معرفی کامل حشیش ، پيشينه و تاثيرات آن بر بدن

حشیش و ترکیبات مشابه آن (canabis) این گروه از مواد به نامهای مختلفی مانند “ماری جوانا”، “علف”، “گراس”، “بنگ” و غیره وجود دارند. ماری جوانا شایع ترین ماده مورد سوء مصرف در جوامع غربی است . سوء مصرف تمام ترکیبات مشابه این گروه در سطح بسیار وسیعی در میان جوانان دیده می‌شود. در پژوهش‌های معتبر نشان داده شده است که مصرف این مواد و به خصوص تکرار مصرف آنها احتمال مصرف مواد قوی تر مانند کوکایین یا هرویین را در سنین بالاتر افزایش می‌دهد. به عنوان مثال در یک پژوهش انجام شده، تنها کمتر از ۱% افرادی که به هیچ وجه سابقه مصرف ماری جوانا را نداشتند، به هرویین و کوکایین وابسته شده بودند؛ ولی از کسانی که هزار بار یا بیشتر ماری جوانا مصرف کرده بودند؛ بعدها ۷۳% به سراغ کوکایین و ۳۳% به سراغ هرویین رفتند

واژه شناسی حشیش:

اصطلاحات عامیانه (به جای حشیش): بنگ، سیگاری، علف

۱- بنگ

به سرشاخه‌های گل‌دار یا به‌میوه‌نشسته و خشک‌شده بوته شاهدانه هم می‌گویند. در اوستا این واژه به صورت بنگهه و در سانسکریت بهنگا و در گزارش پهلوی به منگ برگردانیده شده‌است.

۲- منگ
۳- چرس

حشیشی که از رزین آماده شده از سرشاخه‌های گل‌دار و به میوه نشسته گیاه بالغ شاهدانه تهیه می‌شود و از انواع دیگر آن مرغوب‌تر است.

مطالعات و تحقیقات نشان می‌دهد که رشد طبیعی بک نوزاد به وسیله مصرف مرتب حشیش یا ماری جوانا به وسیله مادر، در دوران بارداری می‌تواند به طور جدی آسیب ببیند. آزمایشات بر روی حیوانات نشان داد که نوزادان حیوانات آزمایشگاهی که در دوران بارداری تحت مصرف این ماده قرار گرفته بودند، دارای برخی از ناهنجاریها و رفتار غیر عادی بودند، در اثر مصرف مداوم وابستگی روانی و تحمل ایجاد می‌شود، نشانه‌های ترک شامل اضطراب، عصبانیت، از دست دادن اشتها و بی خواب و بد خوابی است.

پیشینه حشیش:

حشیش در سده‌های میانه در جهان اسلام در ابعاد وسیعی مورد مصرف بود. کشیدن حشیش احتمالا قبل از آشنایی با توتون رایج شده‌است. یافته‌های باستان‌شناسانه در اتیوپی استعمال حشیش به وسیله قلیان در سده چهاردهم میلادی را نشان می‌دهد. البته سابقه مصرف دارویی حشیش در شرق مدیترانه به اواخر هزاره دوم پیش از میلاد باز می‌گردد، حشیش در این دوران به عنوان دارویی برای آسان ساختن زایمان مورد استفاده بود. بقایای تتراهیدروکانبینول در گورستانی متعلق به سده چهارم میلادی در نزدیکی اورشلیم پیدا شده‌است. مصرف دارویی حشیش احتمالا تحت تأثیر اسلام به مصرف تفننی و لذت‌جویانه تبدیل شد. حشیش و سایر داروهای مخدر جایگزینی برای الکل بودند که در قران ممنوع اعلام شده‌بود.

حشیش در ایران باستان

منگ یا بنگ (هندی: भांग, ) مادهٔ مخدری بوده‌است که در ایران باستان، در پزشکی و نیز در مراسم مذهبی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. در اوستا این واژه به صورت بنگهه و در سانسکریت بهنگا و در گزارش پهلوی به منگ برگردانیده شده‌است. در وندیداد آمده، کسی کنیزی را آبستن کرد و آن مرد گفت چارهٔ کار را از پیرزنی بپرسید و آن زن نیز برای تباه کردن بچه، برای او منگ یا داروی دیگر آورد، هم مرد و هم کنیز و هم پیرزن گناهکار هستند. در بندهش، منگ داروئی است که نخستین جانور سودمند، پیش از آنکه گرفتار خشم اهریمن گردد، بوسیلهٔ آن نابود گردید. در ارداویرافنامه آمده که به ارداویراف مقدس برای سیر در جهان دیگر، موبدان می ومنگ دادند و او سیر خود را در جهان دیگر آغاز کرد و پس از بازگشت گزارش خود را به همکیشان داد.

معرفی کامل حشیش ، پيشينه و تاثيرات آن بر بدن / www.7ganj.ir

ترکیبات مشابه حشیش:

ماری جوانا شایع ترین شکل مورد استفاده کانابیس‌ها در آمریکاست. ماری جوانا شامل مخلوطی از گل‌های دست چین شده و برگ‌ها و ساقه خشک شده گیاه کانابیس است. THC موجود در ماری جوانا از ۵% تا ۱۴% متفاوت بوده و این موضوع به قسمت‌های گیاهی که در تولید ماری جوانا به کار رفته و به ویژگی‌های ژنتیکی آن گیاه بستگی دارد. THC بیش از همه در گلها و پس از آن در برگهای بالایی و سپس برگهای پایین و نهایتاً ساقه و تخم گیاه کانابیس وجود دارد.
سینسمیلا SINSEMILIA نوع بسیار قوی ماری جوانا است که قسمت اعظم آن گلهای انتخاب شده گیاه ماده کانابیس بوده و غلظت THC در آن بین ۷% تا ۱۴% یا بیشتر است.
حشیش ترکیب قوی دیگر کانابیس است که از به هم فشردن و چلاندن گلهای انتخاب شده کانابیس یا شیوه دیگری که در طی آن صمغ زرد رنگ گلهای دست چین شده گیاه کانابیس بیرون بیاید، به دست می‌آید. رنگ حشیش بعد از خشک شدن؛ قهوه ای تیره می‌شود. آن را تدخین کرده و یا به صورت خوراکی استفاده می‌کنند (حتی در پختن نان قندی و در میان آن نیز حشیش را به کار می‌برند.) غلظت THC در حشیش بین ۲% تا ۸% و گاهی ۱۰% تا ۲۰% است.
روغن حشیش ماده خالص شده از حشیش است که به وسیله یک حلال، THC و سایر کانابینوییدهای حشیش جدا شده تغلیظ می‌گردد. رنگ این ماده، سیاه یا قرمز است که به وسیله پایپ یا قاطی شده با تنباکوی سیگار کشیده می‌شود. غلظت THC در روغن حشیش معمولاً بین ۱۵% تا ۵۰% بوده اما گاهی به بالای ۶۰% هم می‌رسد.
فقط ۲ تا ۳ میلی گرم THC داخل وریدی باعث ایجاد اثرات سرخوشی کافی است. یک سیگار ماری جوانا شاید بین ۵ تا ۱۵۰ میلی گرم THC داشته باشد. اما در حین مصرف شاید ۳۰% تا ۸۰% آن جذب نشود و تقریباً ۵% تا ۲۴% THC استنشاق شده به جریان خون وارد می‌شود. برآورد شده است که متوسط مصرف حشیش در ایالات متحده ۵۰ میلی گرم THC در روز و در جامائیکا یا آسیا ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم THC است. کشیدن کانابیس شایع ترین شیوه مصرف آن است. ماری جوانا معمولاً با سیگار مخلوط شده و کشیده می‌شود یا می‌تواند با پیپ کشیده شود. پیپ‌های مخصوصی هم برای آن وجود دارد. یک راه دیگر مصرف آن خوردن است که اثرات آن دیرتر ایجاد شده و طولانی تر باقی می‌ماند. حتی می‌توان آن را با خمیر نان، شیرینی و کیک مخلوط کرده و بعد از پخت آن را مصرف نمود. در مصرف خوراکی اسهال، اضطراب و حملات هراس بیشتر می‌شود و اثرات مستی و آسیب‌های رفتاری را زیادتر می‌کند. کشیدن کانابیس سرخوشی ناشی از مصرف کوکایین از راه بینی را افزایش می‌دهد. ماری جوانا و آمفتامین‌ها فعالیت سیستم عصبی اتونوم را افزایش می‌دهند و محرک‌ها اثرات تسکین بخش و خواب آلودگی ناشی از کانابیس‌ها را از بین می‌برند. ماری جوانا می‌تواند با PCP یا سایر توهم زاها برای افزایش اثرات THC مصرف شود.
کانابیس ها طیف وسیعی از اثرات شناختی، احساسی، فیزیولوژیک و رفتاری را که به مقدار مصرف ارتباط دارند؛ ایجاد می‌کنند. موقعیت و حالت هم زمان مصرف کننده، تجربه قبلی مصرف کننده و انتظارات و نگرش او در ایجاد علائم مؤثر است. برای اغلب مصرف کننده ها کانابیس یک سرخوشی خفیف یا آسودگی ایجاد می‌کند. معمولاً کانابیس احساس سایر تجربه ها مانند گوش کردن به موسیقی، مزه غذا یا لذت از فعالیت جنسی را افزایش می‌دهد. درک زمان از بین می‌رود و معمولاً گذشت زمان طولانی تر احساس می‌شود. در موقعیت های اجتماعی پرحرفی و خنده بیشتر می‌شود اما شاید نوسان هایی در خلق ایجاد شود و افزایش توانایی های اجتماعی به خیال پردازی های درون گرایانه تبدیل شود. بی قراری و خواب آلودگی در هنگام از بین رفتن اثرات آن شایع است. از دیگر آثار مصرف حشیش، قرمزی چشم، افزایش اشتها، خشکی دهان و گاهی اضطراب و یا افسردگی است.
مصرف مداوم با کانابیس می‌تواند باعث افزایش اضطراب، هراس و بدبینی شود. معمولاً این علایم به دنبال مصرف مقدار بیش از حد معمول یا مصرف خوراکی ایجاد می‌شود. افزایش ضربان قلب می‌تواند باعث افزایش هراس مصرف کننده شود. نوسانات فشار خون و سبکی سر و غش کردن در هنگام ایستادن ممکن است، دیده شود. اگرچه این اثرات ناراحت کننده هستند؛ اما افراد مصرف کننده منظم، به این اثرات تحمل پیدا می‌کنند.
افرادی که بیماری قلبی دارند معمولاً باید در مصرف کانابیس ها احتیاط کنند،. مصرف مداوم کانابیس ها حافظه کوتاه مدت و توجه فرد را مختل می‌کنند و بنابراین افکار و گفتار منقطع می‌شود و فرد جریان افکار و حرف های خود را فراموش می‌کند.

حشیش چگونه مصرف می‌ شود؟!

حشیش به صورت سیگار تدخین می‌ شود که به آن سیگاری، JOINT و ناخن (NAIL) هم می‌ گویند. با تدخین حشیش اثرات نشئه آور آن ظرف چند دقیقه ظاهر شده و حدود ۳۰ دقیقه بعد به اوج می‌ رسد و ۲ تا ۴ ساعت دوام می ‌یابد. برخی اثرات حرکتی و شناختی ۵ تا ۱۲ ساعت طول می‌ کشد.

عوارض حاصل از مصرف حشیش چیست؟!

آثار حشیش به نوع ماده مصرفی، روش مصرف، مقدار مصرف و موقعیت مصرف و اطرافیان فرد و انتظارات او بستگی دارد. در صورت تدخین آثار آن به سرعت ظاهر شده و ۳ تا ۴ ساعت باقی می‌ماند و در حالت مصرف خوراکی، آثارش دیرتر ظاهر شده و ممکن است تا ۲۴ ساعت هم ادامه پیدا کند.

متابولیسم و جذب

THC به سرعت از ریه‌ها به جریان خون جذب می‌شود و حدود ده دقیقه بعد از کشیدن، غلظت خونی آن به حداکثر می‌رسد. کاهش میزان THC در خون نیز نسبتاً سریع است و بعد از یک ساعت شاید فقط ۵% تا ۱۰% سطح خونی اولیه باقی بماند. در صورتی که THC به صورت خوراکی مصرف شود؛ جذب آن آسانتر خواهد بود و شروع اثر آن بعد از یک ساعت یا بیشتر خواهد بود.
متابولیسم THC در ریه (در صورت تدخین) یا در روده (در صورت خوردن) شروع شده و سپس اکثر این ماده جذب خون شده و به کبد حمل می‌شود. در کبد این ماده تبدیل به ۹-کربوکسی- THC و ۱۱-هیدروکسی دلتا-۹- THC می‌گردد. اگرچه ۹-کربوکسی- THC اثر روانی ندارد؛ اما ۱۱ هیدروکسی دلتا-۹- THC شاید قوی تر از THC باشد و شاید بسیاری از اثرات کانابیس مربوط به این ماده باشد (مخصوصاً وقتی که خوراکی مصرف شود).
THC در چربی قابل حل بوده و در بافت چربی ذخیره می‌شود و آزاد سازی تدریجی آن از بافت چربی باعث طولانی شدن اثر آن می‌گردد. نیمه عمر THC در بدن از سه تا پنج روز است. سطح خونی THC شاید رابطه مستقیمی‌با میزان سرخوشی یا سایر علایم آن نداشته باشد؛ بلکه بر طبق پژوهش‌های انجام شده، حداکثر سرخوشی به طور معمول مدتی بعد از اینکه غلظت THC در خون شروع به کاهش کرد؛ ظاهر می‌شود. این موضوع نشان دهنده این است که یا برخی از متابولیت‌های THC باعث ایجاد سرخوشی می‌شوند و یا وقتی که غلظت خونی THC کاهش پیدا می‌کند، سطح THC در مغز افزایش پیدا می‌کند.

در دهه ۹۰ گیرنده‌های کانابینوییدی در کورتکس مغز، هیپوکامپ، مخچه و غده پایه مغزی مشخص شد. تحریک هر یک از این گیرنده‌های کانابینوییدی در کورتکس باعث افکار مغشوش، در هیپوکامپ باعث حافظه مختل، و در مخچه موجب مختل شدن هماهنگی حرکتی می‌شود. سرخوشی به وسیله حشیش نیز با تحریک گیرنده‌های کانابینوییدی در مسیر دوپامینرژیک مزولمبیک ایجاد می‌شود.

تحمل، محرومیت و وابستگی

تحمل به بسیاری از اثرات کانابیس ها در مطالعات بر روی انسانها و حیوانات نشان داده شده است. در این مطالعات نشان داده شده که مصرف گاه به گاه کانابیس تحمل قابل توجهی ایجاد نمی‌کند؛ اما مصرف روزانه مقادیر بالای کانابیس باعث تحمل به بسیاری از اثرات فیزیولوژیک شناختی و اجتماعی THC می‌شود. در همین مطالعات شواهدی از محرومیت در قطع ناگهانی مقادیر بالای روزانه کانابیس نشان داده شده است و بعد از گذشت ساعت ها از آخرین مقدار THC، بی قراری درونی در افراد مصرف کننده منظم وجود داشته است.
بعد از گذشت ۱۲ ساعت از آخرین مقدار مصرف THC، بی قراری، گرگرفتگی، بی خوابی، تعریق، خستگی، آبریزش بینی، اسهال(مدفوع شل)، سکسکه و بی اشتهایی به طور شایع به چشم می‌خورد. در مواردی رفتار غیر دوستانه و حتی رفتار پرخاشگرانه گزارش شده است؛ هر چند مواردی که این اثرات را ایجاد کرده بودند؛ بالاست (مثلاً حدود ۲۱۰ میلی گرم در روز) اما شواهدی وجود دارد که در صورت مصرف مزمن مقادیری همانند ده میلی گرم روزانه برای ده روز می‌تواند باعث ایجاد تحمل شود و علایم محرومیت قطع مصرف نیز ایجاد می‌شود. اما علایم محرومیت حتی با مصرف مقادیر متوسط به بالای روزانه همیشه آشکار نمی‌شود.
در پژوهشی انجام شده ۱۵% مصرف کننده های متوسط تا شدید کانابیس، سندرم محرومیت قطع مصرف را گزارش کردند که شامل عصبیت، بی قراری، اختلال در خواب و بی اشتهایی بود. این علایم به مدت مصرف روزانه کانابیس ارتباط داشتند.
تعریق، اسهال، تهوع، استفراغ، درد عضلانی، لرزش، تحریک پذیری و اضطراب نیز در مواقع نادر و در صورت مصرف بالا و طولانی مدت کانابیس ها و سپس قطع ناگهانی آن می‌توانند ایجاد شوند. البته برای این ناراحتی ها درمان دارویی به خصوصی وجود ندارد. به عبارت دیگر درمان عمدتاً حمایتی و پرهیزی است. در واقع درمان اصلی وابستگی به کانابیس ها همان درمان های غیر دارویی نگه دارنده بعد از قطع مصرف آنها است.
این موضوع مهم است که به خاطر بسپاریم در هر حال علایم محرومیت قطع مصرف کانابیس خفیف بوده و در عرض ۸ ساعت به اوج می‌رسد و معمولاً ۱ تا ۳ روز به طول می‌کشد. بنابراین نیمی‌از کسانی که برای درمان مراجعه می‌کنند؛ علایم محرومیتی ندارند. تشخیص وابستگی دارویی امروزه کمتر بر وابستگی فیزیکی بستگی دارد و بیشتر بر مبنای رفتاری است (یعنی بر مبنای رفتارهای ایجاد شده در اثر مصرف مواد در طول زندگی، مشکل بودن ترک یا کنترل مصرف آن و برگشت سریع وابستگی بعد از مدتی حفظ پرهیز از مصرف). فقدان علایم محرومیت قطع مصرف و تحمل، دلیل نبودن وابستگی نیست و وابستگی روانی می‌تواند بدون این دو نیز وجود داشته باشد.
وابستگی به کانابیس ها یکی از شایع ترین وابستگی ها به مواد در جهان محسوب می‌شود. خطر وابستگی به کانابیس ها در مردان بیشتر از زنان است. خطر وابستگی با افزایش تعداد موارد مصرف بیشتر می‌شود.

کشیدن حشیش همانند کشیدن سیگار می‌تواند خطراتی را برای انسان ایجاد کند (به خصوص در سیستم تنفس)؛ اما خطر مصرف حشیش از سیگار بیشتر است. افرادی که حشیش مصرف می‌کنند؛ با تعداد کمتری سیگار حشیش و در سن کمتری (و مدت زمان کمتری) نسبت به افراد سیگاری دچار عوارض جانبی می‌شوند. اغلب آزمایش های عصبی روانی حساس، آسیب های کوچک اما مهمی‌را در توانایی توجه کردن، تمرکز و عملکرد اجرایی مصرف کننده های سنگین حشیش گزارش کرده اند.
چندین مطالعه انجام شده نشان دهنده تأثیر حشیش بر عملکرد شناختی فرد است. مصرف کننده با دوزهای بالا، ممکن است احساس مسخ واقعیت پیدا کند. مطالعات بر روی حیوانات نشان دهنده کاهش قدرت دفاعی و ایمنی بدن در اثر مصرف حشیش است اما در انسانها هنوز این موضوع ثابت نشده است.
کشیدن حشیش در حاملگی می‌تواند باعث کوتاه شدن مدت حاملگی و تولد نوزاد با وزن کم شود. در مطالعه ای بر روی مادران مصرف کننده حشیش در طی حاملگی، افزایش خطر در ابتلا به شکل نادری از سرطان کودکان گزارش شده است؛ اما باید این موضوع در تحقیقات بیشتری نشان داده شود.
مصرف حشیش می‌تواند مقدمه ای بر استفاده مواد خطرناک تر باشد.
شواهدی وجود دارد که حشیش گاهی به صورت نادر باعث سایکوز در فرد مصرف کننده می‌شود. گیجی، بی قراری، اضطراب، توهم و هذیان می‌توانند به دنبال مسمومیت با حشیش ظاهر گردند.
دیگر عوارض مصرف طولانی مدت این مواد عبارت اند از : حملات هراس (Panic)، فراموشی دوره ای، زوال شخصیت (Depersonalization)، اغتشاش شعور (Deliriun) (که غالباً به دنبال مصرف مقدار زیاد به صورت خوراکی ایجاد می‌شود)، اختلال در مهارت های حرکتی (این مشکل تا پس از رفع اثرات ذهنی آن دوام می‌آورد و تا ۱۲ ساعت بعد از مصرف آن ممکن است باعث تلوتلو خوردن فرد شود)، اختلال در قاعدگی، اختلال در تعداد و فعالیت اسپرم ها و در موارد نادر به دنبال مصرف طولانی مدت مقادیر بالا، تشنج نیز دیده شده است.

تاثیرات در بدن

هنگامی که دود حشیش از طریق ریه ها وارد بدن می شود، اجزای آن به سرعت وارد جریان خون شده و به سمت مغز و سایر قسمت های بدن هدایت می شوند. احساس نشئگی و لذتی که از مصرف حشیش به فرد دست می دهد ناشی از چسبیدن عناصر تشکیل دهنده آن به گیرنده های کانابینوئیدی در مغز می باشد.اکثر این گیرنده های عصبی در قسمتی از مغز قرار دارند که به طور مستقیم در احساس لذت، حافظه، تمرکز، احساسات و درک از زمان نقش دارند و بنابراین تاثیرات مصرف حشیش نیز باعث تحریک و یا اختلال در این قسمت ها می شود. علاوه بر قسمت های فوق، اجزای تشکیل دهنده حشیش، چشم ها، گوش ها، پوست و معده را نیز تحت تاثیر قرار می دهند.

میزان اثرات این ماده بر افراد به عوامل زیر بستگی دارد:

•  تجربیات قبلی فرد در مصرف این ماده
•  میزان ماده THC در سیگار
•  انتظارات فرد از نحوه ایجاد عوارض
•  محل مصرف آن
•  همراهی مصرف حشیش با مصرف سایر مواد مثل الکل و …

بعضی افراد ذکر می‌کنند که پس از تدخین حشیش (ماری جوانا) هیچ احساسی ندارند و بعضی احساس سبکی و سرخوشی می‌کنند. بعضی افراد دچار افزایش اشتهای شدید و تشنگی شدید می‌ شوند. در صورت مصرف میزان زیاد ماری‌ جوانا، فرد مصرف کننده دچار اضطراب و افکار پارانوئید می‌ شود.

شایع ترین اثرات پس از مصرف حشیش عبارت اند از:

•  اتساع عروق خونی ملتحمه چشم (قرمزی چشم)
•  افزایش ضربان قلب (تاکی کاردی خفیف)
•  افت فشارخون وضعیتی در دوزهای بالای مصرف
•  افزایش اشتها که اشتهای گاوی نامیده می ‌شود.
•  خشکی دهان
•  حملات حاد اضطراب

عوارض کوتاه مدت مصرف:

•  اختلالات حافظه و یادگیری
•  اختلال در حواس بینایی، شنوایی و لامسهمسمومیت با حشیش، اغلب حساسیت فرد مصرف کننده را نسبت به محرک ‌های بیرونی بالا می‌ برد و جزئیات تازه‌ای را آشکار می‌کند. فرد رنگ ‌ها را غنی‌ تر و عمیق‌ تر از گذشته حس می ‌کند.
•  اختلال درک زمان و مکان
• اختلال در قدرت تجزیه و تحلیل مغز
•  اختلال تعادل و مهارت‌ های حرکتی : به علت اختلال در مهارت‌ های حرکتی، افراد مصرف کننده تا ۱۲ ساعت پس از مصرف نباید رانندگی کنند.
• اختلال خواب و فعالیت جنسی که از چند روز تا چند هفته پس از مصرف از بین می ‌رود.

عوارض بلند مدت مصرف:

• آتروفی (تحلیل) بافت مغزی
•  استعداد تشنج
•  آسیب ژنتیکی که فرزندان فرد را مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی می ‌کنند.
•  اختلال فعالیت ایمنی بدن
• تغییر غلظت هورمون های جنسی مردانه و زنانه ( بی‌ نظمی قاعدگی )
•  اختلالات اضطرابی- توهم- هذیان و دیوانگی[در افراد با زمینه قبلی احتمال رخداد آنها بیشتر است].
•  استعداد ابتلا به سرطان ریه که به علت وجود هیدروکربن های سرطان‌زا در دود سیگار می ‌باشد.
•  فقدان انگیزه در فرد برای استمرار کارهای روزمره به طوری که فرد مصرف کننده فاقد نیرو، بی‌ حال و ظاهراً‌ تنبل است.

در افرادی که حشیش مصرف می‌ کنند، استعداد اعتیاد به سایر مواد روان‌ گردان بیشتر است.

• دستگاه ایمنی: گرچه بررسی ها در حیوانات آزمایشگاهی نشان دهنده مهار اجزای مختلف دستگاه ایمنی به وسیله کانابیس است، در حال حاضر هیچ شاهد قطعی وجود ندارد که مواد شبه کانابیس کارکرد ایمنی انسان را مختل کنند.
• دستگاه تنفس: دود کردن طولانی مدت و به مقدار زیاد کانابیس باعث افزایش علایم تنفسی در مبتلایان به برونشیت مزمن مانند سرفه کردن، تولید خلط وخس خس سینه می شود و با کاهش کارکرد ریوی همراهی دارد.کشیدن طولانی مدت حشیش یا ماری جوانا ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان های دستگاه تنفس شود و میزان اثر آن در این رابطه دست کم در حد کشیدن سیگار معمولی است.
• دستگاه تولید مثلی: گرچه تجویز مزمن THC به حیوانات آزمایشگاهی باعث بعضی اختلالات تولید مثلی در آن ها شد، اثرات مشابه در انسان مشاهده نشده است.تنها مورد ثابت شده کاهش وزن جنین در مادرانی است که در طول بارداری به کشیدن حشیش ادامه داده اند.
• اثرات رفتاری: نتایج مطالعات در مورد میزان رابطه بین مصرف زیاد کانابیس در نوجوانی و اختلال تحصیلی در دوران تحصیلی و دوران کاری متعارض بوده است.
• اثرات شناختی: مصرف طولانی مدت و به مقدار زیاد کانابیس باعث ایجاد نقصان شدید و شدیداً ناتوان کننده حافظه، توجه و کارکرد شناختی مانند آنچه در الکل دیده می شود نمی شود، اما ممکن است اختلال خفیفی در توجه و حافظه به وجود آید که پس از قطع مصرف کانابیس احتمالاً برگشت پذیر است.

درمان اعتیاد به حشیش:

شامل پرهیز از مصرف ، و حمایت روانی فرد می ‌باشد. از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی نیز استفاده می ‌شود.

نشانه‌های ناشی از ترک حشيش

وابستگی به حشیش، روانی و غیر جسمی است. نشانه‌ های ناشی از ترک در معتادین محدود به افزایش تحریک ‌پذیری، بی‌ قراری، بی ‌خوابی، بی ‌اشتهایی و تهوع خفیف است و همه این نشانه‌ ها هنگامی بروز می‌ کنند که شخص به طور ناگهانی مصرف مقادیر زیاد حشیش را قطع کند.

کاربرد های درمانی حشیش:

حشیش مانند سایر مواد دخانی، کاربردهای درمانی نیز دارد و در درمان بی‌اشتهایی افراد مبتلا به ایدز، تهوع شدید ناشی از درمان با داروهای شیمی درمانی، و درمان میگرن استفاده می ‌شود.

حشیش باعث اسکیزوفرنی می‌شود

تحقیقات علمی جدید برای دومین باز از نقش ماده مخدر حشیش در افزایش درصد ابتلا به بیماری اسکیزوفرنی در بلند مدت پرده برداشت. تحقیقات گروهی از محققان دانشگاه برگن نروژ نشان می‌دهد که مصرف ماده مخدر حشیش باعث ضعف کلی عملکردهای ادراکی و ضعف تمرکز و گسیختگی توجه می شود و در نهایت احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی را در دراز مدت زیاد می کند.

محققان در جریان تحقیقات خود بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی را بررسی کردند و دریافتند: بین بیماران اسکیزوفرنی در زمینه تمرکز، توجه و عملکرد ادراکی تفاوت وجود دارد به گونه‌ای که بیماران اسکیزوفرنی که در گذشته حشیش مصرف می کردند، از تمرکز و توجه بیشتری نسبت به بیماران اسکیزوفرنی که اصلا مواد مخدر مصرف نکرده بودند، برخورد دارند؛ امری که محققان را مطمئن کرد که بین دو گروه از نظر پاتولوژیک بیماری تفاوت وجود دارد اما با این وجود، هر دو در نهایت به این نتیجه واحد منجر شد که حشیش به احتمال زیاد در افزایش ابتلا به این اختلال ذهنی نقش داد.

اسکیزوفرنی نوعی اختلال شدید است که بر کل شخصیت تاثیر می‌گذارد ولی همه نشانه‌های آن‌را می‌توان با درمان کنترل کرد.برخی مبتلایان به اسکیزوفرنی برای کنترل نشانه‌های بیماری خود باید همیشه دارو مصرف کنند، برخی دیگر برای دوره محدودتری نیاز به دارو دارند و بالاخره عده‌ای که بیماری آنها در پی استرس حاد نظیر بیماری جسمی یا زایمان شروع شده ممکن است طی مدت زمان کوتاهی بهبود بالینی کامل پیدا کنند.

نشانه‌های بیماری در افراد مختلف متفاوت است ولی اغلب شامل تغییر در بهداشت فردی، افسردگی، رفتار عجیب و غریب، تحریک پذیری، خواب زیاد یا عدم توانائی در خوابیدن، گوشه گیری، خصومت بی دلیل، فراموشی، واکنش شدید در بحران ها، عدم توانائی در گریه کردن یا گریه های شدید، درک احساس غیرمعمول، استفاده از الکل و مواد مخدر، تراشیدن موهای سر و بدن و خودکشی است و داروهای ضد جنون بهترین درمان است اما بیماری را قطعی درمان نمی کنند یا تضمینی برای عود مجدد بیماری نیست.

پیشفرض ارزیابی مفید بودن ماری جوانا و حشیش برای تسکین درد

یکی از گیاهانی که به لحاظ ویژگی های خاص ، کاربرد متفاوتی پیدا کرده است ، شاهدانه یا همان ماری جواناست. محل رشد اولیه آن نواحی کوهستانی هیمالیا ، هند و یا آفریقای شمالی بوده است.
این گیاه تحت عنوان همپ (hemp) به معنی حشیش یا ماری جوانا نیز نامیده می شود ، گرچه این واژه انواع کانابیس را که برای مقاصد غیر تخدیری نیز کشت می شوند ، در بر می گیرد.
ماده مخدر حاصل از این گیاه در صورتی که از گل های خشک آن تهیه شود ماری جوانا و اگر از رزین آن بدست آید ، حشیش نام دارد.
اخیرا مراکز تحقیقاتی به بررسی اثر گیاه ماری جوانا در کاهش درد پرداخته اند اما دانشمندان می گویند بهتر است پزشکان به جای بررسی اثرات مفید و مضر این گیاه بر افزایش توانایی خود بدن در تسکین درد تکیه کنند.
بدن انسان سیستم اندو کانابینوئیدی (شبیه ماده موثره ماری جوانا) خود را دارد که می تواند درد ، گرسنگی و اضطراب را تنظیم کند.
به گزارش بی بی سی متخصصان در همایش فدراسیون انجمن های نوروساینس اروپا در وین اعلام کردند استفاده از گیاه ماری جوانا به منزله بکار گیری روشهای درمانی نه چندان هدفمند است. آنها معتقدند جلوگیری از عوارض جانبی این داروها دشوار تر است.
نتایج یک تحقیق جدید بر روی موش نشان داده است ترکیب شیمیایی شبیه کانابیس موجب تشدید علائم در این حیوان شده است اما پزشکان تاکید می کنند مطالعات انجام شده خواص درمانی این گیاه را در حیوانات و انسان شامل بیماران مبتلا به ام.اس تایید کرده اند.
در حال حاضر تنها داروی مشتق از ماری جوانا که در انگلستان برای درمان ام.اس بکار می رود ساتیوکس نام دارد که فقط با قبول مسئولیت از طرف پزشک تجویز می شود.
این دارو بصورت اسپری دهانی حاوی دو ماده شیمیایی “کانابیدیول” و “تی.اچ.اس ” موجود در گیاه کانابیس است و با استفاده از کنابینوئید های این گیاه تولید می شود.

معرفی کامل حشیش ، پيشينه و تاثيرات آن بر بدن / www.7ganj.ir

مصارف طبی کانابیس

کانابینویید های صناعی در حال حاضر به صورت قرص خوراکی نابیلون (nabilone) در انگلیس و دانابینول (danabinol) در ایالات متحده به عنوان داروی ضداستفراغ قوی برای بیماران مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی هستند مورد استفاده است.با توجه به اثرات افزاینده اشتهای مواد شبه کانابیسی از آنها در درمان بیماران مبتلا به بی اشتهایی، تهوع و استفراغ ناشی از ایدز، مصرف مواد افیونی و داروهای ضدویروسی نیز استفاده می شود.اثرات ضد درد و شل کننده عضلانی کانابیس، امکان استفاده از آن را در درمان دردهای مزمن چه به تنهایی و چه همراه سایر دارو ها فراهم می آ ورد، هر چند در این مورد تحقیقات زیادی تا به حال انجام نشده است. استفاده از مواد شبه کانابیسی در مدل های حیوانی بیماری MS اسکلروز متعدد) نشان دهنده کاهش لرزش و گرفتگی عضلانی بوده است. همچنین گزارش های موردی زیادی در مورد اثرات مفید کانابیس در برطرف کردن عوارض MS وجود دارد. در حال حاضر تحقیقات در مورد اثبات اثرات مفید کانابیس در درمان MS ادامه دارد.پژوهش ها در دو دهه گذشته دو نوع گیرنده کانابینوییدی را در بدن مشخص کرده است. گیرنده های CB۱ که در دستگاه اعصاب مرکزی (عقده های پایه ای، مخچه، قشر مخ، هیپوکامپ و طناب نخاعی) و نیز در بافت های محیطی مانند رحم و قلب وجود دارند و گیرنده های CB۲ که در بافت های محیطی، در طحال و ماکروفاژها قرار دارند و نقشی در تنظیم فعالیت لنفوسیت ها به عهده دارند این گیرنده ها دارای لیگاندهای درون زا نیز هستند. امید بر این است که در آینده با ساخت داروهایی که به طور اختصاصی بر این گیرنده ها اثر کنند، بتوان اثرات درمانی ناشی از کانابیس را بدون عوارض جانبی احتمالی به دست آورد.

حشیش در داروهای لاغری!

انواع سایت های اینترنتی بدون کنترل انواع و اقسام داروها و مکمل های لاغری را تبلیغ می کنند که شامل مواد فعال به نام کانابینوئیدها هستند که همان ماده فعال موجود در حشیش است.

در اکثر تبلیغات اینترنتی از جملات فریبنده ای مانند صددرصد گیاهی و بدون عوارض استفاده می شود که کاملاً کذب بوده و در عین حال مواد گیاهی که در قرص های لاغری استفاده می شوند عصاره گیری شده و با غلظت های بالاتری وارد بدن فرد مصرف کننده می شوند.

اخیراً چند نمونه بستری شدن افراد مصرف کننده از این نوع داروهای لاغری را در بیمارستان ها داشتیم که دچار عارضه های آرتیمی قلبی و نارسایی های کبدی شده اند.

مصرف این نوع مکمل ها و داروهای وابستگی های شدید هم بوجود می آورد به طوری که فرد تمایل دارد هر ماه به صورت روتین از آنها استفاده کند و به دنبال آن مشکلات روحی و روانی نیز برای فرد به وجود می آید که نگران کننده است.

هیچ قرص و مکمل جایگزینی برای یک رژیم غذایی مناسب وجود ندارد و برای کاهش یا افزایش وزن باید از نظر پزشک متخصص تغذیه استفاده کرد.

گردآوري و تنظيم: گروه 7 گنج

www.7ganj.ir

منبع: پژوهشكده