آیا رژیم غذایی می تواند درد مزمن را درمان کند؟

برخی از غذاها ممکن است بر مکانیسم های پشت درد مزمن تأثیر بگذارند. این تصور که رژیم ممکن است بتواند درد مزمن را از بین ببرد یا آن را کاهش دهد، ایده بسیار امیدوار کننده ای است. با این حال، چنین مداخلات تغذیه ای ممکن است نتایج قابل توجهی برای برخی افراد ایجاد نکند و نتواند درد را «درمان» کند.

سایت Medical News Today برای بررسی اینکه آیا یک برنامه تغذیه مناسب پتانسیل مقابله با دردهای مزمن را دارد، برنامه ای به نام Revive را امتحان کرد – سرویسی که مداخلات تغذیه و سبک زندگی را بر اساس DNA افراد ارائه می دهد.

کارشناسانی که در این تحقیق حاضر بودند، می گویند که غذا می تواند به طور قابل توجهی بر عوامل زمینه ای موثر در ایجاد درد مزمن تأثیر بگذارد اما نتیجه ممکن است برای همه متفاوت باشد.

هنگامی که نوبت به مدیریت یا درمان درد مزمن می رسد – به ویژه پس از اینکه چندین نوع دارو نتوانستند تسکین پایداری ایجاد کنند – بسیاری از افراد به تغییرات سبک زندگی روی می آورند به این امید که چنین مداخلاتی بتواند برخی از علائم را کاهش دهد.

توجه به این نکته مهم است که در حالی که هیچ رژیم غذایی یا برنامه غذایی نمی تواند درد مزمن را درمان کند، غذاها ممکن است مکانیسم های بیولوژیکی را که به درد مزمن برای بسیاری از افراد کمک می کند، تحت تأثیر قرار دهند.

Medical News Today با دو متخصص صحبت کرد و یک برنامه تغذیه مبتنی بر DNA را آزمایش کرد تا ببیند آیا کاهش درد از طریق تغییرات رژیم غذایی امکان پذیر است یا خیر.

چگونه درد مزمن، التهاب و رژیم غذایی با هم مرتبط هستند

به گفته کلسی کاستا، متخصص تغذیه و مشاور تغذیه، در حالی که ایجاد تغییرات رژیم غذایی به تنهایی نمی‌ تواند درد مزمن را «درمان» کند اما ممکن است بر عوامل زمینه‌ ای که در برخی افراد به آن کمک می‌ کند تأثیر بگذارد.

به این ترتیب، رعایت یک رژیم غذایی ضد التهابی تر، مانند رژیم مدیترانه ای – که مصرف ماهی، حبوبات و انواع میوه ها و سبزیجات را تشویق می کند – ممکن است برای برخی افراد مفید باشد.

اگرچه هیچ تعریف واحدی برای رژیم ضد التهابی وجود ندارد اما توصیه کلی این است که از غذاهایی که باعث التهاب می شوند مانند کربوهیدرات های تصفیه شده و قندهای افزوده شده و چربی های ترانس و اشباع شده در بدن خودداری کنید.

درد مزمن اغلب از التهاب مداوم در بدن ناشی می شود. این التهاب را می توان با انتخاب رژیم غذایی تشدید یا کاهش داد. غذاهای سرشار از قند، چربی های ناسالم و افزودنی های خاص می توانند پاسخ های التهابی را تحریک کرده و درد مزمن را بدتر کنند. برعکس، رعایت یک رژیم غذایی ضد التهابی غنی از غذاهای کامل و چربی های سالم می تواند به کاهش التهاب کمک کند.

برخی از غذاهای ضد التهاب کدامند؟

ستون فقرات یک رژیم غذایی ضد التهابی، غذاهایی هستند که سرشار از آنتی اکسیدان ها و مواد مغذی گیاهی هستند که با سطوح کمتر التهاب در سراسر بدن مرتبط است.

به عنوان مثال، غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 مانند ماهی های چرب و آجیل و غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان مانند انواع توت ها و سبزیجات برگ دار، می توانند به تسکین التهاب کمک کنند و در نتیجه بر درد مزمن تأثیر بگذارند. علاوه بر این، ادویه هایی مانند زردچوبه و زنجبیل به دلیل خواص ضد التهابی قوی خود شناخته شده اند.

مزایای گنجاندن غذاهای ضد التهابی بیشتر در رژیم غذایی ممکن است از طرق دیگر بر سلامت تأثیر مثبت بگذارد.

شایان ذکر است که این تغییرات رژیم غذایی فقط مستقیماً بر درد تأثیر نمی‌ گذارند. آنها همچنین به بهبود کلی سلامت، مدیریت وزن و افزایش کیفیت زندگی کمک می کنند که می تواند به طور غیرمستقیم تأثیر مثبتی بر مدیریت درد مزمن داشته باشد.

از آنجایی که بدن هر فرد به طور متفاوتی به چنین تغییرات رژیم غذایی واکنش نشان می دهد، پیروی از یک رویکرد مناسب مهم است.

آیا برنامه های تغذیه مبتنی بر DNA کار می کنند؟

رژیم های غذایی مبتنی بر DNA مفهومی هستند که در سال های اخیر جذابیت بیشتری پیدا کرده اند. با این حال، این علم هنوز بسیار جدید است. اکثر متخصصان به پتانسیل چنین رویکردهای تغذیه ای شخصی اعتقاد دارند اما در مورد کاربرد عمومی و پیچیدگی علم تردید دارند.

کاستا با توضیح اپی ژنتیک یا مطالعه در مورد اینکه چگونه سلول ها و ترکیبات شیمیایی ممکن است نحوه عملکرد ژن ها را بدون تغییر توالی DNA کنترل کنند، شروع کرد.

کاستا گفت: «اپی ژنتیک، اساساً مطالعه تغییرات در موجودات ناشی از اصلاح بیان ژن و برنامه‌ های تغذیه مبتنی بر DNA، این پتانسیل را دارند که راهنمایی‌ های غذایی را متحول کنند. یکی از راه هایی که می توان به این امر دست یافت، از طریق متیلاسیون DNA است که می تواند تحت تأثیر رژیم غذایی باشد.

با این حال، علم هنوز در حال بلوغ است و به نقطه‌ ای نرسیده است که بتوان رژیم‌ های غذایی کاملاً شخصی‌ سازی شده را برای افراد تنها بر اساس ساختار ژنتیکی آنها ایجاد کرد. برخی از مطالعات نشان می‌ دهند که توصیه‌ های تغذیه‌ ای شخصی‌ شده که از طریق پلتفرم‌ های دیجیتال ارائه می‌ شوند، می‌ توانند تغییرات مهم و مناسب‌ تری را در رفتار رژیم غذایی نسبت به توصیه‌ های سنتی و در سطح جمعیت ایجاد کنند.

کاستا تأکید کرد که اگرچه شواهد جامع در مورد گنجاندن داده های فنوتیپ یا ژنوتیپ در توصیه های تغذیه شخصی وجود ندارد اما چنین داده هایی ممکن است باعث افزایش اثربخشی این مداخلات شود.

او گفت که برنامه‌ های تغذیه مبتنی بر DNA پتانسیل بالایی دارند و «ممکن است به دلیل ماهیت شخصی‌ شده‌ شان، پایبندی را افزایش دهند»، بنابراین نتایج ملموس‌ تری برای مردم ایجاد می‌ کنند.

با این حال، او هشدار داد که آنها ممکن است به اندازه راهنمایی شخصی توسط یک متخصص تغذیه موثر باشند.

او گفت: «اثربخشی [برنامه‌های تغذیه مبتنی بر DNA] ممکن است از مزایای توصیه‌ های غذایی فردی مبتنی بر الگوهای رژیم غذایی فعلی، تاریخچه پزشکی و سبک زندگی فرد، مشابه راهنمایی‌ های ارائه‌ شده توسط یک متخصص تغذیه، فراتر نرود.»

“در حالی که تغذیه مبتنی بر ژنتیک ممکن است در آینده به ابزاری ارزشمند تبدیل شود، در هنگام ایجاد توصیه های غذایی شخصی، توجه به تمام جنبه های سلامت و سبک زندگی یک فرد ضروری است.”
– کلسی کاستا

آیا بهبود سلامت روده می تواند درد را کاهش دهد؟

تحقیقات در مورد نقش میکروبیوم روده در مدیریت و درمان درد مزمن در حال رشد است و بسیاری از مطالعات پیوندهای مکانیکی پیچیده ای را بین هر دو نشان داده اند.

یکی از این پیوندها گیرنده ای به نام گیرنده  Toll-like 4 است که ممکن است در تغییر درد حاد به مزمن نقش داشته باشد. مطالعات گذشته در موش ها نشان داده است که رژیم غذایی سرشار از چربی می تواند بر میکروبیوم روده تأثیر بگذارد و از طریق فعال شدن TL-4 التهاب را افزایش دهد.

میکروبیوتای روده یک تقاطع حیاتی بین محورهای عصبی-غدد درون ریز و میکروبیوم-روده-مغزی است که به طور بالقوه بر درد مزمن به طور مستقیم و غیرمستقیم تأثیر می گذارد. به نظر می رسد که مولکول های مختلف سیگنال از میکروبیوتای روده با هدف قرار دادن گیرنده های مرتبط و مدیریت حساسیت محیطی و مرکزی، پیشرفت درد مزمن را تعدیل می کنند.

اختلال در سلامت روده: قبل یا بعد از درد؟

دکتر اومر الما، استادیار و مدرس فیزیوتراپی در دانشگاه بورنموث، عنوان کرد که افرادی که درد مزمن را تجربه می کنند، اغلب اختلالاتی در میکروبیوم روده نیز تجربه می کنند.

شواهد فعلی عمدتاً نشان می‌ دهد که جمعیت درد مزمن در مقایسه با جمعیت بدون درد، میکروبیوتای روده مختل را نشان می‌ دهد. همچنین، ما از قبل می دانیم که عوامل رژیم غذایی می توانند مستقیماً بر سلامت روده تأثیر بگذارند.»

در همین حال، کاستا اشاره کرد که عدم تعادل در میکروبیوتای روده با بدتر شدن اختلالات درد مزمن، از جمله دردهای عصبی یا التهابی، میگرن و فیبرومیالژیا مرتبط است.

او گفت که شواهد تاکنون نشان می‌ دهد که «بهبود تنوع و تعادل میکروبیوتای روده ممکن است به کاهش التهاب و درد مزمن کمک کند» و از این رو، چنین برنامه‌ هایی با هدف قرار دادن باکتری‌ های روده با هدف بهبود سلامت روده می‌ تواند مفید باشد.

با این حال، دکتر الما گفت که اساس علمی برای مداخلات هدفمند از طریق میکروبیوم روده برای بهبود درد مزمن وجود ندارد.

چرا درمان درد مزمن دشوار است؟

وقتی صحبت از مدیریت درد مزمن می‌ شود، دکتر الما توجه را به ماهیت چند وجهی درد مزمن و عوامل متعددی که می‌ توانند بر فراوانی و شدت آن تأثیر بگذارند، جلب کرد که درمان آن را پیچیده‌ تر می‌ کند.

درد مزمن چند بعدی است و ما می دانیم که عوامل سبک زندگی از جمله فعالیت بدنی، خواب، چاقی، سیگار کشیدن، مصرف الکل، افسردگی، اضطراب و رژیم غذایی، همگی می توانند در بروز، پیش آگهی و مدیریت درد نقش داشته باشند.

دکتر الما رژیم غذایی را به عنوان یک عامل تغییر پذیر در سبک زندگی که می تواند بر درد به دو صورت مثبت و منفی تأثیر بگذارد، معرفی کرد.

ما عمدتاً برای سلامت عمومی و عملکرد صحیح سیستم عصبی به مصرف بهینه مواد مغذی نیاز داریم. از طرف دیگر، برخی از افراد ممکن است حساسیت یا عدم تحمل نسبت به غذاها و مواد مغذی خاص داشته باشند که ممکن است واکنش‌ های متابولیکی خاصی را در بدن ایجاد کند و به مکانیسم‌ های پردازش درد کمک کند.

هنوز تحقیقات کافی در مورد برنامه های رژیم غذایی مبتنی بر DNA انجام نشده است

اگرچه درک ما از ارتباط بین ژنتیک و تغذیه در حال رشد است اما تحقیقات در مورد مداخلات مبتنی بر DNA هنوز در حال جمع‌آوری و کاوش است.

متأسفانه، به دلیل فقدان یافته های علمی قوی، ما هنوز در مراحل اولیه توسعه مداخلات غذایی شخصی برای جمعیت درد مزمن هستیم. اکثر رویکردها، از جمله مداخلات تغذیه ای مبتنی بر DNA، در حال حاضر بر اساس فرضیه ها و پیشنهادات هستند.

کیت‌ های DNA کنونی در درجه اول بر شناسایی نشانگرهای ژنتیکی مرتبط با پاسخ‌ های بالقوه به غذاهای خاص تمرکز دارند. با این حال، آنها به طور جامع نحوه واکنش بدن فرد به مصرف غذای خاص را ارزیابی نمی کنند و اغلب عواملی مانند متابولومیک، از جمله پاسخ میکروبیوتای روده را نادیده می گیرند.

دکتر الما گفت که برخی از افراد ممکن است به دلیل تفاوت‌ های متابولیک نسبت به بقیه افراد به مواد مغذی خاصی نیاز داشته باشند که اهمیت یک مداخله مناسب را برجسته می‌ کند.

یکی دیگر از محدودیت های تحقیق در مورد ارتباط بین سلامت روده و درد در ماهیت مطالعات انجام شده نهفته است.

فقدان مطالعات مداخله ای در مورد جمعیت درد مزمن وجود دارد. شواهد فعلی در مورد میکروبیوتای روده از مشاهدات و مطالعات تطبیقی مقطعی حاصل می شود. آنها تنوع روده را در میان جمعیت‌ های مختلف مقایسه می‌ کنند و ارتباط‌ ها را از این مشاهدات کسر می‌ کنند. دکتر الما گفت: ما مطالعاتی نداریم که میکروبیوت های روده را در جمعیت های درد مزمن با مداخلات غذایی هدف قرار دهد.

او افزود: «به طور کلی، من معتقدم که ترکیبی از پیشرفت‌ ها در داده‌ های مصنوعی، فناوری‌ های omics و افزایش دسترسی به چنین فناوری‌ هایی این امکان را فراهم می‌ آورد که چنین برنامه‌ های مبتنی بر DNA به طور مؤثر در جمعیت‌ های درد مزمن با در نظر گرفتن تفاوت‌ های فردی مورد استفاده قرار گیرند.»

آزمایش علم: برنامه تغذیه مبتنی بر DNA خودم برای درد

به عنوان سردبیر Medical News Today، تصمیم گرفتم این علم را مورد آزمایش قرار دهم تا ببینم آیا این فرضیه ها در دنیای واقعی صادق هستند یا خیر. سرویس مستقر در بریتانیا که من از آن استفاده کردم Revive نام دارد که راه حل های فردی برای سلامت و تندرستی ارائه می دهد از جمله مدیریت درد مزمن، کاهش وزن، کووید طولانی مدت و کنترل قند خون.

چیزی که تیم Revive می خواست با پرونده من به دست بیاورد این بود:

• برای کاهش سیگنال های التهابی از سیستم ایمنی ذاتی من
• برای دوباره پر کردن باکتری های معمولی و بازسازی سلامت روده
• برای دریافت مشاوره در مورد گزینه های دارویی و مدیریت درد مزمن

برنامه تغذیه من برای دردهای مزمن به دو مرحله تقسیم شد – یک رژیم بازیابی سیستم ایمنی و به دنبال آن تقویت ایمنی از طریق غذا.

به عنوان بخشی از آماده سازی برای تجزیه و تحلیل ژنتیکی، ابتدا یک کیت آزمایش DNA برای من فرستاده شد.

کیت تست DNA

من کیت را در یک جعبه ایمن بسته بندی شده و از طریق پست دریافت کردم. داخل آن یک FitBit برای پیگیری میزان فعالیت، خواب و ضربان قلب من، یک شارژر و مچ بند اضافی و همچنین محفظه ای برای جمع آوری DNA من وجود داشت.

با پیروی از بروشور اطلاعاتی که دستورالعمل های گام به گام دقیقی داشت، توانستم DNA خود را جمع آوری کرده و جعبه خود را برای آزمایش به شرکت ارسال کنم. هیچ آزمایش خونی در کار نبود زیرا DNA از طریق بزاق جمع آوری شد.

پاسخ به پرسشنامه سلامت

ابتدا باید به سؤالات مربوط به Healthquiz در وب سایت آنها پاسخ می دادم تا به متخصص تغذیه یک ایده کلی از سلامت کلی خود بدهم.

امتیازی که از این پرسشنامه دریافت کردم در پنج دسته عصبی، محیطی، ورزش، رژیم غذایی و خواب محاسبه و ارزیابی شد.

پرسشنامه دقیق سلامت همراه نیز شامل سوالاتی در مورد داروهای فعلی مصرفی می‌ شود و از من می‌ خواست علائم درد مزمن و شدت آنها را شرح دهم.

مرحله بعدی یک پرسشنامه درست/نادرست بود که اطلاعات اولیه در مورد مشخصات ژنتیکی احتمالی یک فرد را ارائه می‌ کرد.

برخی از سوالات شامل موارد زیر بود:

• آیا از مصرف هر گونه غذا و نوشیدنی به دلیل ایجاد مشکل برای خود اجتناب می کنید؟
• آیا مدفوع منظمی دارید؟
• آیا آنچه را که به عنوان چرخه قاعدگی طبیعی طبقه بندی می کنید، دارید؟ هر گونه نگرانی را ذکر کنید؟
• آیا عادت یا تغییری در سبک زندگی وجود دارد که بخواهید معرفی کنید؟

رژیم غذایی برای دردهای مزمن چگونه به نظر می رسد

مرحله اول برنامه تغذیه معمولاً چهار هفته است. با این حال، همانطور که من برای سفرهای بین المللی برنامه ریزی کرده بودم، نیمه اول برنامه من به 21 روز خلاصه شد.

تیم تغذیه در Revive گفت این مرحله برای پاکسازی سیستم گوارشی از لیپوپلی‌ ساکاریدها (LPS) طراحی شده است که سموم باکتریایی هستند که در باکتری‌ های گرم منفی وجود دارند – به عبارت دیگر، همه موجودات زنده با LPS سروکار دارند. این رژیم یک تنظیم مجدد بود تا سیستم گوارشی را به حالت صفر برگرداند و ایمنی خود را از آنجا بازسازی کند.

رژیم غذایی شامل قطع کردن شکر بود که هدف آن کاهش سطح لیپوپلی ساکاریدها در سیستم گوارشی من بود. با کاهش تعداد لیپوپلی ساکاریدها در لایه موسین سیستم گوارشی، تعداد آنها که از طریق دستگاه گوارش “نشت می کنند” نیز کاهش می یابد. این می تواند به ماکروفاژهای M1 که پیش التهابی هستند، کمک کند تا به ماکروفاژهای M2، که ضد التهاب هستند و می توانند به ترمیم روده کمک کنند، روی آورند.

چالش برانگیزترین بخش این مرحله حذف بسیاری از غذاها و گروه های غذایی از رژیم غذایی من بود. به من دستور داده شد که تمام غذاهای التهاب آور مانند شکر فرآوری شده، الکل، اکثر کربوهیدرات ها، لبنیات و حتی سبزیجاتی مانند بادمجان و گوجه فرنگی را حذف کنم. لیست خرید من شامل کره و گوشت ارگانیک، توفو، میسو، کلم، کدو سبز، سبزیجات برگدار، انواع توت ها و شکلات تلخ 90 درصد بود.

بهترین بخش این رژیم این بود که به من اجازه داده شد چربی های سالم زیادی مصرف کنم – عمدتاً به شکل روغن زیتون و آووکادو که به دلیل خواص ضد التهابی خود شناخته شده اند.

پروبیوتیک برای دردهای مزمن

مرحله دوم برنامه شامل معرفی انواع غذاها و مکمل های پری بیوتیک و پروبیوتیک به رژیم غذایی من بود که 21 روز دیگر نیز ادامه داشت. در مورد من، برخی از گونه‌ های باکتری روده که تیم تغذیه Revive می‌ خواست مورد هدف قرار دهد، Akkermansia muciniphila و Bifidobacteria بودند.

A. muciniphila می تواند به ضخیم شدن لایه موسین در روده کمک کند، بنابراین نفوذپذیری را کاهش می دهد. همچنین می‌تواند ژن‌ های ذخیره‌کننده چربی و کنترل قند خون را کنترل کند.

از طرف دیگر Bifidobacteria، تولید اسید چرب با زنجیره کوتاه به نام بوتیرات را ترویج می کند. برای ایمنی بسیار مهم است و می تواند به بهبود نفوذپذیری روده کمک کند.

مطالعات انسانی و حیوانی نشان داده است که هر دوی این باکتری های پروبیوتیک را می توان از طریق مداخلات غذایی افزایش داد.

با این حال، برنامه‌ ای که من آزمایش کردم، آزمایش میکروبیوم روده را برای ردیابی هر یک از این تغییرات از طریق آزمایش‌ های خون یا مدفوع ارائه نکرد که در آن علم بسیار جدید است.

علاوه بر تغییرات رژیم غذایی، به من توصیه شد که برخی از تمرین‌ های سلامتی مانند تمرین‌های یوگا/تنفس و تمرینات پایه‌ ای را نیز در برنامه روزانه‌ ام بگنجانم.

خواب مؤلفه دیگری بود که باید آن را پیگیری می کردم و تشویق می شدم هر شب 7 تا 8 ساعت بخوابم.

آیا این برنامه درد مزمن من را “درمان” کرد؟

به طور خلاصه، نه اما Revive نیز ادعا نمی کند که چنین خواهد شد. با این حال، به لطف تغذیه و عادات سبک زندگی جدیدی که از زمان حضور در برنامه در زندگی خود گنجانده ام، موفق شده ام دوز داروهای ضدروماتیسمی اصلاح کننده بیماری خود (DMARD) را کاهش دهم و دوره های درد کمتری را تجربه کنم.

از زمانی که برنامه را تمام کردم، مجبور نبودم روزانه از مسکن برای درد مفاصل استفاده کنم. من در شش ماه گذشته فقط در چهار نوبت مجبور به استفاده از مسکن شدم.

یکی از نکات مهم برای من از این برنامه این است که وقتی سلامت روده من مختل می شود، من تمایل به تشدید درد دارم که نقش میکروبیوم روده را در درد نشان می دهد.

منبع:

medicalnewstoday