استفاده از نمک کم سدیم خطر سکته مغزی را کاهش می دهد

یک مطالعه جدید می پرسد آیا کاهش نمک سدیم ممکن است خطر سکته مغزی را کاهش دهد. میزان بالای سدیم و پتاسیم پایین در رژیم غذایی با فشار خون بالا و افزایش خطر بیماری های قلبی و مرگ زودرس مرتبط است. یک آزمایش بزرگ و تصادفی در مناطق روستایی چین نشان داد افرادی که از نمک کم سدیم استفاده می کردند کمتر دچار سکته مغزی یا مرگ می شدند.

نکته مهم این است که به نظر می رسد نمک کم سدیم خطر ابتلا به هایپرکالمی (سطوح خطرناک بالای پتاسیم در خون) را افزایش نمی دهد.

استفاده گسترده از این نوع نمک رژیمی می تواند راهی عملی و ارزان برای بهبود سلامت افراد کم درآمد و محروم باشد.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) گزارش می دهد که 47٪ بزرگسالان در ایالات متحده، حدود 116 میلیون نفر، دارای فشار خون بالا هستند.

این مسئله سلامت، خطر بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری کلیوی را افزایش می دهد. CDC همچنین خاطرنشان می کند که در سال 2019، فشار خون بالا یا عامل اصلی یا عامل موثر در مرگ بیش از نیم میلیون نفر در ایالات متحده بود.

بر اساس برآورد سازمان بهداشت جهانی (WHO)، بیش از 1.28 میلیارد نفر از بزرگسالان دارای فشار خون بالا هستند و دو سوم این بزرگسالان در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​زندگی می کنند.

از جمله دلایل قابل پیشگیری فشار خون بالا می توان به سیگار کشیدن، مصرف الکل، عدم تحرک بدنی و اضافه وزن اشاره کرد.

سطوح بالای سدیم و سطوح پایین پتاسیم در رژیم غذایی نیز با فشار خون بالا و افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی و مرگ زودرس مرتبط است.

شواهد خوبی وجود دارد که محدود کردن منبع سدیم در رژیم غذایی و مصرف مکمل های پتاسیم می تواند فشار خون را کاهش دهد.

افراد می توانند با جایگزینی نمک معمولی که به غذا اضافه می کنند با نمک کم سدیم به هر دوی این اهداف برسند. نمک معمولی کلرید سدیم است، در حالی که نوع سدیم کاهش یافته مخلوطی از کلرید سدیم و کلرید پتاسیم است.

این نوع نمک خوراکی در دسترس گسترده و ارزان است و طعم آن بسیار شبیه نمک معمولی است.

با این حال، شواهد محکمی وجود نداشت که نشان دهد افرادی که از نمک کم سدیم برای حفظ و چاشنی غذای خود استفاده می کنند، کمتر دچار سکته مغزی و مرگ زودرس می شوند.

علاوه بر این، برخی از کارشناسان نگران بوده اند که استفاده از نمک کم سدیم می تواند میزان پتاسیم در خون را به سطوح خطرناک برساند، این یک مشکل سلامتی به نام هایپرکالمی است.

در حال حاضر، یک آزمایش بزرگ در مناطق روستایی چین که به بررسی اثرات طولانی مدت نمک کم سدیم بر سلامتی پرداخته است، نشان می دهد که این نوع نمک نه تنها خطر سکته مغزی و مرگ را کاهش می دهد بلکه استفاده از آن نیز بی خطر است.

این مطالعه بر روی افرادی که سکته مغزی را تجربه کرده بودند و افراد مسن با سابقه فشار خون بالا متمرکز شد.

مقاله ای که نتایج آزمایش را توصیف می کند که به نام مطالعه جایگزین نمک و سکته مغزی نامیده می شود، اکنون در مجله پزشکی New England منتشر می شود.

آزمایش چگونه کار کرد

دانشمندان 20995 نفر را در 600 روستای روستایی چین به خدمت گرفتند. میانگین سنی شرکت کنندگان در شروع مطالعه 65.4 سال بود و نیمی از آنها زن بودند.

به طور کلی، 72.6 درصد از شرکت کنندگان سکته مغزی را تجربه کرده بودند و 88.4 درصد سابقه فشار خون بالا داشتند.

محققان به طور تصادفی نیمی را برای ادامه استفاده از نمک معمولی-گروه کنترل- و نیمی دیگر را برای استفاده از نمک کم سدیم که حاوی 75٪ کلرید سدیم و 25٪ وزن کلرید پتاسیم بود، تعیین کردند.

هر 12 ماه، دانشمندان از برخی روستاها دیدن می کردند تا بررسی کنند که شرکت کنندگان از نمک مناسب استفاده می کنند. آنها برای کمک به تأیید این امر، میزان سدیم و پتاسیم دفع شده در ادرار شرکت کنندگان را اندازه گیری کردند و فشار خون را اندازه گیری کردند.

پس از میانگین دوره پیگیری 4.74 سال، میزان سکته مغزی در روستاهایی که شرکت کنندگان از نمک کم سدیم استفاده می کردند 13 درصد کمتر از روستاهایی بود که از نمک معمولی استفاده می کردند.

به طور خاص، میزان سکته مغزی 29.14 درصد در هر 1000 نفر در سال برای گروه نمک کم سدیم و 33.65 درصد برای گروه نمک معمولی بود.

میزان مرگ و میر 39.28 درصد در هر 1000 نفر در سال برای گروه نمک کم سدیم و 44.61 درصد برای گروه نمک معمولی بود که معادل کاهش خطر است.

علاوه بر این، تفاوت معنی داری در میزان عوارض جانبی جدی منتسب به هایپرکالمی در گروه کاهش سدیم در مقایسه با گروه کنترل وجود نداشت.

استفاده در کل جمعیت چگونه می شود؟

نویسندگان یادآور می شوند که مقیاس حفاظت مشابه آنچه در یک مطالعه مدل سازی اخیر فرض شده بود، بود که برآورد می کرد استفاده گسترده از جایگزین نمک در چین می تواند از 365،000 سکته مغزی و 461،000 مرگ زودرس جلوگیری کند.

آنها اضافه می کنند که جایگزینی نمک می تواند یک مداخله عملی و کم هزینه در جمعیت های کم درآمد و محروم باشد که در آن افراد مقدار زیادی نمک در هنگام تهیه و پخت غذا اضافه می کنند.

این تحقیق در مناطق روستایی چین انجام شد، جایی که بسیاری از مردم از آن استقبال کردند که به جای خرید غذای آماده و بسته بندی شده، غذای خود را در خانه و سالم تهیه کنند.

پروفسور بروس نیل نویسنده اصلی مطالعه، از انستیتوی George for Global Health در استرالیا درباره این سوال که آیا این نتایج به احتمال زیاد در مورد سایر جمعیت ها نیز صدق می کند یا خیر پاسخ داد.

به عنوان مثال در ایالات متحده، CDC گزارش می دهد که آمریکایی ها حدود 70 درصد سدیم دریافتی خود را از غذاهای فرآوری شده و رستوران ها دریافت می کنند.

پروفسور نیل می گوید: “مزایای کاهش سدیم، افزایش پتاسیم و کاهش فشار خون به احتمال زیاد در هر کجای دنیا که قابل دستیابی باشد قابل تعمیم است.”

وی خاطرنشان کرد: اما مزایای استفاده از نمک کم سدیم احتمالاً در مکان هایی که افراد بیشترین کنترل را بر میزان و نوع نمک در غذای خود دارند، بیشتر خواهد بود.

وی افزود: “نتیجه آزمایش یک مورد قوی و غیر مستقیم برای کاهش سدیم و حداکثر رساندن پتاسیم در غذاهای فرآوری شده فراهم می کند.”

به عنوان یک احتیاط ایمنی، این کارآزمایی فردی را که از نوعی دیورتیک استفاده می کرد که دفع پتاسیم را کاهش می دهد، مکمل پتاسیم مصرف می کرد.

پروفسور نیل تکذیب کرد که این امر یافته های این مطالعه را که نمک کم سدیم بی خطر است، تضعیف می کند.

وی گفت: “ما مداخله را با خیال راحت و موثر انجام دادیم و از مردم خواسته ایم که در صورت خطر ابتلا به هایپرکالمی خود آن را شناسایی کرده و مراقب باشند.”

وی افزود: “این یک رویکرد ساده و بسیار عملگرا بود که می تواند به آسانی در هر مکانی تکرار شود تا افراد در معرض خطر حذف قرار نگیرند.”

نتایج چشمگیر

در یک سرمقاله همراه، دکتر جولی آر اینگلفینگر، متخصص اطفال و مشاور ارشد نفرولوژی اطفال، در بیمارستان عمومی ماساچوست از این یافته ها استقبال کرد.

پروفسور اینگلفینگر می نویسد:

“این نتایج چشمگیر به نظر می رسد. اگر این استراتژی در طول زمان امکان پذیر باشد، رویکرد جایگزین کردن نمک ممکن است پیامدهای عمده بهداشت عمومی را در چین و احتمالاً در نقاط دیگر داشته باشد.”

با این حال، او برخی از محدودیت های مطالعه را مشخص می کند، به ویژه در مورد خطر بالقوه هایپرکالمی.

او می نویسد: “به عنوان مثال، نظارت سطحی بر سطح پتاسیم در آزمایش انجام نشد و ممکن است قسمت های هایپرکالمی تشخیص داده نشوند.”

وی افزود: “علاوه بر این، افرادی که سابقه بیماری های مرتبط با هایپرکالمی (به عنوان مثال بیماری مزمن کلیه) دارند، مورد مطالعه قرار نگرفتند.”

پروفسور اینگلفینگر همچنین خاطرنشان می کند که محققان تأثیر جانشین های نمک با سطوح بالاتر یا پایین کلرید پتاسیم را بررسی نکرده اند.

منبع:

medicalnewstoday