بیماری سرطان چه احساساتی را برانگیخته می کند؟

همانطور که بیماری سرطان بر سلامت جسمی شما تأثیر می گذارد، می تواند طیف وسیعی از احساساتی را که عادت به کنار آمدن با آن ندارید، به وجود آورد. همچنین می تواند باعث شود احساسات موجود شدیدتر به نظر برسند. آنها ممکن است روزانه، ساعتی یا حتی دقیقه به دقیقه تغییر کنند. این که شما در حال حاضر تحت درمان هستید، با قرار است درمان بعدها انجام شود یا یک دوست یا یکی از اعضای خانواده شنا با آن درگیر است به هر حال این احساسات همه طبیعی است.

غالباً ارزش هایی که با آنها بزرگ شده اید بر نحوه تفکر و کنار آمدن با سرطان تأثیر می گذارند. به عنوان مثال برخی از افراد به اشکال زیر فکر می کنند:

• احساس می کنید که باید قوی باشید و از دوستان و خانواده خود محافظت کنید.
• به دنبال حمایت باشید و به نزدیکان یا سایر بازماندگان سرطان مراجعه کنید.
• از مشاوران یا سایر متخصصان کمک بخواهید.
• برای کمک به کنار آمدن به ایمان روی آورید.

هرچه تصمیم می گیرید، مهم این است آنچه را که برای شما مناسب است انجام دهید و خود را با دیگران مقایسه نکنید. دوستان و اعضای خانواده شما ممکن است برخی از احساسات مشابه را داشته باشند. اگر احساس راحتی می کنید، این اطلاعات را با آنها در میان بگذارید.

غرق شدن

هنگامی که برای اولین بار در می یابید که به سرطان مبتلا هستید، ممکن است احساس کنید که زندگی شما از کنترل خارج شده است. این می تواند به این دلیل باشد:

• شما دچار سردرگمی شده اید که آیا می خواهید زندگی کنید.
• روال عادی شما با مراجعه و معالجات پزشک مختل می شود.
• مردم از اصطلاحات پزشکی استفاده می کنند که شما نمی فهمید.
• احساس می کنید نمی توانید کارهایی را که از آنها لذت می برید انجام دهید.
• احساس ناتوانی و تنهایی می کنید.

حتی اگر احساس می کنید از کنترل خارج شده اید، روش هایی وجود دارد که می توانید مسئولیت آن را بر عهده بگیرید. این ممکن است به شما کمک کند تا آنجا که می توانید در مورد سرطان خود یاد بگیرید. هرچه بیشتر بدانید، کنترل بیشتری خواهید داشت. از پزشکتان سوال کنید و وقتی چیزی را نمی فهمید از گفتنش نترسید.

برای بعضی از افراد، مشغول ماندن بهتر است. اگر انرژی دارید، سعی کنید در فعالیت هایی مانند موسیقی، کاردستی، مطالعه یا یادگیری چیزهای جدید شرکت کنید.

انکار

هنگامی که برای اولین بار بیماری تان تشخیص داده شد، ممکن است در باور یا پذیرش واقعیت ابتلا به سرطان مشکل داشته باشید. این را انکار می نامند. این می تواند مفید باشد زیرا می تواند به شما فرصت دهد تا خود را با تشخیص وفق دهید. همچنین می تواند به شما فرصت دهد تا در مورد آینده امیدوار و بهتر باشید.

گاهی اوقات، انکار یک مشکل جدی است. اگر بیش از حد طولانی شود، می تواند شما را از دریافت درمان مورد نیاز باز دارد.

خبر خوب این است که اکثر مردم بعد از انکار حرکت می کنند. معمولاً با شروع درمان، بیشتر افراد این واقعیت را که سرطان دارند می پذیرند و به جلو حرکت می کنند. این در مورد مبتلایان به سرطان و همچنین افرادی که آنها را دوست دارند و به آنها اهمیت می دهند صادق است.

عصبانیت

این بسیار طبیعی است که بپرسید، “چرا من؟” و از سرطان عصبانی باشید. همچنین ممکن است نسبت به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، دوستان سالم و عزیزانتان احساس خشم یا کینه داشته باشید. و اگر مذهبی باشید، حتی ممکن است از خدا عصبانی باشید.

عصبانیت غالباً از احساساتی ناشی می شود که نشان دادن آنها دشوار است. نمونه های متداول عبارتند از:

• ترس
• وحشت
• نا امیدی
• اضطراب
• درماندگی

اگر عصبانی هستید، لازم نیست وانمود کنید که همه چیز خوب است. نگه داشتن آن در درون شما سالم نیست. با خانواده و دوستانتان در مورد عصبانیت خود صحبت کنید. یا از پزشک خود بخواهید که شما را به یک مشاور ارجاع دهد و بدانید که عصبانیت می تواند از این جهت مفید باشد که ممکن است انگیزه شما را برای اقدام بیشتر کند.

ترس و نگرانی

شنیدن اینکه به بیماری سرطان مبتلا هستید ترسناک است. شما ممکن است برای موارد زیر بترسید یا نگران باشید:

• درد، یا از بیماری سرطان یا درمان
• احساس بیماری یا متفاوت به نظر رسیدن در نتیجه درمان
• مراقبت از خانواده خود
• پرداخت هزینه های شما
• حفظ کردن شغل خود
• مرگ

برخی از ترس ها در مورد بیماری سرطان بر اساس داستان ها، شایعات یا اطلاعات غلط است. برای کنار آمدن با ترس و نگرانی، اغلب اطلاع رسانی کمک می کند. بیشتر مردم وقتی حقایق را یاد می گیرند احساس بهتری پیدا می کنند. آنها کمتر احساس ترس می کنند و می دانند چه انتظاری باید داشته باشند. درباره سرطان خود بیاموزید و دریابید چه کاری می توانید انجام دهید تا یک شریک فعال در مراقبت از خود باشید. برخی مطالعات حتی حاکی از آن است که افرادی که از بیماری و معالجه خود آگاهی کافی دارند، بیشتر برنامه درمانی خود را دنبال می کنند و از سرطان بهبود می یابند.

امید

به محض اینکه مردم بپذیرند که به بیماری سرطان مبتلا هستند، اغلب احساس امید می کنند. دلایل زیادی برای احساس امیدواری وجود دارد. میلیون ها انسان مبتلا به سرطان امروز زنده هستند. شانس شما برای زندگی با سرطان اکنون بهتر از گذشته است و افراد مبتلا به سرطان می توانند زندگی فعال حتی در طول درمان داشته باشند.

بعضی از پزشکان فکر می کنند امید ممکن است به بدن شما کمک کند تا با بیماری سرطان مقابله کند. بنابراین، دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا چشم انداز امیدوار کننده و نگرش مثبت به افراد کمک می کند احساس بهتری داشته باشند یا خیر. در اینجا چند روش برای ایجاد احساس امید وجود دارد:

• روزهای خود را مانند همیشه برنامه ریزی کنید.
• کارهایی را که دوست دارید انجام دهید فقط به دلیل ابتلا به سرطان محدود نکنید.
• به دنبال دلایل امید باشید. اگر کمکی کرد، آنها را بنویسید یا در مورد آنها با دیگران صحبت کنید.
• اوقات خود را در طبیعت بگذرانید.
• در اعتقادات مذهبی یا معنوی خود تأمل کنید.
• به داستان های مشابه درباره افراد مبتلا به سرطان که زندگی فعالی دارند گوش دهید.

استرس و اضطراب

چه در حین درمان و چه پس از آن، داشتن استرس در تمام تغییراتی که در زندگی تجربه می کنید طبیعی است. اضطراب به این معنی است که نگرانی بیشتری دارید، نمی توانید آرام شوید و احساس تنش می کنید. ممکن است متوجه شوید که:

• قلب شما تندتر می زند.
• شما سردرد یا دردهای عضلانی دارید.
• حوصله غذا خوردن ندارید یا بیشتر می خورید.
• در معده خود احساس بیماری می کنید یا دچار اسهال می شوید.
• احساس لرزش، ضعف یا سرگیجه می کنید.
• احساس گرفتگی در گلو و سینه دارید.
• خیلی کم یا زیاد می خوابید.
• به سختی می توانید تمرکز کنید.

اگر هر یک از این احساسات را دارید، با پزشک خود صحبت کنید. اگرچه اینها علائم رایج استرس هستند اما شما باید مطمئن شوید که اینها به دلیل دارو یا درمان نیستند.

استرس می تواند باعث شود بدن شما همانطور که باید ترمیم نشود.

اگر نگران استرس خود هستید، از پزشک خود بخواهید که یک مشاور برای صحبت با شما پیشنهاد دهد. همچنین می توانید در کلاسی شرکت کنید که روش های مقابله با استرس را آموزش دهد. نکته اصلی این است که راه هایی برای کنترل استرس خود پیدا کنید و اجازه ندهید که شما را کنترل کند.

غم و افسردگی

بسیاری از افراد مبتلا به سرطان احساس غم و اندوه می کنند. آنها احساس از دست دادن سلامتی دارند و زندگی خود را قبل از گرفتار شدن به بیماری می خواهند. حتی وقتی کارتان با درمان تمام شد، باز هم ممکن است احساس غم کنید. این یک پاسخ طبیعی به هر بیماری جدی است. ممکن است طول بکشد تا تمام تغییراتی که در حال انجام است را بپذیرید.

وقتی غمگین هستید، ممکن است انرژی شما بسیار کم باشد، احساس خستگی کنید یا تمایل به غذا خوردن نداشته باشید. برای برخی، این احساسات با گذشت زمان از بین می روند یا کاهش می یابند. اما برای دیگران، این احساسات می توانند قوی تر شوند. احساسات دردناک بهتر نمی شوند و مانع زندگی روزمره می شوند. این ممکن است یک بیماری پزشکی به نام افسردگی باشد. برای برخی، ممکن است درمان سرطان با تغییر در نحوه کار مغز به این مشکل اضافه کند.

کمک گرفتن برای افسردگی

افسردگی قابل درمان است. در زیر علائم رایج افسردگی وجود دارد. اگر بیش از 2 هفته علائم زیر را داشتید، در مورد درمان با پزشک خود صحبت کنید. توجه داشته باشید که برخی از این علائم می تواند به دلیل مشکلات جسمی باشد، بنابراین مهم است که در مورد آنها با پزشک خود صحبت کنید.

علائم احساسی:

• احساس غم و اندوهی که از بین نمی رود.
• احساس بی حسی
• احساس عصبی بودن
• داشتن احساس گناه یا احساس بی لیاقتی
• احساس ناتوانی یا ناامیدی، گویی زندگی معنایی ندارد.
• احساس بدخلقی
• سخت تمرکز کردن، احساس پراکندگی ذهن
• برای مدت طولانی یا هر روز بارها گریه کردن
• تمرکز بر نگرانی ها و مشکلات
• نداشتن هیچ علاقه ای به سرگرمی ها و فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردید.
• لذت بردن از کارهای روزمره مانند غذا خوردن یا بودن در کنار خانواده و دوستان، برایشان سخت است
• به آسیب رساندن به خود فکر می کنید
• افکار در مورد خودکشی

تغییرات بدن:

• افزایش یا کاهش وزن ناخواسته به دلیل بیماری یا درمان
• مشکلات خواب مانند عدم توانایی در خوابیدن، کابوس دیدن یا خواب زیاد
• ضربان قلب تند، خشکی دهان، افزایش تعریق، ناراحتی معده، اسهال
• تغییر در سطح انرژی
• خستگی که از بین نمی رود.
• سردرد و سایر دردها

اگر پزشک شما فکر می کند که از افسردگی رنج می برید، ممکن است به شما دارو بدهد تا احساس تنش کمتری داشته باشید یا ممکن است او شما را به متخصصان دیگری ارجاع دهد. احساس نکنید که باید خودتان این احساسات را کنترل کنید. دریافت کمک مورد نیاز برای زندگی و سلامتی شما مهم است.

احساس گناه

اگر احساس گناه می کنید، بدانید که بسیاری از افراد مبتلا به بیماری سرطان این احساس را دارند. ممکن است خود را به خاطر ناراحت کردن افراد موردعلاقه خود سرزنش کنید یا نگران باشید که به نوعی باری بر روی دوش آنها شده اید یا ممکن است به سلامتی دیگران حسادت کنید و از این احساس خجالت بکشید. حتی ممکن است خود را به خاطر انتخاب سبک زندگی که فکر می کنید می تواند منجر به بیماری سرطان شما شده باشد، سرزنش کنید.

این احساسات همه بسیار رایج است. این ممکن است به شما کمک کند آنها را با شخصی به اشتراک بگذارید. اگر می خواهید با یک مشاور صحبت کنید یا به یک گروه پشتیبانی بروید، به پزشک خود اطلاع دهید.

وقتی احساس گناه می کنم که باعث بیماری ام شده ام، به این فکر می کنم که بچه های کوچک چگونه به سرطان مبتلا می شوند. این باعث می شود من درک کنم که سرطان فقط اتفاق می افتد. تقصیر من نیست.

بکی

تنهایی

افراد مبتلا به سرطان غالباً احساس تنهایی یا دوری از دیگران می کنند. این ممکن است به چند دلیل باشد:

• دوستان گاهی اوقات برای مقابله با سرطان مشکل دارند و ممکن است به شما سر نزنند و با شما تماس نگیرند.
• ممکن است بیش از حد بیمار باشید و در سرگرمی ها و فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردید شرکت نکنید.
• بعضی اوقات حتی وقتی با افرادی هستید که به آنها علاقه دارید، ممکن است احساس کنید که هیچ کس نمی فهمد چه چیزی را پشت سر می گذارید.

همچنین احساس تنهایی بعد از درمان طبیعی است. ممکن است حمایتی را که از تیم مراقبت های بهداشتی خود دریافت کرده اید از دست دهید. بسیاری از مردم احساس می کنند شبکه ایمنی آنها از بین رفته است و کمتر به آنها توجه می شود. معمولاً احساسشان مثل قطع ارتباط با برخی از دوستان یا اعضای خانواده است. برخی از آنها ممکن است فکر کنند که اکنون که درمان به پایان رسیده است، شما به زودی به حالت طبیعی خود خواهید رسید، حتی اگر این درست نباشد. دیگران ممکن است بخواهند کمک کنند اما نمی دانند چگونه.

به روش های مختلف به دنبال حمایت عاطفی باشید. این می تواند به شما کمک کند تا با افراد دیگر صحبت کنید که شما مبتلا به سرطان هستید و یا می توانید به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. یا ممکن است احساس بهتری کنید که فقط با یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده یا یک مشاور یا یکی از اعضای جامعه معنوی خود صحبت کنید. آنچه را که برای شما مناسب است انجام دهید.

حق شناسی

برخی افراد سرطان خود را به عنوان “زنگ بیداری” می دانند. آنها به اهمیت لذت بردن از چیزهای کوچک زندگی پی می برند. آنها به مکان هایی می روند که هرگز نبوده اند. آنها پروژه هایی را که شروع کرده بودند اما کنار گذاشته اند به پایان می رسانند. آنها وقت بیشتری را با دوستان و خانواده خود سپری می کنند. آنها روابط خراب را اصلاح می کنند.

در ابتدا ممکن است سخت باشد اما اگر به سرطان مبتلا باشید هم می توانید زندگی خود را شاد کنید. به کارهایی که هر روز انجام می دهید و باعث لبخند زدن شما می شوند توجه کنید. آنها می توانند به سادگی نوشیدن یک فنجان خوب قهوه، بودن در کنار یک کودک یا صحبت با یک دوست باشند.

همچنین می توانید کارهایی را انجام دهید که مخصوص شماست مانند در طبیعت بودن یا نماز خواندن در مکانی که برای شما معنی دارد. یا می تواند بازی یک ورزش مورد علاقه شما یا پختن یک وعده غذایی خوب باشد. هرچه انتخاب می کنید، مواردی را که باعث شادی شما می شوند در آغوش بگیرید.

راه های مقابله با احساسات

احساسات خود را بیان کنید

مردم دریافته اند که وقتی احساسات شدیدی مانند عصبانیت یا ناراحتی را بروز می دهند، قادر به کنار گذاشتن آنها هستند. برخی احساسات خود را با گفتگو با دوستان یا خانواده، سایر بازماندگان سرطان، یک گروه پشتیبانی یا یک مشاور بیان می کنند. اما حتی اگر ترجیح می دهید سرطان خود را با دیگران در میان نگذارید، باز هم می توانید احساسات خود را با فکر کردن در مورد آنها یا نوشتن آنها مرتب کنید.

به دنبال موارد مثبت باشید

گاهی اوقات این به معنای این است که به جای خوب فکر کردن، در یک زمان بد به دنبال خوب ها باشید یا سعی کنید امیدوار باشید. سعی کنید از انرژی خود برای تمرکز بر سلامتی و آنچه اکنون می توانید برای سالم ماندن در سلامت خود استفاده کنید، بهره ببرید.

خود را مقصر سرطان خود ندانید

برخی افراد معتقدند که به دلیل کاری که انجام داده اند یا انجام نداده اند به سرطان مبتلا شده اند اما دانشمندان نمی دانند چرا یک نفر به سرطان مبتلا می شود و یک نفر به آن مبتلا نمی شود. همه بدن ها متفاوت هستند. به یاد داشته باشید، سرطان می تواند برای هر کسی اتفاق بیفتد.

اگر نیستید سعی نکنید خوشحال باشید

بسیاری از مردم می گویند که آنها می خواهند گاهی آزادانه تسلیم احساسات خود شوند. همانطور که یک زن مبتلا به سرطان گفت: “وقتی واقعاً حالم بد می شود، من فقط به خانواده ام می گویم که یک روز بد سرطانی دارم و به طبقه بالا می روم و به رختخواب می خزم.”

شما انتخاب می کنید چه زمانی در مورد سرطان خود صحبت کنید

برای افراد دشوار است که بدانند چگونه می توانند در مورد سرطان با شما صحبت کنند. منظور اغلب عزیزان خوب است اما آنها نمی دانند چه بگویند یا چگونه رفتار کنند. می توانید با سوال از اینکه چه فکر می کنند یا چه احساسی دارند، کاری کنید احساس راحتی بیشتری داشته باشند.

راه هایی برای کمک به خود در آرامش پیدا کنید

هر فعالیتی به شما کمک می کند تا راحت شوید، برای انجام آن باید کمی وقت بگذارید. مدیتیشن، تصویرسازی هدایت شده و تمرینات آرام سازی تنها چند روش است که برای کمک به افراد نشان داده شده است. این موارد ممکن است به شما کمک کنند تا هنگام نگرانی احساس آرامش کنید.

تا جایی که می توانید فعال باشید

بیرون رفتن از خانه و انجام کاری می تواند به شما کمک کند تا علاوه بر سرطان و نگرانی هایی که به همراه دارد، روی چیزهای دیگری تمرکز کنید. ورزش یا یوگا و کشش ملایم نیز می تواند به شما کمک کند.

به دنبال چیزهایی باشید که از آنها لذت می برید

ممکن است سرگرمی هایی مانند کارهای چوبی، عکاسی، مطالعه یا کاردستی را دوست داشته باشید. یا رسانه های خلاقانه ای مانند هنر، فیلم، موسیقی یا رقص پیدا کنید.

به آنچه می توانید کنترل کنید، نگاه کنید

برخی از افراد می گویند نظم بخشیدن به زندگی آنها کمک می کند. مشارکت در مراقبت های بهداشتی، حفظ قرار ملاقات ها و ایجاد تغییر در سبک زندگی از جمله مواردی است که می توانید کنترل کنید. حتی تنظیم یک برنامه روزانه می تواند حس کنترل را در شما ایجاد کند و در حالی که هیچ کس نمی تواند همه فکرها را کنترل کند، برخی می گویند که افراد سعی می کنند در مورد مسائل ترسناک صحبت نکنند اما در عوض آنچه می توانند انجام می دهند تا از قسمت های مثبت زندگی لذت ببرند.

منبع:

cancer.gov