بی اختیاری ادرار می تواند ناشی از ضعیف شدن عضلات مثانه، آسیب به لگن، بزرگ شدن پروستات، یائسگی یا سرطان مثانه باشد. برخی داروها یا بیماری های عصبی نیز می توانند باعث بی اختیاری ادرار شوند.
بی اختیاری ادرار چیست؟
بی اختیاری ادرار زمانی اتفاق می افتد که کنترل مثانه خود را از دست می دهید. در برخی موارد، ممکن است محتویات مثانه خود را به طور کامل تخلیه کنید. در موارد دیگر، ممکن است فقط نشتی جزئی را تجربه کنید. این وضعیت بسته به علت آن ممکن است موقت یا مزمن باشد.
با توجه به بنیاد مراقبت های اورولوژی، میلیون ها بزرگسال در ایالات متحده بی اختیاری ادرار را تجربه می کنند. بی اختیاری ادرار زنان را بیشتر از مردان در نسبت 2 به 1 تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، این وضعیت می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد و دلایل مختلفی دارد.
با افزایش سن، ماهیچه هایی که از مثانه حمایت می کنند ضعیف می شوند که می تواند منجر به بی اختیاری ادرار شود.
بسیاری از مشکلات سلامتی مختلف نیز می توانند باعث این بیماری شوند. علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و می تواند نشانه سرطان، سنگ کلیه، عفونت یا بزرگ شدن پروستات و سایر علل باشد.
اگر بی اختیاری ادرار را تجربه می کنید، با یک پزشک قرار ملاقات بگذارید. بی اختیاری ادرار می تواند در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کند و منجر به حوادث احتمالی شود. یک پزشک همچنین می تواند تعیین کند که آیا یک وضعیت پزشکی جدی تر ممکن است علت آن باشد یا خیر. آنها همچنین ممکن است قادر به درمان علت باشند.
انواع بی اختیاری ادرار
بی اختیاری ادرار به چهار نوع کلی تقسیم می شود. شما به طور بالقوه می توانید بیش از یک نوع را به طور همزمان تجربه کنید.
بی اختیاری فشاری
بی اختیاری استرسی توسط انواع خاصی از فعالیت بدنی ایجاد می شود.
به عنوان مثال، ممکن است کنترل مثانه خود را از دست بدهید در زمان:
- ورزش کردن
- سرفه کردن
- عطسه کردن
- خندیدن
چنین فعالیت هایی بر عضله اسفنکتر که ادرار را در مثانه نگه می دارد فشار وارد می کند. استرس اضافه می تواند باعث شود عضله ادرار را آزاد کند.
بی اختیاری اضطراری
بی اختیاری فوری زمانی رخ می دهد که پس از تجربه یک میل ناگهانی و شدید برای ادرار کردن، کنترل مثانه خود را از دست می دهید. به محض اینکه این میل به شما رسید، ممکن است نتوانید به موقع به دستشویی بروید.
بی اختیاری سرریز
اگر هنگام ادرار کردن مثانه خود را به طور کامل تخلیه نکنید، بی اختیاری سرریز ممکن است رخ دهد. بعداً ممکن است مقداری از ادرار باقیمانده از مثانه شما نشت کند. این نوع بی اختیاری گاهی اوقات “دریبل” نامیده می شود.
بی اختیاری عملکردی
بر خلاف انواع دیگر بی اختیاری، بی اختیاری عملکردی ناشی از موانع فیزیکی یا ذهنی است که ممکن است مانع از رفتن به موقع شخص به دستشویی شود. این می تواند به دلیل مسائل شناختی، مانند زوال عقل یا بیماری آلزایمر، مسائل عضلانی مانند آرتریت، یا مسائل عصبی مانند سکته مغزی یا آسیب نخاع باشد.
علل و عوامل خطر بی اختیاری ادرار
علل و عوامل خطر بالقوه زیادی برای بی اختیاری ادرار وجود دارد.
برخی از عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر باشد:
- داشتن عضلات ضعیف مثانه که می تواند ناشی از افزایش سن باشد.
- آسیب فیزیکی به عضلات کف لگن، مانند زایمان
- داشتن پروستات بزرگ شده
- ابتلا به سرطان پروستات یا مثانه که می تواند به مثانه شما فشار وارد کند.
- داشتن یک بیماری عصبی مانند زوال عقل، آلزایمر یا شرایط فیزیکی که ممکن است مانع از رفتن به موقع به دستشویی شود.
- داشتن عفونت، مانند عفونت مجاری ادرار، عفونت مثانه، عفونت کلیه یا سنگ کلیه
- باردار بودن
- اضافه وزن داشتن
- داشتن دیابت
- یائسگی
برخی از بیماری هایی که باعث بی اختیاری ادرار می شوند به راحتی قابل درمان هستند و فقط باعث ایجاد مشکلات موقتی در ادرار می شوند. بقیه جدی تر و مداوم هستند.
علل شایع بی اختیاری ادرار ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سالخوردگی
با بالا رفتن سن، ماهیچه های حمایت کننده از مثانه معمولا ضعیف تر می شوند که خطر بی اختیاری را افزایش می دهد.
برای حفظ عضلات قوی و مثانه ای سالم، مهم است که تا آنجا که می توانید فعال بمانید، رژیم غذایی غنی از مواد مغذی داشته باشید و وزن سالمی داشته باشید. این ممکن است شانس شما را برای جلوگیری از بی اختیاری با افزایش سن افزایش دهد.
آسیب
عضلات کف لگن شما از مثانه حمایت می کنند. آسیب به این عضلات می تواند باعث بی اختیاری شود. این می تواند توسط انواع خاصی از جراحی مانند هیسترکتومی ایجاد شود. همچنین یک نتیجه رایج بارداری و زایمان است.
بزرگ شدن پروستات
در مردان، غده پروستات گردن مثانه را احاطه کرده است. این غده مایعی را آزاد می کند که از اسپرم شما محافظت و تغذیه می کند. با افزایش سن تمایل به بزرگ شدن دارد. معمولاً مردان در نهایت کمی بی اختیاری را تجربه می کنند.
سرطان
سرطان پروستات یا مثانه می تواند باعث بی اختیاری شود. در برخی موارد، درمان های سرطان نیز می تواند کنترل مثانه شما را سخت تر کند حتی تومورهای خوش خیم می توانند با مسدود کردن جریان ادرار باعث بی اختیاری شوند.
سایر علل بالقوه
سایر علل بالقوه بی اختیاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- یبوست
- عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)
- سنگ کلیه یا مثانه
- پروستاتیت یا التهاب پروستات شما
- سیستیت بینابینی یا یک بیماری مزمن که باعث التهاب در مثانه می شود.
- عوارض جانبی برخی داروها، مانند داروهای فشار خون، شل کننده های عضلانی، آرام بخش ها و برخی از داروهای قلبی
- برخی از عوامل سبک زندگی نیز می توانند باعث حملات موقت بی اختیاری شوند. به عنوان مثال، نوشیدن بیش از حد الکل، نوشیدنی های کافئین دار یا مایعات دیگر می تواند باعث شود که کنترل مثانه به طور موقت از بین برود.
چه زمانی باید به دنبال کمک پزشکی باشید
هر نوع بی اختیاری دلیلی برای نیاز به کمک پزشکی است. ممکن است نشانه یک بیماری جدی تری باشد که نیاز به درمان دارد.
حتی اگر علت اصلی جدی نباشد، بی اختیاری می تواند یک اختلال بزرگ در زندگی شما باشد. مهم است که یک تشخیص دقیق داشته باشید و در مورد گزینه های درمانی با یک متخصص صحبت کنید.
در برخی موارد، بی اختیاری می تواند نشانه یک مورد اورژانسی پزشکی باشد.
اگر کنترل مثانه خود را از دست دادید و هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:
- مشکل در صحبت کردن یا راه رفتن
- ضعف یا سوزن سوزن شدن در هر قسمت از بدن شما
- از دست دادن بینایی
- گیجی
- از دست دادن هوشیاری
- از دست دادن کنترل روده
عوارض
بی اختیاری ادرار و درمان بی اختیاری ادرار بسته به علت ممکن است عوارضی را در پی داشته باشد.
این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عفونت های دستگاه ادراری. عفونت های ادراری می توانند توسط لباس زیرهای مرطوب روی پوست ایجاد شوند. این ممکن است محیطی ایجاد کند که باکتری ها در آن رشد کنند.
- آسیب کلیه. در برخی موارد که جریان ادرار مسدود می شود، ممکن است مشکلات کلیوی یا نارسایی کلیه را تجربه کنید.
- سلولیت. این عفونت پوستی توسط باکتری ایجاد می شود و ممکن است باعث تورم و درد شود.
- عوارض دارویی. داروهایی که برای کنترل بی اختیاری ادرار استفاده می شوند بسته به نوع دارو ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند.
- عوارض جانبی ممکن است شامل خشکی دهان، حالت تهوع، فشار خون بالا یا موارد دیگر باشد.
- عوارض جانبی کاتتر اگر کاتتر گذاشته باشید، ممکن است عوارض جانبی مانند عفونت و ضربه را تجربه کنید.
- عوارض جانبی سلامت روان بی اختیاری ادرار ممکن است باعث احساس اضطراب، افسردگی یا انزوای اجتماعی شود.
در قرار ملاقات خود با پزشک چه انتظاری داشته باشید
در طول قرار ملاقات، پزشک شما احتمالاً در مورد علائم شما سؤالاتی می پرسد. آنها احتمالاً می خواهند بدانند که شما چه مدت بی اختیاری ادرار را تجربه کرده اید، چه نوع بی اختیاری را تجربه کرده اید و جزئیات دیگر.
آنها همچنین ممکن است در مورد عادات روزانه شما، از جمله رژیم غذایی معمولی شما و هر گونه دارو یا مکملی که مصرف می کنید، سوال کنند.
بسته به علائم و سابقه پزشکی شما، ممکن است آزمایش های اضافی از جمله موارد زیر را بخواهند:
- جمع آوری نمونه ادرار برای تجزیه و تحلیل کارکنان آزمایشگاه می توانند نمونه ادرار را از نظر علائم عفونت یا سایر مشکلات بررسی کنند.
- اندازه گیری مقدار ادراری که هنگام ادرار کردن آزاد می کنید، مقدار باقی مانده در مثانه و فشار در مثانه. این اطلاعات با قرار دادن یک کاتتر یا یک لوله کوچک در مجرای ادرار و مثانه جمع آوری می شود.
- انجام سیستوسکوپی در طول این آزمایش، آنها یک دوربین کوچک را در مثانه شما قرار می دهند تا آن را از نزدیک بررسی کنند.
درمان شما شامل چه چیزی می شود
برنامه درمانی توصیه شده توسط پزشک به علت بی اختیاری شما بستگی دارد. یک بیماری زمینه ای ممکن است به دارو، جراحی یا سایر درمان ها نیاز داشته باشد.
در شرایط خاص، ممکن است نتوانند بی اختیاری مثانه شما را درمان کنند. در این موارد، آنها احتمالاً اقداماتی را ارائه می دهند که می توانید برای مدیریت وضعیت خود بردارید.
گزینه های درمانی برای بی اختیاری ادرار ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تمرین مثانه. ممکن است شما را تشویق به انجام برخی تمرینات، مانند تمرینات کف لگن یا تمرینات مثانه کنند که می تواند به افزایش کنترل مثانه شما کمک کند.
- رفتار درمانی. مدیریت مصرف مایعات، تنظیم رژیم غذایی یا استفاده از حمام در زمان های برنامه ریزی شده قبل از اینکه احساس می کنید میل به رفتن داشته باشید ممکن است بسته به علت آن به مدیریت بی اختیاری مثانه کمک کند.
- مدیریت شرایط. اگر بی اختیاری ادرار شما به دلیل بیماری دیگری مانند یبوست یا عفونت ادراری ایجاد شده باشد، درمان آن وضعیت ممکن است به بی اختیاری ادرار شما نیز کمک کند.
- دارو. گاهی اوقات، بسته به علت بی اختیاری مثانه، دارو ممکن است کمک کند. آنتی موسکارینی ها دسته ای از داروها هستند که برای درمان مثانه بیش فعال استفاده می شوند.
- قرار دادن کاتتر. اگر بی اختیاری ادرار شما مداوم است و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد، پزشک ممکن است یک کاتتر داخلی یا خارجی را برای کمک به مدیریت بی اختیاری سرریز یا در برخی موارد، بی اختیاری عملکردی پیشنهاد کند.
- کاهش وزن. پزشک ممکن است کاهش وزن را برای کمک به مدیریت علائم پیشنهاد کند زیرا می تواند فشار روی مثانه شما را کاهش دهد.
- لباس زیر جاذب. استفاده از پد یا لباس زیر جاذب تا شورت های یکبار مصرف گرفته تا انواع قابل شستشو و قابل استفاده مجدد، ممکن است به جلوگیری از نشتی های کمتر کمک کنند.
- کاهش موانع حمام. اگر برای رفتن به حمام مشکل دارید، به خصوص در شب، یک مسیر روشن و واضح را در نظر بگیرید تا به شما کمک کند در سریع ترین زمان ممکن به آن برسید.
جلوگیری از بی اختیاری ادرار
شما نمی توانید از همه موارد بی اختیاری ادرار جلوگیری کنید اما اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام دهید.
برای مثال سعی کنید:
- وزن سالم خود را حفظ کنید.
- به اندازه کافی ورزش کنید.
- یک رژیم غذایی متعادل بخورید.
- مصرف کافئین و الکل را محدود کنید.
- اگر سیگار می کشید از سیگار کشیدن خودداری کنید.
- به دنبال درمان فوری برای عفونت های مجاری ادرار یا مثانه باشید.
حرف آخر
بی اختیاری ادرار یا بی اختیاری مثانه زمانی رخ می دهد که کنترل مثانه خود را از دست بدهید. این ممکن است به معنای یک نشت جزئی یا تخلیه مثانه یا چیزی بینابین باشد.
این می تواند یک مشکل موقتی باشد، مانند یک مشکل ناشی از عفونت یا یک مشکل پایدارتر که ممکن است ناشی از یک بیماری دیگر، مانند بزرگ شدن پروستات یا ضعف کف لگن باشد.
یک پزشک ممکن است بتواند با حل مشکل سلامتی که باعث بی اختیاری ادرار شده است، به درمان بی اختیاری ادرار شما کمک کند یا ممکن است بتوانند از طریق رفتار درمانی، تمرینات مثانه، دارو یا سایر درمان ها به شما در مدیریت این بیماری کمک کنند.
حتی اگر علت جدی نباشد، بی اختیاری ادرار می تواند کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. مهم است که با یک پزشک صحبت کنید تا علت را کشف کنید و گزینه درمانی مناسب برای شما پیدا کنید.
منبع:
healthline
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه