نوزوکومفوبیا یا ترس شدید از بیمارستان، نوعی از فوبیای خاص است که زمانی که فرد به بیمارستان می رود یا به بیمارستان فکر می کند، می تواند منجر به علائم فیزیولوژیکی و روانی اش شود. همچنین می تواند منجر به رفتارهای اجتنابی شود که فرد را از مراجعه به درمان باز می دارد.
تصور می شود که تا 50 درصد از افراد هنگام مراجعه به بیمارستان، نوعی ترس یا اضطراب را تجربه می کنند. با این حال، مشخص نیست که چه تعداد از این افراد دچار نوزوکومفوبیا هستند.
امروز، ما قصد داریم با جزئیات بیشتری به نوزوکومفوبیا از جمله علائم رایج، محرک ها و درمان ها بپردازیم.
نوزوکومفوبیا چیست؟
نوزوکومفوبیا ترس شدید، طاقت فرسا و غیرمنطقی از بیمارستان است. اگرچه بیمارستان ها اغلب درگیر رویدادها و درمان های نجات دهنده و تغییر دهنده زندگی هستند اما بیشتر با بیماری، درد، ترس و مرگ مرتبط هستند. این می تواند منجر به درگیر شدن فرد در الگوهای منفی یا مضر افکار در مورد بیمارستان شود که می تواند منجر به احساسات منفی مانند ترس، اضطراب و وحشت شود.
اگر چه سطحی از ترس، عصبی بودن یا اضطراب قبل از رفتن به بیمارستان طبیعی است اما تشخیص اینکه آیا شما یک فوبیای واقعی را تجربه می کنید یا خیر می تواند دشوار باشد. برخی از افکار و احساسات منفی نسبت به بیمارستان ها قابل انتظار است.
با این حال، یک فرد مبتلا به نوزوکومفوبیا موارد زیر را تجربه می کند:
- هنگام مواجهه با احتمال رفتن به بیمارستان، ترس، وحشت یا اضطراب شدید را تجربه کنند.
- حتی اگر برای ملاقات با شخص دیگری به بیمارستان بروند، احساس ترس، وحشت یا اضطراب را تجربه کنند.
- احساس ترس، وحشت یا اضطرابی را تجربه کنند که کنترل یا مدیریت آن دشوار است.
- حتی در شرایطی که نیاز به درمان پزشکی دارند، درد دارند یا ممکن است خطری برای سلامت یا رفاه آنها وجود داشته باشد، از بیمارستان ها اجتناب کنید.
- از احتمال رفتن به بیمارستان هم اضطراب یا نگرانی پیش بینی کننده را تجربه کنند.
اگر فردی با یک مورد از موارد بالا از رفتن به بیمارستان می ترسد، به عنوان مبتلا به نوزوکومفوبیا طبقه بندی نمی شود. علائم نوزوکومفوبیا باید حداقل برای شش ماه وجود داشته باشد تا به عنوان یک فوبیا طبقه بندی شود.
نوزوکومفوبیا یک نوع فوبیای خاص است. فوبیای خاص یک ترس پایدار، طاقت فرسا و غیرمنطقی از یک شیء، موقعیت، فعالیت یا شخص خاص است که در این مورد، ترس شدید از بیمارستان است. ترس از بیمارستان برای دسته بندی به عنوان نوزوکومفوبیا باید غیرمنطقی، طاقت فرسا و پایدار باشد.
نوزوکومفوبیا ممکن است به یک ترس خاص مربوط به بیمارستان مرتبط باشد، از جمله:
ترس از مردن
بسیاری از مردم بیمارستان ها را با مرگ و میر مرتبط می دانند، احتمالاً به این دلیل که یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانشان در بیمارستان فوت کرده است. این می تواند باعث ایجاد ارتباط منفی بین مرگ و بیمارستان شود و می تواند باعث ترس فرد از رفتن به بیمارستان شود زیرا فکر می کند ممکن است در آنجا بمیرد. اگر یکی از عزیزان به طور غیرمنتظره در بیمارستان فوت کند یا اگر مرگ در بیمارستان در دوران کودکی یا نوجوانی اتفاق افتاده باشد، ممکن است این نوع ترس بیشتر رخ دهد. نوزوکومفوبیا می تواند همراه با تاناتوفوبیا – ترس شدید از مرگ – وجود داشته باشد.
ترس از پزشکان
این شامل ترس از پزشکان و سایر کارکنان بیمارستان های پزشکی مانند پرستاران، همکاران پزشک و دانشجویان پزشکی است. ترس خاص از پزشکان (یاتروفوبیا) معمولاً شامل ترس از همه پزشکان است، در حالی که افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا ممکن است فقط ترس و اضطراب مربوط به پزشکانی را که در بیمارستان کار می کنند تجربه کنند. ترس از پزشکان می تواند به محیطی که در آن کار می کنند، درمان ها و روش هایی که انجام می دهند، لباس، تجهیزات محافظ شخصی و ابزار و تجهیزاتی که استفاده می کنند مرتبط باشد.
ترس از ساختمان بیمارستان
برخی از افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا از پزشکان یا درمان پزشکی نمی ترسند و ممکن است بتوانند بدون تجربه واکنش فوبیا در سایر مراکز پزشکی حضور یابند. در عوض، ترس آنها ممکن است به ساختمان بیمارستان مربوط شود، احتمالاً به دلیل یک تجربه دردناک یا آسیب زا که قبلاً در بیمارستان داشتند.
ترس از درمان های پزشکی
برخی از افراد به دلیل ترس از انواع درمان هایی که در بیمارستان ها انجام می شود، دچار فوبیای بیمارستان می شوند. ترس، اضطراب و هراسی که هنگام مواجهه با درمان احساس می کنند می تواند باعث ایجاد ارتباط منفی بین درمان و خود بیمارستان شود و منجر به فوبیایی شود که از مراجعه آنها به بیمارستان جلوگیری می کند حتی اگر به درمان نیاز نداشته باشند، مثلاً اگر برای ملاقات با یکی از عزیزان خود به بیمارستان می روند.
ترس از خون
شخص مبتلا به ترس شدید از خون اغلب در موقعیت یا مکان هایی که با خون مرتبط هستند یا ممکن است با خون مواجه شوند ترس شدید را تجربه می کنند. از آنجایی که بیمارستان ها ارتباط نزدیکی با خون دارند یا ممکن است فرد مبتلا به هموفوبیا قبلاً خونریزی در بیمارستان را تجربه کرده باشد، پس از تصادف، جراحت یا جراحی، ترس آنها از خون ممکن است به ترس از بیمارستان گسترش یابد که به نوزوکوموفوبیا تبدیل شود.
ترس از درد
بسیاری از مردم بیمارستان ها و درمان های پزشکی را با درد مرتبط می دانند، به ویژه اگر قبلاً در بیمارستان درد را تجربه کرده باشند یا به درد حساسیت خاصی داشته باشند. ارتباط منفی بین درد و بیمارستان می تواند منجر به ایجاد نوزوکومفوبیا در فرد شود.
ترس از سوزن
فردی که تریپانوفوبیا یا ترس شدید از سوزن در یک محیط پزشکی دارد، همچنین ممکن است از مکان ها و موقعیت هایی که ممکن است با سوزن مواجه شود، ترس داشته باشد، از جمله بیمارستان ها.
ترس از صداهای مرتبط با بیمارستان ها
یک بیمارستان صداهای بسیار خاصی دارد، مانند صدای بوق دستگاه های مانیتورینگ و صدای آلارم اضطراری. این صداها می تواند منجر به یک پاسخ فیزیولوژیکی و روانی نامطلوب شود که می تواند تأثیر منفی بر سلامت روانی فرد داشته باشد. ممکن است فردی با شنیدن یا فکر کردن به این صداها شروع به احساس ترس، اضطراب یا وحشت کند و واکنش فوبیکی را تجربه کند.
ترس از بوهای مرتبط با بیمارستان ها
بوهایی مانند مواد ضد عفونی کننده و پاک کننده، غذای بیمارستانی و خون می تواند به شدت با بیمارستان ها مرتبط باشد. برخی از بوها می توانند یک واکنش اضطراب فوری ایجاد کنند، به خصوص اگر بوها به خاطره ای استرس زا، دردناک یا ترسناک مرتبط باشند.
ترس از میکروب ها، باکتری ها و عفونت ها
معمولاً از بیمارستان ها به عنوان محل پرورش میکروب ها و عفونت ها یاد می شود که در آن میکروب ها، باکتری ها و ویروس ها به راحتی پخش می شوند. اگرچه اقدامات بهداشتی در سال های اخیر به طور تصاعدی بهبود یافته است اما ترس از میکروب ها و باکتری ها یا ابتلا به ویروس یا عفونت می تواند باعث ایجاد بیماری نوزوکومفوبیا شود. فردی که به میسوفوبیا (همچنین به عنوان ژرمافوبیا شناخته می شود)، ترس شدید از میکروب ها دچار است می تواند در کنار فوبیای موجود خود، به نوزوکومفوبیا نیز مبتلا شود.
نوزوکومفوبیا چقدر شایع است؟
نوزوکومفوبیا یکی از شایع ترین فوبیاهای خاص تشخیص داده شده است. در واقع، تصور می شود که تعداد افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا به دنبال همهگیری Covid-19 در حال افزایش است، زمانی که به طور مرتب به ما هشدار داده می شد که در بیمارستان ها حضور نداشته باشیم، مگر در موارد اورژانسی و زمانی که اخبار مکرر در رسانه ها گزارش می شد افرادی در بیمارستان به کووید-19 مبتلا می شوند و می میرند.
آمار دقیقی از تعداد افراد مبتلا به فوبیا از بیمارستان به راحتی در دسترس نیست.
تصور می شود که تا 50 درصد افراد قبل از مراجعه به بیمارستان، سطحی از ترس، نگرانی یا اضطراب را تجربه می کنند. با این حال، افکار و احساسات منفی نسبت به بیمارستان ها می توانند در طیفی از سطوح پایین ترس و اضطراب گرفته تا ترس شدید، وحشت و اضطراب که می تواند بر توانایی شما برای عملکرد روزانه تان تأثیر بگذارد و بر تصمیم گیری تان تأثیر بگذارد، رخ دهد. همچنین باعث ایجاد رفتارهای اجتنابی می شود و بر سلامت و رفاه کلی شما تأثیر می گذارد. این می تواند تعیین دقیق تعداد افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا را دشوار کند.
علاوه بر این، بسیاری از افراد مبتلا به فوبیا هرگز به دنبال تشخیص بیماری خود نیستند که بر دقت آمار فوبیا تأثیر می گذارد. بسیاری از افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا رفتارهای اجتنابی انجام می دهند که به موجب آن از رفتن به بیمارستان، چه برای درمان خود یا برای ملاقات با یک عزیز، اجتناب می کنند. کسی که رفتارهای اجتنابی را نشان می دهد ممکن است کمتر به دنبال تشخیص نوزوکومفوبیا خود باشد.
چه کسانی در معرض خطر نوزوکومفوبیا هستند؟
چندین عامل خطر وجود دارد که می تواند احتمال ابتلا به نوزوکومفوبیا را افزایش دهد، از جمله:
- داشتن فوبیای مرتبط دیگر مانند ایتروفوبیا، هموفوبیا یا تاناتوفوبیا.
- داشتن سابقه اضطراب، افسردگی، حملات پانیک یا سایر اختلالات مربوط به سلامت روان.
- داشتن یک عضو نزدیک خانواده مانند والدین یا خواهر و برادر مبتلا به نوزوکومفوبیا.
- داشتن یکی از اعضای نزدیک خانواده مانند والدین یا خواهر و برادر با فوبیای دیگر.
- داشتن مشکلات حسی، به عنوان مثال حساسیت به صداهای بلند، بوهای شدید یا نورهای روشن.
- داشتن یک تجربه منفی، آسیب زا یا دردناک در بیمارستان.
- قرار گرفتن در معرض ترس از بیمارستان در دوران کودکی یا نوجوانی.
- تجربه تجاوز یا آزار جسمی، ذهنی یا جنسی، قلدری یا خشونت.
- به طور طبیعی یک فرد مضطرب یا ترسو بودن.
- تجربه سطوح بالایی از استرس یا یک عامل استرس زای مهم در زندگی.
- داشتن اختلال مصرف مواد.
- نداشتن حمایت اجتماعی
- عدم اعتماد به متخصصان پزشکی
- شنیدن داستان های ترسناک یا آسیب زا در مورد بیمارستان ها یا درمان های بیمارستانی.
با این حال، حتی اگر چندین مورد از عوامل خطر بالا را داشته باشید، این لزوماً به این معنی نیست که شما به نوزوکومفوبیا مبتلا خواهید شد. به عنوان مثال، فردی که والدینش مبتلا به نوزوکومفوبیا هستند و همچنین دارای سابقه قبلی هستند هم ممکن است هرگز دچار فوبیا از بیمارستان ها نشود. از سوی دیگر، فردی که هیچ یک از عوامل خطر فوق را نداشته باشد ممکن است به نوزوکومفوبیا مبتلا شود.
نوزوکومفوبیا می تواند در هر سنی ایجاد شود. اگرچه مشابه سایر فوبیاها، احتمال بروز آن در دوران کودکی و نوجوانی بیشتر است.
چگونه با نوزوکومفوبیا مقابله کنیم
بسیاری از افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا فکر می کنند که بهترین راه برای مقابله با فوبیا خود اجتناب از محرک های آن است به ویژه اجتناب از بیمارستان. با این حال، اگرچه ممکن است در بیشتر مواقع بتوانید از بیمارستان ها اجتناب کنید اما احتمال زیادی وجود دارد که در مقطعی رویداد یا موقعیتی وجود داشته باشد که نیاز به مراجعه به بیمارستان داشته باشید.
اگر هرگز به فوبیای خود رسیدگی نکنید، ممکن است متوجه شوید که از درمان نجات دهنده اجتناب می کنید یا از ملاقات با یکی از عزیزانتان که در بیمارستان بیمار لاعلاج است، خودداری می کنید. به علاوه، اگر در تصادفی درگیر شده اید و سریعاً به بیمارستان منتقل می شوید، تجربه یک واکنش فوبیا در حالی که از قبل تحت فشار پزشکی هستید میتواند مضر باشد. عدم رسیدگی به فوبیا می تواند منجر به شدیدتر شدن علائم شما در آینده شود.
استراتژی های مقابله ای خاصی وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید، برخی از آنها را می توان بلند مدت و برخی را کوتاه مدت اجرا کرد. استراتژی های مقابله می تواند به شما کمک کند تا علائم فوبیای خود را کاهش داده و تأثیر آن بر زندگی روزمره و سلامت کلی خود را کاهش دهید. آنها همچنین می توانند به شما در کاهش رفتارهای اجتنابی کمک کنند و به شما کمک کنند فوبیای خود را با موفقیت مدیریت کنید.
برخی از راهبردهای مقابله بلندمدت و کوتاه مدت که در مقابله با نوزوکومفوبیا موثر هستند عبارتند از:
درباره فوبیای خود بیشتر بیاموزید
فکر کردن در مورد اینکه چه چیزی در ابتدا باعث ایجاد نوزوکومفوبیا در شما شد و محرک های شما می تواند به شما در درک فوبیا و منطقی کردن افکار و احساسات خود کمک کند. این می تواند به شما کمک کند تا علائم خود را به طور مؤثرتری مدیریت کنید و علت اصلی ترس خود و هر گونه الگوی فکری منفی موجود را برطرف کنید.
خود را آموزش دهید
یادگیری در مورد اهمیت بیمارستان ها و انواع مختلف درمان ها و مراقبت های ارائه شده توسط بیمارستان می تواند به شما کمک کند تا در مورد نحوه عملکرد یک بیمارستان و چرایی حیاتی بودن آنها بیشتر بدانید. این می تواند به شما کمک کند تا افکار و ترس های خود را منطقی کنید. همچنین می توانید به آماری از تعداد جان هایی که هر ساله در بیمارستان های سراسر دنیا نجات می یابند و تعداد درمان های موفقی که انجام می شوند نگاه کنید. تمرکز بر اطلاعات و آمار مثبت به جای اطلاعات منفی می تواند به حذف برخی از مفاهیم منفی که به بیمارستان ها اضافه کرده اید کمک کند.
یک نردبان ترس ایجاد کنید
یک نردبان ترس می تواند به شما کمک کند تا فوبیای خود را تجزیه و تحلیل کنید و تعیین کنید که آیا سناریوها یا اشیاء خاص مربوط به بیمارستان ها ترس و اضطراب شدیدتری نسبت به سایرین ایجاد می کنند یا خیر. یک نردبان ترس، محرک های شما را از کم شدت به شدیدترین حالت سازماندهی می کند.
به عنوان مثال، نردبان ترس شما می تواند به شکل زیر باشد:
- – 1 = شب ماندن در بیمارستان.
- – 2 = انجام یک درمان پزشکی که شامل داروی بیهوشی در بیمارستان است.
- – 3 = مراجعه به بیمارستان برای معاینه یا نوبت سرپایی.
- – 4 = ملاقات با یکی از اعضای خانواده یا دوست در بیمارستان.
- – 5 = ورود به محوطه بیمارستان.
- – 6 = صحبت با یکی از کارکنان بیمارستان از طریق تلفن.
- – 7 = تماشای فیلم یا ویدیویی از فردی در بیمارستان.
هنگامی که نردبان ترس خود را ایجاد کردید سپس می توانید یکی یکی با محرک های خود مقابله کنید و از پایین نردبان شروع کنید (وضعیتی که منجر به کمترین واکنش فوبیکی می شود). این می تواند به شما کمک کند تا به تدریج تحمل محرک های خود را افزایش دهید.
افکار منفی را به چالش بکشید
افکار منفی می توانند علائم شما را تشدید کنند و فوبیای شما را بدتر کنند. به خود یادآوری کنید که خطرات حداقل هستند و شما در خطر نیستید. اگر شروع به تجربه علائم نوزوکومفوبیا کردید، به خود یادآوری کنید که این احساسات به زودی از بین خواهند رفت و ترس شما غیرمنطقی است.
از داستان های منفی یا ترسناک در مورد بیمارستان ها اجتناب کنید
شنیدن داستان های منفی در اخبار یا از خانواده یا دوستان در مورد بیمارستان ها و پزشکان می تواند افکار و احساسات منفی شما را افزایش دهد و پاسخ ترس شما را به محرک های شما افزایش دهد. دور کردن خود از موقعیت هایی که در آن داستان های منفی مورد بحث قرار می گیرد موثر است، تلویزیون را خاموش کنید یا خانواده و دوستان خود را از فوبیای خود مطلع کنید تا آنها مراقب آنچه می گویند باشند.
با پزشک عمومی خود صحبت کنید
اطلاع رسانی به پزشک عمومی درباره فوبیا می تواند اطمینان دهد که اگر در آینده در بیمارستان بستری شوید، اطلاعات در یادداشت های پزشکی شما گنجانده شده است. سپس پزشک عمومی شما می تواند مطمئن شود که ترس و اضطراب شما در نظر گرفته شده و مطابق با آن با شما رفتار می شود.
تکنیک های حواس پرتی را اجرا کنید
اگر در یک موقعیت محرک هستید یا به شما گفته می شود که باید در بیمارستان حضور داشته باشید، اجرای تکنیک های حواس پرتی می تواند به کاهش پاسخ های فیزیولوژیکی و روانی شما به محرک کمک کند. برخی از تکنیک های حواس پرتی که می توانید اجرا کنید شامل گوش دادن به موسیقی، درگیر شدن در مکالمه، خواندن، انجام یک بازی یا تمرکز روی چیزی خارجی، مانند افراد دیگر است. تکنیک های حواس پرتی را پیش از رفتن به بیمارستان و زمانی که در آنجا هستید اجرا کنید.
تکنیک های تجسم را اجرا کنید
مشاهده شده است که تجسم یک استراتژی مقابله ای موثر برای کاهش علائم فوبیا است. هنگامی که با محرک خود مواجه می شوید، تجسم مکان یا خاطره ای که شما را آرام نگه می دارد یا احساسات مثبت را برمی انگیزد می تواند به کاهش علائم شما کمک کند. مثال ها می تواند شامل مکان های مورد علاقه تان مانند ساحل یا پارک یا خاطرات مورد علاقه تان با کسی که دوستش دارید باشد.
یوگا، مدیتیشن یا ذهن آگاهی را تمرین کنید
یوگا، مدیتیشن و تمرکز حواس به شما می آموزد که چگونه تنفس و واکنش بدن خود را به محرک های خود کنترل کنید. این می تواند به شما کمک کند که بیشتر احساس کنترل و آرامش داشته باشید و پاسخ های فیزیولوژیکی و روانی را که ممکن است در مواجهه با رفتن به بیمارستان داشته باشید، کاهش دهید. یوگا، مدیتیشن و تمرکز حواس، راهبردهای مقابله ای طولانی مدتی هستند که می توانند فوبیای شما را در یک دوره زمانی بهبود بخشند.
تکنیک های تنفس عمیق را تمرین کنید
تنفس عمیق راهی موثر برای کاهش استرس و کاهش تنش در بدن شماست. این به این دلیل است که پیامی به مغز شما می فرستد که آرام و آرام تر شود. ثابت شده است که تمرینات تنفسی به کاهش اضطراب کمک می کند. آنها همچنین می توانند به شما کمک کنند تا سیستم عصبی مرکزی خود را کنترل کنید که مرکزی برای پاسخ های فوبی شماست. قبل و در حین مراجعه به بیمارستان، تنفس عمیق را تمرین کنید.
اعمال تغییرات در سبک زندگی
عوامل متعددی در سبک زندگی وجود دارد که می تواند علائم نوزوکومفوبیا شما را تشدید کند. به عنوان مثال، کمبود خواب و استرس غیرضروری می تواند اضطراب را بدتر کرده و علائم شما را بدتر کند. اجرای روتین خواب و انجام اقداماتی برای کاهش استرس روزمره می تواند به کاهش شدت فوبیا در کوتاه مدت و بلند مدت کمک کند. سایر عوامل سبک زندگی که می تواند به شما در مقابله با نوزوکومفوبیا کمک کند شامل خوردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل و افزایش میزان ورزش است. پیش از مراجعه به بیمارستان، پرهیز از الکل، کافئین، قند و سایر محرک ها نیز می تواند مفید باشد زیرا مشخص شده است که اینها ضربان قلب و فشار خون شما را افزایش می دهند و واکنش های فیزیولوژیکی و روانی شما را نسبت به محرک ها بدتر می کنند.
چه چیزی باعث ایجاد نوزوکومفوبیا می شود؟
نوزوکومفوبیا می تواند محرک های مختلفی برای افراد مختلف داشته باشد. محرک های شما می تواند متفاوت باشد، بسته به آنچه در ابتدا باعث ایجاد فوبیا، درک شما از خطر، شدت علائم و سلامت روان و طرز فکر فعلی شما می شود.
برخی از شایع ترین محرک های نوزوکومفوبیا عبارتند از:
- رفتن به بیمارستان چه به عنوان بیمار و چه به برای ملاقات.
- به شما گفته می شود که نیاز به درمان یا مشاوره در بیمارستان دارید.
- رفتن به محوطه یک بیمارستان یا رانندگی و گذر از کنار یک بیمارستان.
- بیمار شدن، آسیب دیدگی یا تجربه علائمی که باعث می شود احساس کنید ممکن است نیاز به مراجعه به بیمارستان داشته باشید.
- مراجعه به یک مرکز پزشکی دیگر، مانند جراحی عمومی یا کلینیک.
- شنیدن صداهایی که با بیمارستان مرتبط میکنید، مانند صدای بوق یا زنگ هشدار.
- بوییدن چیزی که با بیمارستان مرتبط است، مانند مواد ضد عفونی کننده، ضد عفونی کننده یا خون.
- دیدن یک ویدیو، تصویر، برنامه تلویزیونی یا فیلم مربوط به بیمارستان.
- فکر کردن در مورد رفتن به بیمارستان یا یادآوری یک خاطره آسیب زا از بیمارستان.
علائم نوزوکومفوبیا چیست؟
علائم نوزوکومفوبیا می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی از افراد علائم شدید را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر علائم خفیف را تجربه می کنند. همچنین ممکن است شدت علائم شما از موقعیتی به موقعیت دیگر متفاوت باشد، به طوری که برخی از افراد بسته به عوامل محرک، علائم شدیدتری را در زمان های مختلف تجربه می کنند.
علائم نوزوکومفوبیا می تواند شبیه علائم اضطراب و حملات پانیک باشد.
علائم می تواند هم فیزیولوژیکی و هم روانی باشد و می تواند شامل موارد زیر باشد:
علائم فیزیولوژیکی:
- افزایش ضربان قلب، تپش قلب یا احساس تپش قلب.
- تنفس سریع یا کم عمق، تهویه بیش از حد یا مشکل در تنفس.
- تعریق بیش از حد یا غیر معمول.
- تنش عضلانی.
- حالت تهوع، استفراغ یا ناراحتی معده.
- احساس سبکی سر یا سرگیجه.
- خشکی دهان
- لرزش یا رعشه.
- فشار خون بالا.
- احساس خفگی، احساس اینکه نمی توانید چیزی قورت دهید یا چیزی در گلویتان گیر کرده است.
- درد قفسه سینه یا سفت شدن یا احساس اینکه چیزی در قفسه سینه شما گیر کرده است.
- احساس سردرگمی یا گیجی.
- لرز یا گرگرفتگی.
- قرمزی یا رنگ پریدگی غیرمعمول، به ویژه در صورت.
- بی خوابی یا مشکلات خواب، به ویژه پیش از رفتن به بیمارستان.
- از دست دادن اشتها، به ویژه در زمان رفتن به بیمارستان.
- بی حسی یا گزگز در بدن
- سردردهای غیرمعمول یا شدید.
علائم روانی:
- احساسات شدید و طاقت فرسا از ترس، اضطراب یا وحشت.
- درگیر شدن در رفتارهای اجتنابی
- در صورت مراجعه به بیمارستان یا با فکر رفتن به بیمارستان، حمله پانیک را تجربه کنید.
- تجربه کابوس هایی در مورد رفتن به بیمارستان یا پیش از رفتن به بیمارستان.
- تجربه اضطراب پیش بینی کننده پیش از رفتن به بیمارستان.
- میل به فرار یا پنهان شدن.
- احساس بی دفاعی یا آسیب پذیری.
- احساس می کنید کنترل خود را از دست می دهید.
- احساس گرفتار شدن و ناتوانی در فرار.
- احساس جدا شدن از واقعیت.
- ناتوانی در انجام عملکرد طبیعی در مواجهه با رفتن به بیمارستان.
- ناتوانی در کنترل افکار یا احساسات منفی خود حتی اگر از تناسب آنها با خطر آگاه باشید.
- داشتن حس عذاب قریب الوقوع.
- احساس اینکه دارید می میرید.
چه چیزی باعث نوزوکومفوبیا می شود؟
علل متعددی برای نوزوکومفوبیا وجود دارد که فوبیای افراد مختلف به دلایل مختلف ایجاد می شود. در برخی موارد، ممکن است چندین عامل باعث ایجاد نوزوکومفوبیا شوند، در حالی که افراد دیگر می توانند یک علت واضح را مشخص کنند.
برخی از افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا تشخیص اینکه دقیقاً چه چیزی باعث ترس از بیمارستان در آنها شده است دشوار است. با این حال، آگاهی از منشأ فوبیا می تواند به شما کمک کند تا به علت اصلی و هر فرآیند فکری منفی یا احساسی که به شروع اولیه فوبی شما متصل است، رسیدگی کنید.
برخی از شایع ترین علل نوزوکومفوبیا عبارتند از:
یک تجربه آسیب زا یا منفی که شامل بیمارستان می شود
فردی که تجربه منفی، آسیب زا یا دردناک قبلی در بیمارستان داشته است ممکن است به نوزوکومفوبیا مبتلا شود. این می تواند تجربه ای باشد که در کودکی یا بزرگسالی اتفاق افتاده است و می تواند شامل مرگ یکی از عزیزان در بیمارستان، تجربه درد، ناراحتی یا ترس در حالی که خودتان در بیمارستان هستید یا شاهد یک رویداد ترسناک مانند تلاش برای احیا با استفاده از دفیبریلاتور باشد. یک تجربه آسیب زا، چه مستقیم، به این معنی که برای شما اتفاق افتاده باشد، چه غیرمستقیم، به این معنا که شما شاهد وقوع این رویداد برای شخص دیگری بوده اید، می تواند منجر به ابتلای فرد به نوزوکومفوبیا شود.
تصوری منفی از بیمارستان ها یا پزشکان
این برداشت منفی می تواند از داستان هایی که از دوستان یا خانواده شنیده اید، گزارش های رسانه ای و حتی برنامه های تلویزیونی یا فیلم ها باشد. اغلب در اخبار از خرابی بیمارستان ها می شنویم و حوادث و مرگ و میرها به طور گسترده در رسانه ها گزارش می شود. این می تواند منجر به بی اعتمادی و ترس شما نسبت به بیمارستان ها و کادر پزشکی شود. برنامههای تلویزیونی مانند Grey’s Anatomy و Holby City نیز رویدادهایی را که در یک بیمارستان اتفاق میافتد و اشتباهاتی که مرتکب می شوند را نمایش می دهند. این نیز می تواند به درک منفی کمک کند. مردم معمولاً در مقایسه با داستان های مثبت، داستان های منفی را بیشتر به اشتراک می گذارند، به این معنی که ممکن است بیشتر در مورد چیزهایی بشنوید که اشتباه پیش رفته اند. اگر اقداماتی برای جدا کردن موارد منفی انجام نشود، درک منفی از بیمارستان ها می تواند به فوبیا تبدیل شود.
ترس از نشخوار فکری
این زمانی است که شما درگیر یک فرآیند تفکر منفی مکرر می شوید و به طور مداوم و یا به طور مکرر یک تجربه آسیب زا یا ترسناک مربوط به یک بیمارستان را مرور می کنید. با گذشت زمان، این افکار و خاطرات می توانند به طور فزاینده ای آزاردهنده و مزاحم شوند و می توانند باعث شوند که زمان خود را در بیمارستان آسیب زاتر، دردناک تر یا ترسناک تر از آنچه بود به یاد بیاورید. نشخوار فکری پاسخ های طبیعی ترس شما را تقویت می کند و می تواند منجر به ایجاد نوزوکومفوبیا شود.
یک فوبیای آموخته شده
بسیاری از مردم که به عنوان یک تجربه یادگیری مشاهده ای، یاد می گیرند که به دلیل قرار گرفتن در معرض ترس یا اضطراب شخص دیگر، احساس ترس یا اضطراب کنند. اگر در دوران کودکی یا نوجوانی در معرض ترس قرار گرفته باشید، فوبیای آموخته شده احتمال بیشتری دارد. اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده، مانند والدین یا خواهر و برادر، مبتلا به نوزوکومفوبیا باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که خودتان هم به این بیماری مبتلا شوید.
قرار گرفتن در معرض اطلاعات منفی
این جایی است که به عنوان یک تجربه یادگیری اطلاعاتی شناخته می شود، در معرض اطلاعاتی قرار می گیرید که شما را می ترساند. سپس این اطلاعات می تواند یک واکنش ترس ایجاد کند که می تواند به فوبیا تبدیل شود. به عنوان مثال، شنیدن آمارهایی مانند تعداد افرادی که در بیمارستان ها جان خود را از دست می دهند یا تعداد موارد قصور پزشکی که هر ساله رخ می دهد، می تواند باعث شود که معانی منفی برای بیمارستان ها و پزشکان ایجاد کنید.
حساسیت به درد
افرادی که به درد بیش از حد حساس هستند ممکن است واکنش شدید و منفی به درد یا احتمال درد داشته باشند. افزایش درد آنها هنگام انجام هر گونه درمان پزشکی می تواند منجر به ایجاد ارتباط منفی بین بیمارستان ها، درمان های پزشکی و درد شود. سپس این می تواند به یک پاسخ فوبی تبدیل شود.
قبلاً تجاوز جنسی یا فیزیکی یا خشونت جنسی را تجربه کرده باشید
یک تجربه آسیب زا مانند حمله یا تجاوز جنسی، چه در دوران کودکی و چه در بزرگسالی، می تواند منجر به ایجاد نوزوکومفوبیا در فرد شود. تجربه آسیب زا می تواند منجر به ترس از دست دادن کنترل، آسیب پذیری یا بی دفاع بودن، لمس آن ها یا تحت یک روش پزشکی شود.
استرس قابل توجهی را تجربه می کنید
استرس قابل توجه و طولانی مدت می تواند منجر به یک پاسخ ترس نامتناسب یا ناتوانی در مدیریت موقعیت های شدید شود. این می تواند احتمال ابتلای شما به فوبیا را بیشتر کند. یک رویداد استرس زا و ناراحت کننده مانند مرگ، همچنین می تواند فوبیا را تحریک کند زیرا افراد ممکن است کمتر بتوانند احساسات و فرآیندهای فکری خود را هنگام تجربه اندوه مدیریت کنند.
عوارض بالقوه نوزوکومفوبیا چیست؟
نوزوکومفوبیا می تواند بر سلامت جسمی و روانی شما تأثیر منفی بگذارد. ترس شدید از بیمارستان می تواند شما را از دریافت مراقبت های پزشکی و درمان در صورت نیاز باز دارد. برخی از افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا از مراجعه به بیمارستان حتی در شرایط تهدید کننده زندگی خودداری می کنند، به این معنی که درمان مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند. این می تواند منجر به بدتر شدن بیماری، وضعیت پزشکی یا آسیب شود و حتی می تواند منجر به مرگ شود.
نوزوکومفوبیا همچنین می تواند شما را از ملاقات با عزیزان در بیمارستان منع کند. اگر ترس شما از بیمارستان حتی زمانی رخ دهد که این شما نیستید که نیاز به درمان دارید، ممکن است فرصت خداحافظی با کسی که دوستش دارید را از دست بدهید یا نتوانید در مواقع نیاز به او کمک کنید. این می تواند باعث ناراحتی عاطفی و پشیمانی شود و بر سلامت روان شما تأثیر منفی بگذارد.
برخی از افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا چنان ترس شدیدی از بیمارستان دارند که بر تصمیم آنها برای بچه دار شدن هم تأثیر می گذارد. احتمال نیاز به مراجعه به بیمارستان برای زایمان، قرار ملاقات های قبل از زایمان یا درمان آنها را به تصمیم گیری برای بچه دار نشدن سوق می دهد.
نوزوکومفوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟
بسیاری از مردم هنگام مراجعه به بیمارستان احساس ترس، اضطراب یا عصبی شدن می کنند. از آنجایی که افکار و احساسات منفی پیرامون بیمارستان ها رایج است، ممکن است فرد مبتلا به نوزوکومفوبیا متوجه نشود که ترس آنها از بیمارستان بسیار شدید و طاقت فرسا و خارج از تناسب با خطرات واقعی است. اگر کسی از اینکه فوبیا را تجربه می کند بی خبر باشد، احتمال کمتری دارد که به دنبال تشخیص آن باشد.
اگر الگوهای منفی افکار، ترس، اضطراب یا هراس را در ارتباط با بیمارستان ها تجربه می کنید، ممکن است دچار نوزوکومفوبیا شده باشید.
با این حال، اگر هنوز مطمئن نیستید که آیا ترس شما به عنوان یک فوبیا واجد شرایط است یا خیر، در نظر بگیرید که آیا:
- ترس و اضطراب شما با خطرات واقعی تناسب ندارد.
- ترس شما توانایی شما برای عملکرد در زندگی روزمره را مختل می کند.
- تاثیر منفی بر کیفیت زندگی شما دارد.
- علائم شما زمانی رخ می دهد که در بیمارستان هستید یا زمانی که به رفتن به بیمارستان فکر می کنید.
- ترس یا اضطراب شما باعث می شود از بیمارستان دوری کنید.
- ترس شما تأثیر منفی بر سلامت روان یا رفاه شما دارد.
اگر فکر می کنید ممکن است دچار نوزوکومفوبیا شوید، باید به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. برای تعیین اینکه آیا شما یک فوبی واقعی را تجربه می کنید یا خیر، پزشک عمومی شما درباره علائم شما می پرسد و به سابقه پزشکی شما می پردازد، از جمله اینکه آیا قبلاً یک اختلال اضطرابی، اختلال هراس یا فوبیای دیگر یا ترس شدید و هر شرایط پزشکی دیگری را که تشخیص داده اید تجربه کرده اید یا خیر.
پزشک عمومی شما همچنین به هر دارو یا مکملی که مصرف می کنید نگاه می کند تا مطمئن شود علائم شما با هیچ چیز دیگری قابل توضیح نیستند. پزشک عمومی شما همچنین ممکن است در مورد سابقه خانوادگی شما بپرسد، مانند اینکه آیا شما در اعضای نزدیک خانواده فرد مبتلا به نوزوکومفوبیا دارید یا خیر.
پزشک عمومی شما ممکن است شما را به یک روانشناس یا یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.
روانشناس احتمالاً پرسشنامه فوبیا را برای تعیین موارد زیر انجام می دهد:
- محرک های شما
- نوع علائمی که تجربه می کنید.
- فراوانی و شدت علائم شما.
- فوبیای شما چقدر با زندگی روزمره شما تداخل دارد.
- چه زمانی فوبیای شما شروع شد و چه چیزی باعث شروع علائم شد.
برای دریافت تشخیص رسمی نوزوکومفوبیا، روانشناس علائم شما را با معیارهای تشخیصی فوبیای خاص مقایسه می کند.
علائم شما باید با هفت معیار کلیدی ذکر شده در زیر مطابقت داشته باشد:
- ترس باید مداوم، بیش از حد و غیر منطقی باشد. ممکن است زمانی که به بیمارستان مراجعه می کنید یا در زمان های دیگر، مانند زمانی که به بیمارستان ها فکر می کنید، رخ دهد.
- قرار گرفتن در معرض یک بیمارستان منجر به یک پاسخ اضطراب فوری در اکثر موقعیت ها می شود.
- ترس بیش از حد و نامتناسب با تهدید است و شما این را تشخیص می دهید.
- در صورت امکان از بیمارستان ها اجتناب می کنید. اگر به بیمارستان مراجعه کنید، ترس، اضطراب یا پریشانی شدید را تجربه خواهید کرد.
- پیش بینی مراجعه به بیمارستان و رفتارهای اجتنابی که ممکن است انجام دهید می تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره شما داشته باشد.
- ترس حداقل شش ماه طول کشیده است.
- فوبیا با اختلال یا وضعیت سلامت روان دیگری مرتبط نیست.
اگر علائم شما با معیارهای تشخیصی مطابقت داشته باشد، تشخیص نوزوکومفوبیا دریافت خواهید کرد. بسته به شدت فوبیا، ممکن است به شما درمان پیشنهاد شود.
نوزوکومفوبیا چگونه درمان می شود؟
گزینه های درمانی متعددی برای فرد مبتلا به نوزوکومفوبیا وجود دارد. هر درمانی مناسب نیست و ممکن است برای همه افراد توصیه نشود. اگر علائم شما خفیف است و استراتژی های مقابله ای موفقی را اجرا کرده اید و فوبیای شما تأثیری بر زندگی روزمره شما ندارد یا منجر به رفتارهای اجتنابی نمی شود، ممکن است نیازی به درمان رسمی نداشته باشید.
با این حال، اگر برای شما ترس از بیمارستان منجر به اجتناب از رفتن به بیمارستان یا مراجعه به درمان پزشکی می شود یا علائم شما شدید است یا اغلب رخ می دهد، ممکن است درمان توصیه شود.
پزشک یا روانشناس شما یک برنامه درمانی ایجاد می کند که برای شما، محرک ها و علائم شما شخصی سازی شده است.
برخی از ملاحظاتی که آنها هنگام ایجاد برنامه درمانی شما انجام خواهند داد عبارتند از:
- علائم شما چقدر شدید هستند و چقدر تکرار می شوند.
- علت اصلی فوبیای شما چیست؟
- فوبیای شما چقدر بر زندگی شما تأثیر می گذارد.
- سلامتی و رفاه کلی شما، از جمله سلامت روان شما.
درمان نوزوکومفوبیا اغلب شامل موارد زیر است:
درمان شناختی رفتاری (CBT):
درمان شناختی رفتاری نوعی روان درمانی ساختاریافته است که معمولاً به عنوان گفتار درمانی از آن یاد می شود. این می تواند به صورت جلسات انفرادی 1 به 1 یا به صورت جلسات گروهی با سایر افراد مبتلا به نوزوکومفوبیا انجام شود. CBT می تواند به شما در شناسایی و تغییر فرآیندهای افکار منفی یا افکار منفی و مضر در مورد بیمارستان ها کمک کند.
جلسات CBT می تواند به شما در درک و مدیریت افکار، احساسات و رفتارهای خود در رابطه با بیمارستان ها کمک کند. همچنین می تواند به شما کمک کند تا به علت اصلی ترس خود رسیدگی کنید و بر فوبیای خود غلبه کنید.
CBT شما شامل موارد زیر خواهد بود:
- در مورد محرک ها و علائم خود بحث کنید.
- کشف آنچه باعث ترس شما از بیمارستان شده است.
- ترس های خود را با جزئیات بیشتر بررسی کنید.
- یاد بگیرید چگونه افکار منفی خود را بشناسید و نحوه تفکر خود را تغییر دهید.
- یادگیری راهبردهای مقابله ای و راهبردهای آرامش بخش مانند تمرینات تنفس عمیق، تکنیک های حواس پرتی و بیانیه های مقابله ای.
درمان از طریق مواجهه:
مواجهه درمانی که گاهی به آن حساسیت زدایی سیستماتیک می گویند، شما را قادر می سازد تا به تدریج در یک محیط امن و کنترل شده با فوبیای خود مقابله کنید. به عنوان بخشی از درمان شما، فوبیای شما ارزیابی می شود تا به شما کمک کند نردبان ترس از سناریوها و موقعیت هایی ایجاد کنید که کمترین تا بیشتر محرک هستند.
مواجهه درمانی به شما کمک می کند تا افکار و احساسات منفی ای را که در رابطه با بیمارستان تجربه می کنید برطرف کنید و می تواند به شما کمک کند تا پاسخ های فیزیولوژیکی و روانی خود را تغییر دهید. همچنین تکنیک های آرامش و مقابله را یاد خواهید گرفت.
قرار گرفتن در معرض به تدریج آغاز می شود، با موقعیتی که کمترین واکنش هراسی را ایجاد می کند مانند نگاه کردن به عکسی از درمان در بیمارستان یا خود بیمارستان. هنگامی که با این سطح از مواجهه راحت شدید، سپس به سطح بعدی پیشرفت خواهید کرد که در نهایت منجر به رفتن به بیمارستان خواهد شد.
هیپنوتیزم درمانی:
هیپنوتیزم درمانی از ترکیبی از تکنیک های آرام سازی هدایت شده و توجه متمرکز استفاده می کند. این به شما کمک می کند تا علت اصلی ترس خود را شناسایی کنید و به شما کمک می کند تا الگوهای فکری و هر گونه احساس منفی که در مورد بیمارستان دارید تغییر دهید. هیپنوتیزم به شما کمک می کند تا درک خود را از موقعیت ها تغییر دهید و پاسخ فوبیک خود را کاهش دهید.
هیپنوتیزم درمانی می تواند افکار، خاطرات و احساسات شما را نسبت به بیمارستان ها تغییر دهد. همچنین می تواند راهبردهای آرام بخشی مانند تنفس عمیق و تکنیک های آرام سازی را به شما آموزش دهد که می تواند به شما در کاهش علائم در آینده کمک کند.
دارو:
دارو درمانی یک انتخاب رایج درمانی برای فوبیا نیست. با این حال، میتوان از آن در شرایطی استفاده کرد که باید به بیمارستان بروید اما نمی توانید فوبیای خود را مدیریت کنید یا اگر در کنار نوزوکومفوبیای خود دچار اضطراب یا افسردگی نیز هستید.
ممکن است موارد زیر به شما پیشنهاد شود:
- داروی ضد اضطراب.
- مسدود کننده های بتا.
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) ها – داروهای ضد افسردگی.
منبع:
cpdonline
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه