همه چیز درباره بیماری پارکینسون و شایعات مربوط به آن

در این مقاله قصد داریم بسیاری از شایعات و سوء تفاهماتی را که در مورد بیماری پارکینسون وجود دارد، برطرف کنیم. ما در مورد علائم و درمان، چشم انداز افراد مبتلا به این بیماری و موارد دیگر بحث می کنیم.

بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی و تخریب عصبی است. با گذشت زمان، سلول های تولید کننده دوپامین در بخشی از مغز به نام جسم سیاه تخریب می شوند.

این وخامت که منجر به کاهش دوپامین می شود، علائمی ایجاد می کند. علائم تمایل دارند با گذشت زمان به آرامی ایجاد شوند، اغلب با لرزش جزئی در یک دست یا سفتی حرکت شروع می شوند.

به غیر از لرزش و سفتی، علائم دیگر شامل مشکلات هماهنگی حرکات، تغییر وضعیت، حالت ثابت صورت، کاهش حس بویایی، تغییرات خلقی و مشکلات خواب می شود.

با پیشرفت بیماری، برخی از افراد مبتلا به پارکینسون به زوال عقل مبتلا می شوند.

در سال 2016 ، تخمین زده شده است که 6.1 میلیون نفر در سراسر جهان به پارکینسون مبتلا باشند. تعداد پرونده های مربوط به این بیماری در 25 سال گذشته بیش از دو برابر شده است.

در این مقاله، رایج ترین شایعات مرتبط با بیماری پارکینسون را تکذیب می کنیم.

موارد برجسته مقاله:

1. پارکینسون فقط بر حرکت تأثیر می گذارد

درست است که جامعه پزشکی بیماری پارکینسون را یک اختلال حرکتی می داند. با این حال، افراد مبتلا اغلب علائم غیر حرکتی را نیز تجربه می کنند که می تواند قبل از علائم حرکتی شروع شود.

علائم غیر حرکتی می تواند شامل اختلال شناختی یا زوال عقل، افسردگی و اضطراب، اختلال عملکرد خواب، درد، بی میلی جنسی، اختلال عملکرد جنسی و بی اختیاری روده باشد.

مردم غالباً از این علائم چشم پوشی می کنند اما اینها مهم هستند. همانطور که نویسندگان یک مقاله در مورد این موضوع توضیح می دهند:

“علائم حرکتی بر تصویر بالینی بیماری پارکینسون پیشرفته غالب است و به ناتوانی شدید، کیفیت زندگی مختل شده و زندگی کوتاهتر کمک می کند.”

2. درمان فقط برای چند سال موثر است

اگرچه هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد اما داروها می توانند به افراد در مدیریت بیماری کمک کنند. یکی از موثرترین داروها لوودوپا است که در بدن پس از ورود به مغز به دوپامین تبدیل می شود.

یک شایعه دیرپا وجود دارد که لوودوپا فقط می تواند علائم را برای حدود 5 سال بدون اینکه متوقف شود، تسکین دهد. این یک افسانه است. لوودوپا می تواند برای دهه ها موثر باشد. با این حال با گذشت زمان، ممکن است اثربخشی آن کاهش یابد.

جیمز بک، معاون ارشد رئیس و مدیر ارشد علمی بنیاد پارکینسون توضیح داد که چرا لوودوپا به مرور قدرت کمتری پیدا می کند:

“یکی از ناراحتی های ظالمانه در مورد بیماری پارکینسون این است که آنزیم اصلی که لوودوپا را به دوپامین (اسید معطر دکربوکسیلاز یا AADC) تبدیل می کند، عمدتا در نورون های دوپامین ماده سیاه وجود دارد که در طی پیشرفت بیماری از بین می روند. بنابراین با پیشرفت بیماری، راه اصلی در دسترس قرار دادن دوپامین در مغز پارکینسون کاهش می یابد.”

به عبارت دیگر، این طور نیست که لوودوپا از اثربخشی بیفتد. درعوض، تأمین آنزیمی که برای موثر بودن به آن نیاز دارد، محدودتر می شود.

در گذشته، پزشکان و افراد مبتلا به پارکینسون به دلیل ترس از توقف اثر لوودوپا، شروع به درمان نکردند. اگرچه اکنون می دانیم که این کاهش قدرت به دلیل طولانی شدن مدت مصرف لوودوپا در فرد نیست بلکه پیشرفت بیماری است.

با این حال درست است که با گذشت زمان، هر دوز لوودوپا ممکن است علائم را برای مدت کوتاه تری بهبود بخشد. این اصطلاحاً فرسودگی به معنای بازگشت علائم قبل از دوز بعدی است.

3. لوودوپا علائم را بدتر می کند

تصور غلط دیگری در مورد لوودوپا این است که می تواند علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند. این درست نیست.

توجه به این نکته مهم است که لوودوپا می تواند علائم حرکتی دیگری مانند دیسکینزی را نیز ایجاد کند که اشاره به حرکات تند غیر ارادی دارد. با این حال، شروع دیسکینزی بیش از مدت زمانی که فرد از لوودوپا استفاده می کند به پیشرفت بیماری زمینه ای مربوط می شود.

بنابراین، پزشکان دیگر توصیه نمی کنند که مصرف لوودوپا را تا اواخر بیماری ادامه دهند.

طبق انجمن بیماری پارکینسون آمریکا (APDA)، دیسکینزی معمولاً ظاهر نمی شود تا زمانی که فرد به مدت 4 تا 10 سال لوودوپا مصرف کرده باشد. APDA همچنین می نویسد:

“دیسکینزی در شکل ملایم تر ممکن است آزاردهنده نباشد و تحرک حاصل از مصرف لوودوپا نسبت به عدم تحرک همراه با عدم مصرف لوودوپا ارجح باشد. افراد مبتلا به پارکینسون باید مزایای استفاده از لوودوپا را در مقابل تأثیر دیسکینزی بر کیفیت زندگی خود بسنجند.”

4. لرزش همیشه به معنی پارکینسون است

لرزش شناخته شده ترین علامت بیماری پارکینسون است. با این حال، می تواند به عنوان بخشی از سایر مشکلات، از جمله پارکینسونیسم ناشی از دارو، پارکینسونیسم عروقی، لرزش دیستونیک، بیماری روانشناختی و دیستونی پاسخگو به دوپا هم رخ دهد.

5. پزشکان همیشه می توانند چشم انداز دقیقی ارائه دهند

اگرچه پزشکان طیف وسیعی از علائم مرتبط با پارکینسون را درک می کنند اما پیش بینی چگونگی پیشرفت بیماری یک فرد بسیار دشوار است. پارکینسون به طور قابل توجهی در افراد متفاوت است.

همانطور که نویسندگان یک مطالعه توضیح می دهند، “تفاوت های اساسی در تظاهرات بالینی و پیشرفت بین بیماران وجود دارد.”

“علت تفاوت مشاهده شده در چگونگی تجربه بیماری پارکینسون و پیشرفت آن ناشناخته مانده است.” دکتر بک توضیح داد. “این می تواند براساس چگونگی شروع پارکینسون در هر فرد باشد.”

دانشمندان در حال بررسی روش های پیش بینی بهتر هستند. امیدواریم که در آینده، پزشکان بتوانند ایده واضح تری از چگونگی پیشرفت وضعیت یک فرد ارائه دهند.

6. همه مبتلایان به پارکینسون لرزش دارند

لرزش شاید یکی از قابل تشخیص ترین علائم بیماری پارکینسون باشد. با این حال، برخی از افراد قبل از ظهور لرزش، علائم غیرحرکتی پیدا می کنند.

همچنین، برخی از افراد در هیچ دوره ای از پیشرفت بیماری لرزش ندارند.

دکتر بک توضیح داد: “حدود 20٪ از افراد مبتلا به پارکینسون لرزش ندارند.” اگرچه دانشمندان نمی دانند چرا اینگونه است اما دکتر بک معتقد است که شدت لرزش به طور کلی ممکن است به بیماری مغزی بستگی داشته باشد.

وی خاطرنشان كرد كه برخی از دانشمندان تصور می كنند “افرادی كه لرزش شدیدی دارند، نورون های دوپامین بیشتری را از دست داده اند. این نورون های دوپامین (یا از بین رفتن آنها) هستند که به لرزش پارکینسون کمک می کنند.”

7. افراد ممکن است “عود کردن” را تجربه کنند

در برخی شرایط مانند مالتیپل اسکلروزیس، افراد می توانند با تشدید یا شعله ور شدن علائم خود مواجه شوند. با این حال، بیماری پارکینسون تمایلی به این مشکل ندارد.

علائم به طور کلی، بسیار آهسته پیشرفت می کنند، اگرچه ممکن است در طول روز نوسان داشته باشند.

اگر علائم کسی به طور ناگهانی بدتر شود، احتمالاً به دلیل عوامل دیگری است. به عنوان مثال، یک مطالعه این نوع تشدیدها را در 120 فرد مبتلا به پارکینسون طی یک دوره 18 ماهه بررسی کرده است.

شایعترین علت عفونت بود، بیش از 1 نفر در 4 نفر اینطور بودند. عوامل دیگر شامل اضطراب، اشتباهات دارویی، عدم مصرف به موقع داروها، عوارض جانبی دارو و کاهش سلامتی به دنبال جراحی بود.

8. به غیر از دارو، هیچ چیز نمی تواند کمک کند

این افسانه پایدار وجود دارد که داروها تنها راه برای کاهش علائم یا کندی پیشرفت بیماری هستند. این یک شایعه است.

شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد تحرک بدنی می تواند باعث کاهش علائم و حتی به طور بالقوه پیشرفت بیماری کند شود.

بنیاد پارکینسون توضیح می دهد که افراد مبتلا به پارکینسون “که زودتر شروع به ورزش می کنند و حداقل برای 2.5 ساعت در هفته کاهش دهنده های کیفیت زندگی را کاهش می دهند در مقایسه با کسان دیگر وضعیت بهتری دارند. ایجاد عادت های اولیه ورزشی برای مدیریت کلی بیماری ضروری است.”

تحقیقات نشان می دهد که ورزش فقط علائم حرکتی پارکینسون را کاهش نمی دهد. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده است که ورزش به بهبود مشکلات مربوط به خواب و عملکرد شناختی در افراد مبتلا کمک می کند.

9. پارکینسون کشنده است

این یک تصور غلط است. پارکینسون به همان شکلی که ممکن است سکته قلبی کشنده باشد کشنده نیست. افراد مبتلا به پارکینسون می توانند زندگی طولانی و معناداری داشته باشند.

اگرچه پارکینسون کشنده نیست اما خطر سقوط را افزایش می دهد. سقوط جدی می تواند کشنده باشد، یا ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد که خطر عوارض یا عفونت را افزایش می دهد.

خطر قابل توجه دیگر، ذات الریه است. از آنجا که افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است در بلع مشکل داشته باشند، می توانند ذرات غذا را به داخل ریه ها بکشند. افراد مبتلا به پارکینسون رفلکس های سرفه ضعیف تری نیز دارند، بنابراین ممکن است غذا در ریه ها بماند، جایی که می تواند باعث ایجاد عفونت شود.

عدم توانایی در سرفه کردن مواد آلوده به این معنی است که این عفونت ها می توانند کشنده باشند.

همانطور که APDA توضیح می دهد، “بیشتر بیماران با بیماری پارکینسون می میرند و نه به دلیل آن.”

حرف آخر

اگرچه هنوز دانش ما درباره بیماری پارکینسون کامل نیست اما محققان این راه را ادامه می دهند

دکتر بک می گوید:

“من فکر می کنم اشکال ژنتیکی بیماری پارکینسون بهترین امید را برای درمان هایی دارد که ممکن است روند بیماری را تغییر دهد.” دانشمندان تخمین می زنند که ژنتیک مسئول 10 تا 15 درصد موارد پارکینسون است.

“با این حال، برای اینکه هر آزمایش بتواند پارکینسون ژنتیکی را هدف قرار دهد، ما (بیماران و پزشکان) باید بدانیم که چه کسی جهش های مربوط به بیماری را حمل می کند. در حال حاضر، هیچ کس واقعاً نمی داند.”

“به همین دلیل بنیاد پارکینسون PD GENEration را آغاز کرد، یک ابتکار ملی که آزمایش و مشاوره ژنتیک را برای افراد مبتلا به پارکینسون بدون هزینه ارائه می دهد. اگرچه این در حال حاضر درمانی برای پارکینسون نیست اما اهداف ما برای PD GENEration تسریع در آزمایشات بالینی بیماری، بهبود مراقبت و تحقیقات پارکینسون و توانمندسازی افراد مبتلا به پارکینسون و تیم های مراقبتی آنها است.”

محققان در حال انتخاب مکانیسم های موجود در پارکینسون هستند و امیدوارم که آنها روزی بتوانند درمان های موثرتر و شاید حتی یک درمان کامل را تشخیص دهند.

منبع:

medicalnewstoday