در این مطالعه ی جدید که در نشریه” روانپزشکی عمومی ” منتشر شده، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که هر چقدر رابطه ی یک کودک با خواهر و برادرهایش بهتر باشد، احتمال این که در بزرگسالی به بیماری افسردگی مبتلا شود، کمتر است.
به گزارش رویترز، در این مطالعه ، محققان بیمارستان بوستون، بیش از ۲۰۰ مرد بین ۲۰ تا ۵۰ ساله را بررسی کردند. میزان افسردگی‌شان را با آزمون های استاندارد سنجیدند و پرسشنامه ای را در مورد رابطه‌شان با خواهر و برادرها و همچنین پدر و مادرشان پر کردند، نتایج به این ترتیب بود که ۲۶درصد از کسانی که رابطه ی پرتنش و غیردوستانه‌ای با خواهر و برادرشان داشتند ، تا سن ۵۰ سالگی به افسردگی دچار شدند.
حتی داشتن ارتباط خوب با یکی از خواهر و برادرها در این مطالعه برای پیشگیری از ابتلا به افسردگی موثر شناخته شده است.
افسردگی در بزرگسالی :
جالب این که بین کسانی که با پدر و مادرشان رابطه خوبی داشتند و نداشتند، هیچ تفاوت معنی‌داری از این لحاظ وجود نداشت. به عبارت دیگر، احتمال ابتلای هر دو گروه به افسردگی در بزرگسالی یکسان بود. این نشان می‌دهد ارتباط با خواهر و برادر، به نسبت رابطه با پدر و مادر، نوع دیگری از نیازهای روحی و روانی کودک را تامین می‌کند که تامین‌نشدنش می‌تواند زمینه ی ابتلای او را به افسردگی فراهم کند.
البته پیش از این در تحقیقات روانشناسان رشد مشخص شده بود کودکانی که خواهر یا برادر دارند، بیشتر و بهتر از کودکان در خانواده‌های تک‌فرزندی می‌توانند مهارت‌های اجتماعی و زندگی را بیاموزند و از این لحاظ از بقیه هم سن و سال‌هایشان جلوتر هستند.
شاید کم‌شدن احتمال ابتلاء به افسردگی هم با همین نکته در ارتباط باشد.
کودکان در خانواده امکان این را پیدا می‌کنند که زندگی جمعی و کنارآمدن با افراد را تمرین کنند و همین باعث می‌شود بهتر بتوانند احساساتشان را بیان کنند و در مواقع لزوم از دیگران کمک بخواهند . ضمن این که فضایی برای رقابت‌های کوچک و بزرگ وجود دارد که کودک در آن می‌تواند تلاش برای موفقیت را از موقعیت‌های کوچک‌تر و سالم‌تر آغاز کند.
البته یک نکته دیگر در این مطالعه وجود دارد و این که پدر و مادر افسرده، احتمال ابتلای فرزندان را به افسردگی بالا می‌برد. این همان نقش ژنتیک در بیماریهای مثل افسردگی است که محققان پیش از این به آن رسیده بودند.
گردآوري: گروه هفت گنج
منبع : فرزند پروري
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه