همه چیز درباره بیماری فیبریلاسیون دهلیزی و درمان آن

فیبریلاسیون دهلیزی یک بیماری قلبی است که باعث ضربان قلب نامنظم و اغلب غیرطبیعی سریع می شود. ضربان قلب طبیعی باید منظم باشد و زمانی که در حال استراحت هستید بین 60 تا 100 ضربه در دقیقه باشد.

شما می توانید ضربان قلب خود را با بررسی نبض در مچ دست یا گردن خود اندازه گیری کنید.

علائم فیبریلاسیون دهلیزی

در فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان قلب نامنظم است و گاهی اوقات می تواند بسیار سریع باشد. در برخی موارد، می تواند به طور قابل توجهی بالاتر از 100 ضربه در دقیقه باشد.

این می تواند باعث مشکلاتی از جمله سرگیجه، تنگی نفس و خستگی شود.

شما ممکن است از تپش قلب قابل توجهی آگاه باشید، جایی که قلب شما احساس می کند که در حال تپش، تند زدن یا ضربان نامنظم است، اغلب برای چند ثانیه یا در برخی موارد، چند دقیقه طول می کشد.

گاهی اوقات فیبریلاسیون دهلیزی هیچ علامتی ایجاد نمی کند و فردی که آن را دارد کاملاً از نامنظم بودن ضربان قلب خود بی اطلاع است.

چه زمانی به پزشک عمومی مراجعه کنیم

در موارد زیر به پزشک عمومی مراجعه کنید یا با اورژانس تماس بگیرید:

• درد قفسه سینه دارید که می آید و می رود.
• درد قفسه سینه دارید که به سرعت از بین می رود اما همچنان نگران هستید.
• متوجه تغییر ناگهانی در ضربان قلب خود می شوید.
• ضربان قلب شما به طور مداوم کمتر از 60 یا بالاتر از 100 است (به خصوص اگر علائم دیگر فیبریلاسیون دهلیزی مانند سرگیجه و تنگی نفس را تجربه می کنید)

دریافت توصیه های پزشکی برای اطمینان از اینکه هیچ چیز جدی نیست، مهم است.

توصیه فوری

درد ناگهانی قفسه سینه دارید که:

• به بازوها، پشت، گردن یا فک شما گسترش می یابد.
• باعث می شود قفسه سینه شما سفت یا سنگین شود.
• با تنگی نفس، تعریق و احساس یا بیماری شروع شد.
• بیش از 15 دقیقه طول می کشد.

ممکن است دچار حمله قلبی شده باشید فوراً با اورژانس تماس بگیرید زیرا نیاز به درمان فوری در بیمارستان دارید.

چه چیزی باعث فیبریلاسیون دهلیزی می شود؟

هنگامی که قلب به طور طبیعی می‌ تپد، دیواره‌ های عضلانی آن سفت می‌ شوند و منقبض می‌ شوند تا خون به بیرون و کل بدن وارد شود.

سپس آرام می شوند تا قلب دوباره پر از خون شود. این روند هر بار که قلب می تپد تکرار می شود.

در فیبریلاسیون دهلیزی، حفره های فوقانی قلب (دهلیزها) به طور تصادفی و گاهی آنقدر سریع منقبض می شوند که عضله قلب نمی تواند به درستی بین انقباضات شل شود. این کار کارایی و عملکرد قلب را کاهش می دهد.

فیبریلاسیون دهلیزی زمانی اتفاق می‌ افتد که تکانه‌ های الکتریکی غیر طبیعی به طور ناگهانی در دهلیز اتفاق می افتد.

این تکانه ها بر ضربان ساز طبیعی قلب که دیگر نمی تواند ریتم قلب را کنترل کند، غلبه می کند. این باعث می شود که ضربان نبض شما بسیار نامنظم باشد.

علت آن به طور کامل شناخته نشده است، اما تمایل دارد بر گروه های خاصی از افراد، مانند افراد مسن و افرادی که با بیماری های طولانی مدت (مزمن) مانند بیماری قلبی، فشار خون بالا یا چاقی زندگی می کنند، تاثیر بگذارد.

ممکن است در شرایط خاصی مانند نوشیدن الکل زیاد یا سیگار کشیدن ایجاد شود.

فیبریلاسیون دهلیزی را می توان به روش های مختلفی تعریف کرد، بسته به درجه ای که بر شما تأثیر می گذارد.

مثلا:

• فیبریلاسیون دهلیزی حمله‌ ای – دوره‌ ها می‌ آیند و می‌ روند و معمولاً در عرض 48 ساعت بدون هیچ درمانی متوقف می‌ شوند.
• فیبریلاسیون دهلیزی مداوم – هر دوره بیش از 7 روز طول می کشد. (در صورت درمان کمتر می شود)
• فیبریلاسیون دهلیزی دائمی – زمانی که همیشه وجود داشته باشد.
• فیبریلاسیون دهلیزی طولانی مدت – جایی که معمولاً بیش از یک سال است که فیبریلاسیون دهلیزی داشته اید.

چه کسی تحت تأثیر قرار می گیرد

فیبریلاسیون دهلیزی شایع ترین اختلال ریتم قلب است که حدود 1.4 میلیون نفر را در بریتانیا تحت تاثیر قرار می دهد.

این می تواند بزرگسالان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما در افراد مسن شایع تر است.

مردان بیشتر از زنان به فیبریلاسیون دهلیزی مبتلا هستند.

فیبریلاسیون دهلیزی بیشتر در افراد مبتلا به سایر بیماری ها مانند فشار خون بالا، تصلب شرایین یا مشکل دریچه قلب رخ می دهد.

درمان فیبریلاسیون دهلیزی

فیبریلاسیون دهلیزی معمولاً تهدید کننده زندگی نیست اما می تواند ناراحت کننده باشد و اغلب نیاز به درمان دارد.

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروهای پیشگیری از سکته مغزی (افرادی که فیبریلاسیون دهلیزی دارند بیشتر در معرض خطر سکته هستند)
• داروهایی برای کنترل ضربان یا ریتم قلب
• کاردیوورژن – جایی که به قلب یک شوک الکتریکی کنترل شده برای بازگرداندن ریتم طبیعی داده می شود.
• ابلیشن کاتتر – جایی که ناحیه ای در داخل قلب که باعث ریتم غیر طبیعی قلب می شود با استفاده از انرژی فرکانس رادیویی از بین می رود. پس از آن ممکن است نیاز به نصب ضربان ساز داشته باشید تا به ضربان منظم قلب شما کمک کند.

فلوتر دهلیزی

فلوتر دهلیزی کمتر از فیبریلاسیون دهلیزی شایع است، اما علائم، علل و عوارض احتمالی مشابهی دارد.

برخی از افراد مبتلا به فلوتر دهلیزی، فیبریلاسیون دهلیزی نیز دارند.

فلوتر دهلیزی مشابه فیبریلاسیون دهلیزی است اما ریتم دهلیزها نسبت به الگوهای غیر طبیعی ناشی از فیبریلاسیون دهلیزی سازماندهی شده تر و کمتر آشفته است.

درمان فلوتر دهلیزی نیز کمی متفاوت است. فرسایش کاتتر بهترین درمان برای فلوتر دهلیزی در نظر گرفته می شود، در حالی که دارو اغلب اولین درمانی است که برای فیبریلاسیون دهلیزی استفاده می شود.

علائم

برخی از افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، به ویژه افراد مسن، هیچ علامتی ندارند.

بی نظمی در ریتم قلب اغلب تنها در طی آزمایشات معمول یا بررسی های مربوط به مشکلات دیگر کشف می شود.

به طور معمول، کاردیوورژن (که در آن به قلب یک شوک الکتریکی کنترل شده برای بازگرداندن ریتم طبیعی داده می شود) انجام می شود.

در این مرحله، بسیاری از افراد احساس بسیار بهتری دارند و متوجه می‌ شوند که احساس طبیعی نداشته‌ اند.

مردم اغلب خستگی و احساس بی حالی را به افزایش سن نسبت می دهند اما هنگامی که ریتم طبیعی بازیابی می شود، متوجه می شوند که این علائم ناشی از فیبریلاسیون دهلیزی است.

تپش قلب

بارزترین علامت فیبریلاسیون دهلیزی تپش قلب است – جایی که قلب احساس می‌ کند در حال تپش یا ضربان نامنظم است، اغلب برای چند ثانیه یا احتمالاً چند دقیقه طول می کشد.

علاوه بر ضربان قلب نامنظم، قلب شما نیز ممکن است بسیار سریع (اغلب به طور قابل توجهی بالاتر از 100 ضربه در دقیقه) بزند.

با بررسی نبض در گردن یا مچ دست می توانید ضربان قلب خود را تنظیم کنید.

علائم دیگری که ممکن است در صورت داشتن فیبریلاسیون دهلیزی تجربه کنید عبارتند از:

• خستگی و کمتر قادر بودن به ورزش کردن
• تنگی نفس
• احساس ضعف یا سبکی سر
• درد قفسه سینه

نحوه ضربان قلب در فیبریلاسیون دهلیزی عملکرد و کارایی قلب را کاهش می دهد.

این می تواند منجر به فشار خون پایین (هیپوتانسیون) و نارسایی قلبی شود.

الکتروکاردیوگرام (ECG)

برای تایید تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی می توان از الکتروکاردیوگرام (ECG) استفاده کرد. ECG آزمایشی است که ریتم و فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می کند.

علل

علت دقیق فیبریلاسیون دهلیزی ناشناخته است اما با افزایش سن شایع‌ تر می شود و گروه‌ های خاصی از افراد را بیشتر از دیگران تحت تاثیر قرار می‌دهد.

فیبریلاسیون دهلیزی در افراد مبتلا به سایر بیماری های قلبی شایع است، مانند:

• فشار خون بالا (فشار خون بالا)
• آترواسکلروز
• بیماری دریچه قلب
• بیماری قلبی مادرزادی
• کاردیومیوپاتی
• پریکاردیت

همچنین با سایر مشکلات پزشکی مرتبط است، از جمله:

• یک غده تیروئید پرکار
• پنومونی
• آسم
• بیماری انسداد مزمن ریه (COPD)
• سرطان ریه
• دیابت نوع 2
• آمبولی ریه
• مسمومیت با مونوکسید کربن

اما همه افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی یکی از شرایط فوق را ندارند. گاهی اوقات می تواند افرادی را که از نظر بدنی بسیار متناسب هستند، مانند ورزشکاران، تحت تاثیر قرار دهد.

هنگامی که هیچ شرایط دیگری با فیبریلاسیون دهلیزی همراه نباشد، به آن فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب می گویند.

محرک ها

شرایط خاصی می تواند باعث ایجاد یک دوره فیبریلاسیون دهلیزی شود، از جمله:

• نوشیدن مقادیر زیاد الکل، به ویژه نوشیدن بیش از حد
• اضافه وزن
• نوشیدن مقدار زیادی کافئین، مانند چای، قهوه یا نوشیدنی های انرژی زا
• مصرف مواد مخدر غیرقانونی، به ویژه آمفتامین ها یا کوکائین
• سیگار کشیدن

تشخیص

بررسی نبض اولین قدم مفید برای کمک به تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی است.

برای بررسی نبض خود:

• به مدت 5 دقیقه بنشینید – قبل از آن سیگار نکشید یا کافئین ننوشید.
• دست چپ خود را با کف دست رو به بالا و آرنج کمی خمیده بگیرید.
• انگشت اشاره و وسط دست راست را محکم روی مچ دست چپ، در پایه شست (بین مچ دست و تاندون متصل به شست) قرار دهید.
• با استفاده از عقربه دوم ساعت، تعداد ضربان را برای 30 ثانیه بشمارید و سپس آن عدد را دو برابر کنید تا ضربان قلب خود را بر حسب ضربان در دقیقه بدست آورید.

در حالت استراحت، ضربان قلب طبیعی باید 60 تا 100 ضربه در دقیقه باشد. در فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان قلب اغلب می تواند به طور قابل توجهی بالاتر از 100 ضربه در دقیقه باشد و هر ضربان فردی نامنظم است.

بررسی و ارزیابی نبض می تواند به شما نشان دهد که آیا فیبریلاسیون دهلیزی دارید یا خیر اما قبل از تشخیص، یک بررسی پزشکی کامل لازم است.

اگر مشکوک به فیبریلاسیون دهلیزی باشید، پزشک عمومی ممکن است به شما نوار قلب (ECG) بدهد و شما را برای آزمایشات بیشتر به متخصص قلب ارجاع دهد.

الکتروفیزیولوژیست یک متخصص قلب است که در اختلالات الکتریکی قلب تخصص دارد.

آنها می توانند روشی به نام فرسایش کاتتر را برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی انجام دهند.

الکتروکاردیوگرام (ECG)

ECG آزمایشی است که ریتم قلب و فعالیت الکتریکی شما را ثبت می کند. معمولاً در بیمارستان یا جراحی عمومی انجام می شود، حدود 5 دقیقه طول می کشد و بدون درد است.

در طول ECG، برچسب های کوچکی به نام الکترود به بازوها، پاها و قفسه سینه شما متصل می شود و با سیم به دستگاه نوار قلب متصل می شود.

هر بار که قلب شما می تپد، سیگنال های الکتریکی کوچکی تولید می کند. دستگاه ECG این سیگنال ها را روی کاغذ ردیابی می کند.

در طول یک دوره فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان قلب شما نامنظم و بیش از 100 ضربه در دقیقه خواهد بود.

اگر در حین ECG یک دوره فیبریلاسیون دهلیزی داشته باشید، ضربان قلب غیر طبیعی شما ثبت می شود. این امر تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی را تایید می کند و سایر شرایط را رد می کند.

اما اغلب ممکن است گرفتن یک قسمت از فیبریلاسیون دهلیزی دشوار باشد، بنابراین ممکن است از شما خواسته شود که یک ضبط کننده ECG قابل حمل کوچک بپوشید.

ضبط کننده ضربان قلب شما را به طور مداوم در طول 24 ساعت یا زمانی که آن را در شروع یک قسمت روشن می کنید،  ردیابی می کند.

تست های دیگر

اگر فیبریلاسیون دهلیزی دارید، تعدادی آزمایش دیگر ممکن است انجام شود، از جمله:

• اکوکاردیوگرام – اسکن اولتراسوند قلب که می تواند به شناسایی سایر مشکلات مرتبط با قلب کمک کند. برای ارزیابی ساختار و عملکرد قلب و دریچه ها استفاده می شود.
• اشعه ایکس قفسه سینه – که می تواند به شناسایی مشکلات ریوی که ممکن است باعث فیبریلاسیون دهلیزی شود کمک کند.
• آزمایش خون – که می تواند کم خونی، مشکلات عملکرد کلیه یا پرکاری غده تیروئید (پرکاری تیروئید) را برجسته کند.

درمان

درمان‌ های فیبریلاسیون دهلیزی شامل داروهایی برای کنترل ضربان قلب و کاهش خطر سکته مغزی و روش‌ هایی برای بازگرداندن ریتم طبیعی قلب است.

ممکن است برای شما توسط یک پزشک عمومی معالجه شود یا ممکن است به متخصص قلب ارجاع داده شوید.

برخی از متخصصان قلب که به عنوان الکتروفیزیولوژیست شناخته می شوند، در مدیریت ناهنجاری های ریتم قلب تخصص دارند.

شما یک برنامه درمانی خواهید داشت و از نزدیک با تیم مراقبت های بهداشتی خود همکاری می کنید تا مناسب ترین و بهترین درمان را برای خود انتخاب کنید.

عواملی که مورد توجه قرار خواهند گرفت عبارتند از:

• سن شما
• سلامت کلی شما
• نوع فیبریلاسیون دهلیزی که دارید.
• علائم شما
• آیا علت زمینه ای دارید که نیاز به درمان دارد یا خیر

اولین قدم تلاش برای یافتن علت فیبریلاسیون دهلیزی است. اگر بتوان علتی را شناسایی کرد، ممکن است فقط به درمان برای آن نیاز داشته باشید.

به عنوان مثال، اگر غده تیروئید پرکار دارید (پرکاری تیروئید)، دارو برای درمان آن ممکن است فیبریلاسیون دهلیزی را نیز درمان کند.

اگر هیچ علت زمینه‌ای یافت نشد، گزینه‌ های درمانی عبارتند از:

• داروهایی برای کاهش خطر سکته مغزی
• داروهایی برای کنترل فیبریلاسیون دهلیزی
• کاردیوورژن (درمان شوک الکتریکی)
• ابلیشن کاتتر
• نصب ضربان ساز

اگر یک نوع درمان نتواند علائم فیبریلاسیون دهلیزی شما را کنترل کند و نیاز به مدیریت تخصصی تری باشد، به سرعت به تیم درمانی متخصص خود ارجاع خواهید شد.

داروهای کنترل فیبریلاسیون دهلیزی

داروهایی به نام ضد آریتمی می توانند فیبریلاسیون دهلیزی را با موارد زیر کنترل کنند:

• بازگرداندن ریتم طبیعی قلب
• کنترل ضربان قلب

انتخاب داروی ضد آریتمی بستگی به نوع فیبریلاسیون دهلیزی، هر شرایط پزشکی دیگری که دارید، عوارض جانبی داروی انتخابی و میزان پاسخ دهی فیبریلاسیون دهلیزی دارد.

برخی از افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است برای کنترل آن به بیش از یک داروی ضد آریتمی نیاز داشته باشند.

بازگرداندن ریتم طبیعی قلب

داروهای مختلفی برای بازگرداندن ریتم طبیعی قلب موجود است، از جمله:

• فلکائینید
• مسدود کننده های بتا، به ویژه سوتالول

اگر داروی خاصی مؤثر نباشد یا عوارض جانبی آن دردسرساز باشد، ممکن است یک داروی جایگزین توصیه شود.

کنترل ضربان قلب

هدف این است که هنگام استراحت ضربان قلب خود را به کمتر از 90 ضربه در دقیقه کاهش دهید.

یک مسدود کننده بتا مانند بیسوپرولول یا آتنولول یا مسدود کننده کانال کلسیم مانند وراپامیل یا دیلتیازم تجویز می شود.

دارویی به نام دیگوکسین ممکن است برای کمک به کنترل بیشتر ضربان قلب اضافه شود.

به طور معمول، تنها 1 دارو قبل از در نظر گرفتن ابلیشن کاتتر امتحان می شود.

اثرات جانبی

مانند هر دارویی، داروهای ضد آریتمی می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند.

شایع ترین عوارض جانبی داروهای ضد آریتمی عبارتند از:

• مسدودکننده های بتا – خستگی، سردی دست ها و پاها، فشار خون پایین، کابوس ها و ناتوانی جنسی
• فلکائینید – حالت تهوع، تهوع و اختلالات ریتم قلب
• وراپامیل – یبوست، فشار خون پایین، تورم مچ پا و نارسایی قلبی

برای جزئیات بیشتر، بروشور اطلاعاتی بیمار همراه دارو را بخوانید.

داروهایی برای کاهش خطر سکته مغزی

نحوه ضربان قلب در فیبریلاسیون دهلیزی به این معنی است که خطر تشکیل لخته های خون در حفره های قلب وجود دارد.

اگر اینها وارد جریان خون شوند، می توانند باعث سکته مغزی شوند.

پزشک خطر شما را ارزیابی می کند و سعی می کند احتمال سکته مغزی شما را به حداقل برساند.

آنها سن شما و داشتن سابقه یکی از موارد زیر را در نظر می گیرند:

• سکته یا لخته شدن خون
• مشکلات دریچه قلب
• نارسایی قلبی
• فشار خون بالا
• دیابت
• بیماری قلبی

ممکن است بر اساس خطر سکته مغزی به شما دارو داده شود.

بسته به سطح خطر، ممکن است برای شما وارفارین یا یک داروی ضد انعقاد مانند دابیگاتران، ریواروکسابان، آپیکسابان یا ادوکسابان تجویز شود.

اگر برای شما یک داروی ضد انعقاد تجویز شده باشد، خطر خونریزی شما هم قبل از شروع دارو و هم در حین مصرف آن ارزیابی می شود.

آسپرین برای جلوگیری از سکته های مغزی ناشی از فیبریلاسیون دهلیزی توصیه نمی شود.

وارفارین

برای افرادی که فیبریلاسیون دهلیزی دارند و در معرض خطر زیاد یا متوسط ​​سکته مغزی هستند معمولاً وارفارین تجویز می‌ شود، مگر اینکه دلیلی وجود داشته باشد که نتوانند آن را مصرف کنند.

وارفارین یک ضد انعقاد است، به این معنی که لخته شدن خون را متوقف می کند.

خطر خونریزی در افرادی که وارفارین مصرف می کنند افزایش می یابد اما این خطر کوچک معمولاً نسبت به مزایای پیشگیری از سکته هیچ است.

مهم است که وارفارین را طبق دستور پزشک مصرف کنید. اگر برای شما وارفارین تجویز شده است، باید به طور منظم آزمایش خون انجام دهید و پس از آن، ممکن است دوز شما تغییر کند.

بسیاری از داروها می توانند با وارفارین تداخل داشته باشند و مشکلات جدی ایجاد کنند، بنابراین بررسی کنید که داروهای جدیدی که برای شما تجویز می شود برای مصرف با وارفارین بی خطر هستند.

در حین مصرف وارفارین، باید مراقب مصرف زیاد الکل به طور منظم باشید و از مصرف زیاد الکل خودداری کنید.

نوشیدن آب کرنبری و آب گریپ فروت نیز می توانند با وارفارین تداخل داشته باشند و توصیه نمی شود.

داروهای ضد انعقاد جایگزین

ریواروکسابان، دابیگاتران، آپیکسابان و ادوکسابان جایگزین های وارفارین هستند.

موسسه ملی تعالی بهداشت و مراقبت (NICE) این داروها را برای استفاده در درمان فیبریلاسیون دهلیزی تایید کرده است.

NICE همچنین بیان می‌ کند که باید به شما یک داروی ضد انعقاد و فرصتی برای بحث در مورد فواید هر دارو پیشنهاد شود.

برخلاف وارفارین، ریواروکسابان، دابیگاتران، آپیکسابان و ادوکسابان با سایر داروها تداخل ندارند و نیازی به آزمایش خون منظم ندارند.

کاردیوورژن

کاردیوورژن ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی توصیه شود.

این شامل دادن شوک الکتریکی کنترل شده به قلب برای بازگرداندن ریتم طبیعی است.

کاردیوورژن معمولاً در بیمارستان انجام می شود تا قلب به دقت تحت نظر باشد.

اگر بیش از 2 روز فیبریلاسیون دهلیزی داشته اید، کاردیوورژن می تواند خطر تشکیل لخته را افزایش دهد.

در این مورد، 3 تا 4 هفته قبل از کاردیوورژن و حداقل 4 هفته پس از آن، به شما یک ضد انعقاد داده می شود تا احتمال سکته مغزی به حداقل برسد.

در مواقع اضطراری می توان از قلب عکس گرفت تا لخته های خون را بررسی کند و بدون نیاز به دارو ابتدا کاردیوورژن را انجام داد.

در صورت موفقیت آمیز بودن کاردیوورژن، ضد انعقاد ممکن است متوقف شود.

اما اگر خطر بازگشت فیبریلاسیون دهلیزی زیاد است و خطر سکته مغزی در شما افزایش می‌یابد، ممکن است نیاز به ادامه مصرف داروهای ضد انعقاد بعد از کاردیوورژن داشته باشید.

ابلیشن کاتتر

ابلیشن کاتتر روشی است که با دقت بسیار ناحیه بیمار قلب شما را از بین می برد و مدارهای الکتریکی غیر طبیعی را قطع می کند.

اگر دارو مؤثر نبوده یا تحمل نشده باشد، یک گزینه مناسب است.

کاتترها (سیم های نازک و نرم) از طریق یکی از وریدهای شما به قلب شما هدایت می شوند، جایی که فعالیت الکتریکی را ثبت می کنند.

هنگامی که منبع ناهنجاری پیدا می شود، یک منبع انرژی مانند امواج رادیویی با فرکانس بالا که گرما تولید می کند، از طریق یکی از کاتترها برای تخریب بافت منتقل می شود.

این روش می تواند بسیار سریع باشد یا ممکن است تا 3 یا 4 ساعت طول بکشد و ممکن است تحت بیهوشی عمومی انجام شود، به این معنی که شما در طول عمل بیهوش هستید.

شما باید پس از انجام ابلیشن کاتتر بهبودی سریع داشته باشید و بتوانید بیشتر فعالیت های عادی خود را در روز بعد انجام دهید.

اما به مدت 2 هفته نباید چیز سنگین بلند کنید و در 2 روز اول باید از رانندگی خودداری کنید.

ضربان ساز

ضربان‌ ساز دستگاه کوچکی است که با باتری کار می‌ کند و معمولاً در قفسه سینه، درست زیر استخوان ترقوه کاشته می‌ شود.

معمولاً برای متوقف کردن ضربان بسیار آهسته قلب شما استفاده می شود اما در فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است برای کمک به ضربان منظم قلب شما استفاده شود.

نصب ضربان‌ ساز معمولاً یک عمل جراحی جزئی است که تحت بی‌ حسی موضعی انجام می‌ شود (ناحیه تحت عمل بی‌ حس است و شما در حین عمل هوشیار هستید).

این درمان ممکن است زمانی استفاده شود که داروها مؤثر نباشند یا نامناسب باشند. این معمولاً در افراد 80 ساله یا بالاتر رخ می دهد.

عوارض

افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در معرض خطر سکته مغزی هستند. در موارد شدید، فیبریلاسیون دهلیزی همچنین می تواند منجر به نارسایی قلبی شود.

سکته

هنگامی که حفره های بالایی قلب (دهلیزها) به طور موثر پمپاژ نمی کنند، مانند فیبریلاسیون دهلیزی، خطر تشکیل لخته خون وجود دارد.

این لخته‌ های خون ممکن است به حفره‌ های پایینی قلب (بطن‌ ها) حرکت کرده و به جریان خون به ریه‌ ها یا گردش خون عمومی پمپ شوند.

لخته شدن در گردش خون عمومی می تواند شریان های مغز را مسدود کند و باعث سکته شود.

فیبریلاسیون دهلیزی خطر سکته مغزی را حدود 5 برابر افزایش می دهد.

اما این خطر به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله سن شما و اینکه آیا فشار خون بالا، نارسایی قلبی، دیابت و سابقه قبلی لخته شدن خون دارید یا خیر.

نارسایی قلبی

اگر فیبریلاسیون دهلیزی شما مداوم باشد، ممکن است شروع به ضعیف شدن قلب شما کند. در موارد شدید، می تواند منجر به نارسایی قلبی شود، زیرا قلب شما نمی تواند خون را به طور موثر در بدن پمپاژ کند.

منبع:

nhs.uk