حدود 70 میلیون نفر در سراسر جهان (1٪ از جمعیت) به بیماری پوستی ویتیلیگو مبتلا هستند. اگرچه این بیماری قابل پیشگیری نیست و درمان شناخته شده ای ندارد اما راه هایی برای کنترل علائم و کمک به جلوگیری از بدتر شدن آن وجود دارد.
شایع ترین نوع ویتیلیگو، ویتیلیگو غیرسگمنتال است که ویتیلیگوی ژنرالیزه نیز نامیده می شود. ویتیلیگوی ژنرالیزه باعث ایجاد لکه های سفید متقارن در دو طرف بدن می شود. آنها اغلب در طول زمان با پیشرفت رنگدانه بزرگتر می شوند. ویتیلیگو سگمنتال در یک طرف صورت یا بدن ایجاد می شود و معمولاً بعد از یک تا دو سال پیشرفت نمی کند.
این مقاله نحوه جلوگیری از بدتر شدن از دست دادن رنگ پوست و همچنین گزینه های درمان ویتیلیگو را مورد بحث قرار می دهد.
آیا می توانید از ابتلا به ویتیلیگو پیشگیری کنید؟
هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث ویتیلیگو می شود اما بسیاری از محققان معتقدند که این یک بیماری خود ایمنی است. یک بیماری خودایمنی وضعیتی است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن شما به سلول های سالم و طبیعی بدن شما حمله کند. در مورد ویتیلیگو، گلبول های سفید خون ملانوسیت ها (سلول های پوستی که ملانین تولید می کنند) را از بین می برند.
هر کسی ممکن است به ویتیلیگو مبتلا شود. با این حال، افراد مبتلا به این عارضه بیشتر به سایر بیماری های خودایمنی مبتلا هستند. تا 25 درصد از افرادی که ویتیلیگو دارند حداقل یک اختلال خود ایمنی دیگر مانند آرتریت روماتوئید، پسوریازیس یا بیماری خودایمنی تیروئید دارند.
ویتیلیگو گاهی در نواحی از پوست ایجاد می شود که آسیب های جزئی یا آفتاب سوختگی را تجربه کرده اند. همچنین ممکن است گاهی اوقات با پریشانی عاطفی یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی ایجاد شود.
ویتیلیگو در حال حاضر قابل پیشگیری یا درمان نیست. با این حال، ممکن است بتوان با محافظت از سیستم ایمنی و پوست، از ایجاد رنگدانه در آینده جلوگیری کرد و مقداری رنگ را به پوست بازگرداند.
چگونه از بدتر شدن ویتیلیگو جلوگیری کنیم
در حالی که معمولاً نمی توان از ویتیلیگو به طور کامل پیشگیری کرد، راه هایی وجود دارد که می توانید از بدتر شدن آن جلوگیری کنید. معمولاً این روش ها بر تقویت سیستم ایمنی بدن شما متمرکز هستند. این ممکن است به بازگرداندن ملانوسیت های سالم به پوست کمک کند یا از گسترش لکه های سفید جلوگیری کند.
استراتژی های پیشگیری از ویتیلیگو ممکن است شامل رژیم غذایی، مکمل ها و محافظت از پوست باشد.
رژیم غذایی
تحقیقات در مورد اینکه آیا ویتیلیگو با رژیم غذایی قابل پیشگیری یا معکوس شدنی است محدود است. هیچ مدرک محکمی وجود ندارد که نشان دهد یک “رژیم غذایی ویتیلیگو” خاص می تواند شما را از ابتلا به این بیماری باز دارد.
با این حال، از آنجایی که اعتقاد بر این است که ویتیلیگو یک اختلال خود ایمنی است، ممکن است خوردن غذاهای غنی از مواد مغذی که می توانند به تقویت سیستم ایمنی بدن شما کمک کنند، برای جلوگیری مفید باشد.
غذاهایی که باید بخورید
برخی از محققان بر این باورند که علائم ویتیلیگو با استرس اکسیداتیو تشدید می شود. عدم تعادلی که باعث آسیب سلولی می شود و رشد مجدد بافت های سالم در بدن را کند می کند. اسیدها و ویتامین D ممکن است به تقویت سیستم ایمنی و جلوگیری از گسترش لکه های سفید شما کمک کنند.
برخی از ویتامین ها، مواد معدنی و مواد مغذی که در صورت ابتلا به ویتیلیگو باید در رژیم غذایی خود بگنجانید عبارتند از:
- آنتی اکسیدان ها: آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین C و E ترکیبات طبیعی هستند که با استرس اکسیداتیو مبارزه می کنند و از آسیب سلولی جلوگیری می کنند. غذاهای غنی از آنتی اکسیدان شامل میوه ها (به ویژه انواع توت ها)، سبزیجات برگ سبز (مانند کلم پیچ)، آجیل، شکلات، گیاهان و ادویه جات هستند.
- فیتوکمیکال ها: فیتوکمیکال ها، مانند بتاکاروتن، ترکیباتی هستند که در گیاهان یافت می شوند و ممکن است اثر محافظتی در برابر آسیب سلولی داشته باشند. میوه ها و سبزیجات با رنگ روشن، مانند هویج، کلم بروکلی، گوجه فرنگی، سیب زمینی شیرین و اسفناج، سرشار از مواد شیمیایی گیاهی هستند.
- اسیدهای چرب امگا 3: ماهی های چرب و روغنی (مانند ماهی سالمون)، آجیل، دانه ها و سایر غذاهایی که حاوی اسیدهای چرب امگا 3 هستند ممکن است به تقویت عملکرد سیستم ایمنی و ترمیم سلول ها کمک کنند.
- ویتامین D: تحقیقات نشان می دهد که ویتیلیگو اغلب با کمبود ویتامین D مرتبط است. غذاهایی که حاوی مقدار زیادی ویتامین D هستند عبارتند از ماهی روغنی، زرده تخم مرغ و محصولات لبنی غنی شده مانند شیر و ماست.
غذاهایی که باید از آنها اجتناب کنید
شواهد در مورد غذاهایی که برای جلوگیری از ویتیلیگو باید از آنها پرهیز کرد، محدود است. با این حال، تحقیقات اولیه نشان می دهد که محدود کردن مصرف غذاهای پرچرب، غذاهایی که می توانند التهاب را تحریک کنند و غذاهای حاوی گلوتن ممکن است به روش های زیر به جلوگیری از کم رنگ شدن رنگ پوست کمک کند:
غذاهای پرچرب: غذاهای پرچرب ممکن است در ایجاد یا بدتر شدن علائم ویتیلیگو نقش داشته باشند. در یک مطالعه در سال 2019، مصرف چربی بیشتر با خطر ابتلا به ویتیلیگو همراه بود. مصرف غذاهای سرخ شده، محصولات گوشتی فرآوری شده، پنیر پرچرب و کره را محدود کنید.
غذاهای تحریک کننده التهاب: زیرا ویتیلیگو احتمالاً مربوط به فرآیندهای التهابی بدن است. بسیاری از افراد مبتلا به ویتیلیگو از غذاهایی که می توانند باعث واکنش التهابی شوند دوری می کنند. مثلاً میان وعده های فرآوری شده، گوشت فرآوری شده، غذاهای سرخ شده، نان سفید، الکل، و دسرهای شیرین.
غذاهای حاوی گلوتن: چند گزارش موردی نشان می دهد که حذف غذاهای حاوی گلوتن (مانند نان و پاستا) ممکن است به برخی از افراد مبتلا به ویتیلیگو کمک کند به ویژه اگر این افراد به بیماری سلیاک نیز مبتلا باشند که یک بیماری خودایمنی است که توسط گلوتن ایجاد می شود. برخی از افراد مبتلا به ویتیلیگو به امید بهبود وضعیت خود، یک رژیم غذایی بدون گلوتن را اتخاذ می کنند.
ویتامین ها و مواد معدنی که باید مصرف کنید
همانطور که هیچ “رژیم غذایی ویتیلیگو” توافق شده ای وجود ندارد، هیچ ویتامین و مواد معدنی وجود ندارد که به طور مداوم از علائم ویتیلیگو جلوگیری یا معکوس کند. با این حال، برخی تحقیقات محدود نشان می دهد که مصرف برخی ویتامین ها و مواد معدنی به شکل مکمل های خوراکی یا کرم های موضعی ممکن است کمک کننده باشد، از جمله:
- ویتامین B12: کمبود ویتامین B12 با برخی از موارد ویتیلیگو مرتبط است، و برخی از پزشکان را به پیشنهاد مصرف مکمل های ویتامین B12 در کنار سایر درمان ها سوق داده است.
- زردچوبه: در یک مطالعه آزمایشی در سال 2022، بیماران مبتلا به ویتیلیگوی متوسط که از کرم موضعی زردچوبه استفاده کردند، در طی چهار ماه کاهش اندازه لکه های سفید خود را مشاهده کردند.
- جینکو بیلوبا: تعدادی از مطالعات نشان داده اند که جینکو بیلوبا که به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند، ممکن است پیشرفت ویتیلیگو را متوقف کند یا حتی در برخی موارد منجر به رنگدانه مجدد شود.
- آهن: تحقیقات نشان می دهد که ویتیلیگو اغلب با کم خونی ناشی از فقر آهن همراه است، بنابراین مکمل های آهن ممکن است مفید باشند.
- مس و روی: برخی از پزشکان مصرف مکمل های خوراکی مس و یا روی بدون نسخه را برای بهبود علائم ویتیلیگو توصیه می کنند. یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که ویتیلیگو با کمبود مس و روی مرتبط است.
از زخم ها و سوختگی های پوستی جلوگیری کنید
ویتیلیگو گاهی در اثر آفتاب سوختگی ایجاد می شود. اگر ویتیلیگو دارید، ممکن است مستعد آفتاب سوختگی و سرطان پوست، به خصوص در نواحی آسیب دیده پوست خود باشید.
چه مبتلا به ویتیلیگو باشید و چه بخواهید از آن پیشگیری کنید، مهم است که با اقدامات زیر از پوست خود در برابر آسیب آفتاب محافظت کنید:
- از ضدآفتاب ضدآب با فاکتور محافظت در برابر آفتاب (SPF) حداقل 25 استفاده کنید.
- ضد آفتابی را انتخاب کنید که در برابر اشعه UVA و UVB (فرابنفش A و B) از پوست محافظت کند.
- وقتی خارج از منزل هستید، تا حد امکان در مناطق سایه دار بمانید.
- از عینک آفتابی و کلاه لبه پهن استفاده کنید.
- از ساعت 11 صبح تا 3 بعد از ظهر از آفتاب دوری کنید.
لکه های سفید نیز ممکن است در مناطقی از پوست که زخمی شده اند یا در معرض مواد شیمیایی خشن قرار گرفته اند گسترش یابند. اگر مبتلا به ویتیلیگو هستید، تا حد امکان از محصولات مخصوص پوست حساس استفاده کنید و از منابع احتمالی آسیب یا تحریک پوست خودداری کنید.
گزینه های درمان ویتیلیگو
ویتیلیگو تهدید کننده زندگی نیست اما این بیماری گاهی اوقات می تواند باعث استرس روانی و آسیب به عزت نفس شود. با متخصص پوست خود (متخصص بیماری های پوستی) در مورد درمان های احتمالی ویتیلیگو صحبت کنید. گزینه های شما ممکن است شامل داروهای موضعی، نور درمانی، استتار درمانی، رنگدانه درمانی مجدد و جراحی باشد.
داروهای موضعی
پزشک شما ممکن است داروهای موضعی را تجویز کند که می تواند در نواحی تحت تاثیر ویتیلیگو اعمال شود.
معمولاً یک کورتیکواستروئید موضعی قوی تجویز می شود. مصرف آن به مدت چهار تا شش ماه می تواند در 45 درصد بیماران منجر به رنگدانه مجدد شود.
مهارکننده های موضعی کلسینئورین مانند پروتوپیک (تاکرولیموس) و الیدل (پیمکرولیموس) ممکن است بدون برچسب تجویز شوند. نداشتن برچسب به این معنی است که سازمان غذا و دارو آن را برای ویتیلیگو تایید نکرده است اما پزشک شما ممکن است فکر کند که می تواند به نفع شما باشد و اینها ممکن است همراه با لیزر درمانی استفاده شوند.
کرم‌های مهارکننده موضعی ژانوس کیناز در مطالعات ویتیلیگو امیدوارکننده هستند. Opzelura اولین کرم موضعی مورد تایید سازمان غذا و دارو برای درمان ویتیلیگو در افراد 12 ساله و بالاتر است.
نور درمانی
نور درمانی که فتوتراپی نیز نامیده می شود، یکی از رایج ترین درمان های ویتیلیگو است. نور درمانی شامل قرار دادن لکه های سفید پوست در معرض نور UVB با لیزر درمانی یا جعبه های نور در طول زمان است. این می تواند در خانه یا در یک محیط بالینی، مانند مطب متخصص پوست انجام شود.
بسیاری از افراد با نور درمانی به موفقیت دست پیدا می کنند اما نتایج اغلب در عرض یک تا چهار سال ناپدید می شوند. برای حفظ نتایج، به احتمال زیاد به دو یا سه جلسه درمانی در هفته نیاز خواهید داشت.
استتار درمانی
استتار درمانی شامل استفاده از محصولاتی مانند آرایش، رنگ پوست، یا کرم برنزه کننده برای افزودن رنگ به لکه های بدون رنگ پوست است. برخی از افراد ممکن است به یک آرایشگر متخصص در استتار ویتیلیگو مراجعه کنند تا در مورد چگونگی یکنواخت کردن ظاهر پوست خود بیشتر بیاموزند. سایر گزینه های دائمی تر ممکن است شامل قلم های رنگ آمیزی پوست یا خالکوبی پزشکی باشد.
استتار درمانی اغلب توسط افرادی ترجیح داده می شود که می خواهند از عوارض جانبی سایر گزینه های درمانی ویتیلیگو جلوگیری کنند. با اینحال استفاده از محصولات به طور منظم می تواند زمان بر باشد.
رنگدانه درمانی مجدد
رنگدانه درمانی مجدد شامل استفاده از داروهای موضعی، مانند کرم هایی است که حاوی کورتیکواستروئیدها هستند که روی پوست به منظور معکوس کردن از دست دادن رنگ انجام می شود.
این درمان در میان حدود نیمی از بیماران در عرض چهار تا شش ماه موثر است. عوارض جانبی ممکن است شامل خارش، سوزش، کبودی آسان، افزایش حساسیت به آسیب نور خورشید و آتروفی پوست (نازک شدن پوست) باشد.
یکی دیگر از گزینه های کمتر رایج، دپیگمانتاسیون تراپی است که شامل حذف رنگ باقی مانده از پوست برای ایجاد یک رنگ یکنواخت می شود. این فرآیند دائمی است و ممکن است یک سال یا بیشتر طول بکشد.
عمل جراحی
اگر علائم ویتیلیگو با درمان های دیگر بهبود نیافت، روش های جراحی زیر ممکن است یک گزینه باشد:
- پیوند پوست، که در آن پوست یک ناحیه از بدن بر روی لکه ای که رنگ از دست داده پیوند می‌شود.
- پیوند بافت، که شامل ایجاد تاول و برداشتن قسمت های بالای آن ها برای پیوند روی ناحیه بدون رنگ پوست است.
افرادی که از دست دادن رنگ گسترده ای دارند، به خصوص به دلیل ویتیلیگو سگمنتال، به احتمال زیاد جراحی را انتخاب می کنند. اگر لکه های شما در حال گسترش هستند یا اگر به راحتی زخم می شوید، ممکن است واجد شرایط جراحی ویتیلیگو نباشید.
خلاصه
ویتیلیگو یک بیماری خودایمنی مزمن است که باعث از دست دادن ملانین پوست می شود. معمولاً این باعث می‌شود که نواحی سفید مایل به شیری به صورت تکه‌ای روی پوست ظاهر شود.
در حال حاضر هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری یا درمان ویتیلیگو وجود ندارد. با این حال، گاهی اوقات می توانید از بدتر شدن یا گسترش علائم خود جلوگیری کنید. برخی از استراتژی های پیشگیری از ویتیلیگو – مانند رژیم غذایی و مصرف ویتامین ها – بر تقویت سیستم ایمنی تمرکز دارند. محافظت از پوست در برابر زخم ها و سوختگی ها نیز ممکن است به جلوگیری از گسترش لکه های سفید کمک کند.
گزینه های درمان ویتیلیگو ممکن است شامل نور درمانی، استتار درمانی، درمان مجدد رنگدانه یا جراحی باشد.
حرف آخر
هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری یا درمان ویتیلیگو وجود ندارد. با این حال، اغلب می توانید مقداری رنگ را به پوست خود بازگردانید و از بدتر شدن ویتیلیگو جلوگیری کنید. برای صحبت در مورد گزینه های درمانی خود با یک متخصص پوست مشورت کنید.
سوالات متداول
چه چیزی باعث ویتیلیگو می شود؟
علائم ویتیلیگو ممکن است ابتدا در ناحیه ای از پوست که آسیب دیده یا در معرض مواد شیمیایی قرار گرفته است ظاهر شود. آفتاب سوختگی و ناراحتی عاطفی نیز ممکن است باعث ویتیلیگو شود. در برخی موارد، هیچ محرک شناخته شده ای برای شروع این بیماری وجود ندارد.
آیا می توانید ویتیلیگو را معکوس کنید؟
در حال حاضر هیچ درمان دائمی شناخته شده ای برای ویتیلیگو وجود ندارد. با این حال، گاهی اوقات می توانید رنگ را به قسمت هایی از پوست خود بازگردانید تا رنگ یکنواخت تری داشته باشید. گزینه های درمان ویتیلیگو شامل داروها، نور درمانی، استتار درمانی، درمان مجدد رنگدانه و جراحی است.
آیا ویتیلیگو کشنده است؟
ویتیلیگو به خودی خود نه مسری است و نه تهدید کننده زندگی. با این حال، لکه های سفید پوست می توانند در برابر آفتاب سوختگی و سرطان پوست آسیب پذیرتر باشند.
سایر عوارض احتمالی ویتیلیگو ممکن است استرس عاطفی و شرایط سلامت روان، کاهش شنوایی و یووئیت (التهاب در چشم) باشد.
منبع:
verywellhealth
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه