سلامت سلامت جسمي

با علل، نشانه ها و روشهاي درمان اوتیسم آشنا شويد

از هر 75 تا 80 کودک در کشور، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. اختلالی که باعث ایجاد چالش‌های رفتاری، ارتباطی و اجتماعی می‌شود، به گونه‌ای که شیوه‌های ارتباطی و تعاملی این افراد با بقیه کودکان و افراد جامعه متفاوت خواهد بود...
تقویم فارسی اندروید

از هر 75 تا 80 کودک در کشور، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. اختلالی که باعث ایجاد چالش‌های رفتاری، ارتباطی و اجتماعی می‌شود، به گونه‌ای که شیوه‌های ارتباطی و تعاملی این افراد با بقیه کودکان و افراد جامعه متفاوت خواهد بود.

اوتيسم - 7ganj.ir

اختلاف طیف اوتیسم باعث می‌شود مهارتهای تفکر، یادگیری، حل مشکلات و کلام کودکان مبتلا، بسته به اینکه در چه طیفی از این اختلال قرار دارند شدیدا دچار مشکل شود. بعضی افراد مبتلا به ASD (اختلال طیف اوتیسم) نیاز به کمک زیادی در زندگی روزمره دارند و بقیه نیاز به کمک کمتری دارند.

اختلال در مهارت‌های اجتماعی، مشکل اغلب بیماران اوتیسم

افراد مبتلا به ASD اغلب مشکلاتی با مهارت‌های اجتماعی، عاطفی و ارتباطی دارند. آنها ممکن است رفتارهای معینی را تکرار کنند و ممکن است نخواهند تغییری در زندگی روزانه شان ایجاد شود. افراد بسیاری که مبتلا به ASD هستند، اغلب شیوه‌های مختلفی در یادگیری، توجه کردن یا واکنش نشان دادن به محرک‌ها دارند. علائم ASD در اوایل کودکی شروع می شود و اغلب در کل زندگی فرد ادامه پیدا می‌کند.

کودکان یا بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است:

– به اشیا برای نشان دادن علاقه اشاره نکنند (برای مثال به هواپیمایی که در بالای سرشان پرواز می‌کند، اشاره نکنند)

– به اشیا زمانی که افراد دیگر به آنها اشاره می‌کنند، نگاه نکنند

– مشکل ارتباط برقرار کردن با دیگران داشته باشند یا اصلا علاقه‌ای به افراد دیگر نداشته باشند

– از تماس چشمی اجتناب کنند و بخواهند تنها باشند

– مشکل درک احساسات دیگران یا صحبت کردن درباره احساسات خودشان را داشته باشند

– ترجیح بدهند که بغل گرفته نشوند یا ممکن است تنها زمانی که خودشان تمايل دارند کسی را بغل کنند

– به نظر می رسد که وقتی دیگران با آنها صحبت می‌کنند آگاه نیستند اما به صداهای دیگر واکنش نشان می‌دهند

– به افراد بسیار علاقه مند باشند اما ندانند چطور با آنها صحبت کنند، بازی کنند یا ارتباط برقرار کنند

– کلمات یا عبارات گفته شده به آنها را تکرار یا اکو کنند یا کلمات یا عبارات را به جای زبان عادی تکرار کنند

– در بیان نیازهای خود با استفاده از کلمات یا حرکات معمول مشکل داشته باشند

– بازی‌های وانمود کردن را بازی نکنند (برای مثال، وانمود نکنند که به عروسک غذا می دهند)

– اعمال را دوباره و دوباره تکرار کنند

– وقتی روتین‌ها تغییر می‌کند خیلی سخت تطابق پیدا کنند

– واکنش‌ها غیرمعمولی به بو، مزه، ظاهر، حس یا صدا داشته باشند

– مهارت‌هایی را که زمانی داشته‌اند از دست بدهند(برای مثال، کلمه‌ای که می‌گفتند را دیگر نمی‌گویند)

تشخیص اوتیسم دشوار است

تشخیص اختلال طیف اوتیسم می‌تواند دشوار باشد زیرا هیچ تست پزشکی مثل تست خون برای تشخیص اختلالات وجود ندارد. پزشکان به رفتار و رشد کودک نگاه می‌کنند تا تشخیص‌هایی بدهند. ASD می تواند گاهی در 18 ماهگی یا قبل از آن تشخیص داده شود. در 2 سالگی تشخیص توسط متخصص حرفه‌ای می‌تواند بسیار قابل اطمینان تلقی شود. با این حال بسیاری از کودکان تا سن بالاتر تشخیص نهایی را دریافت نمی‌کنند. این تاخیر به این معناست که کودکان مبتلا به ASD ممکن است کمکی که لازم دارند را دریافت نکنند.

 عوامل تاثير گذار در ابتلای کودکان به بیماری اوتیسم: 

  • ژنتیک 

مدارک و اسناد موثقی وجود دارد که نشان می‌دهد تغییرات ژن، یکی از دلایل ابتلا به اوتیسم است.

این اختلال و بیماری بیشتر جنبه وارثتی دارد. در واقع خانواده‌ای که یکی از فرزندان آن‌ها مبتلا به اوتیسم است، شانس اینکه فرزند دیگر نیز مبتلا به این بیماری باشد، یک در بیست است. همچنین مطالعه‌ای که بر روی دوقلو‌ها انجام شده، حاکی از آن است که اگر یکی از دو قلو‌ها مبتلا به این اختلال و بیماری باشد احتمال اینکه دیگری نیز مبتلا باشد ۹۰ در صد است که این درصد کمی نیست!
  • آفت کش‌ها
دکتر آلیس مائو، استادیار روانپزشکی در کالج بیلور در هوستون بیان می‌کند که آفت کش‌ها با بیماری اوتیسم ارتباط تنگاتنگی دارند. برخی از مطالعات حاکی از این موضوع است که آفت کش‌ها ممکن است با ژن‌های درگیر در سیستم عصبی مرکزی تداخلی داشته باشند.
هم چنین دانشمندان معتقدند که شاید فردی از لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به اوتیسم باشد، اما مواد شیمیایی موجود در حشره کش‌ها و تاثیرات منفی آن‌ها منجر به ابتلا به این بیماری شود.
  • دارو‌ها
نوزادانی که در رحم مادر در معرض برخی از داروهای خاص قرار دارند، از جمله والپروئیک اسید و تالیدومید، خطر ابتلا به اوتیسم در آن‌ها بسیار افزایش می‌یابد.
تالومید دارویی است که برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ برای درمان اضطراب و بی‌خوابی استفاده می‌شده. اما به محض اینکه پزشکان و دانشمندان به عوارض این دارو در هنگام تولد نوزاد پی بردند به سرعت آن‌ها را از بازار خارج کردند. اما در حال حاضر برای اختلال شدید پوستی و به عنوان یک درمان برای سرطان تجویز می‌شود.
  • سن والدین
باافزایش سن والدین، احتمال داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم هم بیشتر می‌شود.
طی مطالعات و تحقیقاتی که در اسفند ماه سال گذشته در ارتباط با این موضوع انجام شد، افرادی که در حدود ۴۰ سالگی بچه دار می‌شوند، احتمال اینکه فرزند آن‌ها مبتلا به اوتیسم باشد ۵۰ درصد بیشتر از افرادی است که درسنین بین ۲۰ تا ۲۹ سالگی بچه دار می‌شوند.
محققان هنوز بر علت ارتباط سن والدین در افزایش خطر ابتلا به اوتیسم به نتیجه نهایی دست نیافته‌اند اما این احتمال را می‌دهند که مربوط به جهش‌های ژنتیکی باشد که با افزایش سن پدر و مادر از طریق اسپرم و تخمک آن‌ها این اتفاق روی می‌دهد.
  • رشد مغز
مائو در این باره می‌گوید: مناطق خاصی از مغز، از جمله قشر مخ و مخچه در اوتیسم بسیار دخیل هستند. این مناطق مسوول تمرکز، حرکت و خلق و خوی انسان هستند.
مائو می‌گوید: بی‌نظمی موجود در سطح انتقال دهنده‌های عصبی مانند دوپامین و سروتونین نیز به ابتلا اوتیسم گرده خورده است.
هورمون مغزی دوپامین به ما توانایی و انرژی بیشتری می‌بخشد که کمبود آن باعث خستگی، بی‌حوصلگی و عدم تمرکز در افراد می‌شود، درحالی که عدم وجود میزان کافی سروتونین بسیاری از فعالیت‌های بدن و از جمله حالات روحی و فعالیت‌های بدن، تحت تاثیر قرار می‌گیرند. جالب است بدانید که سروتونین حس خوشبینی و رضایتمندی را در وجود ما افزایش می‌دهد و تنش را نیز کاهش می‌دهد. مردان اغلب دوپامین کمی می‌آورند، از سوی دیگر زنان بیشتر سروتونین کم می‌آورند که باعث احساس افسردگی در آن‌ها می‌شود.
در حال حاضر از هر ۱۵ کودک در آمریکا یک نفر به اوتیسم مبتلا است به طوری که این رقم تا قبل از ورود تلفن‌های همراه و رایانه‌ها به زندگی افراد، در سال ۱۹۷۰ نسبته ۱ به ۱۰۰ داشت.

روشهاي درمان اوتيسم

برخی از درمان‌های رایج برای این اختلال عبارتند از:

  • کاردرمانی
کاردرمانی مهارت‌هایی را آموزش می دهد که به فرد کمک می‌کند تا حد ممکن مستقل زندگی کند. مهارت‌ها ممکن است شامل لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و ارتباط با دیگران باشد.

  • درمان یکپارچگی حسی

درمان یکپارچگی حسی به فرد کمک می‌کند با اطلاعات حسی مثل تصاویر، صداها و بوها ارتباط برقرار کند. درمان یکپارچگی حسی می‌تواند به کودکی که از صداهای مشخصی اذیت می‌شود یا دوست ندارد لمس شود کمک کند.

  • گفتار درمانی
گفتار درمانی به ارتقای مهارت‌های ارتباطی فرد کمک می‌کند. بعضی افراد قادر هستند مهارت‌های ارتباط کلامی را یاد بگیرند. برای افراد دیگر، استفاده از ژست‌ها یا تخته‌های تصویر واقع گرایانه تر است.

  • سیستم ارتباطی تبادل تصویر(PECS)

PECS از سمبل‌های تصویری برای آموزش مهارت‌های ارتباطی استفاده می‌کند. فرد یاد می‌گیرد تا از سمبل‌های تصویری برای پرسیدن سوال و پاسخ دادن به سوال و گفتگو کردن استفاده کند.

  • رویکردهای تغذیه‌ای

بعضی درمان‌های تغذیه‌ای توسط درمانگران قابل اعتماد توسعه یافته است. اما بسیاری از این درمان‌ها ساپورت علمی مورد نیاز برای توسعه گسترده ندارند. یک درمان اثبات نشده ممکن است به یک کودک کمک کند اما به دیگری کمکی نکند.

والدین نقش اصلی را در نتیجه بخشی درمان‌ها دارند

با در نظر گرفتن اینکه همه مداخلات به نحو احسن صورت گرفته باشند باز هم عاملی که در واقع تعیین کننده اصلی در روند مداخلات توانبخشی این کودکان و بهبودی آنها می باشد والدین درگیر با این کودکان هستند چرا که تجربه نشان داده که در خانواده‌هایی که دارای توانمندی های لازم جهت مدیریت کردن شرایط پیش آمده با این کودک را دارند و همراه با کودک و تیم درمان هستند نتیجه بخشی مداخلات چندین برابر شده و کودکان چنین والدینی از نظر استقلال و مهارت های زندگی در آینده موفق‌تر می‌باشند.

منبع: ايسنا _ دانا

اضافه کردن دیدگاه

اضافه کردن دیدگاه

برای ارسال نظر اینجا کلیک کنید

تبلیغات

دانلود برنامه آموزش آشپزی

مطالب پیشنهادی