راه‌های پیشگیری و درمان سرگیجه

سرگیجه یک حالت ناخوشایند و غالباً ناتوان‌کننده است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. این احساس می‌تواند از یک ناپایداری خفیف تا حالتی شدید و ناتوان‌کننده متغیر باشد که ممکن است به فرد اجازه ندهد تا به طور عادی فعالیت‌های روزانه خود را انجام دهد. سرگیجه به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شود: سرگیجه محیطی و سرگیجه مرکزی. هر یک از این نوع سرگیجه‌ها علل مختلفی دارند که در ادامه به توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت.

 معرفی سرگیجه و توضیح علل شایع آن

سرگیجه به احساس چرخش یا حرکت اطراف محیط اطلاق می‌شود که معمولاً با عدم تعادل و ناپایداری همراه است. این حالت می‌تواند به دلیل مشکلات متعددی در بدن ایجاد شود. یکی از شایع‌ترین علل سرگیجه، مشکلات گوش داخلی است. گوش داخلی نقش مهمی در تعادل بدن دارد و هرگونه اختلال در عملکرد آن می‌تواند منجر به سرگیجه شود. به عنوان مثال، بیماری منییر یکی از اختلالات گوش داخلی است که می‌تواند باعث سرگیجه شدید و ناپایداری شود. این بیماری معمولاً با علائمی مانند وزوز گوش، کاهش شنوایی و احساس فشار در گوش همراه است.

اختلالات مغزی نیز می‌توانند علل دیگری برای سرگیجه باشند. مشکلاتی مانند میگرن، سکته مغزی و تومورهای مغزی می‌توانند باعث ایجاد سرگیجه شوند. میگرن، به ویژه میگرن وابسته به سرگیجه، می‌تواند باعث سرگیجه‌های شدید و ناپایداری شود که ممکن است همراه با سردرد و حساسیت به نور و صدا باشد. در موارد شدیدتر، سکته مغزی می‌تواند باعث سرگیجه و ناپایداری شدید شود که نیاز به مداخله پزشکی فوری دارد.

فشار خون پایین نیز یکی دیگر از علل شایع سرگیجه است. زمانی که فشار خون به طور ناگهانی کاهش می‌یابد، جریان خون به مغز کاهش یافته و می‌تواند باعث سرگیجه و ناپایداری شود. این حالت معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فرد به سرعت از حالت نشسته یا خوابیده به حالت ایستاده تغییر وضعیت می‌دهد. این نوع سرگیجه معمولاً موقتی است و با تنظیم فشار خون برطرف می‌شود.

 تشخیص و ارزیابی سرگیجه

تشخیص و ارزیابی سرگیجه نیاز به بررسی دقیق توسط پزشک دارد. پزشکان معمولاً با استفاده از تاریخچه پزشکی بیمار و انجام معاینات فیزیکی شروع به تشخیص می‌کنند. در تاریخچه پزشکی، پزشک سؤالاتی درباره شروع، مدت زمان، شدت و عوامل تشدید کننده یا کاهش دهنده سرگیجه از بیمار می‌پرسد. همچنین، پزشک ممکن است درباره سایر علائم همراه مانند تهوع، استفراغ، وزوز گوش یا کاهش شنوایی سؤال کند.

یکی از آزمایش‌های معمول برای ارزیابی سرگیجه، تست حرکت چشم است. این تست به پزشک کمک می‌کند تا بفهمد آیا مشکل سرگیجه مربوط به گوش داخلی یا سیستم عصبی مرکزی است یا خیر. در این آزمایش، پزشک از بیمار می‌خواهد تا چشم‌های خود را در جهات مختلف حرکت دهد و به تغییرات در حرکات چشم بیمار توجه می‌کند. هرگونه ناهنجاری در حرکات چشم می‌تواند به تشخیص علت سرگیجه کمک کند.

آزمایش‌های دیگری که ممکن است برای ارزیابی سرگیجه انجام شود شامل تست شنوایی، تست تعادل و تصویربرداری‌های مغزی مانند ام‌آر‌آی و سی‌تی‌اسکن است. تست شنوایی به پزشک کمک می‌کند تا بفهمد آیا مشکل شنوایی وجود دارد که می‌تواند به سرگیجه مرتبط باشد. تست تعادل نیز به بررسی عملکرد سیستم تعادلی بدن می‌پردازد و ممکن است شامل انجام تمریناتی باشد که به بررسی واکنش‌های بدن به تغییرات تعادل کمک می‌کند.

در برخی موارد، پزشک ممکن است از تصویربرداری‌های مغزی مانند ام‌آر‌آی یا سی‌تی‌اسکن برای بررسی مشکلات مغزی که می‌توانند باعث سرگیجه شوند استفاده کند. این تصویربرداری‌ها به پزشک امکان می‌دهند تا به دقت مغز و ساختارهای مرتبط با آن را بررسی کنند و هرگونه ناهنجاری یا آسیب را تشخیص دهند.

 تغذیه مناسب برای پیشگیری و درمان سرگیجه

تغذیه مناسب نقش بسیار مهمی در پیشگیری و درمان سرگیجه دارد. رژیم غذایی سالم و متعادل می‌تواند به تنظیم فشار خون، حفظ سطح قند خون و بهبود عملکرد سیستم عصبی و گوش داخلی کمک کند. غذاهایی که سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند، می‌توانند به بهبود وضعیت عمومی بدن و کاهش علائم سرگیجه کمک کنند.

یکی از مهم‌ترین مواد مغذی برای پیشگیری و درمان سرگیجه، ویتامین B12 است. این ویتامین نقش مهمی در سلامت سیستم عصبی دارد و کمبود آن می‌تواند منجر به سرگیجه و ناپایداری شود. منابع غنی از ویتامین B12 شامل گوشت قرمز، ماهی، مرغ، تخم مرغ و محصولات لبنی هستند. مصرف این مواد غذایی می‌تواند به تأمین نیاز بدن به ویتامین B12 کمک کند و از بروز علائم سرگیجه جلوگیری کند.

آهن نیز یکی دیگر از مواد معدنی مهم برای جلوگیری از سرگیجه است. کمبود آهن می‌تواند باعث کم‌خونی شود که یکی از علل شایع سرگیجه است. منابع غنی از آهن شامل گوشت قرمز، جگر، مرغ، ماهی، لوبیا، عدس و اسفناج هستند. مصرف این مواد غذایی به صورت منظم می‌تواند به جلوگیری از کم‌خونی و در نتیجه کاهش علائم سرگیجه کمک کند.

همچنین، مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین C می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم عصبی و کاهش سرگیجه کمک کند. ویتامین C یک آنتی‌اکسیدان قوی است که به حفظ سلامت سلول‌های بدن کمک می‌کند. میوه‌هایی مانند پرتقال، توت فرنگی، کیوی و فلفل دلمه‌ای منابع غنی از ویتامین C هستند. افزودن این میوه‌ها و سبزیجات به رژیم غذایی روزانه می‌تواند به بهبود وضعیت عمومی بدن و کاهش سرگیجه کمک کند.

 داروهای گیاهی و مکمل‌های مفید برای سرگیجه

استفاده از داروهای گیاهی و مکمل‌های غذایی می‌تواند به عنوان یک روش طبیعی و مؤثر برای کاهش علائم سرگیجه مورد استفاده قرار گیرد. گیاهان دارویی و مکمل‌هایی که به طور علمی ثابت شده‌اند که در کاهش سرگیجه مؤثر هستند، می‌توانند به عنوان یک گزینه‌ی جایگزین یا مکمل درمان‌های پزشکی مورد استفاده قرار گیرند.

یکی از گیاهان دارویی مفید برای کاهش سرگیجه، جینکو بیلوبا است. این گیاه دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی است که به بهبود جریان خون به مغز کمک می‌کند. مصرف جینکو بیلوبا به صورت مکمل غذایی می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه و بهبود تمرکز و حافظه کمک کند. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف منظم جینکو بیلوبا می‌تواند به بهبود عملکرد شناختی و کاهش علائم سرگیجه در افراد مبتلا به مشکلات گوش داخلی کمک کند.

زنجبیل نیز یکی دیگر از گیاهان دارویی مفید برای سرگیجه است. زنجبیل دارای خواص ضدتهوع و ضدالتهابی است و می‌تواند به کاهش سرگیجه و تهوع ناشی از آن کمک کند. مصرف زنجبیل به صورت چای، کپسول یا اضافه کردن آن به غذاها می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه کمک کند. تحقیقات نشان داده‌اند که زنجبیل می‌تواند به کاهش تهوع و سرگیجه ناشی از بیماری حرکت کمک کند.

مکمل‌های حاوی ویتامین D نیز می‌توانند در کاهش سرگیجه مؤثر باشند. ویتامین D نقش مهمی در حفظ سلامت استخوان‌ها و عملکرد سیستم عصبی دارد و کمبود آن می‌تواند باعث بروز مشکلاتی مانند سرگیجه شود. مصرف مکمل‌های ویتامین D به ویژه در افرادی که در مناطق کم‌نور زندگی می‌کنند و یا دارای کمبود این ویتامین هستند، می‌تواند به بهبود علائم سرگیجه کمک کند.

کوآنزیم Q10 نیز یکی از مکمل‌های غذایی است که می‌تواند به کاهش سرگیجه کمک کند. این مکمل دارای خواص آنتی‌اکسیدانی است و به بهبود عملکرد میتوکندری‌ها و افزایش انرژی سلولی کمک می‌کند. مصرف مکمل‌های کوآنزیم Q10 می‌تواند به کاهش خستگی و بهبود علائم سرگیجه کمک کند. مطالعات نشان داده‌اند که این مکمل می‌تواند به بهبود وضعیت عمومی بدن و کاهش علائم سرگیجه در افراد مبتلا به میگرن و مشکلات گوش داخلی کمک کند.

به طور کلی، استفاده از داروهای گیاهی و مکمل‌های غذایی می‌تواند به عنوان یک روش مؤثر و طبیعی برای کاهش علائم سرگیجه مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، همواره توصیه می‌شود که قبل از شروع هرگونه مکمل یا داروی گیاهی با پزشک مشورت شود تا از تداخلات دارویی و عوارض جانبی احتمالی جلوگیری شود.

 تمرینات و ورزش‌های مناسب برای کاهش سرگیجه

تمرینات و ورزش‌ها نقش مهمی در تقویت تعادل و کاهش علائم سرگیجه دارند. انجام تمرینات منظم می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم تعادلی بدن کمک کند و اعتماد به نفس فرد را در انجام فعالیت‌های روزانه افزایش دهد. یکی از تمرینات مؤثر برای کاهش سرگیجه، تمرینات ورزشی تعادلی است که به بهبود حس تعادل و کنترل بدن کمک می‌کنند.

تمریناتی مانند راه رفتن در خط مستقیم با چشمان بسته می‌توانند به تقویت حس تعادل کمک کنند. در این تمرین، فرد باید با چشمان بسته در یک خط مستقیم راه برود و سعی کند تعادل خود را حفظ کند. این تمرین به مغز کمک می‌کند تا بهبود عملکرد سیستم تعادلی را تجربه کند و قدرت کنترل بدن را افزایش دهد.

یکی دیگر از تمرینات مفید برای کاهش سرگیجه، تمرینات چرخشی سر است. در این تمرین، فرد باید به آرامی سر خود را به سمت چپ و راست بچرخاند و سعی کند تعادل خود را حفظ کند. انجام این تمرین به بهبود عملکرد سیستم تعادلی گوش داخلی کمک می‌کند و می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه کمک کند.

تمرینات یوگا و تای چی نیز می‌توانند در کاهش سرگیجه مؤثر باشند. این تمرینات نه تنها به تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری بدن کمک می‌کنند، بلکه به بهبود حس تعادل و کاهش استرس نیز کمک می‌کنند. انجام منظم تمرینات یوگا و تای چی می‌تواند به بهبود سلامت عمومی بدن و کاهش علائم سرگیجه کمک کند.

ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری نیز می‌توانند به بهبود تعادل و کاهش سرگیجه کمک کنند. این ورزش‌ها به تقویت عضلات و افزایش تحمل بدن کمک می‌کنند و می‌توانند به بهبود عملکرد سیستم تعادلی کمک کنند. انجام منظم این ورزش‌ها می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

 روش‌های خانگی و طبیعی برای درمان سرگیجه

استفاده از روش‌های خانگی و طبیعی می‌تواند به عنوان یک راهکار مکمل برای کاهش علائم سرگیجه مورد استفاده قرار گیرد. این روش‌ها به طور کلی بدون عوارض جانبی هستند و می‌توانند به بهبود وضعیت عمومی بدن کمک کنند.

یکی از روش‌های خانگی مؤثر برای درمان سرگیجه، ماساژ است. ماساژ می‌تواند به بهبود جریان خون به مغز و کاهش تنش‌های عضلانی کمک کند. ماساژ گردن و شانه‌ها می‌تواند به کاهش فشار روی عضلات و اعصاب و بهبود عملکرد سیستم تعادلی کمک کند. استفاده از روغن‌های معطر مانند روغن لاوندر یا روغن نعناع نیز می‌تواند به افزایش اثربخشی ماساژ کمک کند و به کاهش سرگیجه کمک کند.

طب سوزنی یکی دیگر از روش‌های طبیعی مؤثر برای درمان سرگیجه است. این روش در طب سنتی چینی استفاده می‌شود و شامل استفاده از سوزن‌های نازک برای تحریک نقاط خاصی از بدن است. طب سوزنی می‌تواند به بهبود جریان انرژی در بدن و کاهش علائم سرگیجه کمک کند. مطالعات نشان داده‌اند که طب سوزنی می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم تعادلی و کاهش سرگیجه کمک کند.

استفاده از گیاهان دارویی نیز می‌تواند به عنوان یک روش خانگی مؤثر برای درمان سرگیجه مورد استفاده قرار گیرد. گیاهانی مانند زنجبیل، جینکو بیلوبا و نعناع می‌توانند به کاهش علائم سرگیجه کمک کنند. مصرف چای زنجبیل یا استفاده از مکمل‌های جینکو بیلوبا می‌تواند به بهبود جریان خون به مغز و کاهش سرگیجه کمک کند.

یکی دیگر از روش‌های طبیعی برای کاهش سرگیجه، استفاده از تکنیک‌های تنفس عمیق و آرام‌سازی است. تنفس عمیق می‌تواند به کاهش استرس و بهبود جریان اکسیژن به مغز کمک کند. انجام تمرینات تنفسی به طور منظم می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم عصبی و کاهش علائم سرگیجه کمک کند. تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن و تمرینات ذهنی نیز می‌توانند به کاهش استرس و بهبود حس تعادل کمک کنند.

در نهایت، تغییرات در سبک زندگی نیز می‌توانند به کاهش سرگیجه کمک کنند. از جمله این تغییرات می‌توان به کاهش مصرف کافئین و الکل، افزایش مصرف آب، مدیریت استرس و خواب کافی اشاره کرد. این تغییرات می‌توانند به بهبود وضعیت عمومی بدن و کاهش علائم سرگیجه کمک کنند.

تأثیر استراحت و خواب کافی در کنترل سرگیجه

استراحت و خواب کافی نقش بسیار مهمی در کنترل سرگیجه و بهبود سلامت عمومی دارند. خواب ناکافی و استراحت ناکافی می‌توانند منجر به تشدید علائم سرگیجه و سایر مشکلات جسمی و روانی شوند. خواب کافی به بدن این امکان را می‌دهد تا خود را بازسازی کند و عملکرد سیستم عصبی را بهبود بخشد.

یکی از اثرات مستقیم خواب ناکافی، ایجاد خستگی و کاهش تمرکز است که می‌تواند باعث افزایش ناپایداری و سرگیجه شود. وقتی بدن به اندازه کافی استراحت نمی‌کند، سطح انرژی کاهش می‌یابد و عملکرد مغز و سیستم عصبی مختل می‌شود. این وضعیت می‌تواند به ایجاد علائم سرگیجه و افزایش شدت آن منجر شود. بنابراین، داشتن یک برنامه خواب منظم و کافی می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه کمک کند.

خواب کافی همچنین به تنظیم هورمون‌ها و بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند. وقتی بدن به طور منظم و کافی استراحت می‌کند، سطح هورمون‌های استرس کاهش می‌یابد و این امر می‌تواند به کاهش اضطراب و استرس کمک کند که هر دو از عوامل تشدیدکننده سرگیجه هستند. با کاهش سطح هورمون‌های استرس، سیستم عصبی بهتر می‌تواند عملکرد خود را انجام دهد و تعادل بدن حفظ شود.

علاوه بر این، خواب کافی می‌تواند به بهبود حافظه و تمرکز کمک کند. وقتی که بدن به اندازه کافی استراحت می‌کند، مغز قادر به پردازش اطلاعات و بازسازی حافظه است. این فرآیند می‌تواند به بهبود عملکرد شناختی و کاهش علائم سرگیجه کمک کند. به همین دلیل، توصیه می‌شود که افراد مبتلا به سرگیجه به خواب کافی و منظم توجه ویژه‌ای داشته باشند.

 تغییرات سبک زندگی برای پیشگیری از سرگیجه

تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به طور مؤثر در پیشگیری از سرگیجه نقش داشته باشد. یکی از مهم‌ترین تغییرات در سبک زندگی، کاهش مصرف کافئین و الکل است. کافئین می‌تواند به افزایش ضربان قلب و فشار خون منجر شود که هر دو می‌توانند باعث تشدید سرگیجه شوند. الکل نیز می‌تواند تأثیرات منفی بر سیستم عصبی داشته باشد و تعادل بدن را مختل کند. بنابراین، کاهش یا قطع مصرف کافئین و الکل می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه کمک کند.

مدیریت استرس نیز یکی از عوامل کلیدی در پیشگیری از سرگیجه است. استرس می‌تواند به افزایش تنش‌های عضلانی، افزایش سطح هورمون‌های استرس و کاهش تمرکز منجر شود که همگی می‌توانند باعث تشدید سرگیجه شوند. روش‌های مختلفی برای مدیریت استرس وجود دارد که می‌تواند شامل تمرینات تنفسی، مدیتیشن، یوگا و تمرینات آرام‌سازی باشد. این روش‌ها می‌توانند به کاهش استرس و بهبود عملکرد سیستم عصبی کمک کنند.

افزایش فعالیت بدنی نیز می‌تواند به بهبود سلامت عمومی و پیشگیری از سرگیجه کمک کند. ورزش منظم می‌تواند به تقویت عضلات، بهبود تعادل و افزایش سطح انرژی کمک کند. فعالیت‌های بدنی مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، شنا و یوگا می‌توانند به بهبود عملکرد سیستم تعادلی و کاهش علائم سرگیجه کمک کنند. توصیه می‌شود که افراد مبتلا به سرگیجه به صورت منظم و مداوم به ورزش و فعالیت بدنی بپردازند.

تغییرات در رژیم غذایی نیز می‌تواند به پیشگیری از سرگیجه کمک کند. مصرف غذاهای سالم و متنوع که حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن هستند، می‌تواند به بهبود سلامت عمومی و کاهش علائم سرگیجه کمک کند. مصرف میوه‌ها، سبزیجات، مغزها، گوشت سفید و محصولات لبنی کم‌چرب می‌تواند به تأمین نیازهای غذایی بدن کمک کند و به بهبود عملکرد سیستم عصبی و تعادلی کمک کند.

نوشیدن مقدار کافی آب نیز برای پیشگیری از سرگیجه بسیار مهم است. کم‌آبی می‌تواند به کاهش حجم خون و کاهش جریان خون به مغز منجر شود که این امر می‌تواند باعث سرگیجه و ناپایداری شود. بنابراین، توصیه می‌شود که افراد به مصرف مقدار کافی آب در طول روز توجه کنند و از کم‌آبی بدن جلوگیری کنند.

در نهایت، توجه به عادات خواب نیز می‌تواند به پیشگیری از سرگیجه کمک کند. داشتن یک برنامه خواب منظم و بهبود کیفیت خواب می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه کمک کند. توصیه می‌شود که افراد به زمان خواب و بیداری خود توجه کنند و سعی کنند در یک ساعت مشخص به رختخواب بروند و بیدار شوند. ایجاد محیطی آرام و راحت برای خواب نیز می‌تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.

زمان مراجعه به پزشک برای سرگیجه

سرگیجه یکی از مشکلات شایعی است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود ممکن است با آن مواجه شوند. این حالت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله خستگی، استرس، یا تغییرات در فشار خون رخ دهد. در بسیاری از موارد، سرگیجه موقتی است و با استراحت و مراقبت‌های ساده بهبود می‌یابد. اما در برخی موارد، سرگیجه می‌تواند نشان‌دهنده یک مشکل جدی‌تر باشد که نیاز به ارزیابی پزشکی دارد.

یکی از مواقعی که باید برای سرگیجه به پزشک مراجعه کرد، زمانی است که سرگیجه به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل واضحی آغاز می‌شود. اگر سرگیجه ناگهانی و شدید باشد و با علائمی مانند سردرد شدید، ضعف یا بی‌حسی در یک طرف بدن، دشواری در صحبت کردن، یا مشکلات بینایی همراه باشد، ممکن است این علائم نشانه‌ای از سکته مغزی باشند. در چنین مواردی، باید فوراً به پزشک مراجعه کرده و ارزیابی‌های لازم را انجام داد.

علائم دیگری که نیاز به مراجعه به پزشک دارند شامل سرگیجه‌ای است که با درد قفسه سینه، تپش قلب یا تنگی نفس همراه باشد. این علائم ممکن است نشانه‌ای از مشکلات قلبی باشند و نیاز به بررسی فوری دارند. همچنین، اگر سرگیجه با کاهش شنوایی، وزوز گوش یا احساس فشار در گوش همراه باشد، ممکن است نشان‌دهنده مشکلات گوش داخلی مانند بیماری منییر باشد که نیاز به ارزیابی تخصصی دارد.

اگر سرگیجه به طور مداوم و مکرر رخ دهد و با علائمی مانند تهوع و استفراغ شدید، تعریق شدید، یا از دست دادن هوشیاری همراه باشد، باید به پزشک مراجعه کرد. این علائم ممکن است نشان‌دهنده مشکلاتی مانند میگرن وابسته به سرگیجه، اختلالات عصبی، یا نارسایی‌های قلبی باشند که نیاز به درمان و مدیریت پزشکی دارند.

 سرگیجه و بیماری‌های مرتبط با آن

سرگیجه می‌تواند با بسیاری از بیماری‌ها و مشکلات جسمی مرتبط باشد. یکی از این بیماری‌ها فشار خون بالا یا پایین است. فشار خون بالا می‌تواند باعث افزایش فشار بر روی رگ‌های خونی و کاهش جریان خون به مغز شود که منجر به سرگیجه می‌شود. از طرف دیگر، فشار خون پایین نیز می‌تواند باعث کاهش جریان خون به مغز و ایجاد سرگیجه شود. مدیریت صحیح فشار خون از طریق رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک می‌تواند به کاهش سرگیجه مرتبط با فشار خون کمک کند.

میگرن نیز یکی از بیماری‌هایی است که می‌تواند با سرگیجه همراه باشد. برخی افراد مبتلا به میگرن، علاوه بر سردردهای شدید، سرگیجه را نیز تجربه می‌کنند. این نوع میگرن که به عنوان میگرن وابسته به سرگیجه شناخته می‌شود، می‌تواند بسیار ناتوان‌کننده باشد. مدیریت میگرن از طریق مصرف داروهای تجویز شده، تغییرات در سبک زندگی و اجتناب از محرک‌های میگرن می‌تواند به کاهش علائم سرگیجه کمک کند.

مشکلات گوش داخلی نیز یکی دیگر از علل شایع سرگیجه هستند. بیماری منییر، التهاب گوش داخلی و عفونت‌های گوش می‌توانند باعث اختلال در عملکرد سیستم تعادلی گوش داخلی شوند و سرگیجه‌های شدید ایجاد کنند. درمان این مشکلات ممکن است شامل مصرف داروها، انجام تمرینات تعادلی، و در برخی موارد جراحی باشد.

علاوه بر این، برخی از اختلالات عصبی مانند بیماری پارکینسون و مولتیپل اسکلروزیس (ام‌اس) نیز می‌توانند باعث سرگیجه شوند. این اختلالات به دلیل تأثیر بر سیستم عصبی مرکزی و اختلال در عملکرد آن، می‌توانند تعادل بدن را مختل کرده و سرگیجه ایجاد کنند. مدیریت این اختلالات نیاز به مراقبت‌های پزشکی مداوم و مصرف داروهای خاص دارد.