در صورت داشتن حس تنفر از مادر باید چه کنید؟

بسیاری از مردم اغلب زمانی که در سنین نوجوانی هستند و از اینکه به چیزی که می خواستند نرسیده اند عصبانی هستند و حس تنفر از مادر خود دارند. احتمالاً آن‌ ها در آن زمان منظوری نداشتند و با نگاه کردن به گذشته، حتی ممکن است از رفتار توام با سرکشی خود پشیمان شوند.

با این حال، در برخی موارد، افراد واقعاً از مادران خود متنفرند، گاهی اوقات دلایل خوبی هم دارند. این می تواند شرایط سختی باشد زیرا مادران معمولاً به عنوان افرادی خونگرم، دلسوز و مراقبت کننده شناخته می شوند.

اگر از طرف فردی که قرار است محبت و حمایت بی قید و شرط به شما بدهد، مورد بدرفتاری قرار گرفته اید، می تواند باعث شود که ارزش خود را زیر سوال ببرید و احساس گناه و شرمندگی کنید.

سابرینا رومانوف، روانشناس بالینی و استاد دانشگاه یشیوا، شهر نیویورک، می‌ گوید: «اگر افراد انتظاراتی که از مادر خود دارند برآورده نشود، گاهی اوقات نسبت به مادرشان احساس تنفر می‌ کنند. در زیر، رومانوف دلایل پیچیده ای را که چرا ممکن است از مادرتان متنفر باشید، روشن می کند.

دلایل تنفر از مادر

مادر زمانی تنها مسئول سرزندگی ما بود و به هر نیاز ما پاسخ می داد. بنابراین، ما پیوندهای شدیدی با مادران خود داریم. این شدت اغلب توانایی ما را در نگاه کردن به مادرانمان به عنوان یک انسان، همراه با نقص و آسیبی که با آن مطابقت دارد، مختل می کند.

افراد معمولاً زمانی که معتقدند مورد بدرفتاری، نادیده گرفته شدن یا آزار قرار گرفته اند، نسبت به مادرشان احساس تنفر دارند.

روابط با مادر اغلب پیچیده است. مادران به ندرت چهره‌ هایی «بد» هستند و مشکل در همین جاست.

علاوه بر این، نفرت مفهوم پیچیده ای است و معمولاً مختص افرادی است که احساسات متفاوتی نسبت به آنها داریم. به عبارت دیگر، زمانی که با یک فرد پر ایراد حداقل سابقه رابطه عاشقانه را داشته باشیم یا مجبور نباشیم به او تکیه کنیم، بسیار آسان تر است از او متنفر باشیم.

بنابراین، اگر مادرتان همیشه رفتاری توهین آمیز داشت و با شما رفتار وحشتناکی داشت، احتمالاً در دیدگاه خود نسبت به او تفاوتی نداشتید. در نتیجه، ممکن است راحت تر باشد که او را همانطور که هست بپذیرید.

مشکل این است که مادران مانند همه انسان ها نقص دارند. یعنی ویژگی های خوب و بد دارند. تجربه ما از آنها هم به بزرگی عیوب آنها بستگی دارد و هم به توانایی و ظرفیت ما در پذیرش اشتباهات و عیوب آنها.

اگر مادرتان بدرفتار بود، اگر برای پذیرش کاستی‌ های او تلاش می‌ کنید یا به طور معمول، اگر او در رفتارش با شما یا دیگران ناسازگار بود، احتمالاً هر بار که انتظارات شما از خود را زیر پا می‌ گذارد، واکنش نامطلوبی نشان خواهید داد.

والدین ناسازگار اغلب نظر خود را تغییر می دهند، تصمیمات محکمی نمی گیرند، فاقد ساختار هستند و با فرزندان خود به شیوه ای قابل پیش بینی درگیر نمی شوند. تحقیقات همچنین نشان می دهد که این سبک از فرزندپروری می تواند به احساس اضطراب کمک کند.

با این حال، پشت احساس نفرت شما، عشقی نهفته است که نسخه کودک شما هنوز به مادرتان دارد. علیرغم بدرفتاری، کودکان همچنان امیدوارند که مراقبان خود به گونه ای رفتار کنند که آنها معتقدند مادران مهربان باید با آنها رفتار کنند و در نهایت، ناامیدی همیشگی معمولاً یک واکنش شدید و منفی مانند نفرت ایجاد می کند.

استراتژی های مقابله ای

تنفر از مادر می تواند گیج کننده باشد و از نظر احساسی شما را تخلیه و دچار افت انرژی کند، زیرا نفرت شکل شدیدتری از خشم است. مهم است که مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید و هر گونه تغییر را در سبک زندگی خود ایجاد کنید که برای مقابله با آن ضروری است.

همچنین طبیعی است که شما احساس عصبانیت کنید. رومانوف توضیح می دهد که چگونه می توانید از خشم خود برای تعیین حد و مرزها استفاده موثری کنید.

تعیین مرزها

خشم معمولاً یک واکنش سالم است که نشان می دهد یک مرز نقض شده است. کلید خشم، شناخت آن و یادگیری نحوه استفاده مؤثر از آن است. یک واکنش سازنده به خشم این است که ابتدا تشخیص دهیم که چه زمانی رخ می دهد و سپس مکث کنیم تا در مورد منبع و علت آن فکر کنیم.

اگر بتوانید درک کنید که مرز شما چگونه نقض شده است، می‌ توانید با ایستادگی سازنده، با استفاده از ارتباطات قاطعانه و تعیین مجدد مرزی که تعریف شده است، به طور مؤثر پاسخ دهید.

این فرآیند آنطور که به نظر می رسد آسان نیست زیرا عصبانیت اغلب باعث انجام اقدامات تکانشی می شود. اگر چه ممکن است ارضای این میل در لحظه لذت بخش باشد اما تقریباً همیشه منجر به عواقب تاسف باری مانند توهین، اظهارنظرهای آزاردهنده، تهدید یا پرخاشگری فیزیکی می شود. این به این دلیل است که عصبانیت به دنبال تلافی است برای صدمه زدن به دیگری همانطور که خود شما آسیب دیده اید.

اگر وقت نگذارید مکث کنید و متوجه نشوید که خشم شما در پاسخ به چه چیزی است، نمی توانید مرز نقض شده را دوباره ایجاد کنید.

در عوض، با عوارض ناشی از عصبانیت تکانشی خود باقی خواهید ماند که معمولاً با احساس گناه مطابقت دارد زیرا ممکن است احساس کنید موظف هستید از متجاوز عذرخواهی کنید.

این یک چرخه معیوب از ضربات متقابل بین هر یک از شما ایجاد می کند بدون اینکه هیچ یک از نیازهای شما به روشی سازنده برآورده شود.

درعوض، از خشم خود به عنوان راهنما استفاده کنید تا به شما کمک کند درباره خود، مرزهایتان و آنچه از دیگران انتظار دارید بیشتر بدانید و به نوبه خود به اطرافیان خود بیاموزید که چگونه باید با شما رفتار شود.

درمان می تواند ابزار مفیدی باشد تا به شما بیاموزد چگونه از خشم خود به طور مؤثر استفاده کنید و مرزهایی را تعیین کنید که از سلامت روان شما محافظت می کند.

خود مراقبتی

گذراندن یک مشکل سخت با مادرتان می تواند از نظر احساسی چالش برانگیز باشد. با این حال، تمرین مراقبت از خود با اولویت دادن به نیازهای خود و قرار دادن آنها بر نیازهای دیگران، می تواند به شما در مقابله کمک کند.

این بسته به پویایی رابطه شما با مادرتان می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است به این معنا باشد که از مادرتان کمی فضا بخواهید یا به او بگویید که دیگر نمی‌ خواهید تعطیلات را با هم بگذرانید.

اگر با مادرتان زندگی می کنید، ممکن است تغییراتی در سبک زندگی شما ایجاد شود، اگر به اندازه کافی بزرگ شده اید از خانه بیرون بروید یا اگر از طرف او قربانی آزار و اذیت شده اید به دنبال کمک باشید.

حرف آخر

افراد ممکن است گاهی اوقات از مادران خود متنفر باشند اگر مورد بدرفتاری مادرانشان قرار گرفته یا مکرراً از او ناامید شده باشند. این نفرت یک احساس قوی است که کنار آمدن با آن دشوار است. در حالی که اغلب به صورت تکانشی به عنوان خشم بیان می شود، در عوض تعیین مرزها می تواند مفید باشد. همچنین اولویت بندی نیازهای خود و مراقبت از سلامت روان ضروری است.

منبع:

verywellmind