همه چیز درباره سندرم ژیلبرت

در سندرم ژیلبرت یا گیلبرت، مقدار کمی بالاتر از سطح طبیعی، ماده ای به نام بیلی روبین در خون تجمع می یابد. بیلی روبین یک ماده زرد رنگ است که به طور طبیعی در خون یافت می شود. هنگامی که گلبول های قرمز قدیمی شکسته می شوند، به عنوان یک ماده جانبی تشکیل می شود.

علائم سندرم ژیلبرت

اکثر افراد مبتلا به سندرم ژیلبرت دوره های گاه به گاه و کوتاه مدت زردی پوست و سفیدی چشم (یرقان) را دارند. این به دلیل تجمع بیلی روبین در خون ایجاد می شود.

اگر پوست قهوه ای یا سیاه دارید، زردی ممکن است کمتر آشکار باشد اما ممکن است متوجه شوید که قسمت سفید چشمتان زرد به نظر می رسد.

از آنجایی که سندرم ژیلبرت معمولاً فقط باعث افزایش جزئی در سطح بیلی روبین می شود، زرد شدن زردی اغلب خفیف است. معمولاً چشم ها بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.

حدود 1 نفر از هر 3 نفر مبتلا به سندرم گیلبرت هیچ علامتی را تجربه نمی کنند.

ممکن است تا زمانی که آزمایشات مربوط به یک مشکل نامربوط انجام نشود، متوجه این سندرم نشوید.

چه زمانی باید به پزشک عمومی مراجعه کرد

اگر برای اولین بار دچار زردی شدید به پزشک عمومی مراجعه کنید.

زردی سندرم ژیلبرت معمولاً خفیف است اما زردی می‌ تواند با مشکلات جدی‌ تر کبدی مانند سیروز یا هپاتیت C همراه باشد.

در صورت ابتلا به زردی، دریافت مشاوره فوری پزشکی از پزشک عمومی بسیار مهم است.

اگر سندرم گیلبرت برای شما تشخیص داده شده است، معمولاً نیازی به مشاوره پزشکی در طول دوره زردی ندارید، مگر اینکه علائم اضافی یا غیر معمول داشته باشید.

علل سندرم ژیلبرت

سندرم ژیلبرت یا گیلبرت یک بیماری ژنتیکی است که در خانواده ها دیده می شود.

افراد مبتلا به این سندرم دارای یک ژن معیوب هستند که باعث می شود کبد در حذف بیلی روبین از خون با مشکل مواجه شود.

به طور معمول، زمانی که گلبول های قرمز خون به پایان عمر خود می رسند (پس از حدود 120 روز)، هموگلوبین، رنگدانه قرمزی که اکسیژن را در خون حمل می کند، به بیلی روبین تجزیه می شود.

کبد بیلی روبین را به شکل محلول در آب تبدیل می کند که به صفرا (مایع تولید شده توسط کبد برای کمک به هضم غذا) می رسد و در نهایت با ادرار کردن یا مدفوع از بدن خارج می شود.

در سندرم گیلبرت، ژن معیوب به این معنی است که بیلی روبین با سرعت طبیعی به صفرا منتقل نمی شود. در عوض، در جریان خون تجمع می‌یابد و رنگ زردی به پوست و سفیدی چشم می‌ دهد.

به جز ارث بردن ژن معیوب، هیچ عامل خطر شناخته شده ای برای ابتلا به سندرم گیلبرت وجود ندارد. این به عادات سبک زندگی، عوامل محیطی یا مشکلات جدی اساسی کبدی مانند سیروز یا هپاتیت C مربوط نمی شود.

محرک های دوره های زردی

افراد مبتلا به سندرم گیلبرت اغلب متوجه می شوند که محرک های خاصی وجود دارد که می تواند یک دوره زردی را ایجاد کند.

این ها اغلب با چیزهایی مرتبط هستند که می توانند باعث استرس فیزیکی یا روانی شوند، از جمله:

• کم آب بودن
• بدون غذا سر کردن برای مدت طولانی (روزه داری)
• نوشیدن بیش از حد الکل
• مبتلا شدن به عفونت
• فعالیت بدنی سنگین
• نخوابیدن کافی
• داشتن جراحی
• پریود شدن

در صورت امکان، اجتناب از محرک‌ های شناخته شده می‌ تواند احتمال ابتلا به دوره‌ های زردی را کاهش دهد.

چه کسی تحت تأثیر قرار می گیرد

سندرم گیلبرت شایع است اما به سختی می توان دقیقاً تعداد افراد مبتلا به آن را دانست زیرا همیشه علائم واضحی ایجاد نمی کند.

در بریتانیا، تصور می‌ شود که حداقل یک نفر از هر 20 نفر (احتمالاً بیشتر) به سندرم ژیلبرت مبتلا هستند. در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 شایع تر است.

سندرم گیلبرت مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کند. معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل 20 سالگی فرد تشخیص داده می شود.

تشخیص سندرم گیلبرت

سندرم گیلبرت را می توان با استفاده از آزمایش خون برای اندازه گیری سطح بیلی روبین در خون و آزمایش عملکرد کبد تشخیص داد.

هنگامی که کبد آسیب می بیند، آنزیم هایی را در خون آزاد می کند. در همان زمان، سطح پروتئین هایی که کبد برای حفظ سلامت بدن تولید می کند شروع به کاهش می کند.

با اندازه‌ گیری سطح این آنزیم‌ ها و پروتئین‌ ها، می‌ توان تصویری نسبتاً دقیق از عملکرد خوب کبد ایجاد کرد.

اگر نتایج آزمایش نشان دهد که سطح بالایی از بیلی روبین در خون شما وجود دارد اما کبد شما به طور طبیعی کار می کند، معمولاً می توان با اطمینان سندرم گیلبرت را تشخیص داد.

گاهی ممکن است آزمایش ژنتیکی برای تایید تشخیص این سندرم ضروری باشد.

زندگی با سندرم ژیلبرت

سندرم ژیلبرت یک بیماری مادام العمر است اما نیازی به درمان ندارد زیرا تهدیدی برای سلامتی محسوب نمی شود و باعث عوارض یا افزایش خطر بیماری کبدی نمی شود.

دوره های زردی و هر گونه علائم مرتبط معمولاً کوتاه مدت هستند و در نهایت از بین می روند.

تغییر رژیم غذایی یا مقدار تمرینی که انجام می دهید تاثیری در ابتلا به این عارضه ندارد.

اما همچنان مهم است که مطمئن شوید که یک رژیم غذایی سالم و متعادل می خورید و به مقدار کافی ورزش می کنید.

ممکن است برای شما مفید باشد که از چیزهایی که می‌ دانید باعث ایجاد دوره‌ های زردی می‌ شوند، مانند کم‌ آبی بدن و استرس اجتناب کنید.

اگر سندرم گیلبرت دارید، مشکل کبد ممکن است به این معنی باشد که پس از مصرف برخی داروها مانند داروهای کلسترول بالا مانند استاتین ها در معرض خطر ابتلا به زردی یا سایر عوارض جانبی قرار دارید.

قبل از مصرف هر داروی جدیدی باید با یک پزشک عمومی صحبت کنید و مطمئن شوید که به پزشکانی که برای اولین بار شما را درمان می کنند، به سندرم گیلبرت اشاره کرده اید.

منبع:

nhs