آشنايي با روشهاي كاهش وابستگي كودك به والدين

 برای برخی از کودکان،جدا شدن از والدین، بسیار دشوار است. حتی زمانی که یک غریبه در اطراف نیست، ممکن است دائما جلوی پای شما را بگیرد و سایه به سایه شما در تمام خانه بیاید.

اگر احساس جدایی بکند،خودشان را دور چای شما می پیجاند و محکم آن را می گیرد و گریه می کند.البته،کودکان پیش از آنکه به سن بلوغ برسند، معمولا راههای دیگری را برای کنار آمدن با جدایی پیدا می کنند، ولی در حدود چند ماهگی، آویزان شدن، تجربه خسته کننده ای برای والدین به شمار می رود.

کودکانی که دچار هیجانات منفی دوری از پدر و مادر می شوند اغلب ممکن است جیغ بزنند، گریه کنند، قشقرق به پا کنند و یا حتی برای جلب توجه استفراغ کنند. اینگونه کودکان می توانند یاد بگیرند که با دوری و جدایی از والدین کنار بیایند.

البته به شرطی که شما به آنها اطمینان خاطر دهید، دور بودن از آنها را با آنها تمرین کنید و به دلواپسی ها و حرف هایشان گوش فرا دهید. اغلب کودکان طبیعی بین ۹ ماهگی تا ۴ سالگی علائم وابستگی را از خود بروز می دهند.

بچه های بزرگتر چنانچه بدلیل تغییرات زندگی احساس تنش و استرس کنند، می توانند این خصوصیت را از خود بروز دهند. داشتن یک فرزند وابسته مانند قرار گرفتن در غل و زنجیر است.

چرا که صرفنظر از اینکه کجا هستید و در چه شرایطی و یا چه کاری انجام می دهید او توقع توجه افراطی از شما دارد.

برای اینکه بتوانید گام به گام و به طور تدریجی کودکتان را از خود مستقل و او را با محیط های نامانوس هم آشنا سازید توصیه می‌شود:

• اگر کودکتان توانایی حرف زدن دارد، از او بپرسید چرا هنگامی که از شما دور می‌شود احساس اضطراب و عصبانیت می‌کند.

از او بخواهید که درباره هرگونه تغییرات اضطراب‌زای زندگی مانند نقل مکان به منزل جدید، تغییر مدرسه، مشکلات با دوستان یا مورد گردن‌کلفتی قرار گرفتن از طرف همسالان و ..با شما صحبت کند. تا زمانی که تمام حرفهایش را به شما بگوید شما فقط به دقت گوش دهید.

• از کودکتان بخواهید که یک تصویر یا نقاشی از آنچه که هنگام جدایی از شما احساس می کند ترسیم کند

اين كار باعث مي شود تا او به یک روش خلاقانه احساساتش را با شما مطرح کند، از او بخواهید که هنگام ترسیم شکل مذکور یا اتمام نقاشی ، آن را شرح و تفسیر کند. وقتی که او درباره احساساتش و یا درباره هر موضوع چالش‌برانگیزی با شما حرف می‌زند، او را از اینکه در امنیت و آسایش بسر می‌برد، مطمئن سازید.

• به فرزندتان نشان دهید که احساسش را درک می کنید.

کاری نکنید که احساس کند بیان احساساتش کار غلطی است. برایش توضیح دهید که هر چند الان با او بازی نمی کنید اما برایش یک برنامه شاد و سرگرم کننده در نظر گرفته اید

• قایم باشک بازی کنید.

با بزرگتر شدن کودک،قایم باشک بازی کنید.و به تدریج، زمان و فاصله بازی را در خانه بیشتر کنید.به این ترتیب،آنها جدا شدن از شما را راحت می پذیرند،زیرا این کار با بازی انجام می گیرد.

• اگر علیرغم این تلاش‌ها باز هم کودکتان به رفتارش ادامه داد ناشکیبایی نکنید و سرش داد نزنید.

در عوض، مجددا و با دقت بیشتر برایش شرح دهید که نمی توانید الان با او بازی کنید. تشویق کنید که با وسایل و اسباب‌بازیهایش ساعات خوشی سپری کند. مثلا بگویید چرا یک قلعه زیبا برای من نمی‌سازی؟ لباس شاهزاده، رنگ نشده است؛ به نظرت قرمز بهتر است یا آبی؟ و ….آرام باشید و سراغ کارتان بروید که متوجه شود واقعا مشغله دارید.

گردآوري: گروه هفت گنج

منبع: فرزندپروري