اختلالات اضطرابی می توانند علائم خفیف تا شدید ایجاد کنند اما درمان همیشه در دسترس است. در حالی که اکثر مردم کمی اضطراب را تجربه می کنند، مانند یک تجربه یا چالش جدید اما اضطراب شدید می تواند طاقت فرسا باشد. اضطراب شدید زمانی است که پاسخ های طبیعی بدن به استرس پیش بینی شده از سطوح سالم فراتر رود و توانایی شما برای عملکرد و انجام وظایف معمولی روزانه را مختل کند.
علائم فیزیکی فوری می تواند شامل ضربان قلب، تغییرات در تنفس یا سردرد باشد. اضطراب شدید طولانی مدت یا مکرر می تواند نشانه ای از یک اختلال اضطرابی باشد و می تواند منجر به مشکلات سلامتی مانند بیماری قلبی شود.
این مقاله توضیح می دهد که چگونه شدت و نوع واکنش های اضطرابی می تواند متفاوت باشد. این به شما کمک می کند تا در مورد نحوه برخورد با اضطراب شدید و اینکه چه زمانی ممکن است نیاز به تشخیص و مراقبت حرفه ای باشد، بیشتر بدانید.
اضطراب شدید چیست؟
ذهن و بدن به طور طبیعی تهدیدهای بالقوه را به طور خودکار درک می کنند و با هدف ایمن ماندن به آن واکنش نشان می دهند. این اغلب مفید است و به این معنی است که بدن شما همانطور که باید کار می کند.
اضطراب راهی برای آماده شدن برای استرس های آینده یا تجربیات منفی احتمالی است.
هنگامی که این احساسات شامل نگرانی مداوم یا احساس مزمن تهدید یا ترس قریب الوقوع باشد، می تواند نشانه ای از یک اختلال اضطرابی باشد.
علائم شدید اضطراب می تواند به یک مشکل دائمی تبدیل شود. آنها می توانند عملکرد روزانه را مختل کنند، کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهند و مدیریت آنها بسیار دشوار شود. اضطراب شدید حتی می تواند باعث ایجاد افکار خودکشی شود.
انواع اضطراب شدید
اضطراب شدید یک تشخیص رسمی نیست، بلکه سطحی از جدی بودن علائم و تأثیر اختلال اضطراب است. اختلالات اضطرابی بر اساس شیوه خاص تجربه علائم به انواع مختلفی دسته بندی می شوند.
دسته بندی ها عبارتند از:
- اختلال اضطراب جدایی
- لالی انتخابی
- فوبیای خاص، شایع ترین نوع
- اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی)
- اختلال هراس
- آگورافوبیا (ترس از مکان های عمومی یا شلوغ)
- اختلال اضطراب فراگیر
هر نوع اختلال اضطرابی می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و بر اساس فرد و شرایط به مداخلات متفاوتی نیاز دارد.
اختلالات اضطرابی نیز در مقاطع مختلف زندگی فرد بروز می کند که بیشتر آنها در دوران کودکی و نوجوانی ایجاد می شوند و شدت آنها در طول دوره بیماری تغییر می کند.
به عنوان مثال، اختلال اضطراب جدایی و فوبیای خاص در دوران کودکی به وجود می آیند، با میانگین سنی تشخیص 7 سال، در حالی که اختلال اضطراب فراگیر (GAD) در اواخر زندگی شایع تر است.
علائم خفیف، متوسط و شدید اضطراب
اضطراب به معنای وسیع بسیار رایج است. در واقع، این شایع ترین نوع اختلال سلامت روان است که 33 درصد از افراد در طول زندگی خود تحت تأثیر یک اختلال اضطرابی قرار می گیرند.
علائم اضطراب می تواند بر ذهن، رفتار و سلامت جسمانی فرد تأثیر بگذارد. اگر چه علائم اضطراب می تواند برای هر فرد متفاوت باشد، نگرانی و اجتناب رایج است.
علائم واقعی اضطراب شدید ممکن است با سطوح خفیف یا متوسط اضطراب متفاوت نباشد اما علائم اضطراب شدید کمتر به خودی خود قابل کنترل هستند.
نگران بودن
در مقادیر کم، مانند سطوح خفیف اضطراب، نگرانی در واقع می تواند به شما در آمادگی کمک کند، مانند زمانی که برای یک آزمون مطالعه می کنید یا قبض های خود را قبل از شروع هزینه های دیرهنگام پرداخت می کنید.
با این حال، نگرانی بیش از حد در مورد چیزهایی که نمی توان کنترل کرد، می تواند تأثیر منفی بر رفاه کلی داشته باشد و نشانه ای است که اضطراب ممکن است شدیدتر باشد.
اجتناب
اضطراب شدید اغلب باعث اجتناب می شود، نوعی رفتار که افراد برای فرار از احساسات ناراحت کننده از آن استفاده می کنند. این می تواند به معنای اجتناب فیزیکی از چیزی، مانند شلوغی یا رد کردن دعوت به رویدادها باشد.
در برخی موارد، اجتناب می تواند منجر به انتخاب های زندگی مانند عدم آمادگی برای ارائه به دلیل احساسات عصبی شود. این نوع رفتار ممکن است به طور موقت اضطراب را دور بزند اما اجتناب راه موثری برای غلبه بر آن نیست.
زمانی که شدیدترین اجتناب ناشی از اضطراب می تواند باعث کناره گیری فرد از تعاملات استرس زا مانند معاشرت، تصمیم گیری یا کار شود. حتی می تواند منجر به انزوا شود. معمولاً انزوای اجتماعی به خودی خود منجر به اضطراب و افسردگی می شود و بر این مشکل می افزاید.
علائم فیزیکی
اضطراب شدید می تواند منجر به علائم فیزیکی شود. تنش عضلانی یک انقباض طبیعی ماهیچه ها در زمانی است که بدن استرس را تجربه می کند. فک سفت و عضلات شکمی منقبض نمونه هایی از روش هایی هستند که عضلات به آن واکنش نشان می دهند.
استرس و اضطراب
توجه به روش های خاصی که بدنتان هنگام آرامش در مقابل مضطرب احساس می کند می تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که چه زمانی علائم اضطراب را تجربه می کنید.
روش های متداول اضطراب برای تجربه فیزیکی از طریق موارد زیر مشخص می شود:
- تعریق
- ناراحتی معده
- تنفس کم عمق
- لرزش
- سردرد
- درد فک
- خستگی چشم
- ضربان قلب تند
افرادی که دارای سطوح شدید اضطراب هستند ممکن است پاسخ های فیزیکی را بیشتر، شدیدتر یا با تأثیر قابل توجه تری تجربه کنند.
اثرات طولانی مدت سطوح شدید علائم اضطراب می تواند منجر به شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی، زخم، یا کاهش سیستم ایمنی شود.
چه زمانی اضطراب یک مورد اورژانسی است؟
حمله اضطراب می تواند منجر به درد قفسه سینه، تنگی نفس، سبکی سر و سایر علائم شود.
- علائم حمله اضطراب اغلب غیرقابل تحمل است و نیاز به درمان فوری دارد.
- برخی از این علائم در سایر بیماری های جدی مشترک هستند و باید مورد ارزیابی قرار گیرند.
- اگر اضطراب شما آنقدر شدید است که باعث ایجاد افکار خودکشی یا آسیب رساندن به خود می شود، فوراً به دنبال کمک حرفه ای باشید.
علل اضطراب شدید
اضطراب شدید می تواند به دلایل متعددی رخ دهد که هر یک منحصر به تجارب فردی است. رویدادهای استرس زا در دوران کودکی، تروما و تجربیات دشوار در طول زندگی، مانند مرگ و طلاق، می تواند منجر به اضطراب شود.
اضطراب ممکن است به موقعیت وسیع تری مرتبط باشد. برای مثال، همه‌گیری COVID-19 یا نگرانی ها در مورد تغییرات آب و هوایی می تواند منجر به اضطراب شود.
اگرچه تعیین اینکه چه کسی بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال اضطرابی است دشوار است، افرادی که یکی از اعضای نزدیک خانواده آنها دارای اختلال اضطرابی است سه تا پنج برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال اضطراب هستند.
تشخیص اضطراب شدید
اضطراب یکی از اختلالات روانی است که کمتر تشخیص داده شده است. اگرچه بسیار رایج است اما بسیاری از مردم به دنبال درمان برای اضطراب نیستند. یک مطالعه نشان داد که تنها 20 درصد از افراد مبتلا به اختلال اضطراب از پزشک کمک می گیرند.
اگر به تنهایی سعی در مدیریت اضطراب شدید دارید، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که به دنبال مراقبت های حرفه ای باشید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا شرکت بیمه می تواند به شما کمک کند تا یک متخصص سلامت روان پیدا کنید.
اختلالات اضطرابی تنها توسط متخصصان بهداشت روان مجاز قابل تشخیص است. یک پزشک معمولاً یک سری سؤال برای تعیین نوع و شدت اضطرابی که شما تجربه می کنید می پرسد.
اختلالات اضطرابی بسیار همپوشانی دارند، به این معنی که اغلب در کنار افسردگی، اختلالات مصرف مواد و سایر شرایط هم وجود دارند.
اندازه گیری سطوح اضطراب
متخصصان سلامت روان اغلب از مقیاس های اندازه گیری برای تعیین سطح اضطراب استفاده می کنند. این ابزارها می توانند تعیین کنند که علائم اضطراب شما چقدر ناراحت کننده و مخرب هستند که امکان یک برنامه درمانی شخصی تر و موثرتر را فراهم می کند.
نمونه هایی از مقیاس های رایج سنجش اضطراب عبارتند از:
- ارزیابی اختلال اضطراب فراگیر (GAD-7)
- پرسشنامه اضطراب وضعیتی (STAI)
- پرسشنامه اضطراب بک (BAI)
این ارزیابی ها سوالاتی را در رابطه با اینکه علائم اضطراب اغلب رخ می دهند و چقدر مخرب هستند، مطرح می کنند. بر اساس پاسخ ها، تعیین اضطراب خفیف، متوسط یا شدید ارائه خواهد شد.
درمان اضطراب شدید
توجه و پرداختن مؤثر به احساسات ناشی از اضطراب گام مهمی در جهت درمان است. حتی سطوح شدید اضطراب را می توان با کار با یک متخصص سلامت روان درمان کرد. گاهی دارو درمانی همراه با روان درمانی توصیه می شود.
اگرچه برنامه درمانی خاص به نیازهای فردی فرد متقاضی کمک بستگی دارد اما برخی از رویکردهای درمانی رایج عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT)
- آموزش روانی در مورد این اختلال و نحوه مدیریت آن
- مواجهه درمانی (برای فوبیای خاص)
- ذهن آگاهی
- گروه های پشتیبانی
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری به دلیل سطح بالای اثربخشی، بیشترین توصیه را برای غلبه بر اضطراب دارد. CBT شامل شناسایی افکار و رفتارهای منفی است که با هدف تغییر این افکار به روش های سازگارتر به درمان اضطراب کمک می کند.
آموزش روانی
همراه با یک مداخله رسمی مانند CBT، آموزش روانی اغلب برای ارائه اطلاعات در مورد ماهیت اضطراب استفاده می شود. یک درمانگر توضیح خواهد داد که چگونه بر سلامت، عملکرد و تجربیات تأثیر می گذارد و راه هایی که می توان آن را تشخیص داد و کاهش داد.
درمان از طریق مواجهه
گاهی اوقات، بهترین راه برای غلبه بر اضطراب، مانند فوبیای خاص، مواجهه مستقیم با ترس است. با مواجهه درمانی، فرد به مرور زمان با عامل استرس زا که باعث اضطراب می شود آشنا می شود.
دیدن یک مار در اتاق، سپس نزدیک شدن به آن، سپس لمس کردن آن، نمونه ای از مواجهه درمانی است. این نوع درمان همراه با مقدار زیادی تکنیک های حمایتی و آرام سازی انجام می شود.
ذهن آگاهی
ذهن آگاهی یک تمرین مبتنی بر شواهد است که می تواند برای اضطراب شدید انجام شود. این روش می تواند برای غلبه بر افکار مسابقه ای یا نگرانی دائمی، با تمرکز بر زمان حال کمک کند. تحقیقات نتایج امیدوار کننده ای را در افراد مبتلا به اضطراب و افسردگی شدید نشان داده اند، به ویژه افرادی که به سایر مداخلات پاسخ خوبی نداده اند.
گروه های پشتیبانی
هنگامی که روی اضطراب شدید کار می کنید، داشتن حمایت مداوم بسیار مهم است. در کنار دوستان قابل اعتماد، اعضای خانواده و همکاران، گروه های حمایتی می توانند راهی مؤثر برای ارتباط با دیگرانی باشند که علائم مشابهی را تجربه می کنند.
یک درمانگر سلامت روان اغلب توصیه هایی را برای گروه های حمایتی بر اساس نوع اختلال اضطرابی که فرد با آن درگیر است، ارائه می کند.
مقابله و پیشگیری
یافتن راه هایی برای مقابله با اضطراب و ترکیب شیوه های زندگی که می تواند به پیشگیری از علائم شما کمک کند، مهم است.
راه های زیادی برای کنترل اضطراب وجود دارد، از جمله:
- ورزش منظم
- خواب کافی شبانه
- تمرینات آرامش بخش از جمله تنفس عمیق، تمرینات تمرکز حواس و مدیتیشن
- خوردن وعده های غذایی سالم، مغذی و منظم
- محدود کردن مصرف کافئین
- یافتن حمایت های اجتماعی مفید
- یک روال خوب می تواند به حمایت از کاری که در درمان اتفاق می افتد کمک کند.
خلاصه
اضطراب یک نگرانی رایج برای سلامت روان است. اضطراب شدید می تواند بر رفاه کلی فرد، توانایی عملکرد و لذت بردن از زندگی تأثیر بگذارد.
اختلالات اضطرابی می توانند از خفیف تا متوسط یا شدید متغیر باشند، مهم است که با یک متخصص سلامت روان کار کنید تا تشخیص دقیق پیدا کنید و شروع به کار بر روی یک برنامه درمانی کنید. با حمایت مناسب، می توان حتی اضطراب شدید را کاهش داد و مدیریت کرد.
حرف آخر
مدیریت اضطراب آسان نیست. اگر با اضطراب شدید دست و پنجه نرم می کنید، گذراندن روز می تواند خسته کننده باشد. بدانید که شما تنها نیستید و گزینه های درمانی وجود دارد که می تواند کمک کند.
اگر در حال حاضر تحت درمان هستید اما احساس می کنید اضطراب شما بدتر می شود، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است لازم باشد دارو مصرف کنید یا نوع درمان فعلی خود را تغییر دهید.
منبع:
verywellhealth
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه