مردم تمایل دارند موجوداتی اجتماعی باشند و تحقیقات نشان داده است که ارتباطات اجتماعی برای رفاه عاطفی و جسمی حیاتی است. با این حال، زمان تنهایی نیز نقشی اساسی در سلامت روان دارد. بودن در کنار دیگران با پاداش همراه است اما استرس نیز ایجاد می کند. شما نگران افکار مردم هستید. شما رفتار خود را تغییر می دهید تا از طرد شدن جلوگیری کنید و با بقیه گروه هماهنگ شوید.
در حالی که اینها ممکن است هزینه بخشی از یک دنیای اجتماعی باشد، برخی از این چالش ها نشان می دهد که چرا زمان تنهایی می تواند بسیار مهم باشد. وقت گذاشتن برای خودتان این فرصت را به شما می دهد که از فشارهای اجتماعی رها شوید و از افکار، احساسات و تجربیات خود استفاده کنید.
همه‌گیری COVID-19 چالش‌های تنهایی و کمبود وقت انفرادی را نشان داد. در جایی که بسیاری از مردم با احساس انزوا و تنهایی دست و پنجه نرم می کردند، دیگران با چالش گذراندن ناگهانی زمان زیادی نزدیک به اعضای خانواده یا هم اتاقی ها مواجه شدند. مرزهای مبهم کار و زندگی و کمبود زمان به این معنی است که بسیاری از مردم ناگهان با کمبود کامل زمان تنهایی دست و پنجه نرم می کنند.
چرا زمان تنهایی مهم است
یافتن زمانی برای تنها ماندن می تواند چندین مزیت کلیدی داشته باشد. برخی از این موارد عبارتند از:
- کاوش شخصی
- خلاقیت
- انرژی اجتماعی
کاوش شخصی
راحت بودن در شرکت خود می تواند به شما زمان و آزادی بدهد تا واقعاً احساسات خود را بدون مداخله کشف کنید. این می تواند راهی برای امتحان چیزهای جدید، تحقیق در مورد موضوعاتی که شما را مجذوب خود می کند، کسب دانش و حتی تمرین روش های جدید ابراز وجود باشد.
اینکه به خودتان زمان بدهید به این معنی است که می توانید بدون فشارها و قضاوت هایی که ممکن است دیگران به شما تحمیل کنند، این چیزها را کشف کنید. وقت گذاشتن برای خودتان برای رشد و پیشرفت شخصی بسیار مهم است. به جای نگرانی در مورد نیازها، علایق و نظراتی که دیگران ممکن است داشته باشند، تنها زمان به شما اجازه می دهد تا روی خودتان تمرکز کنید.
خلاقیت
زمان خلوت فرصتی است تا به ذهن خود اجازه دهید سرگردان شود و خلاقیت خود را تقویت کنید. بدون نیاز به مراقبت یا تعامل با افراد دیگر، می توانید تأثیرات بیرونی را نادیده بگیرید و به درون خود تمرکز کنید.
تحقیقات در واقع نشان می دهد که تنها بودن می تواند منجر به تغییراتی در مغز شود که به فرآیند خلاقیت کمک می کند. یک مطالعه نشان داد افرادی که تمایل به کناره گیری عمدی برای گذراندن زمان خلوتی دارند، معمولاً افرادی خلاق هستند.
در یک مطالعه در سال 2020 که در مجله Nature Communications منتشر شد، محققان دریافتند که انزوای اجتماعی درک شده (معروف به تنهایی) منجر به افزایش فعالیت در مدارهای عصبی مرتبط با تخیل می شود. زمانی که مغز با کمبود محرک اجتماعی مواجه می شود، شبکه های خلاق خود را افزایش می دهد تا به پرکردن این خلاء کمک کند.
انرژی اجتماعی
زندگی تمایل دارد در منظری منفی دیده شود. با این حال، محققان دریافته اند افرادی که تنها زندگی می کنند ممکن است در واقع زندگی اجتماعی غنی تر و انرژی اجتماعی بیشتری نسبت به افرادی که با دیگران زندگی می کنند، داشته باشند.
اریک کلاینبرگ، جامعه شناس، در کتاب خود به نام «رفتن به تنهایی» اشاره می کند که از هر هفت بزرگسال آمریکایی، یک نفر تنها زندگی می کند.
دلایل تنها بودن همیشه آسان نیست
تنها بودن ممکن است برای برخی افراد به دلایل مختلفی چالش برانگیز باشد. یک مطالعه نشان داد که بسیاری از مردم ترجیح می دهند به جای تنها نشستن با افکار خود به خود شوک الکتریکی دردناک بدهند.
عدم تجربه تنها بودن: برخی از افراد ممکن است عادت نداشته باشند تنها باشند، زیرا به بودن در کنار دیگران عادت دارند. فقدان ناگهانی تحریک اجتماعی می تواند باعث شود آنها احساس جدایی یا قطع ارتباط کنند.
افکار و احساسات ناراحت کننده: در موارد دیگر، تک ماندن و تمرکز بر درون می تواند دشوار یا حتی دردناک باشد. افراد ممکن است این درون نگری را ناراحت کننده بدانند یا خود را درگیر نشخوار فکری و نگرانی بیابند.
انگ اجتماعی: ننگ در مورد تک بودن نیز می تواند در شکل دادن به احساس مردم در این مورد نقش داشته باشد. برای کسانی که در معرض نگرش های منفی نسبت به این موضوع قرار گرفته اند یا آن را نوعی رفتار ضد اجتماعی یا طرد اجتماعی می دانند، می تواند نوعی تنبیه دردناک به نظر برسد.
پروفسور و محقق بازاریابی، ربکا راتنر از دانشگاه مریلند، دریافت که مردم اغلب از انجام کارهایی که از آن لذت می برند، در صورتی که مجبور باشند انفرادی انجامش دهند، اجتناب می کنند. چنین یافته هایی نشان می دهند که ننگ در مورد تک بودن بر اینکه افراد فکر می کنند از چنین فعالیت هایی لذت می برند تأثیر می گذارد.
وقتی افراد به صورت انفرادی کارها را انجام می دهند، بیشتر از آنچه که خودشان فکر می کردند لذت می برند.
همچنین مهم است توجه داشته باشید که جنبه های شخصیتی شما و همچنین ترجیحات فردی شما، می تواند در تعیین اینکه چقدر به زمان تنهایی نیاز دارید و چقدر ممکن است مفید باشد، نقش داشته باشد.
برونگراها تمایل دارند از تجربیات اجتماعی احساس انرژی کنند، بنابراین تنهایی ممکن است برای آنها چالش برانگیزتر باشد. از طرف دیگر افراد درونگرا از تنها بودن انرژی می گیرند.
با این حال، فکر نکنید که فقط به دلیل برون گرا بودن از خلوت کردن لذت نخواهید برد. در یک مطالعه، روانشناس اجتماعی Thuy-vy Thi Nguyen دریافت که درونگراها و برونگراها در واقع در میزان لذتی که از تنهایی به دست می آورند تفاوتی ندارند. برخلاف تصور رایج، درونگراها بیشتر از برونگراها از خلوت کردن لذت نمی برند.
نویسندگان این مطالعه توضیح می دهند: «یافته های ما نشان می دهد افرادی که به انتخاب ها و اعتقادات خود وفادار می مانند، به رغم تمایلشان به اجتماعی بودن یا عدم امنیت در اطراف افراد دیگر، به احتمال زیاد به گذراندن وقت با خود علاقه نشان می دهند و آن را ارزشمند می‌بینند.»
مهم نیست که چه نوع شخصیتی دارید، ممکن است مواقعی وجود داشته باشد که بتوانید از صرف زمان با کیفیت برای خود بهره مند شوید.
تنها بودن در مقابل تنهایی
حتی قبل از همه گیری، متخصصان درباره یک اپیدمی تنهایی که سلامتی افراد در هر سنی را تهدید می کند، هشدار دادند. تحقیقات نشان می دهد که افراد در حال حاضر بیشتر از گذشته احساس تنهایی می کنند. بر اساس یک گزارش در سال 2018، نیمی از آمریکایی ها گاهی اوقات احساس تنهایی می کنند، در حالی که 25 درصد گزارش می دهند که تقریباً همیشه این احساس را دارند.
شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد تنهایی می تواند عواقب مخربی برای سلامتی داشته باشد. با افزایش فشار خون، تسریع زوال شناختی، اضطراب اجتماعی و افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است.
تنهایی با طیف وسیعی از پیامدهای منفی سلامتی از جمله خطر بیشتر افسردگی، اضطراب، چاقی، فشار خون بالا و مرگ زودرس مرتبط است.
اما مهم است به یاد داشته باشید که تنها بودن مساوی با تنهایی نیست. جایی که تنها بودن با احساسات منفی همراه با انزوا مشخص می شود، زمان تنهایی شامل یافتن آزادی، الهام و تجدید قوا در خلوت است.
اخیراً، محققان شروع به بررسی این ایده کرده اند که مقدار مشخصی از زمان تنهایی با کیفیت می تواند به همان اندازه برای سلامت عاطفی و جسمی حیاتی باشد.
نشانه هایی که اثبات می کنند نیاز به زمان تنهایی دارید
تشخیص علائمی که ممکن است به مدتی دور از دیگران نیاز داشته باشید، همیشه آسان نیست. برخی از علائمی که باید مراقب آنها بود عبارتند از:
- احساس تندخویی
- به راحتی با چیزهای کوچک گاهی تحریک می شوید
- از دست دادن علاقه به انجام کارها با افراد دیگر
- احساس غرق شدن یا تحریک بیش از حد
- داشتن مشکل در تمرکز
- مضطرب شدن از گذراندن وقت با افراد دیگر
خبر خوب این است که حتی اگر با هر یک از این نشانه ها دست و پنجه نرم می کنید، کمی خلوت می تواند اثر ترمیمی قابل توجهی داشته باشد. در یک مطالعه، افرادی که گزارش کردند تقریباً 11 درصد از زمان خود را در خلوت می گذرانند، احساسات منفی کمتری را در تجارب اجتماعی سخت بعدی تجربه کردند.
چگونه زمان خود را انفرادی بگذرانیم
اگر به این فکر می کنید که مدتی را به تنهایی بگذرانید، مهم است که این کار را به روش هایی انجام دهید که برای سلامت ذهنی شما مفید باشد. تنها ماندن زمانی بسیار سودمند است که داوطلبانه باشد. همچنین مهم است که احساس کنید هر زمان که بخواهید می توانید به دنیای اجتماعی خود بازگردید.
- زمانی مشخص را انتخاب کنید: مشخص کنید که چه زمانی را می خواهید تنها بگذرانید. آن زمان را در برنامه خود برنامه ریزی کنید و مطمئن شوید که دیگران می دانند که نباید در آن زمان آرامش شما را قطع کنند.
- رسانه های اجتماعی را خاموش کنید: روی از بین بردن عوامل حواس پرتی، به ویژه مواردی که باعث مقایسه اجتماعی می شوند، کار کنید. تمرکز شما باید روی افکار و علایق خودتان باشد و نه روی کاری که دیگران انجام می دهند.
- برنامه‌ریزی کنید: همه راحت نیستند که زمان خود را به تنهایی بگذرانند، بنابراین ممکن است برنامه‌ریزی برای کاری که می‌خواهید انجام دهید مفید باشد. این ممکن است شامل مدتی استراحت، کاوش در یک سرگرمی مورد علاقه یا خواندن یک کتاب باشد.
- پیاده‌روی کنید: تحقیقات نشان داده‌اند که بیرون بودن می تواند تأثیر مفیدی بر رفاه داشته باشد. اگر احساس می کنید از تعامل اجتماعی بیش از حد خفه شده اید، گذراندن زمان کمی در خارج از منزل به تنهایی و لذت بردن از تغییر مناظر می تواند تأثیرگذار باشد. یک اثر ترمیمی
زمان انفرادی صحیحی وجود ندارد که برای همه جواب دهد. در مورد کارهایی که دوست دارید خودتان انجام دهید فکر کنید، سپس شروع به تمرین انجام آنها به تنهایی کنید.
هر فرد نیازهای متفاوتی به تنهایی و زمان اجتماعی دارد، بنابراین سعی کنید تعادلی بین این دو ایجاد کنید که برای نیازهای منحصر به فرد شما مفید است. برخی ممکن است تنها به چند دقیقه زمان نیاز داشته باشند تا حالت بد خلق و خوی خود را تغییر دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به زمان طولانی تری از تنهایی نیاز داشته باشند.
ایجاد فضایی برای خلوت کردن
یافتن زمانی برای تنهایی همیشه آسان نیست. اطرافیان شما ممکن است نیازهای اجتماعی متفاوتی داشته باشند و نیاز شما به تنهایی را درک نکنند. تعهدات خانوادگی و مسئولیت های والدینی نیز می تواند وقت گذاشتن برای خود را دشوار کند. برخی از مراحلی که وقتی نمی توانید خلوت خود را داشته باشید اینجا آمده است تا اطمینان حاصل کنید که زمان لازم را دریافت می کنید:
- صریح باشید: به اطرافیانتان، چه هم اتاقی، چه اعضای خانواده یا شریک زندگیتان، بگویید که به زمان تنهایی نیاز دارید.
- واضح باشید: به دیگران اطلاع دهید که این به چه معناست. به عنوان مثال، ممکن است بگویید که برای خواندن یک کتاب، تماشای یک برنامه تلویزیونی یا گوش دادن به پادکست به زمان مشخصی نیاز دارید.
- لطف دیگران را جبران کنید: اگر دیگران مایلند اقداماتی را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که شما مدتی تنها هستید، مهم است که شما نیز همین توجه را به آنها نشان دهید. به آنها پیشنهاد بدهید تا زمانی که برای خودشان فضایی دارند، شما مسئولیت هایی را بر عهده بگیرید.
- انعطاف پذیر باشید: اگر زمانی که تنها زندگی نمی کنید یا در محیط نزدیک با افراد دیگر زندگی نمی کنید، سعی می کنید زمانی برای خود پیدا کنید، احتمالاً باید انعطاف پذیر باشید و به دنبال فرصت هایی باشید تا برای خود وقت بگذارید.
سعی کنید صبح زود از خواب بیدار شوید و قبل از اینکه دیگران در خانه شروع به بیدار شدن کنند، از داشتن لحظاتی آرام برای خود لذت ببرید. اگر این یک گزینه برای شما نیست، انجام کارهایی مانند پیاده روی در فضای باز یا تماشای سایر اعضای خانواده یا انجام وظایف خانه در حین استراحت می تواند مفید باشد.
ذهنیت درست را توسعه دهید
اگر فکر تنهایی باعث ترس شما از این می شود که در نهایت احساس تنها بودن کنید، تحقیقات نشان می دهد که ممکن است مفید باشد که زمان صرف شده در تنهایی را به عنوان خلوت و آرامش در نظر بگیرید. در یک مطالعه، شرکت کنندگان موظف شدند که در مورد شیوع تنهایی مطالعه کنند، قسمتی را در مورد مزایای تنهایی بخوانند یا در مورد یک موضوع نامرتبط بخوانند.
پس از اتمام این مطالعه، شرکت کنندگان به مدت 10 دقیقه به تنهایی نشستند. در هر شرایط، افراد کاهش در احساسات منفی و مثبت را تجربه کردند. چنین نتایجی نشان می دهد که اگرچه تنها بودن ممکن است همیشه خلق و خوی شما را تقویت نکند، اما می تواند به شما در تنظیم بهتر احساسات کمک کند.
این مطالعه همچنین نشان داد در حالی که افرادی که در مورد فواید تنهایی مطالعه می کنند لزوماً خلق و خوی بهتری را تجربه نمی کنند، آن ها به همان اندازه کاهش احساسات مثبت را نداشتند که در دو گروه دیگر مشاهده شد.
چنین یافته هایی نشان می دهد که ارزیابی مجدد نحوه نگاه شما به گذراندن زمان به تنهایی می تواند نقش مهمی در تعدیل اثرات بالقوه منفی تنهایی داشته باشد.
حرف آخر
در حالی که گاهی اوقات تنها بودن را با تنهایی اشتباه می گیرند، اما واضح است که وقت گذاشتن برای خود گاه و بیگاه برای سلامت روان و رفاه حال مهم است. اگر فکر صرف وقت به تنهایی باعث می شود احساس بی حوصلگی یا ناراحتی کنید، سعی کنید با بخش کوچکی از زمان تنهایی شروع کنید که به شما امکان می دهد روی یک کار خاص تمرکز کنید.
همانطور که در لذت بردن از شرایط خود بهتر می شوید، ممکن است متوجه شوید که این زمان تنهایی به شما کمک می کند تا زمانی که به حلقه اجتماعی خود بازگردید احساس تجدید و الهام بگیرید.
منبع:
verywellmind
اضافه کردن دیدگاه
اضافه کردن دیدگاه