داروهایی که موجب اختلالات نعوظ می شوند

طب مدرن می داند که توضیحات پزشکی و روانی متعددی برای اختلال نعوظ وجود دارد. اختلالات نعوظ در واقع در اثر نرسیدن خون کافی به آلت تناسلی مردان ایجاد می شود…

اختلال نعوظ چیست؟

هنگامی که آلت تناسلی مرد توانایی ايجاد نعوظ يا حفظ نعوظ به مدت كافي جهت انجام عمل مقاربت جنسی، (بزرگ و سفت شدن آلت مردان را نعوظ ميگويند) را ندارد.
اکثر مردان گاهی اوقات، برخی از مشکلات سخت شدن یا نعوظ ماندن آلت تناسلی را تجربه کرده اند، اما این اختلال نعوظ نامیده نمیشود که باعث نگرانی شود. تنها در صورتی که در عملکرد جنسی مشکل ایجاد کند و آنرا غیر ممکن سازد و  سبب نارضایتی مداوم شود، اختلال نعوظ نامیده میشود.

برخی بیماری ها و عدم تحرک، و همچنین مصرف برخی مواد و دارو ها می تواند موجب این امر شود، که در ادامه ی مطلب به آن ها می پردازیم.

1- داروهای ضد افسردگی

دارو های ضد افسردگی از بزرگترین مجرمان برای اختلالات نعوظ هستند.

بعضی داروهای ضد افسردگی، مانند پروزاک، پاکسیل و Lexapro  می توانند میل جنسی را کاهش دهند و در واقع موجب تأخیر انزال شوند.

2- داروهای ضد فشار خون

داروهایی که برای درمان بیماران مبتلا به پرفشاری خون به کار می‌رود، کم و بیش بیماران را به اختلالات نعوظ دچار می‌کند. داروهایی مانند متیل‌دوپا و کلونیدین از طریق تاثیر بر هیپوتالاموس ۱۰ تا ۲۵ درصد مردان، سبب اختلال نعوظ آنان می‌شود. رزرپین موجب کاهش ذخیره کاتکولامین‌ها مانند دوپامین و آدرنالین و ۵ هیدروکسی تریپتوفان و در نتیجه اختلال نعوظ می‌شود. همچنین رزرپین از طریق ایجاد افسردگی نیز سبب ناتوانی جنسی و اختلال انزال می‌شود.

داروهای ضد پر فشاری خون در برخی موارد از طریق تاثیر روی عضلات صاف سبب اختلال نعوظ می‌شود. داروهای بلوک‌کننده‌های کانال‌های کلسیم یکی از این گروه داروها است. داروهایی مانند فنوکسی بنزامین و فنتولامین نیز موجب ناتوانی جنسی و اختلال انزال (انزال به داخل مثانه) می‌شود. داروهای مهارکننده گیرنده‌های بتا آدرنرژیک مانند پروپرانولول و آتنولول بیشتر از طریق تاثیر محیطی، موجب اختلال نعوظ می‌شوند.

3- داروهای ادرار آور 

داروهای مدر کمترین عارضه را از نظر ایجاد اختلالات جنسی در میان داروهای ضد پرفشاری خون دارند. از مدرهای تیازیدی مانند هیدروکلروتیازید به‌عنوان داروهای کنترل‌کننده فشارخون که سبب اختلال نعوظ و کاهش میل جنسی می‌شود، می‌توان نام برد.
مدرهای کاهش‌دهنده دفع ادراری پتاسیم مانند اسپیرینولاکتون حداکثر در ۳۰ درصد مردان، اختلال نعوظ ایجاد می‌کند. این داروها می‌توانند سبب کاهش میل جنسی شده و موجب بزرگ شدن پستان‌ها و درد در آنها شوند. در برخی مطالعات ۳۱ درصد از افرادی که برای درمان افزایش فشارخون، فقط از مدرها استفاده می‌کردند، دچار ناتوانی جنسی شده‌اند.

4- داروهای قلبی و عروقی 

اگر بخواهم درباره این داروها بگویم، باید به داروهای مهارکننده گیرنده‌های بتا یا بتابلوکرها اشاره می‌کنم. از این گروه، پروپرانولول، قوی‌ترین دارویی است که در مقایسه با هم گروه‌های خود مانند آتنولول، پیندولول و متوپرولول بیشتر موجب ناتوانی جنسی می‌شود. این دارو در ۱۵ درصد از موارد ممکن است سبب اختلال نعوظ شود. بلوک‌کننده‌های گیرنده‌های آلفا نظیر دوکسازوسین ممکن است با تاثیر بر اعصاب سمپاتیک، موجب بهبود نعوظ شوند. مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین مانند کاپتوپریل و انالاپریل بر نعوظ تاثیر ندارند.

5- داروهای آرام بخش

داروهای آرام بخش می‌توانند سبب ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی و اختلال انزال شوند که این عارضه ناشی از آثار تسکینی، افزایش پرولاکتین و تاثیر روی دستگاه عصبی خودکار و اعصاب مرکزی است. همه داروهای ضد افسردگی به درجات گوناگون سبب ناتوانی جنسی، کاهش میل جنسی و تاخیر در ارگاسم یا اوج عمل جنسی یا از بین رفتن آن می‌شوند. بنزودیازپین‌ها مانند دیازپام، اکسازپام، لورازپام و کلردیازپوکساید و همچنین مپروبامات که از گروه داروهای کاربامات و ضد اضطراب است، سبب کاهش میل جنسی و همچنین سبب ناتوانی جنسی می‌شوند.

6- داروهای پایین آورنده چربی خون

به ویژه کلوفیبرات از جمله داروهایی است که برای درمان افزایش چربی خون مصرف می‌شود که در ۱۴ درصد از افراد موجب ناتوانی جنسی شده است.
برخی مطالعات قدیمی نشان می دهد که استاتین ها با کاهش تولید کلسترول بدن، موجب کاهش هورمون جنسی مردانه، یعنی تستوسترون می شوند.

مطالعات اخیر نشان می دهند که استاتین ها موجب اختلالات نعوظ به طور موقتی می شوند، ولی استفاده ی دراز مدت از آن ها، در کل موجب بهبود روابط جنسی می شود، چون ساختار لیپید ها را بهبود می بخشد.

7- داروهای ضدهورمون مردانه 

سایمتیدین از جمله داروهایی است که ضد گیرنده‌های هیستامینی h2 است و موجب کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ می‌شود. به نظر می‌رسد علت این عارضه ناشی از عملکرد ضد هورمون جنسی مردانه این دارو و افزایش پرولاکتین خون است. داروهای دیگری که موجب اختلال نعوظ می‌شوند، استروژن‌ها و داروهای با اثر ضد هورمون جنسی مردانه مانند کتوکونازول و سیپروترون استات است.

8- آنتی هیستامین ها

پزشکان گاهی برای کاهش حالت تهوع، شل شدن عضلات و القاء خواب این دارو ها را تجویز می کنند، ولی آنتی هیستامین ها موجب اختلالات نعوظ می شوند.

از جمله ی این دارو ها می توان Phenergan، Flexeril و Unisom را نام برد.

9- مواد مخدر، سیگار و الکل

کوکائین، متادون، و ماری جوانا می توانند موجب اختلالات نعوظ و کاهش پاسخ مغز به محرک ها شوند.

سیگار نیز می تواند مشکلات بسیاری در امور جنسی ایجاد کند.

الکل نیز از توانایی مغز برای پاسخ به تحریکات می کاهد و استفاده ی طولانی مدت از آن موجب آسیب رسانی به بدن و مخصوصاً کبد می شود.

10- ساير داروهاي موثردر اختلا نعوظ

• داروهای درمان اضطراب (anxiolytics)
• بعضی مسکن ها
• برخی داروهای ضد سرطان، از جمله شیمی درمانی
• درمان های پروستات، از جمله درمان سرطان و بیماری های خوش خیم (مهار کننده های 5α ردوکتاز). داروهای ضد آندروژن نیز یک علت هستند، که در موارد دیگر مانند بیماری پروستات نیز مورد استفاده قرار میگیرند.
• آنتی کولینرژیک ها – داروهایی با طیف گسترده ای از کاربردها که باعث مسدود کردن انتقال دهنده های عصبی میشوند. (مولکولهای سیگنال های عصبی)
• سایمتیدین داروی زخم معده

مطلب مرتبط: شايعترين علل اختلالات نعوظ در مردان

جهت دریافت جدیدترین مطالب هفت گنج از طریق تلگرام ، اینجا کلیک کنید

گردآوری و تنظیم: گروه هفت گنج

www.7ganj.ir

منابع: پارسي طب / بيوطب/ oabab