یکی از چالشبرانگیزترین زمانها در طول یک سال اول هر نوزادی زمانی است که دندان درمیآورد. سن دقیقی که دندانهای نوزاد درمیآید در نوزادان مختلف فرق میکند. معمول اولین دندان نوزاد بین سنین 5 تا 8 ماهگی در میآید. میتوانید انتظار داشته باشید که در دو سال اول زندگی یک نوزاد، بیش از 15 دندانش دربیاید.
شروع رشد دندان میتواند 3 ماه پیش از بیرون زدن واقعی دندانها شروع شود. اما باز هم این مسئله در نوزادان مختلف متفاوت است. دندان درآوردن میتواند منجر به بروز علائمی مانند بدخویی، گریه کردن، جویدن، تب پایین، آبریزش بیش از حد دهان، مشکلات خواب، و بسیاری از دیگر علائم شود. اینکه آیا این علائم واقعاً به دلیل دندان درآوردن هستند یا خیر اغلب بین مادران، مادربزرگها، پرستاران کودک، پزشکان اطفال، و دندانپزشکان موضوع بحث است. یک مسئله قطعی وجود دارد و آن این است که هر نوزادی به طور متفاوتی به این رویداد مهم واکنش نشان میدهد.
برای آرام کردن کودک در طول روند دندان در آوردن هر یک از پیشنهادات زیر را امتحان کنید:
حواس او را پرت کنید.
چیزهایی را در اختیار کودک بگذارید که باعث حواسپرتی او شود. هنگامی که بیقراری نوزاد شروع میشود فعالیتهایی را پیدا کنید که باعث میشود او به طور موقت ناراحتی خود را فراموش کند. بازی کردن با او، آواز خواندن برای او، یا بیرون بردن او برای قدم زدن در باغچه را امتحان کنید.
یک دندانگیر به او بدهید.
دندان گیرها اختراعات عالی ای هستند. چند دندانگیر را در یخچال بگذارید. هنگامی که بدخلقی نوزاد به دلیل دندان درآوردن شروع میشود دندانگیر را بیرون بیاورید، یک یا دو دقیقه صبر کنید، سپس دندانگیر سرد را به نوزاد بدهید تا آن را بجود. یک دندانگیر یخ زده به او ندهید، زیرا ممکن است به لبها و لثههایش آسیب بزند. سرما لثههای دردناک نوزاد را بیحس میکند و تقریباً مانند یک بیحسکنندهی موضعی عمل میکند.
فقط مطمئن شوید که دندانگیری که میخرید برای کودکان بیخطر باشد. فراموش نکنید که دندانگیر را پس از هر بار استفاده به خوبی شسته و خشککنید. به نوزادتان کراکر یا بیسکویت مخصوص دندان درآوردن که میتواند چند تکه شود ندهید. خطر خفه شدن نوزاد وجود دارد.
لثههای نوزاد را ماساژ دهید.
میتوانید از یک پارچهی تمیز و نرم برای ماساژ لثهها استفاده کنید. یک قطعه یخ را در پارچه بگذارید تا آن را سرد نگه دارد. به آرامی ماساژ دهید.
از اضطراب اضافی دوری کنید.
نوزادان بیقرار هنگامی که اطراف آنها آرام و بیسر و صدا نیست بیشتر بیتابی میکنند . نوزادان میتوانند تنش اطراف خود را احساس کنند، بنابراین به جای اینکه او را در اتاق پذیرایی با تلویزیون یا رادیو ضبط با صدای بسیار بلند نگهداری کنید، او را به یک مکان آرام ببرید. آرامش خود را نیز حفظ کنید. به یاد داشته باشید که همه چیز میگذرد حتی دندان درآوردن او.
دارو دادن را در نظر داشته باشید.
با پزشک اطفال بررسی کنید که آیا نوزادتان به مسکنهایی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن یا داروی بیحسکنندهی لثه نیاز دارد. این داروها معمولاً دارای یک بیحسکنندهی موضعی هستند. در مورد ژلهای مخصوص دندان درآوردن که ادعا میشود به تسکین ناراحتی کودک کمک میکند نیز سؤال بپرسید. هرگز دارویی را که پزشک اطفال توصیه نکرده است به کودک ندهید.
برخی از والدین به اندازهی کافی خوششانس هستند که هرگز علائم مربوط به دندان درآوردن نوزاد را تجربه نمیکنند. نوزادانی هستند که یک روز با دندان کاملاً جدید و عالی بدون بیقراری کردنی که معمولاً همراه با این رویداد است بیدار میشوند. نوزادان ما در طول دورهی دندان درآوردن تبدیل به هیولاهای کوچکی میشوند. برخی از توصیههای فوق را امتحان کنید. اگر هیچ کاری به نظر تأثیر ندارد، با پزشک اطفال مشورت کنید، زیرا ممکن است بیقراری نوزاد اصلاً به دلیل دندان درآوردن نباشد. به خاطر داشته باشید که در طول این دوره بسیار صبورتر و آرامتر باشید. نوزادی که در حال دندان درآوردن است به کمک، عشق و درک شما نیاز دارد.
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه