفق و شاد را همانگونه که خودشان می خواهند داده اید.