اختلال کمبود توجه و بیش فعالی فقط یک مشکل در دوران کودکی نیست. در این مقاله می آموزید که علائم و نشانه های ADHD بزرگسالان چگونه به نظر می رسند و چه کاری می توانید در مورد آن انجام دهید.
بیش فعالی در بزرگسالان
اگر خود را دائما دیر، بی نظم، فراموشکار و تحت فشار مسئولیت های خود می بینید، ممکن است به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) مبتلا باشید که قبلا به عنوان ADD شناخته می شد. ADHD بسیاری از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد و طیف گسترده ای از علائم ناامید کننده آن می تواند مانع همه چیز از روابط شما تا حرفه شما شود.
در حالی که دانشمندان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ADHD می شود، آنها فکر می کنند که احتمالاً ناشی از ترکیبی از ژن ها، محیط و تفاوت های جزئی در نحوه سیستم بندی مغز است. اگر تشخیص داده شد که شما مبتلا به ADHD یا ADD در دوران کودکی هستید، این احتمال وجود دارد که حداقل برخی از علائم را به بزرگسالی منتقل کرده باشید اما حتی اگر هرگز در کودکی با چنین اختلالی تشخیص داده نشدید، این بدان معنا نیست که ADHD نمی تواند شما را به عنوان یک بزرگسال تحت تاثیر قرار دهد.
ADHD اغلب در طول دوران کودکی ناشناخته می ماند. این به ویژه در گذشته رایج بود، زمانی که افراد کمی از آن آگاه بودند. ممکن است خانواده، معلمان یا دیگران به جای تشخیص علائم و شناسایی مشکل واقعی، شما را به عنوان یک رویاپرداز، احمق، سست، مشکل ساز یا فقط یک دانش آموز بد خطاب کرده باشند. متناوباً، ممکن است در دوران جوانی توانسته باشید علائم ADHD را جبران کنید اما با افزایش مسئولیت هایتان در بزرگسالی، با مشکلاتی مواجه شدید. هر چه توپ های بیشتری را اکنون در هوا نگه دارید – دنبال کردن یک حرفه، تشکیل خانواده، اداره یک خانه – مشکل برای توانایی های شما برای سازماندهی، تمرکز و حفظ آرامش بیشتر است. این می تواند برای هر کسی چالش برانگیز باشد اما اگر شما ADHD دارید، ممکن است کاملا غیرممکن به نظر برسد.
خبر خوب این است که مهم نیست که چقدر طاقت فرسا باشد، چالش های اختلال کمبود توجه قابل شکست هستند. با آموزش، حمایت و کمی خلاقیت، می توانید یاد بگیرید که علائم بیش فعالی بزرگسالان را مدیریت کنید – حتی برخی از نقاط ضعف خود را به نقاط قوت تبدیل کنید. هرگز دیر نیست که مشکلات بیش فعالی بزرگسالان را تغییر دهید و با شرایط خود شروع به کسب موفقیت کنید.
شایعات و حقایق در مورد اختلال کمبود توجه در بزرگسالان
شایعه:بیش فعالی فقط فقدان اراده است. افراد مبتلا به ADHD به خوبی روی چیزهایی تمرکز می کنند که برایشان جالب است. اگر واقعاً می خواستند می توانستند روی هر کار دیگری تمرکز کنند.
واقعیت: ADHD بسیار شبیه یک مشکل اراده است اما اینطور نیست. این اساساً یک مشکل شیمیایی در سیستم های مدیریت مغز است.
شایعه: افراد مبتلا به ADHD هرگز نمی توانند توجه کنند.
واقعیت: افراد مبتلا به ADHD اغلب می توانند روی فعالیت هایی که از آن لذت می برند تمرکز کنند اما مهم نیست که چقدر تلاش می کنند، زمانی که کارشان خسته کننده یا تکراری است، در حفظ تمرکز مشکل دارند.
شایعه: همه علائم ADHD را دارند و هر کسی با هوش کافی می تواند بر این مشکلات غلبه کند.
واقعیت: بیش فعالی بر افراد در تمام سطوح هوش تأثیر می گذارد و اگر چه همه گاهی اوقات علائم ADHD را دارند، فقط کسانی که دارای اختلالات مزمن ناشی از این علائم هستند، تشخیص ADHD را تضمین می کنند.
شایعه: کسی نمی تواند ADHD داشته باشد و همچنین افسردگی، اضطراب یا سایر مشکلات روانپزشکی داشته باشد.
واقعیت: احتمال ابتلا به اختلال روانپزشکی یا یادگیری در فرد مبتلا به ADHD شش برابر بیشتر از سایر افراد است. ADHD معمولاً با سایر اختلالات همپوشانی دارد.
شایعه: مگر اینکه در کودکی به ADHD یا ADD تشخیص داده شده باشد، در غیر این صورت نمی توانید در بزرگسالی به آن مبتلا شوید.
واقعیت: بسیاری از بزرگسالان در تمام زندگی خود با علائم ناشناخته ADHD دست و پنجه نرم می کنند. آنها کمکی دریافت نکرده اند زیرا تصور می کردند که مشکلات مزمنشان، مانند افسردگی یا اضطراب، ناشی از سایر اختلالات است که به درمان معمول پاسخ نمی دهند.
علائم و نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان
در بزرگسالان، اختلال کمبود توجه اغلب کاملاً متفاوت از کودکان به نظر می رسد و علائم آن برای هر فردی منحصر به فرد است. دسته های زیر علائم رایج ADHD بزرگسالان را برجسته می کند. تمام تلاش خود را برای شناسایی مناطقی که در آن مشکل دارید انجام دهید. هنگامی که مشکل سازترین علائم خود را مشخص کردید، می توانید استراتژی هایی را برای مقابله با آنها اجرا کنید.
مشکل در برقراری تمرکز و حفظ تمرکز
“کمبود توجه” می تواند یک برچسب گمراه کننده باشد. بزرگسالان مبتلا به ADHD می توانند بر روی کارهایی که به نظرشان محرک یا جذاب می آیند تمرکز کنند اما در تمرکز روی آن ها و انجام کارهای روزمره مشکل دارند. ممکن است به راحتی با مناظر و صداهای نامربوط حواس تان پرت شود، از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپرید یا به سرعت خسته شوید. علائم در این دسته گاهی نادیده گرفته می شوند زیرا از نظر ظاهری کمتر از علائم بیش فعالی و تکانشگری مخرب هستند اما آنها می توانند به همان اندازه دردسرساز باشند:
- به راحتی توسط فعالیت های کم اولویت یا رویدادهای خارجی که دیگران تمایل به نادیده گرفتن آنها دارند، حواس پرت می شوند.
- داشتن چندین افکار همزمان که پیروی از یکی از آنها دشوار است.
- مشکل در توجه یا تمرکز، مانند هنگام خواندن یا گوش دادن به دیگران.
- اغلب بدون اینکه متوجه شوید، حتی در میانه مکالمه، خیال پردازی می کنید یا «منطقه بندی» می کنید.
- تلاش برای تکمیل وظایف، حتی آنهایی که ساده به نظر می رسند.
- تمایل به نادیده گرفتن جزئیات که منجر به خطا یا کار ناقص می شود.
- مهارت شنیداری ضعیف؛ به عنوان مثال، در به خاطر سپردن مکالمات و پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارید.
- به سرعت خسته می شوید و به دنبال تجربیات محرک جدید هستید.
هایپرفوکوس: روی دیگر سکه
در حالی که احتمالاً می دانید که افراد مبتلا به بیش فعالی در تمرکز روی کارهایی که برایشان جالب نیست مشکل دارند، ممکن است ندانید که جنبه دیگری هم وجود دارد: تمایل به جذب شدن در کارهایی که محرک و پاداش دهنده هستند. این علامت متناقض، هایپرفوکوس نامیده می شود.
تمرکز بیش از حد در واقع یک مکانیسم مقابله ای برای حواس پرتی است. می تواند آنقدر قوی باشد که از همه چیزهایی که در اطراف شما اتفاق می افتد غافل شوید. به عنوان مثال، ممکن است آنقدر در یک کتاب، یک برنامه تلویزیونی یا رایانه خود غرق شده باشید که به طور کامل زمان را از دست داده و از مسئولیت های خود غافل شوید. تمرکز بیش از حد می تواند یک دارایی زمانی باشد که به فعالیت های مولد هدایت شود اما در صورت عدم کنترل می تواند منجر به مشکلات کاری و روابط شود.
بی نظمی و فراموشی
هنگامی که شما با فرد بالغ مبتلا به بیش فعالی ارتباط دارید، زندگی اغلب آشفته و خارج از کنترل به نظر می رسد. منظم ماندن و در رأس امور بودن می تواند بسیار چالش برانگیز باشد، مانند مرتب کردن اطلاعات مربوط به کارهای در در دست، اولویت بندی فهرست کارهایتان، پیگیری وظایف و مسئولیت ها و مدیریت زمان. علائم رایج بی نظمی و فراموشی عبارتند از:
- مهارت های سازمانی ضعیف (خانه، دفتر، میز یا ماشین به شدت نامرتب و درهم ریخته است)
- تمایل به به تعویق انداختن کارها
- مشکل در شروع و اتمام پروژه ها
- تأخیر مزمن
- فراموشی مکرر قرارها، تعهدات، ضرب الاجل ها
- به طور مداوم چیزهایی را گم می کنید یا به اشتباه در جایی دیگر می گذارید (کلید، کیف پول، تلفن، اسناد، صورتحساب).
- دست کم گرفتن زمان لازم برای تکمیل وظایف
تکانشگری
اگر از علائم این دسته رنج می برید، ممکن است در مهار رفتارها، نظرات و پاسخ های خود دچار مشکل شوید. ممکن است قبل از فکر کردن عمل کنید یا بدون در نظر گرفتن عواقب واکنش نشان دهید. ممکن است متوجه شوید که حرف دیگران را قطع می کنید، هر نظری را به زبان می آورید و بدون خواندن دستورالعمل ها در انجام وظایف عجله می کنید. اگر مشکلات تکانه ای دارید، صبور ماندن بسیار دشوار است. چه خوب و چه بد، ممکن است در موقعیت هایی غوطه ور شوید و در شرایط بالقوه خطرناکی قرار بگیرید. علائم آن عبارتند از:
- مکرراً حرف دیگران را قطع می کنید یا در حرف آنها صحبت می کنید.
- خودکنترلی ضعیف، تمایلات اعتیاد آور
- مطرح کردن افکاری که بی ادبانه یا نامناسب هستند بدون فکر کردن
- اقدام بی پروا یا خود به خود بدون توجه به عواقب
- مشکل در رفتار اجتماعی مناسب (مانند بی حرکت نشستن در طول یک جلسه طولانی)
مشکلات عاطفی
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD به سختی می توانند احساسات خود را مدیریت کنند، به خصوص وقتی صحبت از احساساتی مانند عصبانیت یا ناامیدی باشد. علائم عاطفی رایج ADHD بزرگسالان عبارتند از:
- به راحتی دچار اضطراب و استرس می شوند
- تحریک پذیری یا خلق و خوی ضعیف، اغلب انفجاری
- عزت نفس پایین و احساس ناامنی یا عدم موفقیت
- مشکل در حفظ انگیزه
- حساسیت به انتقاد
بیش فعالی یا بی قراری
بیش فعالی در بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است مانند کودکان ظاهر شود. شما ممکن است بسیار پرانرژی باشید و همیشه “در حال تحرک” باشید که گویی توسط یک موتور هدایت می شوید. با این حال، برای بسیاری از افراد مبتلا به بیش فعالی، علائم بیش فعالی با افزایش سن، ظریف تر و درونی تر می شوند. علائم شایع بیش فعالی در بزرگسالان عبارتند از:
- احساس بی قراری درونی، آشفتگی، افکار مسابقه ای
- به راحتی خسته شدن، هوس هیجان، تمایل به ریسک کردن
- بیش از حد صحبت کردن، انجام یک میلیون کار در یک زمان
- مشکل در نشستن، بی قراری مداوم
برای داشتن ADHD لازم نیست بیش فعال باشید
بزرگسالان مبتلا به ADHD بسیار کمتر از همتایان جوان خود بیش فعالی نشان می دهند. تنها بخش کوچکی از بزرگسالان مبتلا به ADHD در واقع از علائم برجسته بیش فعالی رنج می برند. به یاد داشته باشید که نام ها می توانند فریبنده باشند و اگر یک یا چند مورد از علائم بالا را داشته باشید، حتی اگر بیش فعالی ندارید، ممکن است به ADHD مبتلا شوید.
اثرات ADHD بزرگسالان
اگر به تازگی متوجه شده اید که ADHD بزرگسالان دارید، به احتمال زیاد در طول سال ها به دلیل این مشکل ناشناخته از آن رنج برده اید. ممکن است احساس کنید که در تلاش هستید تا سر خود را بالای آب نگه دارید، تحت فشار استرس مداوم ناشی از تعلل، بی نظمی و رسیدگی به خواسته ها در آخرین لحظه هستید. ممکن است افراد به دلیل فراموشی یا مشکل در انجام برخی موارد به شما برچسب “تنبل”، “غیر مسئولیت پذیر” یا “احمق” زده باشند و ممکن است شما هم شروع کرده باشید و این عبارات منفی را به خود نسبت بدهید.
ADHD که تشخیص داده نشده و درمان نشده می تواند اثرات گسترده ای داشته باشد و تقریباً در هر زمینه ای از زندگی شما مشکلاتی ایجاد کند.
مشکلات جسمی و روانی. علائم ADHD می تواند به انواع مشکلات سلامتی، از جمله غذا خوردن اجباری، سوء مصرف مواد، اضطراب، استرس و تنش مزمن و عزت نفس پایین کمک کند. همچنین ممکن است به دلیل بی توجهی به معاینات مهم، نادیده گرفتن قرار ملاقات با پزشک، نادیده گرفتن دستورالعمل های پزشکی و فراموش کردن مصرف داروهای حیاتی دچار مشکل شوید.
مشکلات کاری و مالی. بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب مشکلات شغلی را تجربه می کنند و احساس قوی کم کاری دارند. ممکن است در حفظ شغل، پیروی از قوانین شرکت، رعایت ضرب الاجل ها و پایبندی به روال مشکل داشته باشید. مدیریت امور مالی نیز ممکن است مشکلی ایجاد کند: ممکن است با صورت حساب های پرداخت نشده، اوراق اداری از دست رفته، هزینه های دیرکرد یا بدهی ها به دلیل هزینه های ناگهانی دست و پنجه نرم کنید.
مشکلات رابطه. علائم ADHD می تواند بر روابط کاری، عشقی و خانوادگی شما فشار وارد کند. ممکن است از نق زدن دائمی از طرف عزیزان برای مرتب کردن، گوش دادن بیشتر یا سازماندهی خسته شده باشید. از سوی دیگر، افراد نزدیک شما ممکن است به خاطر «بی مسئولیتی» یا «بی حساسیتی» شما احساس ناراحتی و رنجش کنند.
اثرات گسترده ADHD می تواند منجر به خجالت، درماندگی، ناامیدی و از دست دادن اعتماد به نفس شود. ممکن است احساس کنید که هرگز نمی توانید زندگی خود را تحت کنترل درآورید. به همین دلیل است که تشخیص ADHD بزرگسالان می تواند منبع عظیمی برای تسکین و امید باشد. این به شما کمک می کند تا بفهمید برای اولین بار با چه چیزی روبرو هستید و متوجه شوید که شما مقصر نیستید. مشکلاتی که شما تجربه کرده اید از اختلال کمبود توجه ناشی می شود – آنها نتیجه ضعف شخصی یا نقص شخصیت نیستند.
ADHD بزرگسالان لزوماً شما را عقب نگه نمی دارد
وقتی ADHD دارید، به راحتی می توانید فکر کنید که مشکلی در شما وجود دارد اما اشکالی ندارد که متفاوت باشید. ADHD نشانگر هوش یا عدم توانایی نیست. ممکن است در زمینه های خاصی مشکلات بیشتری را تجربه کنید اما این بدان معنا نیست که نمی توانید جایگاه خود را پیدا کنید و به موفقیت دست یابید. نکته کلیدی این است که نقاط قوت خود را کشف کنید و روی آنها سرمایه گذاری کنید.
فکر کردن به اختلال کمبود توجه به عنوان مجموعه ای از ویژگی هایی که هم مثبت و هم منفی هستند می تواند مفید باشد، درست مانند هر مجموعه دیگری از ویژگی هایی که ممکن است داشته باشید. به عنوان مثال، همراه با تکانشگری و بی نظمی ADHD، اغلب خلاقیت، اشتیاق، انرژی باورنکردنی، تفکر خارج از چارچوب و جریان دائمی ایده های اصلی به وجود می آید. نقاط قوت خود را دریابید و محیط خود را به گونه ای تنظیم کنید که از آنها پشتیبانی کند.
خودیاری برای ADHD بزرگسالان
با درک چالش های ADHD و کمک استراتژی های ساختاریافته، می توانید تغییرات واقعی در زندگی خود ایجاد کنید. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه راه های معناداری برای مدیریت علائم خود، بهره‌گیری از موهبت هایشان و داشتن زندگی پربار و رضایت بخش پیدا کرده اند. لزوماً نیازی به مداخله خارجی ندارید – حداقل نه فورا. کارهای زیادی می توانید انجام دهید تا به خودتان کمک کنید و علائم خود را تحت کنترل بگیرید.
ورزش کنید و سالم بخورید. با شدت و به طور منظم ورزش کنید – این به رفع انرژی اضافی و پرخاشگری به روشی مثبت کمک می کند و در عین حال بدن را آرام می کند. طیف گسترده ای از غذاهای سالم بخورید و غذاهای شیرین را محدود کنید تا نوسانات خلقی را یکنواخت کنید.
به اندازه کافی بخوابید. وقتی خسته هستید، تمرکز کردن، مدیریت استرس، کارآمد ماندن و مسئولیت هایتان سخت تر می شود. حداقل یک ساعت قبل از خواب صفحه نمایش را خاموش کنید و هر شب بین 7 تا 9 ساعت بخوابید.
مدیریت زمان را بهتر تمرین کنید. برای هر کاری، حتی برای کارهای به ظاهر کوچک، ضرب الاجل تعیین کنید. از تایمر و آلارم برای ادامه مسیر استفاده کنید. در فواصل منظم استراحت کنید. از انبوهی از کاغذبازی یا به تعویق انداختن کار با هر موردی که وارد می شود اجتناب کنید. کارهای حساس به زمان را اولویت بندی کنید و هر تکلیف، پیام یا فکر مهم را یادداشت کنید.
روی روابط خود کار کنید. فعالیت های خود را با دوستان خود برنامه ریزی کنید و به تعهدات خود ادامه دهید. در مکالمه و ارتباطات آنلاین هوشیار باشید: وقتی دیگران صحبت می کنند گوش دهید و سعی کنید خودتان خیلی سریع صحبت نکنید (یا پیامک یا ایمیل ارسال نکنید). روابط خود را با افرادی ایجاد کنید که دلسوز هستند و از مبارزه شما با ADHD آگاه هستند.
یک محیط کاری حمایتی ایجاد کنید. استفاده مکرر از فهرست ها، کدگذاری رنگ، یادآوری ها، یادداشت ها و فایل ها غافل نشوید. در صورت امکان، کاری را انتخاب کنید که به شما انگیزه می دهد و علاقه دارید. توجه داشته باشید که چگونه و چه زمانی بهترین کار را انجام می دهید و این شرایط را تا جایی که می توانید در محیط کاری خود اعمال کنید. این می تواند به ایجاد تیم با افراد کمتر خلاق و سازمان دهی شده کمک کند – مشارکتی که می تواند برای دو طرف سودمند باشد.
ذهن آگاهی را تمرین کنید. در حالی که حتی فکر کردن برای برخی از افراد مبتلا به ADHD دشوار است اما تمرین منظم مدیتیشن ذهن آگاهی می تواند به شما کمک کند ذهن شلوغ خود را آرام کرده و کنترل بیشتری به دست آورید. سعی کنید مدیتیشن را برای مدت کوتاهی انجام دهید و زمان را افزایش دهید تا با این روند راحت تر شوید.
ADHD را سرزنش کنید نه خودتان. بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب خود را به خاطر مشکلاتشان سرزنش می کنند یا خود را با دیدی منفی می بینند. این می تواند منجر به مشکلات عزت نفس، اضطراب یا افسردگی شود اما این تقصیر شما نیست که ADHD دارید و در حالی که نمی توانید نحوه سیستم بندی خود را کنترل کنید، می توانید برای جبران نقاط ضعف خود قدم بردارید و یاد بگیرید که در همه زمینه های زندگی خود شکوفا شوید.
چه زمانی برای ADHD بزرگسالان به دنبال کمک بیرونی باشیم
اگر با وجود تلاش های خودیاری برای مدیریت علائم، ADHD هنوز در مسیر زندگی شما قرار دارد، ممکن است زمان آن رسیده باشد که به دنبال حمایت بیرونی باشید. بزرگسالان مبتلا به ADHD می توانند از تعدادی درمان بهره مند شوند، از جمله مربیگری رفتاری، درمان فردی، گروه های خودیاری، مشاوره حرفه ای، کمک آموزشی و دارو.
درمان بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه، مانند درمان کودکان، باید شامل تیمی از متخصصان، همراه با اعضای خانواده و همسر فرد باشد.
متخصصانی که در زمینه ADHD آموزش دیده اند می توانند به شما کمک کنند رفتارهای تکانشی را کنترل کنید، زمان و پول خود را مدیریت کنید، همه چیز را سازماندهی کنید و بهره وری را در خانه و محل کار افزایش دهید، استرس و خشم را مدیریت کنید و با وضوح بیشتری ارتباط برقرار کنید.
منبع:
helpguide
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه