فواید رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

اگر برای مقابله با احساسات دشوار با یک درمانگر تماس گرفته اید، این احتمال وجود دارد که رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) توصیه شود.

DBT برای درمان چیست؟ رفتار درمانی دیالکتیکی DBT در ابتدا در دهه 1980 به عنوان یک روش روان درمانی مناسب برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی معرفی شد که با احساسات شدید و دشوار، بی ثباتی خلق و خو و دید تحریف شده نسبت به خود مشخص می شود.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب با احساس بی ارزشی، ناامنی، افسردگی، تکانشگری و روابط استرس زا دست و پنجه نرم می کنند.

از آنجایی که DBT توجه بیشتری را به خود جلب کرده است و در بسیاری از مطالعات عنوان شده است که عزت نفس، کنترل هیجانی و مهارت های مقابله ای را در هنگام مواجهه با استرس بهبود می بخشد، برای درمان سایر مشکلات سلامت روان مانند اختلال دوقطبی، سوء مصرف مواد و رفتارهای خودکشی، سازگار شده است.

رفتار درمانی دیالکتیکی چیست؟

DBT به چه معناست؟ مخفف رفتار درمانی دیالکتیکی است که نوعی روان درمانی است که در آن افراد یاد می گیرند احساسات و تعارضات منفی را مدیریت کنند.

«دیالکتیکی» به معنای «مربوط به بحث منطقی درباره عقاید و نظرات مخالف» است. به عبارت دیگر، رفتار درمانی دیالکتیکی شامل مکالمه هایی درباره باورهای متضاد است.

مفهوم اساسی DBT این است که دو ایده متضاد هر دو می توانند همزمان درست باشند، به این معنی که راه های مختلفی برای مشاهده هر موقعیتی وجود دارد.

در طول جلسات DBT، بیماران و درمانگران در مورد اینکه بیمار چه احساسی دارد و انواع افکاری که بیمار در بروز رفتارها و مشکلات نقش دارند، بحث می کنند سپس، بحث به بررسی دیدگاه های مختلف می رسد.

هدف تغییر کامل دیدگاه کسی نیست بلکه باز کردن این ایده است که هر دو جنبه مثبت و منفی با هر فرد و هر رویداد زندگی مرتبط است. این طرز فکر برای رهایی از خلق و خوی شدید مفید است و همچنین تعادل بیشتری را در زندگی افراد به ارمغان می آورد.

تمرکز DBT و تکنیک ها

درمان DBT به طور همزمان در مورد پذیرش و تغییر است. پذیرش خود یک مؤلفه بزرگ است زیرا این اساس تغییر رفتار مثبت است.

چهار محور DBT چیست؟

رفتاردرمانی دیالکتیکی بر چهار حوزه کلیدی تمرکز دارد:

1. ذهن آگاهی و پذیرش

اولین قدم، کسب خودآگاهی در مورد وضعیت موجود و سپس کار بر روی پذیرش است. این می تواند شامل پذیرش خود، دیگران در زندگی و شرایط فعلی باشد.

ایده این است که یک مشکل تا زمانی که ابتدا پذیرفته نشود قابل حل نیست. این مرحله همراه با مرحله بعدی مستلزم آن است که کسی احساسات را بپذیرد و احساس کند، نه اینکه آنها را انکار کند یا بگریزد.

2. تحمل پریشانی

گام دوم همه چیز در مورد بهبود نحوه برخورد با مشکلات و احساسات منفی از جمله استرس، عصبانیت، غم، ناامیدی، آسیب و غیره است. این کار با کمک تکنیک های کاهش استرس، مثل تمرینات ذهن و بدن مانند تنفس عمیق، یادداشت نویسی روزانه و غیره انجام می شود که برای آرام کردن افکار مسابقه ای و تنش فیزیکی مفید است.

در حالی که رهایی از همه استرس ها واقع بینانه نیست اما می توان یاد گرفت که بهتر با استرس کنار آمد و با وجود آن همچنان سازنده بود.

3. تنظیم هیجان

در مرحله بعد، هدف یادگیری تنظیم احساساتی است که زندگی بیمار را مختل می کند. تمرکز در اینجا بر گسترش دیدگاه فرد و همچنین پرهیز از تفکر سیاه و سفید (که به آن «تفکر همه یا هیچ» نیز گفته می‌ شود) است.

یکی از راه‌ های پذیرش نظرات و احتمالات جدید، جایگزینی کلمه اما با و است، مانند: “این گفتگو سخت و مفید است.”

4. اثربخشی بین فردی

این مرحله شامل یادگیری تکنیک های ارتباطی است که به بهبود و تقویت روابط کمک می کند، نه تشدید درگیری ها.

تفاوت بین CBT و DBT چیست؟

CBT که مخفف رفتار درمانی شناختی است، یکی از محبوب ترین انواع روان درمانیست. برای کمک به درمان اضطراب، افسردگی، سوء مصرف مواد و بسیاری دیگر از مشکلات سلامت روان استفاده می شود.

DBT در واقع یکی از اشکال CBT است. تفاوت اصلی این است که با DBT تاکید بیشتری بر استراتژی های پذیرش و پذیرش خود قبل از تلاش برای تغییر رفتار وجود دارد.

DBT اساساً یک لایه دیگر را به CBT اضافه می کند: نیاز به اعتبارسنجی و پذیرش خود همان طور که هست. در حالی که تغییر رفتار یکی از اهداف DBT است (دقیقاً مانند CBT)، پذیرش باید ابتدا اتفاق بیفتد تا احساسات و خلق و خوی شدید فرد تثبیت شود.

چگونه و چه زمانی کار می کند

امروزه از DBT برای کمک به درمان مبتلایان به موارد زیر استفاده می شود:

• اختلال شخصیت مرزی
• اختلال دوقطبی
• افسردگی
• اختلالات اضطرابی
• اختلال خوردن از جمله بولیمیا و پرخوری
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• اختلالات سوء مصرف مواد که معمولاً با سایر مشکلات سلامت روان رخ می دهد.
• افکار و رفتارهای خودکشی

در بسیاری از موارد، اگر فردی با یک درمانگر DBT کار کند، آن فرد هم در جلسات درمانی فردی و هم در جلسات گروه درمانی شرکت می کند. مهارت‌های DBT به صورت یک به یک بین یک درمانگر و مشتری تمرین می‌ شود و همچنین در یک محیط گروهی که به شرکت‌ کنندگان کمک می‌ کند یاد بگیرند چگونه به طور مؤثر ارتباط برقرار کنند.

تکالیف خانه و تماس های تلفنی بین جلسات نیز معمولاً دخیل هستند.

از نظر مدت زمانی که طول می کشد تا شاهد پیشرفت باشیم، اکثر افراد حداقل به شش ماه درمان سرپایی منظم نیاز دارند تا شاهد بهبود قابل توجهی در خلق و خو و کیفیت زندگی خود باشند. اگر فردی در یک برنامه بستری شرکت کند، حدود پنج تا شش هفته زمان کافی برای بهره مندی قابل توجه است.

ثبات بسیار مهم است، به این معنی که در جلسات و جلسات هفتگی منظم شرکت کنید زیرا این به ایجاد مهارت‌ ها به بهترین نحو کمک می‌کند.

فواید

به گفته روان درمانگران، درمان DBT برخی از مزایای زیر را به بیماران ارائه می دهد:

• باعث ایجاد عزت نفس و اعتماد به نفس می شود.
• نوسانات عاطفی (مانند نوسانات خلقی شدید) را کاهش می دهد.
• مهارت‌ های مقابله‌ ای را در موقعیت‌ های دشوار مانند کاهش پاسخ استرس «جنگ یا گریز» و برانگیختگی فیزیکی، بهبود می‌ بخشد.
• با بهبود ارتباطات و احترام، تعارض در روابط را کاهش می دهد، حتی زمانی که افراد نیاز به ابراز وجود دارند.
• ممکن است به کاهش سوء مصرف مواد و افکار خودکشی کمک کند.

نحوه انجام آن (به علاوه ملاحظات دیگر)

اگر می خواهید از DBT برای بهبود سلامت روانی و دیدگاه خود استفاده کنید، بهتر است ابتدا با یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز و آموزش دیده، مانند روانشناس، روان درمانگر یا مددکار اجتماعی کار کنید.

به دنبال درمانگری باشید که به طور خاص در زمینه DBT آموزش دیده است زیرا این نوع درمان به مهارت های خاصی نیاز دارد. همچنین باید با درمانگر احساس ارتباط داشته باشید و به او اعتماد کنید.

یک رابطه راحت و قابل اعتماد مشتری و بیمار برای DBT بسیار مهم است بنابراین مطمئن شوید با کسی کار می کنید که احساس می کنید می توانید با او راحت باشید و شما را در واضح ترین شکل ممکن می بیند.

آیا می توانید DBT را به تنهایی در خانه تمرین کنید؟

بله. مانند CBT، می‌ توانید به تنهایی از تکنیک‌ های DBT برای تغییر طرز فکر، بهبود نگرش خود به زندگی و کسب مهارت‌ هایی استفاده کنید که به شما در مقابله با استرس و تعارض کمک می‌ کند.

در اینجا چند راه برای تمرکز بر پذیرش و تغییر (اساس DBT) و ایجاد تحمل خود در برابر استرس وجود دارد:

• مدیتیشن هدایت شده که به شما کمک می کند یاد بگیرید که لحظه حال را بشناسید و بپذیرید. مدیتیشن همه چیز در مورد مشاهده آنچه در داخل و خارج از خود اتفاق می افتد، تجربه احساساتی در بدن شما است که با احساسات مرتبط است و اجازه می دهد افکار و احساسات شما به جای قضاوت یا مبارزه با آنها بیایند و بروند.
• روزانه نویسی در مورد اینکه چه چیزی را می توانید تغییر دهید و چه چیزی را نمی توانید تغییر دهید. این به شما کمک می کند تشخیص دهید که برخی چیزها خارج از کنترل شما هستند و ارزش استرس را ندارند اما معمولاً برخی از انتخاب ها (از جمله اینکه در هر موقعیتی چگونه واکنش نشان می دهید) را دارید.
• قرار گرفتن در معرض دمای سرد مانند دوش آب سرد، پاشیدن آب سرد به صورت یا نگه داشتن تکه های یخ در دست. این به شما چیزی فیزیکی می دهد تا زمانی که ذهنتان درگیر است روی آن تمرکز کنید و می تواند مقداری آدرنالین به شما بدهد که خلق و خوی شما را بالا می برد.
• ورزش شدید که مواد شیمیایی “احساس خوب” از جمله اندورفین را آزاد می کند. اگر تمرینات ملایم تری را برای خود مناسب تر می دانید، یوگا نیز می تواند مفید باشد.
• تمرینات تنفس عمیق مانند تنفس دیافراگمی یا تنفس جعبه ای. (به مدت چهار ثانیه نفس بکشید و شش تا هشت ثانیه بیرون بیاورید.)
• آرام سازی پیشرونده عضلانی (شبیه به مدیتیشن های اسکن بدن) که در آن عضلات منقبض را در سراسر بدن خود آزاد می کنید.
• تجسم که در آن خود را در جایی آرام در حال انجام کاری آرامش بخش تصور می کنید.
• مراقبت از بدن خود، از جمله با خواب کافی، خوردن یک رژیم غذایی سالم، مصرف داروهایی که برای شما تجویز شده است و اجتناب از داروهای تغییر دهنده خلق و خو (مانند الکل و سایر موارد) که می تواند منجر به اضطراب و افسردگی شود.

خطرات و عوارض جانبی

مانند هر نوع دیگری از درمان، DBT تضمینی برای کمک به همه افراد نیست. به طور کلی برای افراد دارای ناتوانی ذهنی یا اسکیزوفرنی کنترل نشده توصیه نمی شود.

برای کسانی که تروما را تجربه کرده اند مانند افراد مبتلا به PTSD، توصیه می شود که DBT با سایر رویکردهای درمانی که شامل پردازش تروما هستند، ترکیب شود. اگر سوء مصرف مواد مشکل ساز باشد، ممکن است از تکنیک های دیگری نیز برای کمک به بیمار برای مقابله با علائم ترک استفاده شود.

بهترین راه برای دانستن اینکه آیا درمان DBT می تواند برای شما مفید باشد یا خیر، تماس با یک درمانگر است که در زمینه DBT آموزش دیده است. درمانگر می تواند وضعیت شما را ارزیابی کند.

به خاطر داشته باشید که در مورد داروهایی که مصرف می کنید یا برای شما تجویز شده است با درمانگر خود صحبت کنید و هرگز بدون راهنمایی مصرف داروهای تجویز شده را متوقف نکنید زیرا این می تواند خلق و خوی شما را تغییر دهد و به طور بالقوه منجر به مشکلاتی مانند افسردگی شود.

نتیجه گیری

DBT مخفف رفتار درمانی دیالکتیکی است که نوعی روان درمانی است که در آن افراد یاد می گیرند که احساسات و تعارضات منفی را مدیریت کنند.

درمان DBT ابتدا برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ایجاد شد اما اکنون برای کمک به درمان بسیاری از مسائل مانند افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد و PTSD استفاده می شود.

چهار محور در DBT وجود دارد: پذیرش لحظه حال، تحمل پریشانی، تنظیم عاطفی و ارتباط محترمانه با دیگران.

مزایای این نوع درمان شامل بهبود عزت نفس، اتکا به خود، روابط، مهارت های ارتباطی و توانایی عملکرد حتی در زمان استرس یا ناراحتی است.

منبع:

draxe