نوآوری های لاپاراسکوپی در جراحی عمومی

اولین کلسیستکتومی لاپاروسکوپی در سال ۱۹۸۷ توسط فیلیپ موره انجام شد. از آن زمان، لاپاراسکوپی (LS) به‌عنوان روش استاندارد طلایی در درمان بسیاری از اختلالات شکمی مانند مشکلات زنان و زایمان، التهاب کیسه صفرا و آپاندیس در نظر گرفته شده است. در طول دهه‌های گذشته، این روش جراحی پیشرفت‌های چشمگیر و مهیجی را پشت سر گذاشت و در برخی از شرایطی که زمانی برای لاپاراسکوپی منع مصرف داشتند، نتایج خوبی را نشان داد.

پیشرفت‌های نوین در جراحی لاپاروسکوپی

جراحی با حداقل تهاجم (MIS) به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان رویکردی پیشرو در درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها، به‌ویژه در حوزه شکم و لگن، جایگزین روش‌های سنتی جراحی باز شده است. علی‌رغم مزایای متعدد MIS، از جمله بهبودی سریع‌تر بیمار، درد و اسکار کمتر، و بستری کوتاه‌تر در بیمارستان، جراحان با چالش‌های فنی متعددی در حین انجام این روش‌ها روبرو هستند. این چالش‌ها عمدتا ناشی از محدودیت‌های ابزارها و فناوری‌های فعلی MIS محسوب می‌شود.

چالش‌های کلیدی در روش‌های سنتی عبارت بودند از:

محدودیت‌های ارگونومیکی: ابزارهای لاپاروسکوپی سنتی غالبا بلند، سفت و غیرقابل‌انعطاف هستند که حرکات جراح را محدود می‌کند و منجر به خستگی فیزیکی و ناراحتی می‌شود.

کنترل محدود: استفاده از پدال‌ها و پورت‌های ثابت برای کنترل ابزار و دوربین، مانورپذیری و دقت را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

دید محدود: اتکا به تصاویر دوبعدی از مانیتور می‌تواند درک عمق و دید کامل میدان عمل را برای جراح دشوار کند.

راه‌حل‌های نوظهور در جراحی لاپاروسکوپی

تلاش‌های قابل‌توجهی برای غلبه بر این چالش‌ها و ارتقای تجربه جراحی لاپاروسکوپی برای جراحان و بیماران در حال انجام است. نوآوری‌های کلیدی در این زمینه عبارت‌اند از:

ابزارهای رباتیک: سیستم‌های رباتیک پیشرفته با حرکات ظریف و دامنه حرکتی گسترده، دقت و کنترل جراح را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهند.

سیستم‌های هدایت سه‌بعدی: فناوری‌های نوین مانند ناوبری سه‌بعدی و تصاویر سه‌بعدی، دید جراح را به طور چشمگیری ارتقا می‌دهند و درک فضایی را بهبود می‌بخشند.

رابط‌های حسی: رابط‌های حسی می‌توانند بازخورد بلادرنگ را به جراحان در مورد وضعیت ابزار و حرکات دست ارائه دهند و به افزایش دقت و ارگونومی کمک کنند.

معرفی این فناوری‌های نوین نیاز به رویکردهای آموزشی پیشرفته و ساختارمند برای جراحان لاپاروسکوپی دارد تا بتوانند به‌طور کامل از مزایای آنها بهره‌مند شوند.

جراحی رباتیک لاپاروسکوپی

جراحی رباتیک لاپاروسکوپی (RALS) تحولی نوین در عرصه جراحی با حداقل تهاجم به شمار می‌رود و با غلبه بر محدودیت‌های لاپاروسکوپی سنتی، چشم‌اندازهای جدیدی را به‌سوی ارتقای دقت، ارگونومی و ظرافت در اعمال جراحی گشوده است. این روش با ارائه مزایایی همچون تصاویر سه‌بعدی، ابزارهای پیشرفته و سیستم‌های لرزش‌گیر، امکان انجام اعمال جراحی پیچیده را با ظرافت و دقت بیشتر فراهم می‌سازد.

مزایای RALS

ارگونومی بهتر: ربات‌ها با حرکات ظریف و دامنه حرکتی گسترده، فشار فیزیکی بر جراح را کاهش داده و خستگی و ناراحتی وی را به حداقل می‌رساند.

افزایش دقت و ظرافت: حرکات دقیق و لرزش‌گیر ربات‌ها، شرایط را برای انجام اعمال جراحی دقیق فراهم می‌آورد و احتمال خطا و آسیب به بافت‌های سالم را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد.

دید بهتر: تصاویر سه‌بعدی باکیفیت بالا، درک فضایی جراح را ارتقا داده و دید کامل و دقیقی از میدان عمل را به وی ارائه می‌دهد.

دسترسی به ابزارهای متنوع: ابزارهای EndoWrist® با تنوع و قابلیت‌های منحصر به فرد، امکان انجام طیف وسیعی از اعمال جراحی را با دقت بیشتر فراهم می‌سازد.

با وجود چالش‌های موجود، پیش‌بینی می‌شود که جراحی رباتیک لاپاروسکوپی جایگاه خود را به‌عنوان یکی از روش‌های پیشرو در جراحی با حداقل تهاجم حفظ کند و در سال‌های آینده شاهد توسعه و کاربرد گسترده‌تر این روش در اعمال جراحی مختلف خواهیم بود. نوآوری‌های جدید در زمینه رباتیک، هوش مصنوعی و ابزارهای جراحی، چشم‌اندازهای امیدوارکننده‌ای را برای ارتقای دقت، ظرافت و کارایی RALS به ارمغان خواهد آورد.

برداشتن غدد سرطانی با لاپاراسکوپی

لاپاراسکوپی برداشتن معده (gastrectomy) به‌عنوان استاندارد طلایی برای بیماران مبتلا به سرطان معده در مراحل اولیه یا کسانی که نیاز به مراقبت تسکینی دارند، در نظر گرفته می‌شود. مزایای این روش شامل بستری کوتاه‌تر در بیمارستان، درد کمتر بعد از عمل و بهبود کیفیت زندگی پس از عمل هستند. لاپاراسکوپی کمک‌کننده به دیستال گاسترکتومی با اتصالات خارج شکمی، در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته به‌طور معمول انجام می‌گیرد.

کارآزمایی‌های بالینی متعددی، مزایای کوتاه‌مدت لاپاراسکوپی برداشتن سرطان روده بزرگ (کولورکتال) و پیامدهای انکولوژیک قابل‌قبول با میزان عود پایین را نشان داده‌اند. اخیرا، تکنیک‌هایی مانند NOTES و جراحی لاپاراسکوپی تک برش (SILS) نتایج بالینی امیدوارکننده‌ای را برای برداشتن سرطان روده بزرگ به دست آورده‌اند.

مطالعه‌ای در عربستان سعودی که نرخ بقای بیماران را بین برداشتن لاپاراسکوپی سرطان (LCR) با هدف درمان قطعی برای سرطان قابل‌درمان کولون مقایسه کرد، نشان داد که LCR میزان بقای کلی به‌طور معنی‌داری بالاتر از روش باز دارد (3/90% در مقابل 7/%76).

نقش لاپاراسکوپی در جراحی‌های عمومی

پس از دوره پذیرش اولیه نسبتا کند توسط جراحان عمومی، لاپاراسکوپی و جراحی آندوسکوپی ویدئویی ناگهان وارد عرصه جراحی شدند. تقریبا یک‌شبه، بسیاری از اعمال جراحی که زمانی نیازمند برش بزرگی بودند، اکنون از طریق سوراخ‌های کوچک انجام می‌شوند.

اگر می‌پرسید « جراح عمومی چه وظایفی دارد؟ » باید گفت جراحی عمومی طیف وسیعی از عمل‌ها را در برمی‌گیرد که بر روی اندام‌های مختلف بدن انجام می‌شود. جراحان عمومی در تمام مراحل فرایند جراحی، از ارزیابی اولیه بیمار و آماده‌سازی قبل از عمل گرفته تا انجام عمل و مراقبت‌های پس از عمل، تخصص و مهارت دارند.

لاپاراسکوپی و جراحی آندوسکوپی ویدئویی به‌طور فزاینده‌ای در جراحی‌های عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از مزایای جراحی لاپاراسکوپی عبارت‌اند از:

• بیماران معمولا پس از جراحی لاپاروسکوپی سریع‌تر بهبود می‌یابند.
• بیماران معمولا پس از جراحی لاپاروسکوپی درد کمتری را تجربه می‌کنند.
• جراحی لاپاروسکوپی به دلیل برش‌های کوچک‌تر خطر عفونت را کاهش می‌دهد.
• جراحی لاپاروسکوپی به دلیل برش‌های کوچک‌تر، جای زخم کمتری را به جا می‌گذارد.

در مجموع، لاپاراسکوپی به یک ابزار ارزشمند در جراحی‌های عمومی تبدیل شده است.

جمع‌بندی

جراحی لاپاروسکوپی به‌طور مداوم در حال تکامل است و با ظهور تکنیک‌ها و فناوری‌های جدید، شاهد غلبه بر چالش‌های فنی و ارتقای ارگونومی برای جراحان و دستیابی به نتایج بهتر برای بیماران خواهیم بود. این پیشرفت‌ها، MIS را به رویکردی ایده‌آل برای طیف گسترده‌ای از اعمال جراحی تبدیل می‌کند و زمینه را برای نوآوری‌های بیشتر در آینده فراهم می‌سازد.

منابع: www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4686422