هر آنچه باید درباره ورزش رزمی وینگ چون و ایپ من بدانید

وینگ چون چیست ؟

وینگ چون یک ورزش رزمی چینی از شاخه ی کنگ فو است. قدمت این ورزش رزمی نزدیک به 350 سال می باشد و بیشتر بر هماهنگی حرکات ذهن و بدن و تمرکز بر روی روح و جسم اشاره دارد. ورزش وینگ چون جزو سبكهاي مناطق جنوبى چين محسوب مى شود و حركات دست و مبارزه با دست در آن بیشتر رایج است. این ورزش یکی از مؤثرترین سیستم های هنرهای رزمی است، هدف این ورزش رزمی آموزش دفاع شخصی و بالا بردن قدرت بدنی در برابر مهاجمان با هر شرایط بدنی و کاملا واقع گرایانه و کاربردی است.

ایپ من : “سلامت من بیشترین بهره را از تمرین وینگ چون به دست آورده است”.

اولین فردی که به صورت عمومی آموزش وینگ چون را در هنگ کنگ آغاز کرد فردی به نام ایپ من بود.

از خصوصیات و ویژگی‌های بارز ورزش وینگ چون

• مبارزه با دست بدون سلاح
• سرعت ضربات و حرکات سریع بدن
• تکنیک‌های مستقیم و ترکیبی
• تلاش برای خنثی کردن حملات حریف مقابل بیشتر از طریق اعمال نیرو برای ضربه زدن به فرد
• استفاده از چوب بلند و چاقوی های پروانه ای مخصوص مناطق جنوبی چین

وینگ چون یک ورزش رزمی ساده و در عین حال کارامد برای مبارزه و دفاع از خود است چون این سبک توسط یک زن طراحی شده است و کسانی که برای اولین بار به این سبک وارد میشوند میدانند که قدرت نقش زیادی در این سبک ندارد.

وینگ‌ چون به جای تأکید بر تکنیک‌های مبارزه، بر روی اصول انرژی و مبارزه تکیه می‌کند.

ایده ی اصلی این است که زیر فشار و استرس مبارزه، غیرممکن است که فقط از راه دیدن، جهت دقیق و سرعت یک حمله را تشخیص داده و تصمیمی هوشمندانه با استفاده از روشی مؤثر در مقابل حمله حریف گرفت. پس باید بر حس لامسه و تماس‌ها با بدن تکیه کرد. این تصمیم باید در زمانی کوتاه و قبل از فرودآمدن حمله ی حریف باید گرفته شود. ترجیحا شخص باید بلافاصله حمله‌ای را مستقیما و محتاطانه طراحی کند. این واکنش‌های غیرارادی است که تعیین می‌کند در صورتی که حمله ی حریف در ادامه خطرساز شود، واکنش چگونه باشد چی سائو یا دستان چسبان به هنرجو یاد می‌دهد که چگونه به‌طور غیرارادی در برابر سرعت، نیرو و جهت یک حمله بر مبنای حس لامسه واکنش نشان دهد.

اصول هشت‌گانه ورزش وینگ‌چون

اصول هشت‌گانهٔ ورزش رزمی وینگ‌چون سنگ بنای یک سیستم دفاع شخصی تهاجمی را تشکیل می‌دهد که به فرد اجازهٔ تطبیق به اندازه، قدرت و سبکِ مبارزه‌ایِ حریف را می‌دهد.

• به جلو حرکت کن
• در تماس با حریف قرار بگیر و به او بچسب
• در برابر نیرو و قدرت بزرگ‌تر تسلیم نشوید و در برابر حمله قدرتمند حریف از مسیر حمله کنار بروید و زاویه و راه دیگری برای حمله پیدا کنید
• حریفتان را سریع تعقیب کنید تا نتواند خودش را پیدا کند
• خونسرد و ارام باشید و از نیروهای خودی رها شوید
• از نیروهای حریفت رها شو
• از نیروی حریف ضد خودش استفاده کن
• نیروهای خودی را اضافه کنید

خصوصیات مدنی یک دانش اموز در فراگیری رشته ی وینگ چون

1. صبر و بلوغ
2. محتوا و ایثار
3. اعتماد و وفاداری
4. احترام و فروتنی
5. قدردانی و ادب

آموزش مراحل تمرینات پیشرفته ی وینگ چون

1. بیو جی

2. موک یان جونگ (آدمک چوبی)

3. لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه‌ای» یا چوب بلند)

4. بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل)

سه بخش سطوح مربیگری وینگ چون

1. ۱ تا ۴: تکنسینی
2. ۵ تا ۸: پراتکنسینی
3. ۹ تا ۱۲: فیلسوفی

ریشه ی وینگ چون

ریشه وینگ چونگ را می توان در امپراطوری Ching یافت که در حدود دویست و هفتاد سال پیش می زیستند. البته این در زمانی بود که 90 درصد مردم کشور چین توسط ده درصد دیگر حکومت می شدند. این اقلیت ده درصدی، سلسله (Man Chus) نام داشتند. از آنجا که حمل سلاح و شرکت در ارتش برای مردم هانز (Hans) ممنوع بود، این عده تصمیم به شرکت در گروههای سری و آموختن فنون کونگ فو کردند.معبد (Sil Lum)، اولین مدرسه آموزش فنون نظامی بود که به طوری کاملاً سری فعالیت می کرد و افراد برای کسب مهارت استادی از پانزده تا بیست سال در این مکان تعلیم می دیدند. بعدها برای کاهش مدت این دوره، پنج تن از معروفترین اساتید این هنر، تصمیم به گزینش بهترین و مفیدترین تکنیک های هر کدام از استیل های کونگ فو و تبدیل این مجموعه به یک دوره آموزشی مستقل گرفتند تا زمان این دوره آموزشی را به یک سوم آن تقلیل دهند و مدت این دوره به پنج تا هفت سال کاهش یافت. هر چند قبل از این موفقیت، معبد (Shil Lim) توسط افراد سلسله Man Chus ویران و سوزانده شد. یکی از تنها کسانی که از این قبل و کشتارجان به در برد، استادی به نام Na Mui بود که یکی از پنج استاد برتر کونگ فو به شمار می رفت و تمامی دانش خود را به دختری به نام وینگ چون آموزش داد. وینگ چون در زبان چینی به معنای «امید به آینده» است. وینگ چون نیز بعدها آموخته های خود را به همسرش منتقل کرد و این پروسه آموزشی با انتخاب بهترین افراد رزمی کار ادامه یافت. در سال 1950 میلادی، فردی به نام (Yip Man) شروع به تدریس وینگ چون در کشور هنگ کنگ کرد و یکی از شاگردان او استادی به نام ویلیام چونگ بود که هم اکنون رئیس فدراسیون جهانی این رشته می باشد.

ورزش وینگ چون در ایران

در سال 1372 فیروز قهرمانی ورزش وینگ چون را به ایران وارد کرد. از شاگردان خوب فیروز قهرمانی می توان به علی محبوبی و شیرویه حسن زاده اشاره کرد. این ورزش تا حدودی در ایران رواج پیدا کرد اما پس از مدتی ارتباط فیروز قهرمانی با سازمان WT در آلمان قطع شد و بعد از مدتی سیفو شیرویه حسن زاده توانست با تلاش دوباره این سازمان وارد ایران کند. اکنون مسئول ورزش وینگ چون WT ایران سی فو شیرویه حسن زاده است او سرمربی اسبق تیم ملی ووشو و داور ممتاز بین المللی نیر می باشد.

 وینگ چون را چه کسانی میتوانند یاد بگیرند؟

هر کسی و در هر سنی می تواند وینگ چون را یاد گرفته و به تمرین آن مشغول باشد، هیچ الزامی در این مورد وجود ندارد که شخص تمرین کننده باید خصوصیات خاصی داشته باشد. وینگ چون برای رسیدن به یک سطح خوب از امادگی جسمانی کمک خواهد کرد اما مهمتر از همه داشتن یک نگرش مطلوب و یک تفکر متعهد کلید تبدیل شدن به یک رزمی کار خوب در وینگ چون می باشد.

تمرینات وینگ چون چه مزایایی دارد؟

یادگیری وینگ چون مزایای زیادی برای بدن و به خصوص برای روح و روان دارد. افراد رزمی کاری که به رشته رزمی وینگ چون می روند میتوانند هماهنگی، سرعت و تناسب اندام خود را بهبود بخشند. کسانی که به تمرین وینگ چونگ مشغول می شوند به طور طبیعی توانایی عملکرد در طول دوره آموزش خود را بدست خواهند آورد.
نظم روانی به طور مرور زمان توسعه می یابد ازجمله که می توان به چیزهایی مانند توانایی آرامش روحی و جسمی، تمرکز و سرعت پاسخ دادن به وضعیت اشاره کرد. وینگ چون به شما کمک می کند که نه تنها بدن خود را متناسب و سالم نگه دارید بلکه ذهن خود را هر روز بهتر از قبل تقویت کنید.