چطور اعتماد به نفس كودك مان را افزايش دهيم؟

والدین باید مراقب سلامت خود باشند تا فرزندان سالمی را تربیت کنند. والدین نباید از نیازهای خود به طور کامل بگذرند چرا که مشکلاتی پیدا می کنند که سلامت فرزندان را نیز تحت الشعاع قرار می دهد...

۵ سال اول زندگی کودک بسیار مهم است هرچه این محیط امن و با محرک های گوناگون باشد به تکامل کودک کمک می کند، بنابراین وظیفه والدین این است که محیط امن و سازنده ای را برای کودک خود فراهم کنند.

در این مقطع پیوستگی مادر و کودک اهمیت دارد. باید دلبستگی امنی در کودک شکل گیرد اما اگر این دلبستگی ایجاد نشود می تواند زمینه ساز اختلالات اضطرابی، هیجانی و رفتاری در آینده کودک شود.

هدف از رشد کودک تقویت و ارتقای مهارت های ارتباطی است تا بتواند در صورت لزوم از دیگران کمک بخواهد.

بازی های جمعی، یادگیری درک احساسات دیگران و این که کودک بداند چگونه احساسات او بر دیگران اثر می گذارد در این دوره اهمیت زیادی دارد همچنین کودک باید بیاموزد احساسات خود را بدون پرخاشگری بیان کند، او باید قوانین را رعایت کند چراکه افراد بهنجار می توانند قوانین را پذیرفته و به آن احترام بگذارند.

استقلال پیدا کردن و این که کودک مسئولیت اعمال خود را بپذیرد دیگر مهارتی است که باید در جهت ارتقای سلامت روان از سوی والدین به کودک آموزش داده شود.

یادگیری مهارت هایی مانند مذاکره، حل مسأله و تصمیم گیری در سنین دبستان و بعد از آن باید در کودک و نوجوان ایجاد شود. برای برقراری رابطه مناسب، والدین با کودک باید ارتباط مؤثری داشته باشند. بهتر است والدین زمان هایی هرچند کوتاه را در نظر بگیرند و در اختیار فرزند خود قرار دهند. این رفتار موجب افزایش اعتماد به نفس کودک شده و مهارت های کلامی و اجتماعی او را ارتقا می دهد.

والدین در ابراز احساسات خود باید حدتعادل را رعایت و افراط و تفریط نکنند همچنین استفاده مناسب از روش های تشویق و تنبیه کمک می کند تا رفتارهای منفی حذف و رفتارهای مثبت ایجاد و تداوم پیدا کند.

در دوره نوجوانی با توجه به ویژگی های خاصی که دارد نوجوان دوست دارد هر چیزی را تجربه کند. این دوران، دوران مستقل شدن است چنانچه با این قضیه برخورد مناسب نشود می تواند زمینه ساز شکل گیری رفتارهای پرخطر مانند سوءمصرف موادمخدر، خشونت های خیابانی و بزهکاری در نوجوان شود.

والدین باید ویژگی های نوجوانی طبیعی را بدانند. این ویژگی ها شامل حفظ استقلال طلبی و به عهده گرفتن اداره امور زندگی است. این ویژگی ها در عین حال که کمک کننده هستند می توانند خطرناک نیز باشند این ویژگی های تکاملی باید با نظارت والدین باشد تا نوجوان به بزرگسالی بهنجار تبدیل شود.

یکی از اشتباهات و باورهای نادرست که والدین در مورد کودک دارند این است که برخی کودک را بزرگسال کوچک می دانند در حالی که کودک توانایی درک برخی موضوعات را ندارد، بنابراین باید انتظارات منطقی از فرزند خود داشته باشیم.همه رفتارهای ما چند عاملی هستند، بنابراین نباید رفتار کودک را به یک عامل مانند محیط نسبت دهیم.

والدین در برخی امور باید با کودکان و نوجوانان خود مشورت کنند مثلاً تا قبل از ١٢سالگی قانون گذاری اقتدارگرایانه است ولی در دوره نوجوانی با حفظ اقتدار می تواند توافقی تر باشد مثلاً در مورد ساعت خواب نوجوان ممکن است والدین ساعت ١٠شب را مناسب بدانند و نوجوان بخواهد ساعت ١٢شب بخوابد در این مورد می توان توافقی عمل کرد و حدوسط را رعایت کرد.