هر آنچه که باید درباره آلرژی غذایی بدانید

آلرژی غذایی یک واکنش سیستم ایمنی است که بلافاصله پس از خوردن یک غذای خاص رخ می دهد. حتی مقدار کمی از غذای آلرژی زا می تواند علائم و نشانه هایی مانند مشکلات گوارشی، کهیر یا تورم مجاری تنفسی را به دنبال داشته باشد. در برخی افراد، حساسیت غذایی می تواند باعث علائم شدید یا حتی واکنش تهدید کننده زندگی شود که به آنافیلاکسی معروف است.

برآورد می شود حساسیت غذایی 6 تا 8 درصد از کودکان زیر 3 سال و تا 3 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. در حالی که هیچ درمانی وجود ندارد، برخی از کودکان با افزایش سن بیشتر دچار آلرژی غذایی می شوند.

به راحتی می توان آلرژی غذایی را با واکنش بسیار شایع تری که به عدم تحمل غذایی معروف است اشتباه گرفت. در حالی که ناراحت کننده است، عدم تحمل غذا یک بیماری کمتر جدی است که سیستم ایمنی بدن را درگیر نمی کند.

علائم

برای برخی از افراد، واکنش آلرژیک به یک غذای خاص ممکن است ناراحت کننده باشد اما شدید نیست. برای افراد دیگر، واکنش غذایی آلرژیک می تواند ترسناک و حتی تهدید کننده زندگی باشد. علائم آلرژی غذایی معمولاً ظرف چند دقیقه تا دو ساعت پس از خوردن غذای مزاحم ظاهر می شود.

شایع ترین علائم و نشانه های آلرژی غذایی عبارتند از:

• سوزن سوزن شدن یا احساس خارش در دهان
• کهیر، خارش یا اگزما
• تورم لب ها، صورت، زبان و گلو یا سایر قسمت های بدن
• خس خس سینه، احتقان بینی یا مشکل در تنفس
• درد شکم، اسهال، تهوع یا استفراغ
• سرگیجه، سبکی سر یا غش کردن

آنافیلاکسی

در برخی افراد، آلرژی غذایی می تواند باعث ایجاد واکنش آلرژیک شدید به نام آنافیلاکسی شود. این می تواند علائم و نشانه های تهدید کننده زندگی را ایجاد کند، از جمله:

• منقبض شدن و سفت شدن مجاری تنفسی
• گلو متورم شده یا احساس توده ای در گلو که تنفس را مشکل می کند.
• شوک با افت شدید فشار خون
• نبض سریع
• سرگیجه، سبکی سر یا از دست دادن هوشیاری

درمان اورژانسی برای آنافیلاکسی بسیار مهم است. آنافیلاکسی بدون درمان می تواند باعث کما یا حتی مرگ شود.

زمان مراجعه به پزشک

در صورت بروز علائم حساسیت غذایی در مدت کوتاهی پس از خوردن غذا، به پزشک یا متخصص آلرژی مراجعه کنید. بهتر است در صورت بروز واکنش آلرژیک به پزشک مراجعه کنید. این به پزشک کمک می کند تا بهتر تشخیص دهد.

در صورت بروز علائم یا نشانه های آنافیلاکسی مانند موارد زیر به دنبال درمان اورژانسی باشید:

• تنگ شدن مجاری تنفسی که تنفس را با مشکل مواجه می کند.
• شوک با افت شدید فشار خون
• نبض سریع
• سرگیجه یا سبکی سر

علل

هنگامی که به مواد غذایی حساسیت دارید، سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه یک ماده غذایی خاص یا ماده ای را در غذا به عنوان چیزی مضر تشخیص می دهد. در پاسخ، سیستم ایمنی شما باعث می شود سلول ها آنتی بادی موسوم به ایمونوگلوبولین را برای خنثی کردن مواد غذایی یا مواد غذایی آلرژی زا (آلرژن) آزاد کنند.

دفعه بعد که حتی کوچکترین مقداری از آن غذا را می خورید، آنتی بادی های IgE آن را حس می کنند و به سیستم ایمنی بدن شما سیگنال می دهند که یک ماده شیمیایی به نام هیستامین و سایر مواد شیمیایی را در جریان خون شما آزاد کند. این مواد شیمیایی باعث علائم آلرژی می شوند.

در بزرگسالان، اکثر آلرژی های غذایی توسط پروتئین های خاصی ایجاد می شوند:

• صدف، میگو، لابستر و خرچنگ
• بادام زمینی
• آجیل درختی مانند گردو و پکن
• ماهی

در کودکان، آلرژی غذایی معمولاً توسط پروتئین ها ایجاد می شود:

• بادام زمینی
• آجیل درختی
• تخم مرغ
• شیر گاو
• گندم
• سویا

سندرم آلرژی غذایی گرده

سندرم حساسیت گرده که به سندرم حساسیت دهانی نیز معروف است، بسیاری از افرادی را که تب یونجه دارند، تحت تأثیر قرار می دهد. در این شرایط، برخی میوه ها و سبزیجات تازه یا آجیل و ادویه جات و ترشی جات می توانند واکنش آلرژیک ایجاد کنند که باعث سوزش یا خارش دهان می شود. در موارد جدی، واکنش منجر به تورم گلو یا حتی آنافیلاکسی می شود.

پروتئین های موجود در برخی میوه ها، سبزیجات، آجیل و ادویه جات باعث ایجاد واکنش می شوند زیرا شبیه پروتئین های آلرژی زا هستند که در گرده های خاص یافت می شوند.

وقتی غذاهایی را می پزید که باعث ایجاد سندرم حساسیت گرده می شوند، علائم شما ممکن است شدیدتر نباشد.

حساسیت غذایی ناشی از ورزش

خوردن برخی غذاها ممکن است باعث ایجاد خارش و سبکی سر در افراد بلافاصله پس از شروع ورزش شود. موارد جدی حتی ممکن است شامل کهیر یا آنافیلاکسی شود. عدم خوردن غذا برای چند ساعت قبل از ورزش و اجتناب از برخی غذاها ممکن است به جلوگیری از این مشکل کمک کند.

عدم تحمل غذا و سایر واکنش ها

عدم تحمل غذایی یا واکنش به ماده دیگری که خورده اید ممکن است علائم و نشانه های مشابه حساسیت غذایی را ایجاد کند – مانند تهوع، استفراغ، گرفتگی عضلات و اسهال.

بسته به نوع عدم تحمل غذایی شما، ممکن است بتوانید مقادیر کمی از غذاهای مشکل دار را بدون واکنش مصرف کنید. در مقابل، اگر شما حساسیت غذایی واقعی دارید، حتی مقدار کمی از غذا ممکن است باعث واکنش آلرژیک شود.

یکی از جنبه های مشکل در تشخیص عدم تحمل غذا این است که برخی افراد نه به خود غذا بلکه به ماده یا ماده ای که در تهیه غذا استفاده می شود حساس هستند.

شرایط رایج که می تواند باعث علائم اشتباه با حساسیت غذایی شود عبارتند از:

• عدم وجود آنزیم مورد نیاز برای هضم کامل غذا. ممکن است مقدار کافی آنزیم های مورد نیاز برای هضم برخی غذاها را نداشته باشید. به عنوان مثال، مقادیر ناکافی آنزیم لاکتاز، توانایی شما در هضم لاکتوز، قند اصلی محصولات شیر ​​را کاهش می دهد. عدم تحمل لاکتوز می تواند باعث نفخ، گرفتگی، اسهال و گاز اضافی شود.
• مسمومیت غذایی. گاهی مسمومیت غذایی می تواند یک واکنش آلرژیک را تقلید کند. باکتری های موجود در ماهی خراب ماهی و دیگر ماهی ها نیز می توانند سمی ایجاد کنند که واکنش های مضر را تحریک می کند.
• حساسیت به افزودنی های غذایی. برخی از افراد پس از خوردن برخی از افزودنی های غذایی واکنش های گوارشی و سایر علائم را نشان می دهند. به عنوان مثال، سولفیت هایی که برای حفظ میوه های خشک، کنسروها و شراب استفاده می شوند، می توانند حملات آسم را در افراد حساس ایجاد کنند.
• مسمومیت با هیستامین. برخی ماهی ها مانند ماهی تن یا ماهی خال مخالی که به درستی در یخچال نگهداری نمی شوند و حاوی مقادیر بالایی از باکتری هستند نیز ممکن است حاوی مقادیر بالای هیستامین باشند که علائم مشابه حساسیت غذایی را ایجاد می کند. به جای واکنش آلرژیک، به عنوان مسمومیت با هیستامین یا مسمومیت با اسکومبروید شناخته می شود.
• بیماری سلیاک. در حالی که گاهی اوقات از بیماری سلیاک به عنوان حساسیت به گلوتن یاد می شود، اما منجر به آنافیلاکسی نمی شود. مانند حساسیت غذایی، واکنش سیستم ایمنی بدن را شامل می شود اما این یک واکنش منحصر به فرد است که پیچیده تر از حساسیت غذایی ساده است.

این بیماری مزمن گوارشی با خوردن گلوتن، پروتئینی که در نان، ماکارونی، کوکی ها و بسیاری از غذاهای دیگر حاوی گندم، جو یا چاودار وجود دارد، ایجاد می شود.

اگر بیماری سلیاک دارید و غذاهای حاوی گلوتن مصرف می کنید، یک واکنش ایمنی رخ می دهد که باعث آسیب به سطح روده کوچک شما می شود و منجر به ناتوانی در جذب برخی از مواد مغذی می شود.

عوامل خطرساز

عوامل خطر آلرژی غذایی عبارتند از:

• سابقه خانوادگی. اگر آسم، اگزما، کهیر یا حساسیت هایی مانند تب یونجه در خانواده شما شایع است، در معرض خطر آلرژی غذایی هستید.
• آلرژی های دیگر. اگر قبلاً به یک ماده غذایی حساسیت داشتید، ممکن است در معرض خطر افزایش حساسیت به غذای دیگر باشید. به طور مشابه، اگر انواع دیگری از واکنش های آلرژیک مانند تب یونجه یا اگزما دارید، خطر ابتلا به آلرژی غذایی بیشتر است.
• سن. حساسیت غذایی در کودکان، به ویژه کودکان نوپا و نوزادان شایع تر است. با افزایش سن، سیستم گوارش شما بالغ می شود و بدن شما کمتر احتمال دارد غذا یا اجزای غذایی را که باعث ایجاد حساسیت می شوند جذب کند.
• خوشبختانه، کودکانی که معمولاً نسبت به شیر، سویا، گندم و تخم مرغ حساسیت دارند با رشد کردن این حساسیت برطرف می شود. حساسیت شدید و حساسیت به آجیل و صدف به احتمال زیاد مادام العمر است.
• آسم. آسم و آلرژی غذایی معمولاً با هم اتفاق می افتند. هنگامی که این دو با هم هستند، علائم آلرژی غذایی و آسم بیشتر شدید هستند.

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به واکنش آنافیلاکتیک را افزایش دهند عبارتند از:

• داشتن سابقه آسم
• نوجوان یا جوان تر بودن
• تأخیر در استفاده از اپی نفرین برای درمان علائم حساسیت غذایی
• نداشتن کهیر یا سایر علائم پوستی

عوارض

عوارض آلرژی غذایی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آنافیلاکسی. این یک واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی است.
• درماتیت آتوپیک (اگزما). حساسیت غذایی ممکن است باعث واکنش پوستی مانند اگزما شود.

تشخیص

هیچ آزمایش کاملی برای تایید یا رد آلرژی غذایی استفاده نمی شود. پزشک قبل از تشخیص عوامل متعددی را در نظر می گیرد. این عوامل شامل موارد زیر است:

• علائم شما. به پزشک خود سابقه مفصلی از علائم خود بدهید اینکه به نظر می رسد کدام غذاها و چه مقدار باعث ایجاد مشکل می شوند.
• سابقه آلرژی در خانواده شما. همچنین اطلاعات مربوط به اعضای خانواده خود را که به هر چیزی حساسیت دارند به اشتراک بگذارید.
• معاینه فیزیکی. یک معاینه دقیق اغلب می تواند سایر مشکلات پزشکی را شناسایی یا حذف کند.
• آزمایش پوستی. آزمایش خارش پوست می تواند واکنش شما را نسبت به یک غذای خاص مشخص کند. در این آزمایش، مقدار کمی از غذای مشکوک روی پوست ساعد یا پشت شما قرار می گیرد. سپس یک پزشک یا یک متخصص بهداشت دیگر پوست شما را سوزن می زند تا مقدار کمی از ماده در زیر سطح پوست شما قرار گیرد.
• اگر به ماده خاصی که در حال آزمایش است حساسیت دارید، دچار برآمدگی یا واکنش برجسته می شوید. به خاطر داشته باشید، واکنش مثبت به این آزمایش به تنهایی برای تایید حساسیت غذایی کافی نیست.
• آزمایش خون. آزمایش خون می تواند با اندازه گیری آنتی بادی مربوط به حساسیت به نام ایمونوگلوبولین، پاسخ سیستم ایمنی بدن شما به غذاهای خاص را اندازه گیری کند.
• برای این آزمایش، نمونه خون گرفته شده در مطب پزشک به آزمایشگاه پزشکی ارسال می شود، جایی که می توان غذاهای مختلف را آزمایش کرد.
• رژیم حذف. ممکن است از شما خواسته شود غذاهای مشکوک را برای یک یا دو هفته حذف کنید و سپس مواد غذایی را یکی یکی به رژیم غذایی خود اضافه کنید. این فرایند می تواند به پیوند علائم با غذاهای خاص کمک کند. با این حال، رژیم های حذف همیشه جواب گو نیستند.
• رژیم حذف نمی تواند به شما بگوید که آیا واکنش شما به یک غذا به جای حساسیت غذایی یک حساسیت واقعی است یا خیر. همچنین، اگر در گذشته نسبت به یک غذا واکنش شدید داشته اید، رژیم حذف ممکن است بی خطر نباشد.
• چالش غذایی خوراکی. در طول این آزمایش که در مطب پزشک انجام می شود، مقدار کم اما افزایش مواد غذایی مشکوک برای ایجاد علائم شما به شما داده می شود. اگر در طول این آزمایش واکنشی نشان ندادید، ممکن است بتوانید دوباره این غذا را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

درمان

تنها راه جلوگیری از واکنش آلرژیک اجتناب از غذاهایی است که علائم و نشانه ها را ایجاد می کنند. با این حال، با وجود تمام تلاش شما، ممکن است با غذایی مواجه شوید که باعث واکنش می شود.

• برای یک واکنش آلرژیک جزئی، داروهای بدون نسخه یا آنتی هیستامین تجویز شده ممکن است به کاهش علائم کمک کند. این داروها را می توان پس از قرار گرفتن در معرض غذای آلرژی زا برای تسکین خارش یا کهیر مصرف کرد. با این حال، آنتی هیستامین ها نمی توانند یک واکنش آلرژیک شدید را درمان کنند.
• برای واکنش شدید آلرژیک، ممکن است نیاز به تزریق اورژانسی اپی نفرین و مراجعه به اورژانس داشته باشید. بسیاری از افراد مبتلا به آلرژی دارای تزریق خودکار اپی نفرین (Adrenaclick، EpiPen) هستند. این دستگاه یک سرنگ ترکیبی و یک سوزن مخفی است که در صورت فشار به ران یک دوز واحد دارو تزریق می کند.

اگر پزشک شما تزریق کننده خودکار اپی نفرین را تجویز کرده است:

• مطمئن شوید که نحوه استفاده از تزریق خودکار را می دانید. همچنین، مطمئن شوید که افراد نزدیک به شما نحوه مصرف دارو را می دانند – اگر در شرایط اضطراری آنافیلاکتیک همراه شما باشند، می توانند زندگی شما را نجات دهند.
• آن را همیشه همراه خود داشته باشید. ممکن است ایده خوبی باشد که یک دستگاه تزریق خودکار اضافی را در ماشین یا روی میز کار خود نگه دارید.
• همیشه مطمئن شوید که اپی نفرین را قبل از تاریخ انقضا جایگزین می کنید وگرنه ممکن است به درستی کار نکند.

درمان های تجربی

در حالی که تحقیقات در حال انجام برای یافتن درمان های بهتر برای کاهش علائم حساسیت غذایی و جلوگیری از حملات آلرژیک در حال انجام است، هیچ درمان اثبات شده ای وجود ندارد که بتواند از علائم جلوگیری یا به طور کامل آن را از بین ببرد.

درمان های مورد مطالعه عبارتند از:

• درمان ضد IgE. داروی omalizumab (Xolair) با توانایی بدن در استفاده از IgE تداخل دارد. این دارو در حال حاضر برای درمان آسم آلرژیک و حساسیت های غذایی در حال مطالعه است.
• این درمان هنوز آزمایشی تلقی می شود و باید تحقیقات بیشتری در مورد ایمنی طولانی مدت دارو انجام شود. با افزایش خطر بالقوه آنافیلاکسی همراه بوده است.
• ایمونوتراپی خوراکی. محققان در حال استفاده از ایمونوتراپی خوراکی به عنوان درمانی برای آلرژی غذایی هستند. دوزهای کمی از غذایی که به آن حساسیت دارید بلعیده می شود یا زیر زبان شما قرار می گیرد (زیر زبانی). دوز غذای محرک آلرژی به تدریج افزایش می یابد.
• نتایج اولیه حتی در افرادی که به بادام زمینی، تخم مرغ و شیر حساسیت دارند امیدوار کننده به نظر می رسد. اما برای اطمینان از بی خطر بودن این درمان باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
• قرار گرفتن در معرض اولیه. در گذشته، به طور کلی توصیه می شد که کودکان از غذاهای حساسیت زا خودداری کنند تا احتمال ابتلا به آلرژی کاهش یابد اما در یک مطالعه اخیر، نوزادان پرخطر-مانند نوزادان مبتلا به درماتیت آتوپیک یا دارای حساسیت به تخم مرغ یا هر دو-انتخاب شدند که از 4 تا 11 ماهگی تا 5 سالگی از محصولات بادام زمینی استفاده کرده یا از آنها اجتناب کنند.
• محققان دریافتند بچه های پرخطر که به طور مرتب پروتئین بادام زمینی مانند کره بادام زمینی یا تنقلات با طعم بادام زمینی مصرف می کردند، 70 تا 86 درصد کمتر در معرض حساسیت به بادام زمینی بودند. این یافته ها ممکن است در آینده بر دستورالعمل های آلرژی غذایی تأثیر بگذارند.

طب جایگزین

تحقیقات در مورد درمان های جایگزین آلرژی غذایی محدود است. با این حال، بسیاری از مردم آنها را امتحان می کنند و ادعا می کنند که درمان های خاص کمک می کند.

درمان تزریق نقطه ای طب سوزنی برای درمان کهیر مفید شناخته شده است، اگرچه برای تأیید این یافته ها به تحقیقات بیشتری نیاز است. اگر تصمیم دارید یکی از این روش های درمانی را امتحان کنید، مطمئن شوید که با یک ارائه دهنده مجرب و دارای مجوز کار می کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

از آنجا که قرارهای پزشک می تواند مختصر باشد و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش وجود دارد، ایده خوبی است که برای ملاقات خود آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای ملاقات خود آماده شوید و از پزشک خود انتظار داشته باشید.

• هر علائمی را که داشتید بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلایلی که قرار ملاقات را تعیین کرده اید بی ربط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی تان را بنویسید.
• لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در حین قرار ملاقات به شما داده می شود دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتتان را بنویسید تا برای پرسیدن از دکتر آماده باشید.

زمان شما با پزشک شما محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند تا بیشترین زمان مفید را با هم داشته باشید. در صورت اتمام زمان سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین ذکر کنید. برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• آیا بیماری من به احتمال زیاد ناشی از حساسیت غذایی یا واکنش دیگری است؟
• چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت من موقت است یا طولانی مدت؟
• چه نوع درمانی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• جایگزین روش اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من این مشکلات دیگر سلامتی را دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم به بهترین نحو مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت غذایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من مراجعه به متخصص را پوشش می دهد؟
• آیا جایگزینی کلی برای دارویی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا توصیه های چاپی دارید که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟

اگر فرزند شما برای حساسیت غذایی به پزشک مراجعه می کند، ممکن است موارد زیر را بخواهید:

• آیا فرزند من احتمال دارد آلرژی اش بیشتر شود؟
• آیا جایگزینی برای غذا یا غذاهایی وجود دارد که علائم حساسیت فرزند من را تحریک می کند؟
• چگونه فرزندم می تواند در برابر آلرژی غذایی در مدرسه ایمن باشد؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در هنگام ملاقات از پرسیدن هیچ سوالی دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید

به احتمال زیاد پزشک تعدادی سوال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخگویی به آنها ممکن است در وقت شما صرفه جویی کند تا نکاتی را که می خواهید زمان بیشتری را صرف آن کنید، مرور کنید. ممکن است پزشک شما بپرسد:

• از چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• علائم شما چقدر شدید بود؟
• بعد از خوردن غذایی که مشکوک به حساسیت به آن هستید چقدر طول کشید تا علائم ظاهر شود؟
• آیا از داروهای ضد حساسیت بدون نسخه مانند آنتی هیستامین ها استفاده کرده اید و در صورت وجود، آیا آنها کمکی کرده اند؟
• آیا به نظر می رسد واکنش شما همیشه توسط یک غذای خاص ایجاد می شود؟
• قبل از واکنش چقدر غذا خوردید؟
• آیا غذایی که باعث واکنش شد پخته بود یا خام؟
• آیا می دانید طرز تهیه غذا چگونه بود؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟

آنچه می توانید در این بین انجام دهید

در صورت مشکوک بودن به حساسیت غذایی، تا زمان تعیین وقت پزشک، از قرار گرفتن در معرض غذاهای مشکوک به طور کامل اجتناب کنید. اگر شما غذا می خورید و واکنش خفیفی دارید، آنتی هیستامین های بدون نسخه ممکن است به تسکین علائم کمک کند. در صورت بروز واکنش شدیدتر و علائم و نشانه های آنافیلاکسی، به دنبال کمک فوری باشید.

سبک زندگی و داروهای خانگی

یکی از راههای جلوگیری از واکنش آلرژیک اجتناب کامل از غذایی است که باعث علائم شما می شود.

• فرض نکنید. همیشه برچسب های غذا را بخوانید تا مطمئن شوید که حاوی موادی نیست که به آن حساسیت دارید. حتی اگر
• فکر می کنید می دانید چه چیزی در غذا وجود دارد، برچسب آن را بررسی کنید. مواد تشکیل دهنده گاهی تغییر می کند.
• برچسب های مواد غذایی باید به طور واضح لیست شوند که آیا حاوی مواد حساسیت زای معمولی هستند یا خیر. برچسب های مواد غذایی را به دقت بخوانید تا از مصرف رایج ترین منابع آلرژی زای غذایی جلوگیری کنید: شیر، تخم مرغ، بادام زمینی، آجیل درختی، ماهی، صدف، سویا و گندم.
• در صورت شک، نه بگویید. در رستوران ها و مجالس اجتماعی، شما همیشه ریسک می کنید که ممکن است غذایی را که به آن حساسیت دارید بخورید. بسیاری از مردم جدی بودن واکنش غذایی آلرژیک را درک نمی کنند و ممکن است متوجه نشوند که مقدار کمی از غذا می تواند باعث واکنش شدید در برخی از افراد شود.
• اگر به شدت مشکوک هستید که ممکن است یک ماده غذایی حاوی چیزی باشد که به آن حساسیت دارید، آن را کنار بگذارید.
• مراقبین را درگیر کنید. اگر فرزند شما به غذاهایی حساسیت دارد، از بستگان، پرستاران کودک، معلمان و سایر مراقبین کمک بگیرید. اطمینان حاصل کنید که آنها درک می کنند که چقدر برای کودک شما مهم است که از غذای آلرژی زا دوری کند و آنها باید بدانند در مواقع ضروری چه کاری باید انجام دهند.
• همچنین مهم است که به مراقبین اطلاع دهید که در مرحله اول چه اقداماتی می توانند برای جلوگیری از واکنش انجام دهند، مانند شستن دقیق دست و تمیز کردن سطوحی که ممکن است با غذای آلرژی زا تماس داشته باشد.

مقابله و پشتیبانی

آلرژی غذایی می تواند منبع نگرانی مداوم باشد که بر زندگی در خانه، مدرسه و محل کار تأثیر می گذارد. فعالیت های روزانه که برای اکثر خانواده ها آسان است، مانند خرید مواد غذایی و تهیه غذا، می تواند به مواردی سرشار از استرس برای خانواده ها و مراقبان مبتلا به آلرژی غذایی تبدیل شود.

برای کمک به مدیریت استرس ناشی از حساسیت غذایی خود یا فرزند خود، این استراتژی ها را در نظر داشته باشید:

• با دیگران ارتباط برقرار کنید. فرصتی برای بحث در مورد آلرژی غذایی و تبادل اطلاعات با دیگران که نگرانی شما را دارند می تواند بسیار مفید باشد.

بسیاری از سایت های اینترنتی و سازمان های غیر انتفاعی اطلاعات و تالارهایی را برای بحث در مورد آلرژی غذایی ارائه می دهند. برخی به طور خاص برای والدین کودکانی که دارای حساسیت غذایی هستند، مناسب است. وب سایت تحقیق و آموزش آلرژی غذایی می تواند شما را به حمایت از گروه ها و رویدادهای منطقه شما راهنمایی کند.

• به اطرافیان خود آموزش دهید. اطمینان حاصل کنید که خانواده و مراقبین، از جمله بچه های مدرسه و کارکنان مدرسه، درک کاملی از حساسیت غذایی کودک شما دارند.
• زورگویی. کودکان اغلب به دلیل حساسیت غذایی در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. بحث در مورد حساسیت کودک با پرسنل مدرسه تا حد زیادی خطر قرار گرفتن فرزند شما در هدف زورگویی بچه های دیگر را کاهش می دهد.

جلوگیری

بهترین راه برای جلوگیری از واکنش آلرژیک، آگاهی و اجتناب از غذاهایی است که علائم و نشانه ها را ایجاد می کنند. برای برخی از افراد، این فقط یک ناراحتی است اما برخی دیگر آن را سختی بزرگتری می دانند. همچنین، برخی از غذاها وقتی به عنوان مواد اولیه در غذاهای خاص استفاده می شوند ممکن است به خوبی پنهان شوند. این امر به ویژه در رستوران ها و سایر محیط های اجتماعی صادق است.

اگر می دانید آلرژی غذایی دارید، مراحل زیر را دنبال کنید:

• بدانید چه می خورید و می نوشید. حتما برچسب مواد غذایی را با دقت بخوانید.
• اگر قبلاً واکنش شدیدی نشان داده اید، از دستبند یا گردنبند هشداردهنده پزشکی استفاده کنید که به دیگران اطلاع دهد در صورت بروز واکنش و عدم برقراری ارتباط، به آلرژی غذایی مبتلا هستید.
• در مورد تجویز اپی نفرین اورژانسی با پزشک خود مشورت کنید. اگر در معرض خطر واکنش آلرژیک شدید هستید، ممکن است لازم باشد که خود تزریق کننده اپی نفرین (Adrenaclick، EpiPen) داشته باشید.
• در رستوران ها مراقب باشید. مطمئن باشید سرو کننده یا سرآشپز شما می داند که شما مطلقاً نمی توانید غذایی را که به آن حساسیت دارید بخورید و باید کاملاً مطمئن باشید که وعده غذایی که سفارش می دهید حاوی آن نیست. همچنین، مطمئن شوید که غذا روی سطوح یا ماهیتابه هایی که حاوی هرگونه غذایی که به آن حساسیت دارید، آماده نشده باشد.
• از اعلام نیازهای خود دریغ نکنید. وقتی کارکنان رستوران به طور واضح درخواست شما را درک می کنند، بیش از حد خوشحال می شوند.
• قبل از خروج از خانه وعده ها و میان وعده ها را برنامه ریزی کنید. در صورت لزوم، هنگام سفر یا رفتن به یک مراسم، از یک ظرف حاوی غذاهای فاقد حساسیت استفاده کنید. اگر شما یا فرزندتان نمی توانید کیک یا دسر را در یک مهمانی میل کنید، یک غذای ویژه تأیید شده همراه داشته باشید تا هیچ کس احساس نکند از جشن کنار گذاشته شده است.

اگر کودک شما به غذا حساسیت دارد، این اقدامات احتیاطی را برای اطمینان از ایمنی او انجام دهید:

• به افراد کلیدی اطلاع دهید که فرزند شما به غذایی حساسیت دارد. با ارائه دهندگان مراقبت از کودک، پرسنل مدرسه، والدین دوستان فرزند خود و سایر بزرگسالانی که به طور مرتب با فرزند شما ارتباط برقرار می کنند صحبت کنید. تأکید کنید که واکنش آلرژیک می تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به اقدامات فوری دارد. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما نیز می داند که در صورت واکنش به غذا فوراً از او درخواست کمک کند.
• علائم حساسیت غذایی را توضیح دهید. به بزرگسالانی که با فرزند شما وقت می گذارند، نحوه تشخیص علائم و نشانه های واکنش آلرژیک را بیاموزید.
• برنامه عملیاتی بنویسید. برنامه شما باید نحوه مراقبت از کودک را در صورت واکنش آلرژیک به غذا توضیح دهد. یک نسخه از طرح را به پرستار مدرسه فرزند خود و سایر افرادی که از فرزند شما مراقبت و نظارت می کنند، ارائه دهید.
• از فرزند خود بخواهید که از دستبند یا گردنبند هشدار دهنده پزشکی استفاده کند. این هشدار علائم آلرژی کودک شما را فهرست کرده و توضیح می دهد که چگونه دیگران می توانند در مواقع ضروری کمک های اولیه را ارائه دهند.

منبع:

self