گیاه انجدان رومی (Levisticum officinale Koch) متعلق به خانواده گیاهان Apiaceae است. این گیاه در اصل از ایران و افغانستان می آید اما در مناطق معتدل جهان نیز رشد می کند.
یکی از ادعاهای مهم سلامتی در مورد انجدان رومی، کاهش التهاب به خصوص در دستگاه ادراری است. انجدان رومی ممکن است خاصیت ادرارآور و ضد میکروبی داشته باشد. برخی افراد ادعا می کنند که می تواند به تنظیم چرخه قاعدگی نیز کمک کند.
این مقاله به این موضوع می پردازد که انجدان رومی چیست و فواید سلامتی این گیاه را بیان می کند. همچنین در مورد عوارض جانبی بالقوه و خطرات استفاده از این گیاه یاد خواهید گرفت.
حقایق تکمیلی انجدان رومی
- مواد فعال: فتالیدها، کومارین ها، فنیل پروپانوئیدها، پلی استیلن ها
- نام جایگزین: Levisticum officinale Koch
- وضعیت حقوقی: قانونی، به طور کلی امن در نظر گرفته می شود.
- دوز پیشنهادی: 4 تا 8 گرم در روز، چای 4.5 گرم در 1 فنجان آب داغ
ملاحظات ایمنی: قرار گرفتن در معرض نور خورشید را به حداقل برسانید، در صورت بارداری یا در صورت کاهش عملکرد کلیه یا قلب از مصرف آن خودداری کنید.
موارد استفاده از انجدان رومی
استفاده از مکمل ها باید به صورت فردی و توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند یک متخصص تغذیه، داروساز یا پزشک عمومی بررسی شود. هیچ مکملی برای درمان یا پیشگیری از بیماری در نظر گرفته نشده است.
از انجدان رومی در طب سنتی استفاده می شده است. همچنین به عنوان افزودنی به غذا به عنوان تقویت کننده طعم استفاده می شود. انجدان رومی حاوی ترکیبات متعددی است که برخی از آنها فتالیدها و کومارین ها هستند. در کنار اینها، پلی فنل ها نیز وجود دارند. از lovage تحقیقات بالینی کافی در مورد موارد استفاده وجود ندارد اما به طور سنتی برای درمان بسیاری از بیماری ها از جمله موارد زیر استفاده می شود:
- عفونت های دستگاه ادراری
- سنگ کلیه
- سندرم روده تحریک پذیر
- مالاریا
- گلو درد
- ورم لوزه
- روماتیسم
- نقرس
- کورک
- یرقان
سیستینوری
مطالعه ای در سال 2016 روی 18 شرکت کننده در مورد اثربخشی انجدان رومی بر سیستینوری (یک بیماری ارثی نادر شامل سنگ های مثانه و کلیه) نشان داد که این گیاه باعث کاهش سطح سیستئین و کراتینین در افراد مبتلا به سیستینوری ارثی می شود. نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که مطالعات بیشتر شامل تعداد بیشتری از شرکت کنندگان مبتلا به سیستینوری مفید خواهد بود.
سلامت دستگاه ادراری
یک ارزیابی در سال 2012 توسط آژانس دارویی اروپا نشان داد که داده ها برای تأیید این ادعا که انجدان رومی به عنوان یک عامل مؤثر در افزایش ادرار برای شستشوی دستگاه ادراری در شرایط جزئی عمل می کند، کافی است. با این حال، داده های مربوط به سمیت حاد (کوتاه مدت شدید) و مزمن (دراز مدت)، سرطان زایی و سمیت تولید مثلی و رشدی وجود نداشت. به دلیل کمبود اطلاعات در مورد ایمنی طولانی مدت، استفاده از ریشه لوواژ توسط آژانس توصیه نمی شود.
علاوه بر کاربردهای ذکر شده در بالا، نتایج مطالعه اولیه برخی از کاربردهای تبلیغ شده از لوواژ را پشتیبانی می کند:
- اثر دیورتیک
- اثر ضد باکتریایی
- اثر ضد التهابی
- اثر ضد سرطان
عوارض جانبی Lovage چیست؟
به طور کلی، تعداد کمی از عوارض جانبی جدی شناخته شده از انجدان رومی وجود دارد. این طعم دهنده توسط FDA یک طعم دهنده طبیعی در نظر گرفته می شود و ممکن است به طور ایمن «در حداقل مقدار لازم برای ایجاد اثر فیزیکی یا فنی مورد نظر» و «در اشکال مناسب» استفاده شود.
چند عارضه جانبی وجود دارد که معمولاً مورد توافق قرار گرفته است اما تحقیقات کمی برای تأیید این ادعاها تکمیل شده است.
عوارض جانبی رایج
- درماتیت: در هنگام برداشت، درماتیت می تواند یکی از عوارض جانبی انجدان رومی باشد. گفته می شود که این نتیجه همان ترکیبی است که باعث حساسیت به نور می شود، فوروکومارین ها.
- قاعدگی: انجدان رومی دارای خاصیتی است که باعث ریزش دیواره رحم می شود. بنابراین، این گیاه ممکن است باعث قاعدگی شود.
- حساسیت به نور: اشاره شده است که ترکیب فوروکومارین می تواند باعث ایجاد حساسیت به نور شود. این به طور گسترده پذیرفته شده است. به این ترتیب، پیشنهاد می شود در هنگام استفاده از این گیاه، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش محدود شود. توجه داشته باشید که تحقیقات کمی در مورد این اثر حساسیت به نور وجود دارد. نیاز به مطالعات بیشتری است تا این یک بیانیه قاطع باشد.
عوارض جانبی شدید
هیچ گزارشی از عوارض جانبی شدید هنگام استفاده از انجدان رومی گزارش نشده است. احتمال واکنش های آلرژیک وجود دارد، زیرا واکنش های آلرژیک در گیاهان خانواده Apiaceae وجود دارد. با این حال، اطلاعات حاصل از مطالعات بالینی در مورد عوارض جانبی این گیاه وجود ندارد.
انجدان رومی نباید توسط کودکان استفاده شود یا در دوران بارداری یا شیردهی مصرف شود، مگر اینکه یک پزشک به شما توصیه کرده باشد.
از آنجایی که این گیاه یک ادرار آور در نظر گرفته می شود، برای افرادی که مشکلات قلبی یا کلیوی دارند باید احتیاط کرد. به دلیل اثرات تحریک کننده آن بر بافت، افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه نیز باید از مصرف آن خودداری کنند. به طور کلی، انجدان رومی نباید توسط افراد دارای مشکلات پزشکی بدون مشورت اولیه با پزشک استفاده شود.
موارد احتیاط
لازم به ذکر است که انجدان رومی به طور کلی بی خطر است اما برای همه مناسب نیست. در برخی موارد استفاده از این گیاه اصلا توصیه نمی شود.
استفاده از لوواژ برای کسانی که بیماری التهابی کلیه، اختلال عملکرد کلیه، یا اختلال در عملکرد قلب دارند، توصیه نمی شود.
هیچ تحقیق بالینی در مورد اثرات آب بر روی کودکان و نوجوانان وجود ندارد. به همین دلیل برای کودکان و نوجوانان زیر 18 سال توصیه نمی شود.
اگر به Levisticum officinale، اجزای آن یا گیاهان خانواده Apiaceae حساسیت یا آلرژی دارید، از استفاده از آن خودداری کنید.
مقدار مصرف
همیشه قبل از مصرف مکمل با یک پزشک صحبت کنید تا مطمئن شوید که مکمل و دوز برای نیازهای فردی شما مناسب است.
دوز
در حالی که قبل از مصرف هر دوز لوواژ باید با پزشک خود مشورت کنید، دوزهای رایج شامل موارد زیر است که معمولاً نباید بیش از دو تا چهار هفته استفاده متوالی طول بکشد:
- روزانه چهار تا 8 گرم
- به عنوان تنتور، در دوزهای 0.5 تا 2 میلی لیتر سه بار در روز مصرف می شود.
- به صورت دمنوش با 2 تا 3 گرم ریشه گیاه و 1 فنجان آب داغ (به مدت 15 تا 20 دقیقه بماند تا خیس بخورد) تهیه شده و سه بار در روز مصرف شود.
چه اتفاقی می افتد اگر بیش از حد انجدان رومی مصرف کنیم؟
هیچ داده ای در مورد سمیت این گیاه وجود ندارد. با این حال، خواص شناخته شده در مورد این گیاه راهنمایی در مورد خطرات بالقوه با استفاده طولانی مدت یا قرار گرفتن در معرض علوفه ارائه می دهد.
استفاده بیش از حد از روغن ریشه لوواژ می تواند منجر به تحریک پوست شود. تحقیقات نشان می دهد که خطر سمیت با تحریک پوست در روغن ریشه وجود دارد. انجدان رومی و سایر گیاهان خانواده Apiaceae حاوی فوروکومارین هستند. فوروکومارین ها به اشعه ماوراء بنفش واکنش نشان می دهند و در نتیجه حساسیت به نور ایجاد می کنند.
از مصرف سایر گیاهان حساس کننده به نور در هنگام استفاده از این گیاه خودداری کنید. گیاهان دیگری در خانواده Apiaceae، گل راعی و کاوا هستن که از چنین گیاهانی که باید اجتناب کرد.
فعل و انفعالات
هیچ تداخل دارویی با لوواژ گزارش نشده است. هنگام بحث در مورد داروها با یک پزشک صحبت کنید، مهم است که به آنها اطلاع دهید که از این گیاه استفاده می شود.
لوواژ اثر مدر یا ادرار آور دارد. کسانی که از دیورتیک هایی مانند لازیکس (فوروسماید) و سایرین استفاده می‌کنند، نباید از لوواژ استفاده کنند.
برخی از گیاهان و مکمل ها نیز دارای اثرات ادرار آور هستند و باید در مصرف انجدان رومی با آنها احتیاط مصرف شوند. چنین مکمل هایی عبارتند از جعفری (Petroselinum crispum) و قاصدک (Taraxacum officinale).
استفاده از لوواژ در حین مصرف دیورتیک ها می تواند منجر به از دست دادن بیش از حد مایعات بدن شود. از دست دادن بیش از حد مایعات بدن ممکن است باعث یک واکنش نامطلوب از جمله علائمی مانند سرگیجه و فشار خون پایین شود.
کومارین ها که از لخته شدن خون جلوگیری می کنند، در انجدان رومی نیز وجود دارند. کسانی که از داروهای ضد انعقاد مانند جانتوون (وارفارین) و سایرین در این دسته دارویی استفاده می کنند، باید از مصرف لوواژ اجتناب کنند زیرا ممکن است با داروهای ضد انعقاد تداخل داشته باشند.
اثر رقیق شدن خون در برخی از گیاهان و مکمل ها نیز وجود دارد. برخی از مکمل های دارای این خاصیت عبارتند از: شنبلیله (Trigonella foenum-graecum)، شبدر قرمز (Trifolium pratense)، سنبل ختایی (Angelica sinensis) و بابونه آلمانی (Matricaria recutita).
از دست دادن بیش از حد خون می تواند تهدید کننده زندگی باشد. به همین دلیل، از مصرف زنجبیل، ویتامین E، سیر، زردچوبه و روغن ماهی در هنگام استفاده از انجدان رومی خودداری کنید.
ضروری است که فهرست مواد تشکیل دهنده و برچسب تغذیه یک مکمل را به دقت بخوانید تا بدانید کدام ترکیبات موجود است و چه مقدار از هر عنصر را شامل می شود. لطفاً این برچسب مکمل را با پزشک خود مرور کنید تا در مورد هرگونه تداخل احتمالی با غذاها، سایر مکمل ها و داروها صحبت کنید.
نحوه نگهداری انجدان رومی
انجدان رومی را در کیسه های پلی اتیلن مهر و موم شده در دمای اتاق به مدت حداکثر 12 روز نگهداری کنید.
بهتر است دستورالعمل های ذخیره سازی را روی بسته دنبال کنید. همچنین دستورالعمل های روی بسته را در مورد نحوه صحیح دور انداختن انجدان رومی هم دنبال کنید.
مکمل های مشابه
- انیسون یا بادیان رومی
- قاصدک
- جعفری
- سنبل ختایی
- بابونه آلمانی
- شبدر قرمز
- شنبلیله
مکمل های مشابه نباید در کنار لوواژ مصرف شوند.
سوالات متداول
آیا مصرف هر روز انجدان رومی ایمن است؟
دستورالعمل ها بیان می کنند که آن را یک تا سه بار در روز مصرف کنید. هیچ تحقیق بالینی برای حمایت از این دستورالعمل ها وجود ندارد. بنابراین، همیشه بهتر است قبل از مصرف هر مکمل گیاهی با یک پزشک مشورت کنید.
مزه انجدان رومی چگونه است؟
طعم آن را با کرفس تشبیه کرده اند. گفته می شود که طعم آن قوی تر و شیرین تر از کرفس است.
چه قسمتی از این گیاه خوراکی است؟
بیشتر این گیاه قابل خوردن است. برگ ها، ساقه ها و ریشه ها خوراکی هستند.
آیا می توانم در دوران قاعدگی از انجدان رومی استفاده کنم؟
لوواژ به طور سنتی باعث قاعدگی می شود. در مورد آن در دوران قاعدگی کم گفته می شود. نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که انجدان رومی ممکن است درد در طول قاعدگی را کاهش دهد.
منابع انجدان رومی و آنچه باید به دنبال آن باشید
انجدان رومی به طور گسترده ای در دسترس است. منابع گیاه علوفه عبارتند از: گیاه، چای و اسانس.
منابع غذایی انجدان رومی
گیاه لوواژ به صورت وحشی در چندین بخش از اروپا و آسیا رشد می کند. همچنین می توان آن را به صورت وحشی در برخی از مناطق شرقی ایالات متحده یافت. اما در برخی مناطق زیستگاه طبیعی آن در معرض تهدید قرار دارد. لوواژ به دلیل تهدید زیستگاه طبیعی آن در داخل کشور کشت می شود. این گیاه چند ساله را می توان برای محوطه سازی یا پخت و پز کشت کرد. برگ های گیاه لواز را می توان به صورت تازه یا خشک استفاده کرد. از برگ های تازه می توان در سوپ یا سالاد یا برای طعم دادن به غذاها استفاده کرد.
در سرتاسر جهان، از این گیاه معمولاً به عنوان ادویه هنگام پخت و پز استفاده می شود. از عصاره های گیاه انجدان رومی نیز به عنوان افزودنی های طعم دهنده در غذا استفاده می شود. این عصاره ها به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شوند.
در حالی که این گیاه، گیاهی در حال رشد مقاوم است که می تواند تا هشت سال زنده بماند، استفاده از قسمت هایی از گیاهان که برای مدت طولانی رشد کرده اند توصیه نمی شود زیرا گیاه با افزایش سن قدرت خود را از دست می دهد.
مکمل های لوواژ
علاوه بر خوردن انجدان رومی، این گیاه به صورت چای و اسانس نیز موجود است. کشورهای سراسر جهان قرن هاست که چای لوواژ می نوشند. استفاده از آن در نوشته های یونان باستان مستند شده است.
از برگ و ریشه خشک گیاه لوواژ برای چای و جوشانده استفاده می شود. برای جوشانده مخلوط کردن با آب یا شیر پیشنهاد می شود. چای ها را در آب داغ می ریزند، 10 تا 15 دقیقه خیسانده می شوند و سپس برگ ها و ریشه های خشک شده را جدا می کنند و چای برای نوشیدن آماده است.
اسانس های گیاه عصاره گیاه هستند. آنها به طور سنتی برای درمان زخم استفاده می شوند. این ادعاها اخیراً مورد تحقیق قرار نگرفته اند.
خلاصه
لوواژ به عنوان یک دیورتیک و ضد میکروب استفاده شده است و ممکن است باعث قاعدگی شود.
مانند تمام مکمل ها و داروهای گیاهی، ضروری است قبل از مصرف در مورد استفاده از آن با پزشک خود صحبت کنید. این مکالمه به ویژه در صورت داشتن مشکلات سلامتی یا مصرف هر گونه دارو، سایر داروهای گیاهی یا مکمل های غذایی بسیار مهم است.
منبع:
verywellhealth
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه