چطور ميتوانيم با پرخوري مقابله كنيم؟

بعضی وقت‌ها عادات غذایی من اسرار آمیز است! مثلا هر وقت ناراحتم، هر وقت خسته ام، یا هر وقت روز بدی داشته‌ام احساس می‌کنم ناخوداگاه به سمت یخچال کشانده می‌شوم تا با حرص و ولع، هر چیزی که سر راهم آمد را بخورم!

بعضی وقت‌ها هم احساس می کنم که باید تمام شیرینی‌های دنیا را بخورم! این، اتفاقی است که در مورد من و احتمالا خیلی‌های دیگر هم می‌افتد.

روی دیگر سکه، اشخاصی هستند که وقتی ناراحتند، اصلا یادشان می‌رود که باید غذا بخورند! من اغرار می‌کنم که اصلا آنها را درکشان نمی‌کنم، اما بهرحال برای هر دوی این اتفاقات توضیحات روانشناسانه‌ای وجود دارد.

مقالاتی که در سیمنارهای Commonwealth منتشر شده است، برای من روشن کرد که چطور این اتفاقات رخ می‌دهند. ظاهرا، اشخاص بسیاری برای اینکه با مشکلات دست و پنجه نرم نکنند، ترجیح می‌دهند تا از طریق غذا خوردن، احساساتشان را فرو بنشانند.

همچنین، خیلی اوقات اینکار آنها را تحت کنترل در می‌آورد. پس حالا دیگر اینطور فکر نکنید که مردم وقتی غذا می‌خورند نمی‌توانند خودشان را کنترل کنند! در حقیقت بنظر می‌رسد این تنها چیزی است که اتفاقا تحت کنترلشان است!

اگر شما نتوانید هیچ چیزی را در اطرافتان کنترل کنید، حداقل می‌توانید هرچقدر که دوست دارید بخورید، چه مقدار خیلی زیادی باشد، چه هیچی نباشد!

این مسئله، می‌تواند ناشی از موضوع خستگی هم باشد. یعنی بعضی اوقات تصمیم می‌گیریم چیزی بخوریم، فقط بخاطر اینکه کاری برای انجام دادن نداریم! منظورم این است که، مثلا وقتی تلویزیون می‌بینید و هیچ کار از پیش برنامه ریزی شده‌ای ندارید، شروع به خوردن هله هوله‌ای کوچک می‌کنید، بعد هم یکی دیگر!

بدین صورت، ناگهان پی می‌برید که یک بسته‌ی کامل چیپس، پاپ کورن، یک قوطی بزرگ نوشابه و چیزهایی دیگر را خورده‌اید.پرخوری در شرایطی مثل مواردی که گفته شد، بدین معنی است که شما با غذا خوردن، احساس آسایش کسب می کنید.

خوشبختانه راه حل هایی توسط روانشناسان طراحی شده است که اگر کمی اعتماد بنفس ضمیمه‌اش کنید، معجزه می‌کنند: