چگونه فیستول مقعدی را درمان کنیم

فیستول گذرگاهی بین یک دهانه توخالی یا لوله ای و یک بافت دیگر بدن یا بین دو اندام لوله ای است. فیستول ها ممکن است مکان ها و تغییرات متفاوتی در بدن ایجاد کنند اما فیستول های مقعدی شایع ترین هستند. جراحی ممکن است برای اصلاح فیستول مقعدی ضروری باشد، اما برخی تغییرات در سبک زندگی نیز ممکن است تفاوت ایجاد کند.

تغییرات سبک زندگی

1. یک رژیم غذایی متعادل بخورید. مراقبت از رژیم غذایی از هرگونه علائم معده و گوارشی جلوگیری می کند. صرفاً پرهیز از غذاهای تند، غذاهای ناسالم و غذاهای چرب به شما سیستم گوارشی سالم تری می دهد که کمتر مستعد مشکلات است. غلات کامل، سبزیجات سبز برگ، میوه‌ ها و گوشت بدون چربی بیشتری را انتخاب کنید.

• افزودن فیبر و غلات به رژیم غذایی شما به جلوگیری از یبوست کمک می کند که می تواند فیستول را تحریک کند.
• سعی کنید متوجه شوید که به چه نوع غذایی حساسیت دارید یا معده شما را ناراحت می کند. به یاد داشته باشید که همیشه یک قانون سخت وجود ندارد و هر فردی متفاوت است.
• ضایعات چربی می توانند احتمال انسداد تونل فیستول مقعدی را افزایش دهند و بنابراین می توانند باعث ایجاد آبسه پری آنال شوند که علت اصلی درد در افرادی است که از فیستول رنج می برند.

2. آب بیشتری بنوشید. نوشیدن یک و نیم لیتر آب در روز توصیه می شود مگر اینکه پزشک خلاف آن را بگوید. نوشیدن الکل و نوشابه را متوقف کنید؛ در عوض مقادیر بیشتری آب و آب میوه مصرف کنید. این به جلوگیری از هر گونه یبوست که بر فیستول شما فشار وارد می کند، کمک می کند.

• آب اضافی ضایعات را نرم تر می کند و به تمیز کردن روده ها کمک می کند. به همین دلیل است که اگر مقدار زیادی آب بنوشید، احساس نیاز بیشتر به رفتن به دستشویی خواهید داشت.
• آب همچنین از مسدود شدن روده ها به ویژه در بیمارانی که از برخی بیماری های گوارشی مانند بیماری کرون، مگاکولون سمی و غیره رنج می برند، جلوگیری می کند.

3. از بالش استفاده کنید. اگر کارتان شما را مجبور می‌ کند ساعت‌ های زیادی بنشینید، از وارد کردن فشار اضافی به کمر، باسن و پاهای خود بپرهیزید، به خصوص اگر فیستول مقعدی دارید. این کار را می‌ توان با نشستن روی یک بالش یا «بالش نشیمن دونات» به جای صندلی معمولی انجام داد.

• هر کاری می توانید انجام دهید تا احساس راحتی کنید. سعی کنید از موقعیت هایی که ممکن است احساس ناراحتی کنید یا بالش یا سایر وسایل کمکی با خود بیاورید یا از آنها اجتناب کنید.

4. از پدهای جاذب استفاده کنید. اگر فیستول مقعدی شما منجر به نشت ناخوشایند شود، پوشیدن پدهای نرم و جاذب باعث می شود نگران نشت خون، چرک یا مایعات از فیستول خود نباشید، زیرا پدها به عنوان سطوح جاذب عمل می کنند.

• پوشک بزرگسالان نیز کار می کند، آنها فقط کمی حجیم تر هستند و بیشتر قابل رؤیت هستند. پدها نازک تر هستند و برخورد با آنها بسیار آسان تر است.
• پدها را نیز اغلب تعویض کنید زیرا ترشحات بوی نامطبوعی خواهند داشت.

5. بهداشت فردی را رعایت کنید. پس از هر بار اجابت مزاج یا رفتن به توالت حتماً خود را بشویید. جلوگیری از باقی ماندن باکتری روی پوست اولین قدم برای جلوگیری از عفونت است. این در دستشویی های عمومی و زمانی که با نشتی مواجه هستید دو برابر می شود.

• اگر بیرون هستید و نمی توانید این کار را انجام دهید، همیشه دستمال مرطوب همراه خود داشته باشید تا در عوض تا زمانی که بتوانید به خانه برسید از آن استفاده کنید. تجربه دست های شما بیشترین قرار گرفتن در معرض میکروب ها را دارد و بنابراین باید تمیز بماند.
• در صورت نشتی فیستول، لباس زیر خود را در صورت نیاز در طول روز تعویض کنید. هر بار که حمام می کنید حوله ها را هم عوض کنید. هر دوی این ها از گسترش میکروب ها و رشد باکتری ها جلوگیری می کند که می تواند باعث کاهش تحریک پری آنال شود و در نتیجه به از بین بردن علائم آزاردهنده افراد مبتلا به فیستول کمک می کند.

6. مسکن مصرف کنید. فیستول های آنورکتال اغلب با دردی همراه است که ثابت و ضربان دار است و در هنگام نشستن به شدت بدتر می شود. برای مقابله با این موضوع، با پزشک خود در مورد نوع دارو و دوز مناسب برای شما صحبت کنید. ایبوپروفن، یک ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)، ممکن است برای درمان درد فیستول مفید باشد یا ممکن است به یک داروی تجویزی نیاز داشته باشید.

• درد ممکن است از عوارض فیستول باشد. یک تونل مسدود شده به جای تخلیه چرک پر می شود – فرآیندی که ممکن است منجر به تشکیل آبسه یا کیسه چرک در نزدیکی سطح پوست شود.
• درد همچنین می‌ تواند با احساس تحریک‌ کننده و قرمزی همراه باشد که شبیه بثورات پوشک در اطراف پوست پری آنال به دلیل تخلیه چرک است.

7. سیستم ایمنی بدن خود را تقویت کنید. حفظ یک رژیم غذایی سالم و خوردن غذاهای غنی از امگا 3، امگا 6 و ویتامین C مانند ماهی، روغن زیتون و مرکبات به تقویت سیستم ایمنی و کاهش سطح التهابی که ممکن است به دلیل فیستول از آنها رنج ببرید، کمک کند. همچنین در صورتی که پزشکتان عاقلانه بداند، ممکن است مکمل مصرف کنید.

• ورزش کردن، نوشیدن آب زیاد، خوب خوابیدن و رعایت بهداشت نیز گام های خوبی هستند که می توانید به سمت سالم تر شدن بردارید و اگر عادات بدی دارید – مانند سیگار کشیدن – این را دلیلی برای ترک آن بدانید.

8. فعال بمانید. اگر شرایط شما اجازه انجام ورزش های ساده و ملایم مانند پیاده روی آهسته را می دهد، این کار را برای سلامتی خود و کمک به از بین بردن استرس انجام دهید. استرس می تواند بر خلق و خوی عمومی شما تأثیر بگذارد و باعث ایجاد مشکلاتی شود و معده شما را تحریک کند. سپس این سیستم گوارشی و عادات غذایی شما را به طور کلی تحت تاثیر قرار می دهد که یک چرخه معیوب ایجاد می کند.

• در صورت احساس درد یا ناتوانی در ادامه، همیشه برای مدتی بایستید و نفس خود را حبس کنید. این بدن شما به شما می گوید که نمی تواند فشاری را که شما آن را انجام می دهید تحمل کند.
• از پزشک خود بخواهید هر نوع ورزش سبک یا تمرینی را که می توانید انجام دهید به شما بگوید. حتی در خانه، یوگا توسط بسیاری از پزشکان توصیه می شود تا ذهن شما را روشن کند، استرس را از بین ببرد و با افسردگی مبارزه کند. همچنین روحیه و سلامت شما را به طور کلی افزایش می دهد.

درمان

1. به پزشک خود مراجعه کنید تشخیص با معاینه بصری است. سیگموئیدوسکوپی باید همیشه معاینه بصری را دنبال کند تا بیماری کرون، سرطان و سایر مشکلات جدی را رد کند. با این حال، برای دانستن جزئیات و نکات موردی شما، پزشک ممکن است 1 مورد یا بیشتر از آزمایش‌ های زیر را نیز انجام دهد:

• توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن). به خصوص در بیماران مبتلا به بیماری کرون، سی تی اسکن مرحله التهابی قبل از تشکیل احتمالی فیستول را نشان می دهد، علاوه بر این که حفره های آبسه را نشان می دهد تا مشخص شود که آیا مراقبت های جراحی نیاز است یا خیر.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این یک روش مفید برای تعیین فیستول روده با آشکار کردن هرگونه تغییر التهابی یا تجمع مایعات در لوله فیستول است.
• فیستولوگرافی. این یک روش اشعه ایکس است که در آن یک ماده حاجب در محل خارجی فیستول تزریق می شود تا مسیر فیستول و عمق آن از طریق بافت ها مشخص شود که به انتخاب درمان کمک می کند.
• سونوگرافی. این همراه با معاینه فیزیکی می تواند برای شناسایی وجود آبسه یا تجمع مایع که ممکن است در لوله فیستول وجود داشته باشد استفاده شود.
• سیستوسکوپی. این برای “فیستول انترووزیکال” که روده را به مثانه متصل می کند مفید است.
• آزمایشات میکروبیولوژیکی. برای نشان دادن هر گونه نشانه عفونت، به ویژه در صورت وجود آبسه، در صورت وجود فیستول کولووزیکال ممکن است نیاز به کشت ادرار باشد.

2. تحت عمل جراحی قرار بگیرند. رایج‌ ترین درمان فیستول، مراقبت‌ های جراحی است که «فیستولوتومی» نامیده می‌ شود. این فرآیند باعث حذف فیستول و هرگونه تجمع چرک یا مایع در آن می‌ شود. فیستولوتومی در بیش از 85 درصد موارد مؤثر است.

• در فیستولوتومی فیستول های رکتوم از روشی به نام فلپ اندورکتال استفاده می شود. اینجاست که بافت‌ های سالم اطراف داخل حفره فیستول قرار می‌ گیرند تا از انسداد آن توسط مدفوع در صورت عفونت مکرر جلوگیری شود.
• همچنین گزارش شده است که از بخیه ستون (گذراندن طناب به داخل فیستول به منظور بسته نگه داشتن آن در حین تخلیه) در فیستولوتومی استفاده می شود. با این حال، معمولاً تا زمان بهبودی و در نهایت جذب شدن بخیه‌ ها، چندین بار به پزشک مراجعه کنید. یک “درمان کاتینگ ستون” معروف به “کشار سوترا درمانی” وجود دارد که میزان موفقیت بالایی دارد.

3. اگر فیستول در نزدیکی مری خود دارید بیشتر احتیاط کنید. فیستول های بین مری و درخت برونشیال تهدید کننده زندگی محسوب می شوند و نیاز به درمان فوری و مداوم دارند. اگر درمان نشوند می توانند باعث آبسه مزمن ریه و پنومونی کشنده شوند. درمان با تعدادی از روش های پزشکی ارائه می شود مانند:

• اتساع مری. این ممکن است ماه ها یا حتی سال ها در برخی از بیماران ادامه یابد.
• استنت های مشبک فلزی انعطاف پذیر. اینها بیشترین تاثیر را در حفظ باز بودن و ساختار مری دارند.
• استنت های مشبک با روکش پلاستیکی. اینها همچنین می توانند برای انسداد فیستول های نای-مری استفاده شوند. برخی از آنها با دریچه ای تغذیه می شوند که وقتی فیستول در نزدیکی اسفنکتر مری قرار دارد از رفلاکس جلوگیری می کند.

4. با پزشک خود پیگیری کنید. این بسیار مهم است که پس از جراحی با پزشک خود پیگیری کنید، به خصوص اگر یک بیماری التهابی مزمن، مانند بیماری کرون یا سایر شرایط دارید. در این موارد، فیستول فقط یک عارضه جانبی است و باید علت واقعی آن برطرف شود.

• مسائل دیگری نیز وجود دارد که مستقیماً به فیستول روده مربوط می شود که بیمار مبتلا باید آنها را پیگیری کرده و از آنها نیز آگاه باشد. آنها باید با درمان هر گونه علائم عفونت، مانند التهاب در بافت های اطراف فیستول، کنترل تخلیه فیستول و مراقبت خوب از پوست برای حفظ بافت های مجاور در وضعیت سالم، از سپسیس جلوگیری کنند.
• ممکن است برای تغذیه فردی که فیستول مری دارد به لوله گاستروستومی نیاز باشد. این از طریق دیواره شکم مستقیماً وارد معده می شود. در صورت نیاز، لوله را در حالی که بیمار تحت بیهوشی است قرار می دهند تا دردی نداشته باشد.

5. در مورد مصرف آنتی بیوتیک با پزشک خود صحبت کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است احتمال ایجاد هرگونه عفونت در محل فیستول را به‌ویژه برای انواع روده‌ای به حداقل برسانند. افزایش سطح گلبول های سفید نشان دهنده وجود عفونت است که ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک مناسب داشته باشد.

• فیستول را می توان در ابتدا با درمان ترکیبی مترونیدازول و سیپروفلوکساسین یا وانکومایسین درمان کرد. مترونیدازول 250-500 میلی گرم هر 8 ساعت خواهد بود. وانکومایسین 125-250 میلی گرم هر 6 ساعت یا سه بار در روز یک ساعت پس از غذا مصرف می شود.

شناخت بیشتر فیستول مقعدی

1. علل و عوامل مستعد کننده را بشناسید. بیشتر موارد مربوط به بیماری های التهابی مزمن مانند بیماری کرون و سل است. برخی دیگر ممکن است ناشی از دیورتیکولیت، تومورها یا ترومای مزمن باشند. یک جراحی یا آسیب می تواند منجر به تولید فیستول نیز شود، مانند فیستول های صفراوی یا شریانی.

• فیستول های رکتو واژینال ممکن است ناشی از بیماری کرون، آسیب های مامایی به دلیل تولد، پرتودرمانی یا سرطان باشد.
• فیستول در کودکان یا نوزادان بیشتر مادرزادی است که پسران را بیشتر از دختران مبتلا می کند.

2. علائم و نشانه ها را بشناسید. هر فیستول به طور کلی با این علائم همراه است:

• ترشحات مداوم (چرک)
• درد (مربوط به عفونت)
• خون ریزی
• درد در ناحیه شکم
• اسهال
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• تهوع و استفراغ

3. انواع فیستول را بشناسید. فیستول، طبق تعریف، یک تونل لوله مانند با 2 دهانه است: 1 دهانه اولیه که به دهانه خارجی دیگری به نام دهانه ثانویه منتهی می شود. بسیاری از انواع فیستول شناخته شده است اما 90٪ از تمام فیستول ها فیستول های آنورکتال هستند. از نظر فیزیکی، آنها می توانند اشکال زیر را به خود بگیرند:

• فیستول کور: پیوند بین دو سطح. یک سر بسته و سر دیگر باز است. این می تواند در صورت عدم درمان به یک فیستول کامل تبدیل شود.
• فیستول ناقص: یک پیوند فقط یک باز شدن خارجی دارد.
• فیستول کامل: ارتباط بین دهانه داخلی و دهانه خارجی.
• فیستول نعل اسبی: پیوندی به شکل U، بین دو دهانه خارجی در اطراف مقعد.

4. عوارض فیستول مقعدی را بشناسید. متأسفانه، علائم فیستول مقعدی در جایی نیست که مشکل متوقف شود – همچنین می تواند منجر به عوارض خاص خود شود. آنها به شرح زیر هستند:

• ترشحاتی که باعث ایجاد التهاب در اطراف ناحیه مقعد می شوند.
• تومورهای کانال مقعد
• بیماری قارچی رادیال (بسیار نادر)
• قرار گرفتن در معرض ضربه شدید
• ترک در اطراف ناحیه مقعد
• عفونت های دستگاه گوارش

به همین دلیل توصیه می شود پس از استفاده از توالت، مقعد را به خوبی تمیز کنید، قوانین ایمنی عمومی و بهداشت فردی را رعایت کنید و پس از استفاده از توالت از دستمال مرطوب استفاده کنید و پس از هر بار استفاده دور بریزید.

منبع:

wikihow